- BR ASI LIANA -

ver­vangt de beste KOF­FIE

Met al­ler­bes­te KOF­FIES tot GROND­STOF is hij de beste en voor­dee­lig­ste aller ge­lijk­aar­di­ge Pro­duk­ten.

Ver­krijg­baar bij alle win­ke­liers.

Voor het groot Car­not­plaats, 19, Bor­ger­hout-Ant­wer­pen. SSSSSSSSSSSSSSSSSSSSS5SSSSSSSSSSSSSSSSSSSS

Krui­de­niers, let op i

Alles wordt raar!! Alles slaat op ! !

Bij mij nog te be­ko­men aan de voor­dee­lig­ste prij­zen zool­ang de voor­raad strekt: Al­ler­bes­te Ame­ri­can Pud­ding­poe­der (fijne vruch­ten- en cho­co­la­de sma­ken) Prima va­nil­le­sui­ker — Ka­neel — Kruid­na­gels — Peper Gist­bloem — Rapid soda — Stijf­sel A. R. A. — Pot­lood — Blauw­sel — Bi­ijk­poe­der Ge­vo­gel­te ril­let­ten (beste smeer­sel voor het brood)

François HERFS, Lange Nieuwstraat 15, Ant­wer­pen

HUIS­HOUD­STERS, doet uwe voor­ra­den op!

HOTEL CAFÉ AL­BERT

Sta­tie­plaats 6 — Place de la Gare 6

ANT­WER­PEN — AN­VERS

Ei­ge­naar M. BOU­TET Prop­riétaire

BIL­LARD — KOUD BUF­FET — VER-VER­SCH1NOEN VAN R KWA­LI­TEIT DRINKT HET DUB­BEL GAR­STEN BLON­DE AL­BERT BIJ­ZON­DER­HEID VAN HET HUIS

BIL­LARD — BUF­FET FROID CON­SOM­MA­TI­ONS DE lr CHOIX DÉGUST­EZ L’ORGE DOU­BLE BLON­DE AL­BERT SPÉCI­A­LITÉ DE LA MAI­SON

5 Dro­ge­rij J. BRAECK­MANS É

Dro­ge­rij­en 24, Sta­tie­plein, 24 Kleu­ren f»

<3 Schei­kun­di­ge Pro­duk­ten Te­le­foon 7383 Ver­nis­sen, enz.

Alle fo­to­gra­fi­sche be­noodigd­he­den en be­wer­kin­gen

Pro­jec­tie — Ki­ne­ma­to­gra­fie — Toover­lan­taarns b

Huis sinds 20 jaar be­staan­de, De Key­ser­lei, 54. k

Cen­traal Wis­sel­kan­toor 50, Min­der­broe­ders­rui, 50 ANT­WER­PEN Bij­huis: 24, Brugs­traat 24, Ro­sen­daal HOL­LAND Koopt: Cou­pons, Vreemd geld, Fond­sen, tegen de hoog­ste prij­zen. Mie in­lich­tin­gen gra­tis.

KINK­HOEST VER­KOUD­HEID, VAL­LING De he­vig­ste aan­val­len vati Kink­hoest of Slijm­hoest ge­ne­zen bin­nen de veer­tien dagen met Chris­ti­a­na Bal­sem en Si­roop Prijs: Re­me­die­com­pleet­fr. 2.50

Ko­rean Cen­tral de Chan­ge 50, Canal des Récol­lets, 50 AN­VERS Suc­cur­sa­le: Brugs­traat, 24, Roo­sen­daal HOL­LAN­DE Achète: Cou­pons, Mon­nai­es Étrangères, Fonds Pu­blics aux plus hauts­prlx. Tous renseig­ne­ments gra­tis.

GrooteEagel­sche­A­pol­heek Fai­con­piein 35 en Lange Koe­poort­straat 24 ANT­WER­PEN

ZU­REN­BORG

Te huren en te koop­en schoo­ne

he­den­d­aasche­goed­ge­bouw­de Hui­zen

in allen aard en alle prij­zen.

Zich wen­den: GROOTE HONDSÏRAAT 44

TRAMS nrs 8, 9 en II.

In­sti­tut de Beauté, 3,ru­e­Bou­ria

MA­NU­CU­RE

SCHOON HEIDS­VER­PLE­GING en PRO­DUK­TEN voor de TINT, BUSTE EN HAN­DEN.

