Programma van 24 tot 28 juni 1923



Brochure

Bron: FelixArchief nr. 1968#447

Deze tekst werd automatisch gegenereerd op basis van gescande pagina’s met OCR-software. Door de diverse historische lettertypes gebeurde dat niet altijd foutloos.

Toon alleen de facsimile’s van dit programma


fpjs?

Be­heer em

Korte Gast­huis­straat, S6P AlrT WEE­PER.


« CI­NE­MA WE­RELD »

Het he­den­daagsch LOS AN­GE­LES

LOS AN­GE­LES werd ge­bouwd zooals a] de an­de­re Ame­ri­kaan­sche ste­den, dat is te zeg­gen in blok­ken. De ge­num­mer­de stra­ten wor­den door­sne­den door an­de­re stra­ten die even­eens ge­num­merd zijn. Dank aan die doen­wij­ze kan een vreem­de­ling zich nooit be­drie­gen, want wan­neer bij op den hoek der vijf­de straat en de zes­tien­de ave­nue zijn moet vindt hij ge­mak­ke­lijk de weg.

In­dien hij van de stad hoe­ge­naamd niets weet hoeft hij zich tot een po­li­ce­man te wen­den: Deze wijst hem naar het getal « blok­ken » de­wel­ke hij moet voor­bij­gaan om eene an­de­re rich­ting in te slaan. Dit sys­teem is bi­zon­der prak­tisch.

Te Pa­rijs wan­delt men op het Bou­le­vard de la Ma­de­lei­ne naar die van. de Répu­bli­que; te Ber­lijn wan­delt men «Under den Lin­den», te New-York in de Fifth Ave­nue, te Lon­den op de Pic­ca­dil­ly, te Genève op de Cor­ra­te­rie, te Ant­wer­pen op de Key­ser­lei en Meir, te Los An­ge­les vindt men de ele­gan­te be­vol­king in Broad­way tus­schen de Derde en de Ne­gen­de straat, de ge­lijkloop­en­de stra­ten van Broad­way, zijn­de de Hill­straat, Spring­straat tus­schen de Vijf­de en de Ze­ven­de Main­straat. De schoo­ne ma­ga­zij­nen be­vin­den zich op Broad­way en de Ze­ven­de straat. Deze stra­ten zijn de mid­den­pun­ten van alle zaken.

De wan­de­lin­gen zijn er tal­rijk. Men weet dat Los An­ge­les, met hare voor­ge­borch­ten, de groot­ste stad der we­reld is in uit­ge­strekt­heid, en wat zon­der­ling lijkt, is dat men bijna niet kan zien waar die voor-ge­borch­ten be­gin­nen en waar ze ein­di­gen, want de hui­zen vol­gen el­kaar zon­der op­hou­den en men kan de Zes­tien­de straat uren lang af­loop­en zon­der het einde er van te zien. In­dien Los An­ge­les de groot­ste stad is in uit­ge­strekt­heid is het on­ge­twij­feld even­eens de stad waar de mees­te auto’s bol­len. De laat­ste op­tel­ling heeft ge­toond dat er voor drie in­wo­ners één auto is.

Ie­der­een kan er een auto op na hou­den ge­zien het gemak van be­ta­ling dat men er toe­staat. Bijna alles wordt er na ze­ke­ren tijd be­taald: het kre­diet is er on­be­grensd en men kan er hui­zen koop­en, meu­be­len, klee­de­ren, autos, enz. al­leen­lijk maar bij mid­del van eene klei­ne som op voor­hand te stor­ten. Al de stra­ten zijn er op on­be­ris­pe­lij­ke wijze on­der­hou­den, te Los An­ge­les even­als in de om­lig­gen­de ge­meen-tens. De wegen van Los An­ge­les naar Cul­ver en Uni­ver­sal City’s even­als deze die naar zee of naar Mexi­co en San Fran­cis­co lei­den, zijn echte banen die prach­tig als ren­ba­nen voor autos zou­den kun­nen die­nen.

Los An­ge­les telt vele « Buil­dings » of bi­zon­de­re ge­bou­wen. Al­hoe­wel min­der hoog dan te New-York,

be­rei­ken vele met hunne veel­vul­di­ge ver­die­pin­gen toch eer­bied­waar­di­ge hoog­ten. De stad telt ook een groot getal ver­toon­in­g­za­len. De ci­ne­ma-nij­ver­heid speelt ei­gen­lijk niet in Los An­ge­les zelf een groote rol. Naast de ci­ne­ma­za­len zijn er in het mid­den der stad geene stu­dios en het is eene groote fout te ge-looven dat men sef­fens op de stu­dios valt als men de sta­tie uit­komt.

De be­vol­king der stad is zeer ge­mengd. Er be­staat eene wijk van Chi­nee­zen en eene van Mexi­ka­nen. Tal­rij­ke trams be­die­nen Los An­ge­les en de voor­ste­den. De dich­te drom van autos die de stra­ten on­op­hou­de­lijk door­krui­sen maakt het noodig dat er op ie­de­re be­lang­rij­ke plaats der stad een of twee po­li­cie­agen­ten staan om het ver­keer te re­ge­len.

De over­groote elec­tri­sche pu­bli­ci­teits­op­schrif­tei( zijn hier des nachts niet zoo tal­rijk als in Broad­way te New-York, noch­tans zijn er hier ge­noeg om de stad een echt New-Yor­ker uit­zicht te geven.

De wegen die van Los An­ge­les naar Hol­ly­wood lei­den zijn bui­ten­ge­woon schoon en in­druk­wek­kend en zijn af­ge­zet met prach­ti­ge vil­las. Het is op een dier wegen dat men het eer­ste stu­dio ont­waart, ait van Wil­li­am S. Hart, dan dit van Char­les Ray en ver­der nog dit van de Vi­ta­g­raph.

Men is dik­wijls ver­won­derd over het groot getal num­mers dat men in de Ame­ri­kaan­sche stra­ten ont­waart. Aldus zijn er hui­zen die het cij­fer 8,700 of 10,500 dra­gen en vele vreem­de­lin­gen zijn er ten hoog­ste ver­baasd over. Dit is ge­mak­ke­lijk te ver­kla­ren: Hol­ly­wood Boul­vard die 10,500 num­mers telt is bijna 20,000 me­ters of 20 ki­lo­me­ters lang; maar eene klei­ne straat (klein wil hier zeg­gen zoo-iets van vier of vijf ki­lo­me­ters lang), zooals Foun-tain­street, telt 8 tot 10,000 hui­zen en zie­hier waar­om:

Ge­lijk welke straat, in haar begin, neemt het ver­volg over der num­mers der an­de­re straat die zij door­snijdt. Dit is het geval met al de klei­ne stra­ten die hun begin, hun ont­staan vin­den op de groote an­de­re stra­ten.

Los An­ge­les is eene zeer han­del­drij­ven­de stad en de haven van San Pedro doet eene groote me­de­din­ging aan die van San Fran­cis­co. Bin­nen wei­ni­ge jaren zal Los An­ge­les veel be­lang­rij­ker zijn als San Fran­cis­co zelf.

Er zijn ruim 100,000 abonnés aan den te­le­foon en meer dan 10,000 nieu­we wach­ten er hunne aan-sui­ting met het net. De al­ge­meens bu­ree­len der te­le­foons is iets zóó ont­zag­ge­lijk dat men er zich geen ge­dacht over geven kan.

Van 1900 tot 1910 heeft men in Los An­ge­les 75,000 nieu­we « buil­dings » ge­bouwrd en van 1910 tot 1923 zal het getal nog groo­ter zijn.

De weg die naar Tia Juana (eer­ste Mexi­kaan­sche stad) leidt is ’s Zon­dags ver­sperd met rij­tui­gen, want in Mexi­co be­staat het ver­bod op de ster­ke dran­ken niet en dààr is het bij­ge­volg toe­ge­la­ten zich een brom­me­tje te drin­ken: ook vindt men er alle dran­ken der we­reld tot zelf een stoop­ke Meeus en Bal. Men maakt er op dit oog­en­blik for­tui­nen, al­leen­lijk met het schen­ken van li­keu­ren en wij­nen

« CI­NE­MA WE­RELD »

en de­wel­ke men er dub­bel en dik laat be­ta­len.

Tia Juana is de klas­sie­ke stad van het Wes­ten net zooals wij ze ge­zien hébben in de fil­men van Hart en Tom Mix, met dit ver­schil dat de hui­zen, in­wen­dig, sa­loons en bar­hui­zen zijn waar men de ge­ken­de Mexi­kaan­sche gast­vrij­heid ge­niet...

De bok­ser Jack Jo­hn­son heeft lan­gen tijd in Tia Juana een drank­huis ge­hou­den en we mogen u ver­ze­ke­ren dat er in dien bar tal­rij­ke boks­par­tij­en ge­speeld wer­den die nu juist geen tijd­ver­drijf waren.

Wan­neer ge dààr, ten einde toch eens te huis, in Ame­ri­ka, in volle genot een goede fle­seh ouden Bor­deaux te kun­nen drin­ken, u ver­lei­den laat een, kist van dien wijn te koop­en en- ze in uw auto te ( rgen, wees er van ver­ze­kerd dat uw éénoo­gi­ge ver­koo­per ach­ter uw rug, zich haas­ten zal aan de

van ver­schil­len­de fei­ten. Men ziet, bij voor­beeld, voor de vi­trien van een groot ma­ga­zijn een vat ten halve om­ge­keerd. De in­houd ervan le­digt zich op een groe­ne flu­wee­len ta­pijt... Nieuws­gie­rig komt men nader bij... en men leest: «Dit vat houdt de ek­ster­oog en in die wij ver­le­den week aan onze klien­ten ge­sne­den heb­ben... Hier is het beste huis der stad om zijne el­c­ster­oogen te laten snij­den!... » Het sys­teem van het om­ge­val­len vat wordt even­eens ge­bruikt voor de ver­koop van pho­to­toe­stel­len, bril­len, ge­bro­ken bril­len­gla­zen, her­stel­de schoen­zo­len,. enz. In de win­kels ver­koopt men toe­stel­len om de kleeding­stuk­ken me­ka­nisch te was­schen even­als om tel­loo­ren en ander keu­ken­ge­rief au­to­ma­tisch te rei­ni­gen en vele an­de­re din­gen waar­voor de vreem­de­ling gansch ver­bluft staat...

O H Xyvee

• Icdt­Cli­vwOe­w­vt

• HaCvo

TIL LI N OCE­AAN

RaU

TÊvo.

grens­dou­a­nen te te­le­fo­neeren om hen te ver­wit­ti­gen: het num­mer van uw auto is reeds aan de grens op­ge­ge­ven voor­al­eer gij Tia Juana ver­la­ten hebt.

Bui­ten Tia Juana spreidt zich de on­ein­di­ge woes­tijn uit met hare wilde die­ren, hare ver­schrik­ke­lij­ke ser­pen­ten en groote spin­ne­kop­pen en wee hem die zich in die vlak­ten waagt zon­der met de plaat­sen be­kend te zijn.