MAS­SA­GE HAAR­VERF HENNÉ Mo­del­len voor het nieuw Coif­fu­re

SOINS ET PRODUITS pour L’EM­BEL­LIS­SE­MENT du TEINT DU BUSTE ET DES MAINS. CURES AN­TI­RI­DES — MAS­SA­GE TEIN­TU­RE HENNÉ Pos­ti­ches pour la nou­vel­le Coif­fu­re

ON­DU­LA­TI­ONS — ABON­NE­MENT

LAVA FRÈRES

Drukk. Jan Bou­cher!]. — Z. N. 5710, 27/4/17

Fiat Lux!

Twee broe­ders van zeer ver­schil­len­den aard. Aan den eenen kant een jong ge­nees­heer, leer­zaam en vlij­tig, die zich eene be­nij­dens­waar­di­ge toe­komst ge­maakt heeft als be­stuur­der van een kin­der­gast­huis, aan den an­de­ren kant de jon­ge­re broe­der, op­per­vlak­kig en licht­zin­nig, die als schil­der, zich eeS vrool­ij­ke vrien­den­kring ge­vormd heeft, en voor­na­me­lijk leeft voor de ver­ma­ken.

Na het ein­di­gen van een feest op zijn werk­huis, be­slui­ten de jon­ge­lie­den» nog eene nacht­her­berg « De roode lan­taarn » te be­zoe­ken, en Paul weet al spoe­dig het hart eener dien­ster te win­nen. In­tus­schen heeft de ou­de­re broe­der ken­nis ge­maakt met de doch­ter van een rijk ge­meen­te­raads­lid en is met haar ver­loofd

Paul. die na zijn min­na­rij­tje met de dien­ster, de eer­ste ver­schijn­se­len der ziek­te vast­stelt, haast zich, zon­der een ge­nees­heer te raad­ple­gen, bij een apo­the­ker een ge­nees­mid­del te halen, dat als on­feil­baar wordt aan­ge­pre­zen.

Dit ge­nees­mid­del heeft hem na­tuur­lijk niet ge­hol­pen en als hij bij toe­val in een dag­blad de aan­kon­di­ging leest van een ge­nees­heer, gaat hij er heen, om zooals het be­richt meldt, « er eene spoe­di­ge en ze­ke­re ge­ne­zing te vin­den, zon­der stoor­nis in zijne ge­woon­ten ».

De be­han­de­ling duurt drie weken, waar­na de ge­nees­heer den zieke vol­le­dig ge­ne­zen ver­ki­aart, eene ronde som op­strijkt en Paul ge­voelt zich te­vre­den en ge­luk­kig.

Zijn broe­der stelt hem aan zijne ver­loof­de voor en wan­neer de twee jonge lie­den el­kaar voor de eer­ste maal zien, blijkt op­nieuw als waar­heid de mo­ge­lijk­heid der « lief­de bij don­der­slag ». Met diepe droef­heid stelt Mar­cel vast. hoe Paul hem het hart zij­ner Lucie ont­rooft. Zijne groot­moe­dig­heid over­wint bij hem eiken zucht naar wraak te­gen­over zijn jon­ge­ren broe­der. Hij ver­kropt zijne droef­heid en wan­neer Paul hem meldt, dat hij met Lucie ver­loofd is, zegt hij hem enkel: « maak haar ge­luk­kig! »

Maar wan­neer Lucie zelf, hem stra­lend van ge­noe­gen en glim­la­chend alsof er niets ge­beurd ware, hem om ver­schoon­ing vraagt, ont­waakt in hem zijne man­ne­lij­ke fier­heid, en plot­se­ling een be­sluit ne­men­de, grijpt hij de hand zij­ner jonge en me­de­ge­voe­len­de help­ster en stelt deze voor als zijne ver­loof­de. Hij ge­voelt zeer wel dat hij in deze vrouw, eene trou­we en ver­kleef­de vrien­din zal vin­den voor gansch zijn leven....

Ze­ke­ren dag be­zoekt Paul zijn broe­der, maar blijft als aan den grond ge­na­geld staan, als hij in het meis­je dat de raad­ple­gings­zaal ver­laat, de dien­ster her­kent uit * De roode lan­taarn ». Be­schaamd ont­wijkt hij den on­der­zoe­ken­den blik van zij­nen broe­der, maar ver­telt hem ten laat­ste de « on­ge­luk­ki­ge » zaak hem vroe­ger over­ko­men Vol vreug­de ver­klaart hij: « Op drie weken was ik ge­ne­zen »; de broe­der springt recht, en vraagt hem zijn arm te ont­bloo­ten, en past eene klei­ne ader­la­ting toe. Paul ver­laat schud­de­bol­lend zijn broe­der. Mar­cel wordt door een schrik­ke­lijk voor­ge­voel be­van­gen. Hij kent de rek­laam­ma­ken­de ge­nees­hee­ren, « ge­we­ten­looze kwak­zal­vers » die, al­leen op geld be­lust, jaar­lijks dui­zen­de le­vens ver­nie­ti­gen. Hij on­der­werpt het bloed van Paul aan de proef Was­ser­mann en zijn voor­ge­voe­len wordt ze­ker­heid.

Het bloed van Paul is ziek. Op dit oog­en­blik, alsof een on­zicht­ba­re dui­vel t met hem spot­ten wilde, ont­vangt hij de hu­we­lijksuil­noodi­ging van Paul met Lucie. Hij neemt eer. on­mid­d­cl­lijk be­sluit, en spoedt zich naar bui­ten om een ver­schrik­ke­lijk on­ge­luk te voor­ko­men. Hij bidt en smeekt zijn broe­der op dit oog­en­blik niet te huwen; hij schil­dert hem voor oogen de schrik­ke­lij­ke ge­vol­gen van zulk hu­we­lijk Te ver­geef­sch. Paul wil niet luis­te­ren, wil niets ge­loo­ve* en werpt hem ten slot­te in het aan­ge­zicht <• Dit alles is slechts ja­loer­sch­heid ». Mar­cel kat' zich niet meer in­hou­den. Hij heeft zijn plicht ge­daan, ge­beu­re nu wat wil! Hij breekt alle be­trek­kin­gen met Paul af, en leeft te­rug­ge­trok­ken zich al­leen wij­den­de aan zijne kunst, zijne vrouw en »..​jn nieuw­ge­bo­ren zoon.

Het vol­gen­de jaar reeds zou de twee broe­ders ver­ee­ni­gen. Ze­ke­ren avond wordt Mar­cel ge­roe­pen. Niet­te­gen­staan­de het late uur, gaat hij mede. ett

Guil­lau­me CAMPO

Kunst­han­del

Oude en he­den­daag­sche schil­de­rij­en

Adres en bij­zon­de­re Kunst­ga­le­rij

Pa­ro­chi­aan­straat, 4

ANT­WER­PEN

Be­sten­di­ge Ten­toon­stel­lin­gen: van 11 tot 6 ure Zaal Wij­nen, Meir, 47.

Ga­le­rie La­mo­ri­nière, Meir, 75. Zaal Buyle, Meir, 129.

Salon Campo, Le­o­pold­straal, 51. Schat­tin­gen, Waar­deerin­gen, Open­ba­re ver­koopin­gen, enz.

De per­so­nen welke oude of mo­der­ne schil­de­rij­en wen­schen t* ver­koop­en be­ta­len com­mis­sie in geval van ver­koop.

J(in­ds­or­ven­goed

JCom­mu­nie­klee­de­ren

DE PRET-VAN DEN BERGH

52 Diepe­straat 54

Al­ge­mee­ne In­rich­ting van fHeu­be­leering

Gaill.​SWAEHEfl-ÇRETsE

23, Ge­meen­te­straat, 23

Ch.​Blockhuys &Zoon

Glt­fi­ZE­fll­VIRKEf! ER rçil­NST­GIjflS­RAI­MES Jus­ti­cie­straat - 77 - Ant­wer­pen

be­vindt zich in te­gen­woor­dig­heid zij­ner schoon­zus­ter en haar ziek kind. De vrool­ij­ke en gees­ti­ge Lucie is een bloo­de, zie­ke­lij­ke jonge vrouw ge­wor­den. Haar arm zie­ke­lijk doch­ter­tje, arm­za­lig schep­sel­tje, ligt ziek in haar wieg­s­ken. Met een en­ke­len oog­slag heeft Mar­cel alles be­gre­pen. Hij plaatst zich voor zijn broe­der en zegt Item: « Qij zijt een eer­looze ».Lucie die vol on­ge­rust­heid hem ge­volgd was, heeft alles ge­hoord en valt in be­zwij­ming. Paul ont­vlucht zijn huis waar het on­ge­luk zijn in­tre­de deed. Hij tracht zich door den wijn te be­dwel­men, ’s Avonds sleept hij zich tot bij Mar­cel, en doet hem de on­zin­nig­ste ver­wij­len. Mar­cel doet hem tot een juis­ter be­grip van den toe­stand komen en laai hem niet meer ver­trek­ken. « Mor­gen vroeg » zegt hij hem, zal ik u in be­han­de­ling nemen, ’s An­de­ren­daags ’s mor­gens is Paul ver­dwe­nen, zon­der spoor na te laten.

Eeni­gen tijd na­dien wordt Mar­cel bij zijne zieke schoon­zus­ter ge­roe­pen, maar hier baat geene hulp meer. De ziek­te heeft de her­se­nen aan­ge­tast. Met ont­roe­ring sluit hij Lucie de oogen. Het doch­ter­tje van Lucie, plaatst hij in de kli­niek en zal haar vol­le­dig ge­ne­zen....