In Los An­ge­les is de com­mer­ci­eele pu­bli­ci­teit zeer hevig, het gaat er dik­wijls zelf wat ruim ver. De voor­bij­gan­gers wor­den op straat, te­gen­ge­hou­den door over­groote be­rich­ten hen mel­ding ma­ken­de

Een laat­ste woord over deze zoo zon­der­lin­ge stad: De in­wo­ners zijn vriend­schap­pe­lijk en lief­tal­lig voor zoover dat men niet in eene boks/,aal komt met een hooge hoed op het hoofd of met een le­de­ren frak aan, of dat men op den tram zijne plaats niet af­ge­ve aan eene vrouw; dat men het hoofd ont-dek­ke in eene ver­toon­in­g­zaal ter­wijl men de hoed mag op­hou­den in een res­tau­rant... On­noodig te zeg­gen dat het leven, in Los An­ge­les, zeer, zeer snel voor­bij­gaat, net zooals het mond­ge­bit der in­wo­ners die maar ge­du­rig gom kau­wen en al­tijd maar gom... NEMO.


« CIN EMA WE HELD »

(THE DANGE­ROUS LITT­LE DEMON)

Roman van .... Mild­red Con­s­i­di­ne

Sce­na­rio van....​Doris Schroe­der

Ope­ra­teur ....​Bennie Bail

Film­re­gie van .... Cla­ren­ce Bad­ger Rol­ver­deel­ing

Clau­di­ne ....​Marie Prévost

Ana­to­le Lust.... Jack Per­rin

Gary de Gr­in­gand .... Ro­bert Ellio

Clau­di­ne, de vrou­we­lij­ke Don Juan, is bet type van het mo­der­ne jonge meis­je. Eeni­ge erf­ge­na­me van haar vader, de groote fi­nan­cier Ge­or­ges Har­mon, ver­bergt zij onder een wis­pel­tu­rig ui­ter­lijk, dat eer­der een man zou pas­sen, een lief en fee­der hart.

Wan­neer een zwerm jonge lie­den om Raar heen flad­dert en haar be­geert, heeft zij in de hu­we­lijks­aan­vraag van een jonge schuch­te­re man, Ana­to­le Lust, toe­ge­stemd. Maar dit is maar eene list. Zij wen­scht haar for­tuin, baar hart en hare schoon­heid te geven aan den man die zij vrij­e­lijk zal kie­zen, zelfs al moest zij hem ver­plich­ten haar te be­min­nen.

Zij heeft haren blik ge­wor­pen op Gary de Gr­in­gand, al­hoe­wel deze zich zeer on­ver­schil­lig te­gen­over haar toont. Als­dan be­gint de ge­luid­looze strijd van twee we­zens die in het ge­heim veel van el­kan­der hou­den, maar waar­van geen van bei­den iets des­aan­gaan­de too­nen laat. Om de on­ver­schil­lig­heid van Gary de Gr­in­gand te be­proe­ven, stelt Clau­di­ne zich zelf, ge­du­ren­de een bal, in eene zeer lich­te kleeding ten toon.

Het toe­val brengt het einde van dit avon­tuur. Eene fi­nan­ti­eele spe­cu­la­tie van haar vader zet dezes for­tuin een oog­en­blik in groot ge­vaar. En ter­wijl, op dit oog­en­blik al hare vrien­den zich terug trek­ken, blijft al­leen Gary de Gr­in­gand bij haar, en redt den toe­stand van haar vader met eene per­soon­lij­ke gel­de­lij­ke tus­schen­komst, zooals hij haar ook redt in een speel­huis waar zij haar vader kwam op­zoe­ken en waar zij bloot ge­steld was aan de ge­weld­daad van een ver­lei­der..

BELGO IN­TER­NA­TI­O­NAL FILM

- Moe­ras­straat. 76 - BRUS­SEL -

Gary de Gr­in­gand ont­slui­ert haar zijne lief­de­vol­le ge­voe­lens en na ge­ruim en tijd moet Clau­di­ne zich over­won­nen ver­kla­ren en geeft de strijd op daar zij nu zeker is van de lief­de van Gary: en zij vraagt, knie­lend, of hij haar als zijne vrouw wil nemen.

De Vrou­we­lij­ke Don Jüan

« CI­NE­MA­WEiR EED »

NIEUWS­JES

uit de

Fair­banks-Pick­ford

Stu­dios

Mar­jo­rie Daw, welke vele jaren de ' lea­ding-la­dy » was van Dou­g­las hair-banks, komt te huwen met Eddie Su­ther-and, de re­gis­seur van Char­ley Chap­lin, 'e plech­tig­heid had plaats op « Piçk-tair », te Be­ver­ley Hills, waar Mary en Dou­g­las een groot ban­ket geven ter eere der nieuw ge­huw­den.

De Fran­sche re­gis­seur René Plais­sety is te Hol­ly­wood aan­ge­ko­men en werd er ver­wel­komd door Mary Pick­ford en haar echt­ge­noot. Hij stelt zeer veel be­lang in de nieu­we Oos­ter­sche film van Dou­g­las Fair­banks. Plais­sety heeft ken­nis ger maakt met zijn kol­le­ga Er­nest Lu­bitsch, welke nu in Hol­ly­wood ver­toeft.

Wil­li­am Ca­me­ron Mcn­zies en Ir­ving

G. Mar­tin teek­e­nen de de­cors voor Dou­g­las zijn nieu­we film; deze :al waar­schijn­lijk voor titel dra­gen: « Dou­g­las in de Ver­tel­ling van een Ara­bi­sche Nacht ». Hij zal een Ara­bi­sche ban­diet ver­tol­ken welke God noch gebod kent en denkt de

C mees­ter van het heeal te zijn tot op den dag dat er eene vrouw in zijn leven ver­schijnt. De twee voor­naams­te scher­men zijn: « De stad Bag­dad » en de « Spe­lonk der Mon­sters ».

Het ge­zel­schap van Mary Pick­ford is te Hol­ly­wood te­rug­ge­keerd na eene reis naar San Diego en de Mexi­kaan­sche gren­zen waar er eene me­nig­te toonee­len zijn ge­filmd ge­wor­den.

Voor de « Straat­zan­ge­res » heeft men maar een­maal toonee­len moe­ten nemen bui­ten het Pick­ford-Stu­dio te Hol­ly­wood en dat was op de Mexi­kaan­sche grens. 3000 fi­gu­ran­ten zijn door Er­nest Lu­bitsch ge­be­zigd voor het Kar­na­val te To­le­do, welk zicht won­der­lijk prach­tig is. Vier hoofd­rol­len komen er in voor: « De Ko­ning van Span­je » door Hol­brook Blinn; de

de « Graaf don Diego d’Al­ca­la » door Ge­or­ges Walsh en de « Gra­vin d’Al­ca­la » door Mary Pick­ford.

Het is zel­den dat men bij een film-ge­zel­schap een prins, een mar­kies of lord heeft; Mary Pick­ford is zeer fier bij haar een En­gel­sche lord en een Ita­li­aan­sche her­tog te heb­ben welke twee­de­rangs­rol­len spe­len: de eer­ste is Lord Gle­raw­ly en de twee­de Her­tog Mario Car­ra­cho­la welke speelt onder den naam van Mario Car­ri­lo.

Het is de eer­ste maal dat Irène Rich op­treedt in « Tijd­kleedij ». Ik ben er zeer ver­heugd om, zegt zij, en ik zal mij al­tijd mijne « Ko­nin­gin » her­den­ken.

Er­nest Lu­bitsch, de re­gis­seur, houdt van Ame­ri­kaan­sche mu­ziek en bij­zon­der van de « jazz »; het ge­beurt hem dik­wijls, wan­neer hij des mor­gends in het stu­dio komt, dat hij in slecht hu­meur is en dan vraagt hij aan de ka­pel­mees­ter om een mu­ziek­stuk te spe­len. Na een de­ge­lij­ke « jazz » zegt hij da­de­lijk: « Nu ge­voel ik mij beter, deze Ame­ri­kaan­sche mu­ziek is een goed ge­nees­mid­del voor de ze­nu­wen.

De scher­men We­li­ge Mary Pick­jord en Er­nest Lu­bitsh voor hun­nen Spaan­schen film heb­ben laten ver­vaar­di­gen zijn veel groo­ter als deze van « Robin Hood » van. Dou­g­las Fair­banks. Men heeft in het Pick­ford-Stu­dio de stad To­le­do ge­bouwd zooals ze er uit­zag eene eeuw ge­le­den; te­vens ook een groot kas­teel en eene ves­ting waar­in de held, Ge­or­ges Walsh en de hel­din, Mary Pick­ford, zijn op­ge­slo­ten. In de maand Juli zal deze film ge­reed zijn.

Dou­g­las Fair­banks heeft een nieuw spel uit­ge­von­den dat hij ge­maakt heeft vol­gens de re­gels van het « ten­nis ». Hij ge­bruikt geene ge­wo­ne bal­len maar pluim­bal­len. Den 30en Maart had hij eene groote match ge­or­ga­ni­seerd; hij speel­de met Char­lie Chap­lin tegen Cor­ne­li­us Van­der­bilt ju­ni­or en Jack Pick­ford. De eer­sten waren over­win­naars.

Op het oog­en­blik be­stuurt Char­lie Chap­lin zijn film « Pu­blic Opi­ni­on » en zal deze maand nog vol­tooid zijn. Edna Pur­vi­an­ce is de star en de Uni­ted Ar­tists zal hem uit­ge­ven.


HARE WRAAK

Sara .... Pau­li­ne Fre­de­rick.

Ge­du­ren­de een feest ter ge­le­gen­heid van den te­rug­keer van ad­mi­raal Vin­cent, ont­moet Sara, doch­ter van den ad­mi­raal, de fre­gat­ka­pi­tein Louis Oorcy, vroe­ger aan den staf van haar vader ver­bon­den. Ten dien tijde was Corcy op haar ver­liefd en had haar zijn woord en een hals­snoer ge­schon­ken, waar­van zij zich nooit had wil­len ont­doen.

sehe beeld­jes te komen be­zich­ti­gen. Sara neemt de uit­noodi­ging aan.

Eens bij den ka­pi­tein bin­nen­ge­leid wordt zij met hem al­leen ge­la­ten. Na alles be­zich­tigd te he­o­ben wil zij af­scheid nemen, doch vindt de deur ge­slo­ten. Het geval is niet zoo erg, daar Sara zon­der moei­te langs het ven­ster kan ver­dwij­nen. Doch zij is ge­zien door Alida, de echt­ge­noote van Corcy, de­wel­ke haar een die­pen haat toe­draagt. Alida haast zich het ge­zie­ne over­al te gaan ver­sprei­den.

Het schan­daal breekt los. Sara kan niet ander» dan naar vader met de waar­heid be­kend maken.

De ad­mi­raal ver­wijt Corcy de las­ter zij­ner vrouw en ei­scht .de eer­her­stel­ling. Op dit oog­en­blik . ver­schijnt Alida, de­wel­ke haar echt­ge­noot vraagt of

Doch, op dit tijd­stip was Oorcy reeds met Alida, een ander jong meis­je ver­loofd. Zijn plicht dwingt hem haar te huwen.

Een ander fre­gat­ka­pi­tein, Wil­ling, boe­zem­vriend van Corcy, stelt Sara voor zijne vreem­de Oos­ter­hij nog lan­ger zulke be­leedi­gin­gen zal ge­don­gen.

Doch Corcy ver­de­digt zijne vrouw. De slag te hevig zijn­de, sterft de ad­mi­raal en laat aldus Sara ont­eerd en al­leen op do we­reld.

Na lange jaren brengt het toe­val Alida en Sai;

«CI­NE­MA­WE­RELD »

te­gen­over el­kaar. Ein­de­lijk zal Sara zich kun­nen wre­ken. Zij lokt haar, door be­mid­de­ling van eei. ze­ke­re Beers­ford, in hare eigen woonst, zoo­ge­zegd tot een lief­des-ren­dez-vous. Alida loopt in de val 'en is aldus zon­der ver­de­di­ging in han­den van Sara. Deze gaat haar aan heur echt­ge­noot en haar zoon over­le­ve­ren zeg­gen­de: «Zie­daar wat uwe vrouw, wat uwe moe­der is. Zij die mijn vader ge­dood en mijne eer on­sto­len heeft... ».

Doch een kreet weer­galmt in den nacht. Het is Allan, de zoon van Alida, de­wel­ke Be­re­sfort roept en hem ei­scht zijn roep te be­ant­woor­den, om hem te straf­fen voor eene lee­lij­ke streek dien hij hem ge­speeld heeft. De stem van haar zoon her­ken­nend, denkt Alida zin­ne­loos te wor­den. Zij smeekt Sara om ge­na­de.

Wan­neer Allan gaat bin­nen­drin­gen, be­grijpt Sara dat hare wraak on­schul­di­gen tref­fen gaat.

Zij zifet er van af, wijl zij hare vij­an­din ach­ter eene dra­pe­rij ver­bergt. Dan opent zij de deur.

Allan snelt de kamer bin­nen. Ook Be­re­se­ford, doch deze langs het ven­ster. De twee man­nen meten el­kaar met den blik, in te­gen­woor­dig­heid van Sara. Allan doodt Be­re­sford met een re­vol­ver, schot. Sara aar­zelt niet de moor­de­naar te red­den, ten vooi'deele van haar op wie zij zich wilde wre­ken. Zij brengt Allan in vrij­heid, en wan­neer de .po­li­tie komt, laat zij zich voor de moor­de­na­res van Be­re­sford door­gaan. Zij zal de straf on­der­gaan de­wel­ke, in do plaats van haar te ver­ne­de­ren, haar tot den rang der mar­te­la­res­sen zal ver­hef­fen.

Film Ge­or­ges Petit

Lae­ken­straat, 85 - BRUS­SEL

CI­NE­MA­NIEUW S JES

Een ander ge­vecht. — Ramon No­var­ro en Lewis Stone zul­len voor­ze­ker geene re­pe­ti­tie noodig heb­ben om hun twee­ge­vecht met den degen voor de nieu­we voort­brengst « Sca­ra­mou­che » van Rex In­gram, want zij ston­den als zood­a­nig te­gen­over el­kaar in « De Ge­van­ge­ne van Zenda » en « Vrou­wen die Lie­gen ».

Onder het be­stuur van Raoul Walsh wor­den reeds de eer­ste toonee­len ge­draaid voor den Oos­ter­schen film van Fair­banks. Een der de­cors zal be­won­de­ring wek­ken door zijne on­me­te­lij­ke groot­te en de plaats welke hij zal be­slaan; deze ver­beeldt de stad Bag­dad welke be­schre­ven wordt in « De Dui­zend en één Nacht ». De rol der Ara­bi­sche Prin­ses is in han­den van Eve­lyn Brent, ar­tis­te welke door Dou­g­las aan­ge­wor­ven is voor drie jaar. Deze film zal al zijne vo­ri­gen in de scha­duw stel­len en hij zelf zal van zijne rol iets eenigs maken.

De titel Van de nieu­we film van Mary Pick­ford, eerst ver­meld als « Ro­si­ta » zal voor op­schrift dra­gen: « De Straat­zan­ge­res ». Eene ploeg ko­mie­ken spe­len de rol­len der « ci­piers ». Char­les Bel­cher is (( Gou­ver­neur van het ge­vang »; deze ar­tist is de ver­tol­ker van meer dan dui­zend rol­len sinds de stu­dios in Ca­li­for­nië zijn op­ge­richt. Hij speel­de in « De Drie Mus­ke­tiers » van Fair­banks: « de Ka­pi­tein der Wach­ten van Ri­che­li­eu». Me­vrouw Bo­da­meie, welke in het wer­ke­lij­ke leven een zeer zach­te vrouw is, speelt in dezen band eene hel­le­veeg welke er ple­zier in

vindt de klei­ne straat­zan­ge­res te mar­te­len.Zij heeft aan de zijde van Mary Pick-ford ge­werkt in « Tess in den Storm » en « Langs de Dienst­deur ».

De lang­be­spro\en jilm van Mary Pick-ford, welke in Span­je speelt ten jare 181# is nu geëin­digd, waar­op zij on­mid­del­lijk aan een an­de­re be­gint, ge­naamd: « Doro­thy Vemon van Had­don Hall ».

Ge­or­ges Walsh, de be­ken­de star, welke men tot hier­toe ge­zien heeft in sport­fil­men waar­in hij zijne fijne athle­tiek kon laten be­won­de­ren, zal nu op­tre­den in ro­man­ti­sche rol­len. Op het oog­en­blik is hij de par­te­nai­re van Mary Pick­ford. Hij zal aan het pu­bliek too­nen dat hij ins­ge­lijks ge­schikt is om «amou­reux-rol­len» te ver­tol­ken.

Raoul Walsh, de broe­der van Ge­or­ges, welke Dou­g­las Fair­banks aan­ge­wor­pen heeft als « met­teur-en-scène », ver­klaart dat de film welke zijn broe­der nu draait met Mary Pick­ford, de tri­omf zal zijn v»n zijne ci­ne­ma­to­gra­fi­sche loop­baan.

Tus­schen het aan­tal ar­tis­ten, aam­ge-wor­ven door Mary Pick­ford voor haar Spaan­sche film en welke Lu­bitsch in­een­zet in het Pick­ford-Stu­dio, moet de Fraa-sche ac­tri­ce Ma­thil­de Cour­mont ver­noemd wor­den die vroe­ger «Tri­p­le­pat­te» van Tri­s­tan Ber­nard te Pa­rijs creëerde. De Ame­ri­kaan­sche ac­teur Hol­brook Blinn speelt de rol van den « Ko­ning », Ed­ward Snitz, welke in « Tet Teek­en van Zorro » de her­ber­gier voor zijn deel had is nu in dezen film de « ci­pier » en Ge­or­ges Walsh de « jeune pre­mier ».


Geïllu­streer­de Ci­ne­ma­nieuws­jes

laat­ste tooneel van haar revue terug ineen te zet­ten en in twee uren tij cl s ver­plaat­sten twaalf auto's op de plaats waar in­oest ge­draaid wor­den: scher­men, ver­tol­kers en fi­gu­ran­ten. Men begon om drie uren ’s mor­gens te draai­en en om 6 uur was alles klaar. De on­kos­ten dier 40 nie­ters film be­loop­en, naar men zegt, 50,000 franks, plus 1,000 franks per nu ter. Om zich der­ge­lij­ke uit­ga­ven te ver­oor­lo­ven, moet men min­stens zeker zijn van het suc­ces.

He has the gre­a­test roi* of h!s screen ca­reer in,“.ex !•« - »

pro­duc­ti­on of “Sca­ra­mouch«."

EENE VREEM­DE BE­KEN­TE­NIS

Wij heb­ben al veel ge­hoord op welke manie!' film­star­ren op het witte doek ge­ko­men zijn, main-van een ac­teur die op­lei­ding er voor be­ko­men beeft in de wacht­ka­mer van een tand­arts, daar­van heb­ben wij nog niet li­oo­ren spre­ken. Dit is noch­tans het geval met Ramon No­var­ro.

Mijn vader, zogt Novar.​ro,- is den­tist. Ik wacht­te de klan­ten op en deed hunne ge­ba­ren na. ik leer­de daar­door hoe men een ge­zicht iy­oest trek­ken wan­neer men zijne for­tuin, zijne min­na­res, zijn hor­lo­gie of zijne il­lu­sies ver­lo­ren heeft, want deze zaken zijn al­le­maal even pijn­lijk,

M. No­var­re draait, nu de ti­tel­rol in « Sca­r­ameu ehe» door Rafaël Snba­ti­ni welke. Rex In­gram's vol­gen­de film is voer de Metro Gs,

LOUI­SE GLAUM

De hier­bo­ven staan­de photo is ge­trok­ken' uit de Hac­kin-Film «Lief­de Waan­zin». Kor­te­lings krij­gen we deze pracht-ar­tis­te te zien in O. lam­pens-FiJm: «Lief­de».

Zoon Is men -weet houdt deze film­ster er eerie spe

ei­aii­teit op na in het ver­tol­ken van « ge­ha­te-vrouw» tul­len. On­langs werd er te Bar­cel­o­na, Span­je, een der­ge­lij­ke band van haar af­ge­rold, toen er een Span­jaard, het zeker te mach­tig werd, en zijn dolk naar de. ac­tri­ce slin­ger­de, Het wapen door­hoor­de hel witte doek en bleef in een scherm ste­ken.

Heel ple­zie­rig voor T.oüise (Baum.

R4M0N NO­VAR­RO

BETTY COMP­SON

de hel­din van een bui­ten­ge­wo­ne film die in En­ge­land ge­draaid wordt, komt zoo even twee dagen te Pa­rijs door te bren­gen om één enkel tooneel van 40 me­ters film te draai­en.

Een Pa­rij­zer mu­sic-hall stem­de er in toe het


&CIN EMA WE­RELD »

DE VER­RA­DER

(The Great Im­per­so­na­ti­on)

Voor ge­steld door....​Jesse L. Lasky.—

No­vel­le van....​Phillips Op­pen­heim.

Sce­na­rio van.... Monte Kat­ter­jo­hn.

Film­re­gis­seur .... Ge­or­ge Melf­ord.

Kuro­pees­o­he om­wer­king van Henry Laf­ra­get­te. ROL­VER­DEEL­ING:

Si­gis­mund De­vin­ter Evrard Do­mi­ney.. .

Jpa­nes Kirk­wood.

N i in eene oude Uni­ver­si­teits­stad in En­ge­land goede vrien­den te zijn ge­weest, vin­den de beide ka­me­ra­den zich later in de Afri­kaan­sche jun­gle weder. Van ver­schil­len­de na­ti­o­na­li­teit, Eve­r­ard Do­mi­ney, neef van een Britsch Par­le­ments­lid, en Si­gis­mund De­vin­ter, heb­ben bei­den een ra­di­kaai te­gen­over­ge­steld doel: de eer­ste on­der­neemt eene* stu­die­reis, de twee­de doet voor re­ke­ning van zijn land een mi­li­tai­re on­der­zoe­kings­tocht.