Jaren zijn ver­loop­en. Ni­co­le is een lief meis­je ge­wor­den. Wat ver­won­der­lijks dan dat haar neef Sil­vain, aan hare zijde op­ge­groeid, haar harts­toch­te­lijk be­mint Oude won­den wor­den ge­o­pend in het hart van den ver­ou­der­den vader, wan­neer hij de twee jon­ge­lie­den samen ver­rast en ont­dekt wat er in hun hart om­gaat. Hij ver­telt den jon­ge­ling met ver­zach­ten­de om­stan­dig­he­den, de treu­ri­ge ge­schie­de­nis van Ni­co­le’s vader, maar wan­neer Sil­vain, hem niet­te­min ver­klaart niet te kun­nen leven zon­der Ni­co­le, wordt zijn blik hard als staal. >• Gij moet van­daag nog ver­trek­ken », zegt hij hem. Sil­vain. neemt met te­gen­zin af­scheid van Ni­co­le en ver­laat ket va­der­lijk huis. Ni­co­le weent over­vloe­dig; voor haar is het leven nu ook zon­der waar­de; zij ver­kwijnt, haar wel­be­min­de gezel be­ween­en­de.

Op­nieuw zijn vier jaren voor­bij­ge­gaan. Ze­ke­ren dag wordt Mar­cel in een gast­huis ge­roe­pen, waar een ster­ven­de naar hem vraagt. Ver­won­derd na­dert Mar­cel het bed, en her­kent met ont­roe­ring zijn broe­der Paul in dit men­sche-lij­ke wrak. Op dit zicht wordt Mar­cel hart week. Tra­nen vul­len de oogen van Paul. Met moei­te richt hij zich op en vraagt naar zijne doch­ter Ni­co­le. Zij ligt reeds in zijne armen. Ang­stig vraagt Paul: « Is mijne doch­ter ge­zond? En Mar­cel, in­wen­dig een schrik­ke­lij­ke strijd voe­ren­de zegt: « Ja. uwe doch­ter is wel­va­rend Het be­wijs ervan is, dat ik haar als vrouw geef aan mijn zoon. » Paul valt terug op zijn bed neder en sterft zacht­jes.

Sil­vain en Ni­co­le zijn nu een ge­luk­kig paar. Mar­cel gaat voort zijn leven te wij­den aan de we­ten­schap en de men­schen te ver­lich­ten. Ieder jaar ver­za­melt hij rond zich een groot aan­tal jon­ge­lin­gen om hen te on­der­rich­ten en hij richt zich op wan­neer hij uit­roept met schit­te­ren­de oogen:

« Het worde licht! »

De Qift­pijl

De jonge en ge­leer­de on­der­zoeks­rech­ter M. E. Ver­non, woont de uit­spraak bij van het eer­ste pro­ces door hem ge­leid. Al­hoe­wel zijn eer­ste op­tre­den veel be­looft, is hij niet ge­luk­kig. Hij ont­ving een brief van zijne nicht Edmée, de vrouw van den on­be­schof­ten, ruwen ko­lo­nel Gran­det, die vroe­ger in het ko­lo­ni­aal leger in Indië ge­diend heeft. Zij schrijft hern, dat het leven aan de zijde van haar man die haar plaagt on­ver­draag­lijk is, zijne vrien­den, ver­schrik­ke­lij­ke slem­pers, te huis ont­vangt, en hem daar­om ver­zoekt haar ter hulp te komen.

Sinds lang had Ed­mond ge­voeld dat zijne nicht niet ge­luk­kig in haar huis­hou­den was. Al­hoe­wel hij haar nooit zijne lief­de ver­klaar­de, be­min­de en be­won­der­de hij sinds hare kin­de­heid de schoo­ne en zach­te Edmée. Voor hem was het hu­we­lijk zij­ner nicht met Ro­bert Gran­det de groot­ste ont­goo­che­ling van zijn

ßeroep­s­e­hool van Qfl­flO-EN SE­KUN­DE

120, Vi­a­duct-Dam, 120 - ANT­WER­PEN

ßsterM­meV ROCK-CLUY­TENS

De vol­le­di­ge leer­gan­gen wor­den ge­ge­ven aan den prijs van 10 fran­ken per k maand. De leer­lin­gen mogen hunne ei­ge­ne en fa­mi­lie-kleeding­stuk­ken ver- r vaar­di­gen.

Men kan zich da­ge­lijks laten op­schrij­ven. L

Schoon­heids pro­dukt j Produit de Beauté

Ver­ze­kert op allen ou­der­dom Pour déve­lop­per et raf­fer­mir de volle ont­wik­ke­ling en vast- immédia­te­ment et à tout âge heid der BORST. la POITRI­NE.