Do­mi­ney, die in de jun­gle is ver­lo­ren ge­raakt, wordt uit­ge­put door de lie­den der zen­ding De­vin­ter op­ge­no­men, die hem naar hun hoofd lei­den. De twee vrien­den her­ken­nen el­kan­der, en de open­har­ti­ge Do­mi­ney ver­trouwt zon­der ach­ter­docht zijne be­vin­din­gen aan De­vin­ter toe die ze in zijn ge­heu­gen prent. En zon­der­ling,, bei­den heb­ben de­zelf­de

iter­lij­ke ge­lij­ke­nis be­hou­den welke hen reedß op het kol­le­ge ken­merk­te.

Dààr wil De­vin­ter nu ge­bruik van maken. Na «Ie noodi­ge in­lich­tin­gen over de fa­mi­lie van Do­mi­ney uit dezes mond ver­no­men te heb­ben, be­sluit hij zijne plaats in En­ge­land te gaan in­ne­men.

Fe­ni­ge weken later stapt De­vin­ter. voor­zien vak al de noodi­ge stuk­ken, in En­ge­land aan wal ea «telt zich oog­en­blik­ke­lijk ten dien­ste van zijn Ge­zant om in En­ge­land een uit­ge­breid net van spion sage in te rich­ten. Hij meldt zich bij zijn « oom » Lord Bury aan, en deze, na eeni­ge wei­fe­ling, her­kent in den in­drin­ger zijn neef. ’s An­de­ren­daags

eej«t deze bezit van het kas­teel der Do­mi­ney’s. in

de Lon­den­sche om­ge­ving, en richt er schit­te­ren­de fees­ten in om zijn te­rug­keer te vie­ren. Wel­dra was dit punt eene ver­ee­ni­ging van al de aan­zien­lij­ke en­gei­sche per­soon­lijk­he­den.

Maar ten­ge­vol­ge van ze­ke­re fei­ten krijgt Lord Bury ach­ter­docht, en ver­ge­zeld van eeni­ge de­tek-tie­ven doet hij in het kas­teel een inval, op het oog­en­blik dat de spi­oe­nen eene ver­ga­de­ring hiel­den.

Maar hoe groot is de ver­won­de­ring van De­vin­ter niet bij het zien van een dub­bel­gan­ger, in wien hij Do­mi­ney denkt te her­ken­nen; die hij noch­tans in Afri­ka over­le­den waan­de, want daar zou een zij­ner ge­trou­wen voor ge­zorgd heb­ben.

En ter­wijl Lord Bury zijn ware neef geluk wen­scht, deed de po­li­tie op dit­zelf­de oog­en­o­lik een mooie oogst op, in eene gan­sche ver­za­me­ling der be­rucht­ste in­ter­na­ti­o­na­le spi­oe­nen.

Ge­or­ge Melf­ord,

de film­re­gis­seur

PA­RA­MOUNT - nieuwstraat 48 - BRUS­SEL

« CI­NE­MA­WEi­RELD »

DE FOX-FILM

Men be­richt ons de kor­te­ling­sche te­rug­keer van den heer Auger, af­ge­vaar-dig­de-be­heer­der der Fox-fil­men, voor­zien eener zeer be­lang­rij­ke do­ku­men­ta­tie over de nieu­we Fox-voort­brengst en in ’t bij­zon­der over den band

Deze groote ci­ne­ma­to­gra­fist, waar­van de be­voegd­heid on­be­twist­baar is, deelt ons zijn ge­hee­le vol­doe­ning mede over de fil­men welke hij sinds zijne aan­komst Ie New-York ge­vi­si­on­neerd heeft. Hij is er over­tuigd van dat de Fox-film zulke ele­men­ten zal heb­ben, dat geene en­ke­le an­de­re uit­ge­vers­fir­ma er der­ge­lij­ke aan hun klien­teel zul­len kun­nen aan­bie­den.

« If Win­ter Com­e­fe » (Wan­neer de Win­ter komt) schijnt eene der groot­ste su­per­pro­duc­ties tot op dezen dag te zijn. Het zal eene ver­o­pen­ba­ring voor het pu­bliek wezen. Het suc­ces ervan zal dat van » Maman » nog over­tref­fen.

Bo­ven­dien be­schikt de Fox-film over een groot aan­tal an­de­re fil­men tot een schit­te­ren­de bij­val ge­roe­pen. Allen zijn in over­een­komst met onzen smaak op­ge­vat en de uit­wer­king ervan is on­be­ris­pe­lijk.

Met der­ge­lij­ke troe­ven in haar spel, zal de Fox-film, wier suc­ces­sen niet meer te tel­len zijn, voort­gaan met eene nieu­we schre­de te stij­gen, en hare faam te blij­ven ves­ti­gen.

ONS PHO­TO­HOEK­JE

. .R. Ant­werp F. C. ont­ving gra­tis de photo’s van: Char­ley Chap­lin, na 6 weken; Doro­thy Gish, na 6 weken; Henny Por­ten, na 2 weken mits op­zen­den van 300 mark.

V. Van Steen­brug­ge ont­ving gra­tis de photo’s van: Pris­cil­la Dean, na 6 weken, for­maat 18x12; Viola Dana. na 6 weken, for­maat 15x11; G. Car­pen­tier, na 14 da gen, 21x13; Wil­li­am S. Hart, na 6 weken, 22x16; Tho­mas Meighan, na 6 weken, 18x12; San­dra Mi­lo­wan­off, na 8 dagen, met vrien­de­lijk schrij­ven; Betty Bal­four, na 8 weken; G. Bis­cot, na 8 dagen; Andrée Bra­bant, na 8 dagen; Jean An­ge­lo, na 8 dagen; Ar­mand Tal­lier, na

8 dagen; Blan­che Mon­tel, na 8 dagen; Fran­ci­ne Mus­sey, na 8 dagen. Bui­ten­ge­woon prach­tig.

Jan­ne­man ont­ving gra­tis de pho­tos van Henny Por­ten, Lia Mara, Erna Mo­re­na, Fern. Andra, Mia May, Fer­di­nand von Alten, Harry Lied­ke, Lu­ci­a­no Al­ber­ti­ni.

Mich. Smol­ders ont­ving gra­tis de photo van Frank Mayo, na 11 maan­den; Carol Demp­ster, na 10 maan­den; Maë Mac Avoy en Clyde Cook, na 1 1/2 maand; Alice Brady, na 5 1/2 maan­den; Jane Novak, na 2 maan­den.

Clai­ret­te Ciné ont­ving de photo van Gas­ton Glass, na 2 maan­den; Char­les Vanel, na 4 dagen.

Dürhppp ont­ving gra­tis de photo van Tho­mas Meighan, 8x12, na 5 weken.

Kei­zer der Armen ont­ving gra­tis de photo van: Dou­g­las Fair­banks, 16x21, na 2 maan­den; Mary Pick­ford, 16x21, na 2 1/2 maand; San­dra Mi­lo­wan­off, 9x14, na 47 dagen; Viola Dana, 11x16, na 48 dagen; Ge­or­ges Bis­cot, 9x14, na 47 dagen; Gina Relly, 18x23, na 3 dagen, mits op­zen­ding van frs 2.95 in Fran­sche post­ze­gels; Gi­net­te Ma­d­die, post­kaart, na 3 dagen.

Alice Paüor ont­ving gra­tis de phot van Dou­g­las Fair­banks.

F. Por­ta­bel­la ont­ving gra­tis de photo’s van Jack Holt (12 1/2x18), na 2 maan­den; van Flo­ren­ce Vidor (14x19 1/2), na 2 maan­den.

MAE MAC AVOY

komt de Pa­ra­mount Stu­dio’s te ver­la­ten, al­hoe­wel hare ver­bin­te­nis nog niet ten einde is. De rôde hier­van is ech­ter nog niet ge­kend.


« CIN EM A WE­RELD »

Brie­ven­bus

•Scan­ne. 1°) Hedda Ver­non, adres: Kurf in U.​ev.​darnm, 23, Ber­lin W. 15.

2°) Emil Jan­nings, adres: 3, Reich­stras­se, Qhar-lu­tie­ri­burg (Duit­sch­landJ

3*) Neen hoor, dit is wel wat veel ge­vraagd,

Si, el ie­de­re week uwe drie vra­gen, en met ve*l g«-»o«gen zul­len we ze u dun ant­woor­den.

Mich. Smol­ders. — 1°) Clara Kim­ball Young.

Y oor­naam­s­to 1 fil­men: «The Bet­ter Wife»; « For­bid­den Woman », « For the Bone of Rap­hael »: »dies: Harrv Gar­son Stu­dio's Ine. Los An­ge­les (Cal. L.S.À.

'>) Bry­ant Wash­burn,: voor­naams­te fil­men:

« (Sins of Si-An­tho­ny », « A Very (lood Young Mjmi », «But­ting it Over »; adres: 7003, Haw »lerne Ave­nue Hol­ly­wood (Cal.) U.S.A.

3») Er ie Van Stro­heim, voor­naams­te fil­men: »Blind Hus­bands», Foolish Wives»; adre*: Oiddv.​Yi't Stu­dios, Cul­ver City (Cat.) U.S.A.

jCe­sar.— Is al­leen voor het let­ter­kun­dig ge­deel­te .

* ç*» wat u be­treft, dit in orde.

Lag­ardère. — 1°) Die ar­tist was Joë Ham­man, adres: rue Am­monl-Thiéville, 3, Baris.

2*) De haam van dien ver­tol­ker is nooit ge­ge­ven •»wor­den.

3*) Mac isle is Er­nes­to l’agani; rond de 35 jaar *aél. Zendt door­gaans zijne photo; adres: c/o. V. <4 I. 31 Via Maeeratn, Rome.

Club Her­cu­les. — De ti­tel­rol uit Ro­main Kal bris wérd ver­tolkt door Fa­bien Haz­zi­za; rond d* 13 jaar oud;zendt zijne photo:adres: 316, nie Saint-'Mar­tin, Baris.

Clai­re­titg Cmé. — 1°). Char­les Vanel is rond de 36 jaar oud; kun­nen liet. niet met ze­ker­heid zeg­gen.

»} Jiie... ver­schijnt zeker, en bi­zon­der­lijk om u ge­noe­gen te doen: zoo­d­ra we de hand op een cliché kun­nen leg­gen is de zaak ge­zond.

3“. Maria Ze­len­ka; adres: Ho­henstau­fen­stras­se, 54, Schöne­herg (Di­iit­sch­land).

N.-B. — In orde zooals u zién kunt, Ken tijd klant van « O » gefveest?

Di­ir­kopp. — Mauri­ce Thomp­son; adres: c/o. 6015. Hol­ly­wood Boul­vard.

2°) Wil­li­am Rus­sel, zendt zijne photo gra­tis: adres: Fox Stu­dios, 1401, Wes­tern Ave­nue Los Angèles (Cal.) IJ.S.A.

3°j Gla­dys Broc­kwell, zendt ins­ge­lijks hare photo gra­tis; zelf­de adres als Wil­li­am Rus­sell.

Bi­bo­che. — 1°) Lucy Do­rai­ne-, uit « De Over win­ning der Zin­ne­lij­ke Be­geer­ten », adres: Fo­reign Fi lin­ges., Fried riehst rasse, 227,’ Ber­lin

2«) Die ar­tis­te was Magda Eigen, Kurfürstett-stras­se. 20, Ber­lin W.