3, rue Bour­la straat, 3

Het Huis van

fi­i­i­i­mieii

Ed. Van Reeth

138, Na­ti­o­na­le­straat

ANT­WER­PEN

heeft de eer te be­rich­ten aan het pu­bliek, ge­trof­fen door de oor­logs­ge­beur­te­nis­sen, dat het be­schikt over ma­ga­zij­nen ge­zegd Gar­de-Meu­bles» en dat het zich aan­be­veelt in zijne wel­wil­len­de aan­dacht. Al de zaken zul­len af­ge­han­deld wor­den aan de prij­zen en voor­waar­den van het Syn­di­kaat der Ver­hui­zers.

Ver­hui­zin­gen voor de stad, de pro­vin­cie en het bui­ten­land. Te­le­gram-adres « Con­ti­nent »

LtQ Qlétpo­po­le

QnOep­soi­se

N. M. van Ver­ze­ke­rin­gen ge­sticht in 1900

VRAAGT GOEDE AGEN­TEN

voor hare nieu­we af­dee­i­ing

kÄPITÄLISÄTIE

GE­MAK­KE­LIJK WERK HOOG COM­MIS­SIE­LOON

Leysstraat 19

Te­le­foon 4701.

ANT­WER­PEN

leven en sinds­dien ont­week hij haar, daar hij haar man, do ko­lo­nel, met ver­dra­gen kon. De brief welke hij nu ont­vangt, laat geen twij­fel meer, dat zij zeer on­ge­luk­kig is en liij be­grijpt dat zij waar­lijk zijne hulp nood.g heeft. Hij wendt zich tot Gran­det, welke hem af­scheept en te­vens het be­sluit neemt zich ten allen prij­ze van hem te ont­ma­ken.

Tij­dens een schiet­prijs­kamp in den hof der villa, werd Ed­mond bijna door een gift­pijl ge­trof­fen. Hij twij­felt er geen oog­en­blik aan of de, ko­lo­nel heeft op­zet­te­lijk op hem ge­mikt en be­grijpt nu dat deze niet goed­schiks af­stand zul doen zij­ner vrouw. Edmée be­sluit nog denzélfden avond te vluch­ten, en Ed­mond zal haar naar eene ver­ze­ker­de plaats bren­gen waar zij de uit­spraak der echt­schei­ding kan af­waehten.

Op het over­een­ge­ko­men uur ver­bergt Ed­mond zich in den tuin der villa en een licht be­mer­ken­de in de kamer zij­ner nicht, wil hij de­ze-er aan her­in­ne­ren dat het tijd is om te vluch­ten. Toe­val­lig vindt hij den gift­pijl welke hem moest dooden,' hecht er een pa­pier aan vast waar­op hij en­ke­le woor­den schrijft, en schiet hem door het opene ven­ster...

In­tus­schen heeft een zeer erg tooneel plaats tus­schen Edmée en haar echt­ge­noot. Deze heeft ont­dekt dat zijne vrouw wil vluch­ten en bui­ten zich­zel­ven van woede slaat hij haar. Op het-zelt­de oog­en­blik dringt de gift­pijl die Ed­mond af­ge­scho­ten heeft in zijn rug en hij valt dood ten gron­de.

Ver­schrikt roept Edmée hare dienst­bo­den en laat de po­li­cie ver­wit­ti­gen. Ed­mond van niets we­ten­de, heeft den tuin ver­la­ten, den­ken­de dat zijne nicht het ont­vluch­ten belet werd. Daags na­dien wordt Ed­mond op de hoog­te ge­bracht der nood­lot­ti­ge ge­beur­te­nis­sen en door zijn over­ste ge­last het on­der­zoek te doen over de ge­heim­zin­ni­ge dood van ko­lo­nel Gran­det.

Ed­mond ont­dekt dat hij zelf on­vrij­wil­lig de oor­zaak is der dood van den ko­lo­nel. Ge­du­ren­de do on­der­vra­ging rij­zen er ver­den­kin-op tegen een vriend van den ko­lo­nel. Daar een on­schu’dige voor zijne mis­daad zou kun­nen boe­ten, be­kent Ver­non alles.

Eeni­ge dagen na­dien ver­schijnt hij voor het ge­recht en wan­neer de ad­vo­caat-ge­ne­raal in zijne be­schul­di­gings­ak­te hem ver­wijt be­trek­kin­gen gehad te heb­ben met Mme Gran­det, en hij zich van den echt­ge­noot heeft wil­len ont­ma­ken die voor hem een be­let­sel was, roept hij luide uit dat hij al­leen de schul­di­ge is en dat hij het is die zijne nicht over­haai­de haren echt­ge­noot te ver­la­ten.