3°) Do hokspärtij­en in « Kid Ro­berts, gent­le­man van den Ring» waren niet ge­tru­keerd; den­ke­lijk pluim­ge­wicht.

Lto­no­re Per­du­ca­la. — 1°) Hélène Dai ly, adres: c/o Au­bert Films, 124, Ave­nue de la Répu­bli­que, 1 ’aria.

2°) Lucy Do­mi­ne zie adres ant­woord 1 aan Bile sehe.

3", Ariel te Mar­chai zelf­de adres als Hélène Daily.

Ro­ze­ma­rijn­tje. - 1°) Ru­dolf Va­len­ti­no ver­tolkt

een rol in de vol­gen­de han­den: « De Vier Rui­ters cap den Apo­ca­lyp­sus », « De Sheik », « Etigénie

Gran­det», «Het Dui­vel­tje», Kor­te­lings zult. u hora te zien krij­gen in « De Bloe­di­ge Arena’s ».

2°) De over­groote meer­der­heid der Ame­ri­kaan-j* be fi­hn­ar­tis­ten zen­den hunne photo gra­tis; al­leen

som­mi­ge Fran­se­he ver­gen eene ver­goe­ding van 2 frank.

Zu sic. — Ge­or­ge Walsh zal u zon­der twij­fel s; woor­den: ge­duld heb­ben: in het Pho­to­hoek­je heeft een lezer eene photo ont­van­gen na 11 maan­den wach­ten.

Van Steen­brug­ge. — In) De boofd­verïolker lu, i çois-Lau­rent nit « J’accusé » was Séver­in-Mars: «

leeds sinds een paar jaar over­le­den.

2°) Fran­ce Dhe­lia, zendt hare photo, adret: 97, ru» .Tean Jaurès, Le­val­lois-Per­ret (Fran­ce

3°) Zie Toc­neel-Brie­ven­bus.

V B. - Ont­van­gen 1 frank.

U. Ant­werp F. C. — 1°) Ge­or­ge Walsh, adre-: cf.*. Raoul A. Walsh Great Neck, Ling Is­land. New-Vork.(U.S.A.); zendt zijne photo.

2°) Jaque üate­lain zendt zijne photo legen ver­goe­ding van 2 frank; adres: 45, ave­nue dv .i Mot­te-Bic­quet, Paris.

School­girl. — 1°) Emile Drain, is een ge­kend Fiansch loóneel­spe­ler; rond de veer­tig jaar.

2°) De roi van Jac­ques Fer­raud in «l’Aig­knme» WMvi ver­tolkt daar An­drew Bm­nel­le; adres:. 7/. rue Cuulain­court, Paris.

3°) In wel­ken film hebt u dien ar­tist ge­zien 1

N.-B. — Weet u dat er in Bou­chout een _<•* r hi­zou­der pen­si­on­naut is '! En als « Mas­ceuv » moest weten dat u onder les brio­ven schrijft I

Een Vra­ger. - 1°) Henny Por­ten, adres: 76. Parkst rasse.' Ber­lin-Dah­lem.

2») Betty Bal­four, adres: 41. Gra­ven Park, Wil les­den, NAV.

Pick ford, adres: Hol­ly­wood (Cal.

Brie­ven voor 't bui­ten­land be­hoe­ve« fr.

: ge­lijk welke taal, maar liefst die van hun wor­den per week maar 3 vra­gen beaut

0.50 port lard: er woord.

Adcki. liet « Hin­doesch Graf» werd ver­tolkt door Emil Jan­nings' (Ame­nes), Ra­raphis (Katry Liedt­ke), The­o­nis (Dagny Ser­vaes), Sam­lak (Paul We­genr), Mal­ne­dor (Lydia Sal­mo­no­va).

Ge­dul­dig. — Kun­nen u al­leen de raad geven aan dit vak niet te be­gin­nen, daar er niets dan ont­goo­che­lin­gen zijn weg­ge­legd.

N. M. Ir. — 1°) Henri Bau­din is een Ffau­se­li film­ar­tist.

2°) Dit is Matt Moore; ge­bo­ren in 1888.

N'.-B. • Het pa­pier schijnt bij u zeld­zaam, nic.i ”

.1 ui. Sleeckx,— 1°) Mary Pick­ford is ge­bo­rep op 8 April 1893, te Tor­on­to in Ca­na­da. j

2°) Tom Mix, adres: 5841, Carl­ton Way, Hol­ly­wood (Cal.) U. S.A.

Pen­syl­vanië. — 1°) Die ac­tri­ce draait ei­gen­lijk voor de Cos­mo­po­li­tan Pro­duc­ti­ons wier fil­men door de Pa­ra­mount wer­den uit­ge­ge­ven; on­langs nu sloot do Cos­mo­po­li­tan eene over­een­komst af met 4e Gol­dwyn, ter uit­ga­ve barer han­den, zoodat we die ac­tri­ce kor­te­lings langs dien kant zul­len te zien krij­gen. . .

2°) Ru­dolf Va­len­ti­no wilde zijne ver­bin­te­nis met Pa­ra­mount ver­bre­ken om rede dat er niet ge­noeg pu­bli­ci­teit om zijn naam werd ge­maakt; dé ware oor­zaak der breuk zal ech­ter wel eene geld­kwes­tie ge­weest zijn.

3°) De SeD.​nic.​kf il men wer­den hier vroe­ger door de Bra­bo­films uit Brus­sel uit­ge­ge­ven; voor liet oog­en­blik zijn er ech­ter wei­ni­ge ban­den di-er eei stver­mel­de maat­schap­pij op de markt.

Staf. — 1°) Is ónmo­ge­lijk 'om zeg­gen: een ar­tist kan heden vrij en mor­gen ver­bon­den zijn.

« CI­NE­MA­WE­RELD »

3r) De on­ge­huwd« au­tis­ten der Gol­dwyn Cv zip: Irene Rich, Bar­ba­ra Cast­le­ton, Ife­len Chad­wick

3*) De ware naam van Du­du­le is Clyde CV»ok; adïes: Fox Stu­dios, 1401% Wes­tern Ave­nue. Bos An­ge­les (Cal) U. S. A.

NVB, — Ont­van­gen 1 frank.

Manon. — Zie adres Hélène Parly, ant­woord aan Le­ono­re Per­du­ca­la.

Ope­ra­teur, He­mixem. 1°) Mana Au­sonia. zendt dwn­gaans zijne photo: adres: c/o. U. C.I. 51. Via Ma&yrata,* Rome.

2°) Wen­schen de ver­ant­woor­de­lijk­heid bij het gi*ven van der­ge­lij­ke adres­sen niet op ons te ne-meo,

Pros­ke. — Wil­li­am Far­num zendt gra­tis zijne pïmto; adres Fox Stu­dios, 1401. Wes­tern Ave­nue. Lev An­ge­les (Cal.) U. S. A.

Ge­luks­ter. —- 1°) Het e enigs te stu­dio van iet­wat R reek­e­nis in België be­vindt zich te Mac­be­len-oij Vil­voor­den, en hoort toe aan de Belga. Film Vlij.

1") Daar is geen vaste regel voor: door­gaans »Lor eene ze­ke­re be­roemd­heid die men aP bezit, of door... toéval.

3") Die kans zou het gun­stigst in Ame­ri­ka zijn.

Le­o­bro. — Die kwes­tie is ter stu­die.

Willy Be­lief ro*d. — 1°) Anita Ste­wart, adres: .laws Pic­tu­res, 729 Se­venth Ave­nue. New-York City City (U. S. A.) '

2°) Hélène DarJy zie adres ant­woord aan Le­ono­re Per­du­ca­la.

V Fran­cin­ne Mus­sey, adres: 30. rue Faid­her­be. Paris.

Piet Hobin. — ln) Fran­cis Ford is 4C jaar oud; ad?es: c/o. West Coast Stu­dios, 6040 Sun­set Bu­ol-vard, Hol­ly­wood (Cal.) U. ß.A.

2°) Ge­or­ges Mel­chi­or is aart geene en­ke­le maat-fc-fi.appij voor lan­gen tijd vast ver­bon­den: adres: 65. rue de la Co­lo­nie. Paris.

3”) De naam van dien ar­tist is nim­mer ge­ge­ven ge­wor­den.

NL-B. — Er­gens knock-out ge­le­gen?

>ylvio Pel­li­cu­lo. — Kor­te­lings, waar­de ko rif ru-tev van « M. C. ». be­komt u op dit punt vol­ko­men vol­doe­ning.

Buf­fa­lo Bill. — 1°) Alice Brady; adres, c/o Itea-lart Pic­tu­res, 469, Fifth Ave­nue. New-York City s- A.i

2P) Seena Owen, adres: Cos­mo­po­li­tan Pro­duc­ti­ons, 127th Street 2nd. Ave­nue New-York Citv (TAS. A.)

Lucie de Lam me minor. — 1«) Loui­se Lo­ve­ly, Fritz, Lei­ber, Gla­dys Les­lie, schrijn zc, allen aan: 6015. Hol­ly­wood Boul­vard. Hol­ly­wood (Cal.)

CI­NE­MA­NIEUWS­JES

Char­les Bel­cher is zulk een knap gri­meur dat Dou­g­las Fair­banks hem zelf nooit her­kend wan­neer hij in een zij­ner stuk­ken mee­speelt, zooals bij­voor­beeld laatst in « Robin Hood », wan­neer hij eene oude vrouw uit­beel­de.

Prin­ses Go­lit­zi­ne üan Rus­land zal in een film ver­schij­nen; « Vijf Hei­sche

jaren », naar het lij­den van het Rus­si­sche volk; deze film wordt ver­vaar­digd door Fran­ces Ste­vens, de Ame­ri­kaan, waar-

2”)Nina Rai­e­vesk»,adres: c/o Au­bert l'r41Ï:. 124, ave­nue je ia, Répu­bli­que, Paris.

3“) Clau­de Fran­ce, adres: 31, rue de 1* Fai»»* derie, Paris

N.-B. -— En daar­mee is de kwes­tie met een affi« han­deld.

Lloyd Ge­or­ges. — le) Tom Mix, adres: 5041. Carl­ton Way, Hol­ly­wood (Cal.) L. 5. A.

2°) Lloyd Hug­hes, adres: 995, Mre­bel­toï»8» 8 fiée t. Los An­ge­les (Cal.) U. R. A.

3°) Jack War­ren Ker­ri­gan, adres: 1743. CW-mer.ga. Ave­nue Hol­ly­wood (Cal.) U. S. A.

Yo­lan­de d’Ar­den­ne. — 1") Hol­lan­dia- Film Fa­brie­ken, te Haar­lem.

2°) 11 ep worth Pic­tu­re Plays Ltd. 2, Dew«»

Street, Lon­don W. 1. (En­g­land). .

3°) Stoll Film Co Ltd.. 155. Ox­ford Street Ik>* dim W. 1 (En­g­land).

Nav Sle­prac. —• 1°) Gla­dys Wal­ton, adres: 456. South Wes­tern Ave­nue, Los An­ge­les (Cal.)

2°) Harry Carat', adres: Uni­ver­sal Studi'W. U»> ver­sai City (Cal.) U. S.A.