Dan ver­schijnt Edmée. Zij ver­haalt, de ge­schie­de­nis van haar on­ge­luk­kig hu­we­lijk en wekt het me­de­ge­voel der toe­hoor­ders op. Bo­ven­dien werd het feit vast­ge­steld, dat de dag zelf zij­ner dood, do ko­lo­nel ge­tracht had den be­schul­dig­de te dooden met den gift-]»ijl. Hot is dus eene recht­vaar­di­ge straf dat de pijl den schurk zelf ge­trof­fen heeft.

Op grond dezer in­lich­tin­gen, spreekt de jury den be­schul­dig­de vrij.

Later tre­den Ed­mond en F.​dmée in het hu­we­lijk, welke ver­ee­ni-ging hun het lang ge­droom­de geluk schenkt.

Zor­gen wij er­voor, nu dat de al­ge­mee­ne her­vat­ting der zaken aan­staan­de is, ons niet te laten ver­ras­sen, wan­neer zij er zijn zal.

Wach­ten wij niet, tot­dat de ge­le­gen­heid daar is, om ze te laten ont­snap­pen, omdat wij geen be­kwaam­heid heb­ben om er vrucht uit te trek­ken

Ge­du­ren­de deze en­ke­le maan­den, weken of dagen die ons nog van dit lang ver­beid­de oog­en­blik schei­den, maken wij ze ons ten nutte, om ons op de hoog­te te « stel­len van eene vreem­de taal.​van den Han­del en het Boek­hou­den. Deze ken­nis­sen zul­len ons da­de­lijk van nut zijn, en de klei­ne uit­ga­ve zal door de eer­ste maand ar­beid ver­goed wor­den.

Ie­der­een, Damen en Juf­frou­wen, hee­ren en Jonge lie­den kun­nen de Ge­za­ment­lij­ke of Pri­va­te Leer­gan­gen vol­gen, welke de MO­DERN SCHOOL 41, Meir­plaats, in­richt.

In­lich­tin­gen en Proef­les kos­te­loos. Zich wen­den lol het Be­stuur

41, Meir­plaats, 41

J A présent que la re­pri­se générale des af­fai­res ap­pro­che, lâchons de ne pas nous fai­re­sur­pren­d­re quand elle ar­ri­ve­ra.

N’at­ten­dons pas que l’oc­ca­si­on soit là pour la voir s’échap­per faute de ca­pa­cités pour en tirer pro­fit.

Pen­dant ces quel­ques mois qui nous sépa­rent en­co­re de ce mo­ment, pro­fi­tons en pour nous met­tre au cou­rant d’une lan­gue éirangère, du com­mer­ce et de la comp­ta­bi­lité Ces con­nais­san­ces nous seront uti­les immédia­le­ment et la pe­ti­te dépen­se­se­ra rem­boursée par le pre­mier mois d’oc­cu­pa­ti­on.

Tout le monde, Dames et Jeu­nes Fil­les, Mes­si­eurs et Jeu­nes-Gens pour­ront sui­vre les Cours col­lec­tifs ou privés qui sont or­ga­nisés à la MO­DERN SCHOOL, Place de Meir, 41.

Renseig­ne­menls et leçons d’essai gra­tuits, en s’adres­sant à la di­rec­ti­on

41, Mein, 41

BEL­GI­SCHE SCHOOL ge­sticht in Jan­na­ri 1915 1

58, Wel­vaart­straat (Jus­ti­cie-Pa­leis) |

Vol­le­di­ge Leer­gan­gen t»

Duitsch

Spaansch

Ita­li­aansch

Fransch

En­gelsch

Boek­hou­den

Snel­schrift

Ma­chien­schrijt

5 frank per maand 2 les­sen per week

1° Re­ke­nen, Duitsch en Ma- ü chien­schrift.

2° Boek­hou­den.En­gelsch en Ma­chien­schrift.

3° En­gelsch, Snel- en Ma­chien­schrift.

15 fr. per maand (10 les­sen per week)

I Ge­bruikt tij­dens de Poos in de Drink­za­len:

Extra Ger­sten 1/2 0.20 Blon­de » 0.40

Kof­fie, Melk 0.40 Li­mo­na­de 0.40

Enz.

XÏ2IS1 Wfefc] Wfe&JX

SPEL­WIJ­ZER

DER

Pu­blie­ke Ver­toon­in­gen met Mu­ziek.