Kei­zer der Armen. — 1») Blan­che Mon­tai, ad;?*»: 93, ave­nue des Ter­ries, Paris.

2°) Door­gaans 2 frank, maar Frçmschu • poet'zsfak*, hoor!

3») Zooals n ziet is er reeds aan uw wei­is­di ï* volg ge­ge­ven.

Alice PavoT. •—• 1°) Die photo stelt Dou­g­las 17» - r Rinks voor in zijn rol Robin Hood, waar­van, u » ons vol­gend num­mer het geïllu­streerd sce­na­rio Kult vin­den.

2°) Door­gaans zendt. Sta­cia de. Na­pier­kaw%» hare photo gra­tis; haar -uw schrij­ven nog een»:(• her­in­ne­ren.

3°) Rex In­gram, Metro Stu­dios. 1034 feli. » Way, Los An­ge­les (Cal.) U. S. A.

(Mo­ra­li­sa. -— Maken er bij ge­le­gen­heid jebPùiw van.

Willy Belleïroid. — Dit geval lijkt* óns • »

lang­rijk toe om het bij een een­vou­dig ant­woord * Istên. Graag spra­ken we er u mon­de­ling» :» Ge­lie­ve naam en adres te doen ken­nen, opdal* vr» eene sa­men­komst zou­den kun­nen vast­stel­len.

Film­ar­tist, Gent. —- De per­soon, welke on* '•«a tijd­lang ge­le­den zijn photo en stuk­jes film liet) wor­den, wordt ver­zocht zijn naam en adres te ér»* ken­nen met het oog op eene me­de­deel­ing di» "• hem tr doen heb­ben.

X.. B. — Vra­gen en» na Zond­af toe­gek»s»e» Ti in den in bet vol­gend nom­mer be­ant­woord.

mede zij ge­huwd is. De Rus­si­sche prin­ses heeft vijf jaar lang hulp be­we­zen aan het ge­mar­tel­de land.

De teer­ling is ge­wor­pen. — Dou­g­las Fair­banks’ vol­gen­de rol is een Ara­bi­sche ban­diet. Zijn be­sluit staat nu vast om op het witte doek eene Oos­tera­che ver­tel­ling te laten ver­schij­nen, iets in den aard van « De Dui­zend en één Nacht u. Hij heeft de 20 acres land welke ach­ter zijn stu­dio ge­le­gen waren in be­slag ge­no­men om de toover­ach­tig scher­men voor dezen film te laten maken.


« CI­NE­MA WE­RELD »

Onze Ciné-Ro­mans

Le­vens­be­schrij­ving = van Pola Negri

door Ed. Neorg.

6e VER­VOLG

Als deze in de kist lag legde Lu­bitsch het dek­sel er op en fluis­ter­de ons allen toe het stu­dio te ver­la­ten. Eeni­ge mi­nu­ten lang, het scheen wel een uur, bleef Emil Jan­nings in de doods­kist lig­gen; dan hoor­den wij hem op het dek­sel klop­pen, het 'op­lich­ten en uit de kist komen waar­op hij riep dat hij bijna, stik­te. Maar wan­neer hij het le­di­ge stu­dio zag, oe­greep hij dat hij dit­maal het slacht­of­fer was van Lu­bitsch’s ge­wo­ne grap­pen. Ik heb nooit ra­zen­der man ge­zien als. hij het toen was. De vol­gen­de dag liét hij het gan­sche ge­zel­schap wach­ten, das’" hij wei­ger­de te wer­ken en het duur­de wel twee weken eer hij een woord tot Lu­bitsch sprak.

Wan­neer « Ma­da­me du Barry » in Ber­lijn ver­toond werd, werd hij aan­zien als een der fijnste fil­men welke men ooit voort­ge­bracht had. Het was een tri­omf voor Lu­bitsch en mij zelf over­al waar hij op h6t doek ge­bracht werd en bij de eer­ste vei­toon­ing te New-York, in het «Ca­pi­tol The­a­tre», waar hij twee weken bleef draai­en, klop­te hij het rekórd der ont­vang­sten.

Na de vol­tooi­ing van « Du Barry » had ik een kort ver­blijf te War­schau. Ik was zeer ge­luk­kig wan­neer ik daar aan­kwam, want ik was in een vrij en on­af­han­ke­lijk Polen. Mijn heer­lijk land, waar­voor mijn vader ge­stor­ven was, had ein­de­lijk zijne plaats tus­schen de Sta­ten in­ge­no­men, en als een», goede pa­tri­ote juich­te ik zijne vrij­heid toe.

Met her­nieuw­de kracht keer­de ik naar Ber­lijn terug om mijn werk te her­ne­men. De vol­gen­de film was « Su­mu­run », be­werkt naar de pan-to­mi­ne welke ik ge­speeld had te War­schau en Ber­lijn.

Lu­bitsch zelf nam de rol van de « Bul­te­naar » en daar ik het stuk door en door kende, wer­den de mees­te toonee­len onder mijne lei­ding ge­draaid; ik moet be­ken­nen dat « Su­mu­run » op het doek het­zelf­de ef­fekt had als op het tooneel; hêt had zoo­veel bij­val als « Du Barry ».

Het was ge­du­ren­de dit fil­men dat ik ver­loofd werd met graaf Dom­ski. Dit ge­beur­de te Sas­sno­wie­ce. Het was ge­du­ren­de mijne ge­wo­ne rei­zen van War­schau naar Ber­lijn, daar ik al­toos mijne moe­der be­zocht, dat ik te Sas­sno­wie­ce, aan de grens, door de Pool­se­he dou­a­nen werd op­ge­hou­den. Niet­te­gen­staan­de mijn pas­poort in regel was en in mijne hoe­da­nig­heid van Poolsch on­der­daan wer­den door mijne land­ge­noo­t­en mijne ju­wee­len af­ge­no­men. Ik had, op aan­ra­den van hooge Pool­sche per­so­nen, deze weg naar Ber­lijn ge­no­men, daar in het begin van 1919 de reis tus­schen de twee hoofd­ste­den niet zoo ge­mak­ke­lijk was als nu. Ook was ik ge­waar­schuwd voor de Duit­sche amb­te­na­ren daal deze met de Polen niet erg in­ge­no­men waren.

Dat ik nu door mijn eigen volk mijne ju­wee­len. zelfs die­ge­nen welke ik aan de vin­gers had, zag af­re­men was iets dat ik nooit had kun­nen dvoo-men, het maak­te mij meer dan kwaad.

« Geef mij on­mid­del­lijk mijne ju­wee­len terug ol ik doe 'tl allen weg­ja­gen! » snauw­de ik de amb­te­naars toe. « Be ben Pola Negri. Pool­sche ge­bo­ren en op­ge­voed en daar mijn pas­poort goed en wel;n regel is, eisch ik ze oog­en­bli­ke­lijk terug! »

Het was al boter aan de galg.

« Het is ver­bo­den, ge­lijk welk ju­weel, uit Polen mee te nemen zon­der spe­ci­a­le toe­la­ting», ant­woord­de mij een of­fi­cier. « Gij hebt daar geen be­wijs voor, dus moet ge ze hier laten. »

« Ik ga niet terug naar War­schau om zulke toe­la­ting te halen! » ging ik ver­der. » Ik ga met den vol­gen­den trein naar Ber­lijn en neem mijn ei­gen­dom mee! »

« Me­vrouw », zegde de of­fi­cier zeer be­leefd, « dit is on­mo­ge­lijk. Er is één enkel man welke u uwe j'. weel en kan terug be­zor­gen en die man is de kom-man­dant van Sas­sno­wie­ce.

« Zendt die man hier! » beval ik.

» Ónmo­ge­lijk, de kom­man­dant is in zijn hóofd-kwar­tier te Sas­sno­wie­ce. »

« Breng mij dan bij den kom­man­dant! ». vroeg ik een wei­nig be­daar­der.

'Dit, me­vrouw he­laas, is ook ónmo­ge­lijk», we­der­voer de of­fi­cier.

« Ónmo­ge­lijk, on­mo­ge­lijk! » barst­te ik los, «gij be­weert Pool­sche pa­tri­ot­ten te zijn et gij zegt dat het on­mo­ge­lijk is mij bij den kom­man­dant te bren­gen! Zoo gij niet on­mid­del­lijk doet wat ik zeg dien ik eene klacht in tegen u allen! »

Er was eene ze­ke­re au­to­ri­teit in mijne stem, want de dou­a­niers be­raad­slaag­den onder el­kaar en de over­ste ver­klaar­de zich be­reid mij bij den kom­man­dant te lei­den.

Hij zal wei­ge­ren u te > ont­van­gen », zegde deze, « en in­dien hij u ont­vangt zal hij uwe vraag af­wij­zen. »

Dit ze­gen­de ver­lie­ten wij de sta­tie en gin­gen naar het hoofd­kwar­tier van den kom­man­dant der dou­a­nen. Wan­neer wij aan het ge­bouw kwa­men, ver­zocht mijn ge­lei­der een oog­en­blik te wach­ten.

« Als ge mij niet oog­en­bli­ke­lijk vóór den kom­man­dant orengt», begon ik op­nieuw, « dan zal ik zor­gen dat ge geen dag lan­ger te leven hebt. »

En ten laat­ste had­den mijne woor­den het noodi­ge re­sul­taat be­reikt, want de of­fi­cier on­der­hield zich een oog­en­blik met den schild­wacht vóór de deur en ik werd ver­zocht bin­nen te tre­den om on­mid­del­lijk daar­na vóór den kom­man­dant ge­bracht te wor­den.

« Ik ben van mijne ju­wee­len be­sto­len! » begon ik zon­der mijn of zijn naam te zeg­gen of te vra­gen.

« Ik ver­zoek deze da­de­lijk terug, opdat ik mijne reis naar Ber­lijn kan voort­zet­ten! »

« Ver­schoon­ing, me­vrouw», ant­woord­de eene vrien­de­lij­ke stem, ter­wijl een flin­ke of­fi­cier in het uni­form van Poolsch ko­lo­nel recht­stond, « tot wie heb ik de eer te spre­ken »

« Ik ben Pola Negri. Pola Negri van het kei­zer­lijk The­a­ter te War­schau, op het oog­en­blik Vei-blij­ven­de te Ber­lijn .en ik eisch mijne ju­wee­len terug! »

« Met ple­zier, lieve dame, ant­woord­de weer de mu­zi­ka­le stem, « ik ben graaf Dom­ski en tot uw dienst. »

En - met eene bui­ging na­der­de hij, stak mij de hand toe, wel­ker be­we­ging ik niet on­be­ant­woord liet, en druk­te een kus op de mijne. Zijne lip­pen raak­ten mijn hand­schoen, maar toch voel­de ik ze, tot zelfs op deze dag nog. Wan­neer hij zijn hoofd op­richt­te zocht mijn blik zijne oogen.

Het mag vreemd klin­ken als in een sprook­je, maar ik ver­ze­ker u het is de waar­heid, van het

«CI­NE­MA­WE­RELD »

eer­ste oog­en­blik dat wij ei­k­aars blik kruis­ten, voel­de ik dat wij ei­k­aars lot zou­den dee­len, dat deze man mijn echt­ge­noot zou wor­den. En zoo was het. En wat zon­der­ling was, graaf Dom­ski, kom­man­dant te Sas­sno­wie­ce, had op dit­zelf­de oog­en­blik de­zelf­de ge­waar­wor­din­gen. Hij ver­tel­de wan­neer hij mij toen zag, hij ge­vol­de dat ik zijne vrouw zou wor­den.

En dan zijn er men­schen die zeg­gen, dat lief­de op het eer­ste zicht on­mo­ge­lijk is.

On­noodig te zeg­gen dat mijne gram­schap plot­se­ling be­daar­de. Zijne sym­pa­thie­ke stem deed mij om ver­schoon­ing sta­me­len we­gens mijne stout­heid maar hij wou er niet naar luis­te­ren.

« G'ij waart in uw goed recht », zegde hij, « de dou­a­nen te be­ve­len u tot hier te bren­gen. Zij had­den on­ge­lijk de ei­gen­dom van eene Pool­sche dame af te nemen. Ik vraag ver­schoon­ing voor hunne bru­ta­li­teit en ik bid u mijne ver­ont­schul­di­ging aan re nemen. »

Zijn blik drong tot in mijne ziel. Hij was zoo voor­ko­mend, zoo be­leefd dat ik in­wen­dig de dou­a­nen dank­ten voor "hunne han­del­wij­ze.

Het was in deze ro­man­ti­sche om­stan­dig­he­den dat ik mijn eeht­ge­no­dt ’t eerst ont­moet­te. On­mid­del­lijk wer­den dan ook mijne ju­wee­len terug ge­ge­ven.

Bij deze eer­ste ont­moe­ting was er van ons bei­den geene be­ken­te­nis van lief­de; van mijn kant zou het nog al bru­taal ge­weest zijn. Deze schoo­ne of­fi­cier, en nog wel edel­man, welke eene dame ter hulp was ge­ko­men, was al wat ik ge­droomd had die wel eens mijn man zou wor­den. Hij vroeg mij om mijne reis naar Ber­lijn tot den vol­gen­den dag uit te stel­len, om dan zijne moe­der en zus­ter op hun kas­teel een be­zoek te bren­gen.

En dien avond, in plaats van naar Duit­sch­land’s hocfd­stad tè rei­zen, zon­der ju­wee­len, di­neer­de ik met den kom­man­dant van Sas­sno­wie­ce op zijn kas­teel, met mijne pa­rels om mijn hals. Vier maan­den later was ik gra­vin Dom­ski.

Graaf Eugène Dom­ski, jong, ele­gant, rijk, be­zit­ter van eene der oud­ste namen in Polen, was mijn droom-piins. In het eerst schuch­ter, daar­na zoo vrij­moe­dig als schuch­ter, be­ken­de hij mij maar eerst zijne lief­de vier weken later, wan­neer / hij een be­zoek aan Ber­lijn bracht. Doch zijne

\ moe­der had van den be­gin­ne zijn ver­lief­de blik

op­ge­van­gen, dien avond wan­neer ik op haar kas­teel kwam en mij, vreem­de­lin­ge, ont­van­gen had als ware ik hare doch­ter. Dit ver­tel­de zij mij wan­neer ik met haar zoon ver­loofd werd, er bij­voe­gen­de dat zij wel dacht dat ik hare schoon­doch­ter wor­den zou. De vol­gen­de dag, wan­neer hij mij naar den trein voor Ber­lijn bracht, dacht dat dit be­zoek ann zijn kas­teel meer een droom dan wer­ke­lijk­heid leek. Had dit maar een droom ge­weest dan ware ons bei­den veel ver­driet ge­spaard ge­ble­ven.

Graaf Dom­ski be­loof­de mij naar Ber­lijn te komen zoo­d­ra hij in ver­lof kon gaan. Drie weken later hield hij zijn woord, wij had­den in­tus­schen naar el­kaar lange brie­ven ge­schre­ven, en in de hoofd­stad van het Duit­sche Rijk, of beter Duit­sche Re­pu­bliek, begon hij met mij het hof te maken. Ze­ke­ren avond, na het diner in het Hotel Es­pla­na­de, vroeg hij mij zijne vrouw te wor­den, waar­in ik toe­stem­de. Ik be­min­de hem vurig en werd weder be­mind. Een­maal nog had ik zoo vurig be­mind, maar het treu­ri­ge einde daar­van was in zoete her­in­ne­rin­gen ver­an­derd.

Onze ver­lo­vings­da­gen waren zoo ge­luk­kig als ie­mand maar wen­schen kan. Wan­neer mijn ver­loof­de niet naar Ber­lijn kon komen, dan ging ik naar zijn kas­teel te Sas­sno­wie­ce, waar zijne moe­der en zus­ter mij ont­vin­gen met open armen. Op ze­ke­ren dag, in April, wer­den wij ge­huwd op de ge­brui­ke­lij­ke Pool­sche wijze.

Ons hu­we­lijk was eene groote ge­beur­te­nis: de Dom­ski’s be­zit­tin­gen zijn ver uit­ge­strekt en al do be­wo­ners waren van wijd en zijd ge­ko­men in hunne schil­der­ach­ti­ge kleedij om de plech­tig­heid te vie­ren. Ik droeg het tra­di­ti­on­neel Pool­sche Hof­kos­tuum, eene kleeding waar­in Eugène Dom­ski’s over­groot­moe­der, 100 jaar ge­le­den, ge­trouwd was. Mijn echt­ge­noot droeg de uni­form van Poolsch edel­man; 400 ge­noodig­den zaten aan den diseb en het bal duur­de tot laat in den mor­gen.

Onze wit­te­broods­we­ken waren bui­ten­ge­woon ge­luk­kig; wij brach­ten al den tijd door op een jacht­slot. Da­ge­lijks gin­gen wij op jacht in de bos­schen zij­ner be­zit­tin­gen.

Edoch, aan alles is een einde en het leven is ééne ver­an­de­ring. Voor de eer­ste maal was ik te­vre­den; ik ver­gat mijn werk, tot zelfs mijne film­loop­baan, ik ver­gat alles, be­hal­ve mijn echt­ge­noot.

Hoe spij­tig' dat wit­te­broods­we­ken niet eeu­wig kun­nen duren. Ze­ke­ren mor­gen deel­de mijn man mij mede, dat hij terug naar zijne ambts­za­ken moest, waar­op wij van het jacht­slot ver­trok­ken.

Ik had een lange rust ver van het stu­dio en in de ge­luk­za­li­ge dagen na onze brui­loft, had ik ver­ge­ten dat ik terug te Ber­lijn moest zijn, in de maand Mei, om aan een nieu­we film te be­gin­nen. Geen en­ke­le maal had ik met mijn echt­ge­noot daar­over ge­spro­ken en wan­neer de 'brief kwam van het U.F.A. Stu­dio, mij aan mijn plicht her­in­ne­rend, had ik met Dom­ski de eer­ste twist.

Ge­lijk of on­ge­lijk, hij dacht wan­neer ik zijne vrouw zou ge­wor­den zijn ik de ki­ne­ma vaar­wel zon zeg­gen. Het was enkel wan­neer ik mijn kont­rakt liet zien en hem aan het ver­stand bracht, dat ik dit geteek­end had hij mij toe­stond Sas­sno­wie­ce te ver­la­ten.

Het duur­de drie maan­den eer deze film vol­tooid was en ik naar huis kon keeren, maar ik was nog maar pas daar aan­ge­ko­men of een drin­gend te­le­gram riep mij terug naar Ber­lijn om een vol­gen­de film te be­gin­nen.

Dit­maal was mijn echt­ge­noot woe­dend. Ik was een lan­gen tijd van hem ge­schei­den ge­weest, en ik ver­lang­de dus ook bij hem te blij­ven zool­ang ik kon, maar mijn kont­rakt ver­bre­ken en mijne kol-le­g­as en vrien­den ver­la­ten, zij die zoo goed voor mij ge­weest waren, dit kon ik ook niet over me zelf krij­gen. En zoo, na een storm­ach­tig tooneel, keer­de ik terug naar het stu­dio.

Te laat be­greep ik, dat ik geene twee mees­ters kon die­nen. Het ambt van Dom­ski ver­plicht­te hem te Sas­sno­wie­ce te blij­ven, mijn kont­rakt bond mij in Ber­lijn. Ik had het zoo ver kun­nen re­ge­len in het stu­dio dat i kdik­wijls naar Polen kon keeren, maar hoe meer ik naar huis kwam hoe groo­ter de kloof werd tus­schen mijn man en mij. Deze ver­lang­de dat ik de film voor goed zou ver­la­ten en ver­blij­ven op zijn kas­teel. Ik hield er aan dat hij mij ten­min­ste zou toe­staan zes maan­den van het jaar in het stu­dio te ver­blij­ven, maar niets hielp en elke dag bracht ons ver­der van el­kaar.

Eeni­ge maan­den, later, op ze­ke­ren avond, kwam de schei­ding. Ge­du­ren­de mijn ge­woon be­zoek aan huis kwam er weer een te­le­gram, het was om­trent mid­der­nacht, mij terug roe­pen­de naar Ber­lijn; wan­neer ik het mijn echt­ge­noot toon­de werd hij als ra­zend.

Hij toon­de zijn re­vol­ver en riep wan­neer ik naar Ber­lijn ver­trok het over zijn lijk zou zijn.

We­ten­de in welke toe­stand hij zich be­vond en het hem ernst was, be­grij­pen­de dat het dit­maal het einde zou zijn, be­loof­de ik hem te blij­ven. Edoch, dien avond, nadat hij te bed ge­gaan was, stond ik op, kleed­de mij, nam zoo­veel ik dra­gen kon, en ver­liet het kas­teel om nooit meer terug te keeren.

(Wordt voort­ge­zet.)


LOUIS CA­VENTS

In­stal­la­ti­ons et Répa­ra­ti­ons d’Elec­tri­cité

Mai­son Prin­ci­pa­le:

21, RUE LÉOPOLD

Suc­cur­sa­les:

6o, rue de l'Église 118, rue Na­ti­o­na­le

Ate­liers:

rue Guil­lau­me Tell, 1

GROS

Devis gra­tuit sur de­man­de

DÉTAIL

Spéci­a­lité: LÜSTRE­RIE

FA­BRI­QUE:

Rue Vinçotte, 88 BOR­GER­HOUT - [An­vers] —

TÉLÉPHONE 5842

Karthuiz­crs­slraal, 9A - Brus­sel

Kor­te­lings te Ant­wer­pen

De laat­ste suc­cesßlmen:

De Lief­de sterft nooit

• Zijn Plicht

Ver­los­sing

De Zee­dui­vel

Drukk. «Nep­tu­ne». Steen­hou­wers vest. 28. Antw.


POUR AVOIR UNE BIÈRE BONNE ET SAINE

Adres­sez-vous à la Bras­se­rie

VAN HOM­BEECK

BER­CHEM - Tél. 5210

HIK­HKS en BOU­TEIL­LES - en FUTS

HA­BIL­LEZ

VOS

EN­FANTS

BRI­TAN­NIA

17, Lon­gue rue d’Ar­gi­le

12, rue Van Ertborn Tél. 2921 AN­VERS Tél. 2921

Agen­ce pour la Pro­vin­ce d’An­vers du Vrai “FERO­DO”

Agençe pour An­vers des Rou­le­ments à bil­les S. K F.