Zon­dag 29 April om 4 sn 8 1/2 to­ran­uur Maan­dag 30 April, Dins­dag 1, Woens­dag 2 en Don­der­dag 3 Mei om 8 12 to­ren­uur

1. Mar­sch L. Ganne

2. Een ver­wen­de dihke Jon­gen, tooneel­spel

3. Thaïs, over­pein­zing J. Mas­senet

4. De Gift­pij I, Treur­spel in 4 dee­len

met M. V. Psi­lan­der in de hoofd­rol.

Nor­disk-film. Mo­nopool der eer­ste ver­toon­in­gen in België.

Ie en 2e dee­len

5. De Dra­gon­ders van Vil­lars, fan­t­azij A. Mail­lart

6. De Gift­pijI, 3' en 4e dee­len

Be­richt voor de Avond­ver­toon­in­gen. — Om de mu­ziek­uit­voe­rin­gen niet te sto­ren, zal het pu­bliek dat de plaat­sen van het Ge­lijk­vloers bezet, al­leen­lijk toe­gang heb­ben tot de La­va­to­rys en W. C. (voor dames en hee­rem in­ge­richt in den Win­ter­tuin en in het Kof­fie­huis toe­gang langs de Mar­me­ren Zaal).

’s Avonds: 10 mi­nu­ten poos tus­schen num­mers 6 en 7.

I Pen­dant l’En­trac­te dégust­ez au Buf­fet du Gafé:

Orge Extra 1 2 0.20

Blon­de » 0.40

Café, Lait Li­mo­na­de

0.40

0.40

PRO­GRAM­ME

DES

Représen­ta­ti­ons pu­bli­ques avec au­di­ti­ons mu­si­ca­les

Di­man­che 29 avril à 4 et 8 1 2 h. d. I. t.

Lundi 30 avrilt Mardi 1, Mer­cre­di 2 et Jeudi 3 mai à 8 1/2 h. d. I. t.

1. Mar­che L. Ganne

2. Un gros Garçon gâté, comédie

3. Thaïs, Médita­ti­on J. Mas­senet

4. La flèche em­poi­sonnée, drame en 4 par­ties

avec Mon­si­eur V. Psi­lan­der dans le rôle prin­ci­pal. Nor­disk-film. Mo­no­po­le des premières représen­ta­ti­ons en Bel­gi­que Ie et 2e par­ties

5. Les Dra­gons de Vil­lars, fan­tai­sie A. Mail­lart

e. La flèche em­poi­sonnée, 3e et 4e par­ties

Avis pour les Représen­ta­ti­ons du Soir. — Afin de ne pas déran­ger les au­di­ti­ons mu­si­ca­les, le pu­blic oc­cu­pant les pla­ces du Rez-de-chaussée aura ex­clu­si­ve­ment accès aux La­va­to­ries et W. C (pour Dames et Mes­si­eurs) in­stallés au* Jar­din d’hiver et au Café (accès par ia Salle des Mar­bres).

Le soir: Pause de 10 minu es entre les nüS 6 et 7.

VRUCH­TEN en GROEN­TEN

in Bo­ka­len

D E BESTE

X JL/ JLmJ il iLmJ

Fa­briek en Bu­ree­len: kro­nen­bur­vstraat 42-J4 OFUW­NE

Usine et Bu­reaux:

Rue Kron-nhurr. i?.-H OHIrnF

FRUITS et

LÉGUMES

en Bo­caux

LES MEIL­LEURS

I Vraagt aan uwen le­ve­ran­cier De­man­dez à votre four­nis­seur

le meil­leur des Sa­vons

I heb foes­be den

ZC­CppOG­Cf­crS en poud­ne

I van on­o­ver­tref­ba­re hoe­da­nig­heid j Sur­pas­se tou­te­s­les au­tres mar­ques

Fa­bri­ques à An­vers:

RUE DE L’AMI­DON, 8-10.

Bu­reaux:

An­vers: RUE DE L'AMI­DON, 12 Bruxel­les: Place de Brou­ckère, 46 Liège: Rue des Do­mi­ni­cains, 8.

Fa­brie­ken te Ant­wer­pen: STUF­SEl­STRAAT, 8-10. Bu­ree­len:

Ant­wer­pen: STIJF­SEL­STRAAT, 12 Brus­sel: de Brou­ckère-Plaats, 46. Luik: Rue des Do­mi­ni­cains, 8.

7. Fiat Lux! Treur­spel in 6 dee­len

1', 2e en 3e dee­len

8. Se­mi­ra­mis, ope­nings­luk G. Ros­sini

•9. Fiat Lux! 4e, 5e en 6e dee­len

Zon­dag 6 en Maan­dag 7 Mei

Twee­de film onzer Nor­disk-reeks.