Agen­ce générale pour la Bel­gi­que du Dia­mond et Noble’s Po­lish

La seule mai­son de la place four­nis­sant aux ga­ra­ges aux prix de gros

106, rue de l’Eg­li­se, 106

F10 unn U UES

Ar­ran­ge­ments —- Répa­ra­ti­ons Con­ser­va­ti­on de four­ru­res Prix avan­ta­geux — Tra­vail soigné

PHO­TO­GRA­VEURS

DES­SI­NA­TEURS

Champ Vle­mi­nekx. Ö AN­VERS e»eus«~G»=..» Télépm'9209

EXÉCU­TI­ON RAPI­DE ET SOIG­NEE

OU­VRA­GES DE DAMES

OU­VRA­GES DES­SINÉS

LAI­NES, SOIES, CO­TONS, COU­VRE-LITS, NAP­PES, STO­RES, BON­NET­TE­RIE A LA MAIN, DEN­TEL­LES, JUM­PERS

MAI­SON EMMA

H A M)WE R Klv

WOL, ZIJDE, KA­TOEN, BED­SPREI­EN, TA­FEL-KLEE­DE­REN, STO­RES, KAN­TEN, HAND­BREI­GOED, JUM­PERS

tjj An­vers, Rue Von­del­straat, 15, Ant­wer­pen

GAR­NI­TU­RES

POUR

Fu­moirs, Sa­lons, Bou­doirs Cham­bres à cou­cher Ve­ran­dah Fau­teuils - Club

11, Lon­gue rue du Van­neau

(près du parc)

MEU­BLES

I Les plus grands Ma­gasins en Bel­gi­que

9 Lon­gue rue des Clai­res 9

(près Meir)

Grand choix de gar­ni­tu­res. 200 sal­les à man­ger, | f cham­bres à cou­cher, sa­lons, cui­si­nes, ve­ran­dah’s, | bu­reaux, li­te­ries, chai­ses-lon­gues, etc. etc. 1

Mai­son Améri­cai­ne

Meil­leur marché qu’ail­leuts g Ou­vert tous les jours jusqu’à 8 h. f. § Ma­gas­in fermé g

ihi­i­i­i­i­i­i­i­i­i­i­i­i­i­i­i­i­i­i­i­i­i­i­i­i­iiïï

Autos pour Cérémo­nies. Ma­ria­ges, Baptêmes $ et Fêtes

Ga­ra­ge J- & H. DEHU

Téléphone 3107

42, Canal des Bras­seurs - AN­VERS

VOY­A­GES A L’ÉTRAN­GER - EX­CUR­SI­ONS PRIX A FOR­FAIT

I i GlSYWSlVl­HXs y .

2'ClC ik, LL ryoùpcyi—

A. oi el?oo s - g&eu­xP­c6t

'CEMEÊSrgSTRAA­TO

BRO­DE­RIES

DES­SINS MO­DER­NES

PER­LA­GES, BOU­T­ONS, POINTS­CLAIRS. PLIS­SA­GE

M-- RY­CKAERT

RUE RU­BENS, 17, AN­VERS

TRA­VAIL SOIG­NE ET RAPI­DE

..​ENGELSCH HOE­DEN­MA

VON­DELSTR., 19

CAUS

(nabij St. Jans­plaat­si

De laat­ste nieu­wig­he­den in Vil­ten Hoe­den

Rüirrçe îçeus Ziet Eta­la­ge


ft

Due

ROYAL

Femme mer­veil­leu­se!

CI­NE­MA I

PniOi­i­i­i­i­i­i­i­ie Hu ‘Ik an V juin

Le ca­pi­tai­ne Al­n­ric Lewin a une femme char­man­te, parce qu’elle témoig­ne un vif intérêt à ses tra­vaux comme d’ail­leurs à tout ce qui le con­cer­ne, et est no­tam­ment fort préoccupée de son avan­ce­ment dans l'armée de la Gran­de-Bretag­ne.

Tl a été envoyé dans file de Key, sur le côte d’Af­ri­que, en qua­lité de secrétaire de Grégory, com­mis­sai­re-ad­mi­ni­stra­teur de 1 ’Tie. Cette rési­de­n­ce peu agréable était loin de plai­re, à sa femme, qui prit la réso­lu­ti­on, non exemp­te de périls, d’in­flu­en­cer Grégory par sa grâce et son char­me, de le sub­ju­gu­er, afin d’ob­te­nir plus fa­ci­le­ment pour son mari un poste plus avan­ta­geux, celui de Malte, que les époux Lewin am­bi­ti­on­nai­ent par­ti­cu­lièrement.

Le succès de Mme Lewin dépasse son at­ten­te: h jouer avec le feu... Grégory. réputé bour­ru et in­trai­ta­ble, in­vulnérable • et en­ne­mi des fem­mes, s’éprit pas­si­onnément d'elle. Le coup de foud­re! •—• Mais pen­dant que la femme d’Al­n­ric Lewin met­tait ainsi en œuvre ses ruses fémi­ni­nes, son mari subit de son côté la séduc­ti­on des beaux yeux de Diana Chur­t­on, dont le mari, désigné pour faire par­tie d’une expédi­ti­on loin­tai­ne, l’a laissée seule dans ce séjour mo­no­to­ne el morne.

Grégory, dont la pas­si­on pour celle qu il con­voi­te n’a fait que gran­dir, s’exa­cer­ba au point qu’il n’hésita pas à sa­cri­fier la vie de l’homme pour posséder sa femme: au lieu de se con­for­mer à l’ordre reçu d’An­g­leter­re de faire par­tir le ca­pi­tai­ne Lewin pour Malte, il l’en­voya au cœur de l’Af­ri­que avec une expédi­ti­on répres­si­ve des plus dange­reu­ses, croy­ant ainsi se débar­ras­ser sûrement de lui.

Il était loin de soupçonner que ses plans al­lai­ent être déjoués par une in­no­cen­te let­tre que Mme Lewin reçut d une amie de Lond­res et qui la féli­ci­tai! pour la no­mi­na­ti­on de son mari au poste de Malte. Du coup elle com­prit le but in­a­vou­a­ble de l'Ad­mi­ni­stra­teur.

In­dignée el désolée de voir en danger par son prop­re aveug­le­ment l'homme qu’elle aime — car elle ne s’était ser­vie de ses ar­ti­fi­ces de femme auprès de Grégory que dans l’intérêt de son mari — elle se préci­pi­te chez Grégory.

Dans l’en­tre­vue qu'elle eut avec lui, ce­lui-ci eut tme al­ti­tu­de cy­ni­que; il n eut pour elle que d’amères rail­le­ries. Mais elle lui fit com­pren­d­re sur-le-champ qu’il n'avait pas af­fai­re à l'ange de dou­ceur qu'il avait con­nue... Elle l’obli­gea de sig­ner un ordre de re­tour pour Lewin, et è lui don­ner une es­cor­te armée pour se ren­d­re â la r

1. Dan­ses Néer­landai­ses . W. Siep

2. Chan­son sans pa­ro­les Men­dels' hn

FA­TA­LI­TE

Drame in­ter­prété par Anita King

Préciosa . . CM. von Weber

Ou­ver­tu­re

Comédie dra­ma­ti­que avec Miss du Pont dans le rôle prin­ci­pal

PlWaillll­lit Vllll Vi loi 28 Jll

Dra­ma­tisch tooneel­spel met Miss du Pont in den hoofd­rol

SE­MAI­NE PRO­CHAI­NE

HOOT GIB­SON

Comédie d’ave­n­tu­res

BES­SIE LOVE

dans

Amour quand tu nous tiens

Comédie

A par­tir de ven­d­re­di G juil­let CLO­TU­RE AN­NU­EL­LE Réou­ver­tu­re en sep­tem­bre

Révoqué de ses fonc­ti­ons sur la plain­te de Mme Lewin, Grégory s'em­bar­qua immédia­te­ment après elle pour la sui­vre et se ven­ger.

Mais la femme mer­veil­leu­se ra­me­na, en dépit, de mille dangers et embûches, son mari bien-aimé, l’ar­ra­chant à une mort quasi cer­tai­ne que Grégory avait es­comptée.

1. Ne­der­land­sche dan­sen . W. Siep

:ed....​Mendels­so­hn

NOOD­LOT

Drama ver­tolkt door Anita King

Préciosa . . CM. van Weber

Ope­ning­stuk

lEen won­der­ba­re Vrouw U

Ka­pi­tein Ala­ric Lewin heeft een mooie, be­koor­lij­ke vrouw. Bei­den be­min­nen el­kaar met on­ver­deel­de lief­de. Wan­neer dan Lewin naar het ei­land Key ge­zon­den wordt, een ver­blijf­plaats welke wei­nig aan zijne vrouw be­valt, zal deze haar gra­cie en haar be­ko­ring ge­brui­ken om den be­heer­der van het ei­land, Grégory, te beïnvloe­den, en de ver­plaat­sing naar Malta te be­ko­men. Maar wie met het vuur speelt... Grégory, be­kend als een on­han­del­ba­re, een vrou­wen­ha­ter, w'ordt dol ver­liefd op die ver­lei­de­lij­ke blon­di­ne en hij zal niet aar­ze­len hel leven van den man op te of­fe­ren om de vrouw te be­zit­ten. In plaats van het bevel dat hij ont­ving om Lewin naar Malta te doen ver­rek­ken, uit te voe­ren, zendt hij hem in het hart van het wilde Afri­ka, aan het hoofd van een ge­vaar­lij­ke ex­pe­di­tie.

Zijn lage plan­nen zou­den ech­ter schip­breuk lij­den door een heel on­schui­di­gen brief door ecu vrien­din aan Mcv. Lewin uit Lon­den ge­schre­ven en waar­in zij ge­luk­wens­clit met de ver­kre­gen ver­plaat­sing naar Malta.

Zoo be­greep Mev. Lewin heel de on­noem­lij­ke doe­ning van Gre­go­ry.

lloe cy­nisch en spot­tend hij zich nu ook voordoel, zij zal hem snel diets maken dat hij niet te doen heeft met den engel van zoel­heid, zooals hij ze tot hier­toe kende.

Zij ver­plicht hem het bevel tol te­rug­keer te leek­e­nen voor haar man, en haar een ge­wa­pen­de lijfs­wacht te geven om haar echt­ge­noot op te zoe­ken in tic don­ke­re Afri­kaan­sche woes­te­nij door­heen de jun­gle, waar ver­ra­der­lij­ke koort­sen woe­den.

Op aan­klacht van Mev. Lewin wordt Gre­go­ry uit zijn func­tie ont­zet en hij ver­trekt on­mid­del­lijk na haar om ze te vol­gen en zich te wre­ken.

Maar de won­der­ba­re vrouw zal met haar hart­ge­lief­den man le­rug­keercn, niet­te­gen­staan­de dui­zend ge­va­ren en val­strik­ken, hem ont­ruk­kend aan een ge­wis­sen dood dien Gre­go­ry had voor­be­reid.

, Im­pri­me­rie du Cen­tre, 26. Rem­part Kip­dorp, An­vers.