DE KLEI­NE HEL­DEN

Groot treur­spel in 4 dee­len

L. W. Het be­stuur voor­be­houdt zich het recht den spel­wij­zer te ver­an­de­ren.

Da­men­hoe­den en Four­ni­tu­ren

al­vo­rens uwe aars­koop­en te doen gaat zien

DE tr LI

33-35 LANGE VLIER­STRAAT (nabij Na­ti­o­na­le­str.) Ver­an­de­ren van OUDE HOE­DEN op Nieuw Model van af: 3.50 fr.

PA­PIER­HAN­DEL BOEK- en STEEN­DRUK­KE­RIJ, BOEK­BIN­DE­RIJ

'\jfj yj nie» £|ßv f| (ÿj

HOF­LAITB m, ÄHT­WERP

ki­ne­ma zool­ogie

om 8 1 2 to­ren­uur.

ios­sini

Op­leg­kaart

gel­dig voor TWEE per­so­nen

op Maan­dag 30 April,

Dins­dag 1, Woens­dag 2 of Don­der­dag 3 Mei,

Deze kaart geeft recht tot de be­ne­den­plaat­sen mits opleg van 40 cen­tie­men per per­soon.

in. b. La di­rec­ti­on se réserve le droit de chan­ger le pro­gram­me.

! Vraagt aan uwen le­ve­r­anr' H

'Ti .1 teft­kfft­vfe.'ftlöh if­tyrtt fa?*, If­tuftt tS­rd­fnÿ$l% Ifafa

ndez à votre four­nis­seur |

II é, c i“9

heb b

van o

X Sa­vons

mar­ques

vJL T

Oft T

8. Sen­ti­rai. \ o

9. Fiat Ll

Oa 'v

Zon­dag 6 t

Twee­de film on. reeks.

DE KLEI­NE .ïELDEN

Groot treur­spel in 4 dee­len

L. W. Het be­stuur voor­be­houdt zich het recht den spel­wij­zer te ver­an­de­ren.

Da­men­hoe­den en Four­ni­tu­ren

al­vo­rens uwe aan­koop­en te doen gaat zien

33-35 LANGE VLIER­STRAAT (nabij Na­ti­o­na­le­str.) Ver­an­de­ren van OUDE HOE­DEN op Nieuw Model van af: 3.50 fr. sss ts­ssssssssss smssssssss­si­wsssm ssssss

PA­PIER­HAN­DEL BOEK- en STEEN­DRUK­KE­RIJ, BOEK­BIN­DE­RIJ

ft M BO­PC­MER­li

HOF­LAF %%, AMTWmm­PEK

7. Fiat Lux! Drame en 6 par­ties

Ie, 2e et 3' par­ties

8. Sémi­ra­mis, ou­ver­tu­re G. Ros­sini

9. Fiât LUX! 4e, 5e et 6e par­ties

Di­man­che 6 et Lundi 7 mai

Se­cond film de notre série Nor­disk.

LES PE­TITS HÉROS

Grand drame en 4 par­ties

N. B. La di­rec­ti­on se réserve le droit de chan­ger le pro­gram­me.

Fiat Lux!

Deux frères bien différent. Ici, le jeune médecin, slu­di­eux et actif, qui s’est créé comme di­rec­teur d’un hôpital d’en­fants une po­si­ti­on en­via­ble, là, le frère cadet, su­per­fi­ciel et léger et qui, en sa qua­lité de pein­tre, s’en­toure de joy­eux com­pag­nons et vit prin­ci­pa­le­ment pour le plai­sir.

A l’issue d’une fê'e d’ate­lier, les jeu­nes gens déci­dent de vi­si­ter en­co­re l’éta­blis­se­ment de nuit « La lan­ter­ne rouge », et Paul a vite fait de conquérir le cœur de la ser­veu­se. En­tretemps, le frère aîné, a ap­pris à connaître et à aimer la fille d’un riche con­seil­ler com­mu­nal et s’est fiancé avec elle.

En­tretemps, Paul qui après sa fa­ci­le ave­n­tu­re avec la ser­veu­se a con­staté la première ma­ni­fe­sta­ti­on du mal, s’est em­pressé, et cela sans con­sul­ter de médecin, de se pro­cu­rer chez le phar­ma­cien un remède renseigné comme in­fail­li­ble.

Ce remède ne l’a, évi­dem­ment, aidé en rien et lorsqu'il lit par ha­sard dans le jour­nal l’an­non­ce d’un médecin, il cour t chez ce­lui-ci pour y trou­ver, comme cela est dit dans l’avis, la « guérison rapi­de et cer­tai­ne, et sans déran­ge­ments dans ses ha­bi­tu­des ».

Le trai­te­ment dure trois se­mai­nes et après cette période. le médecin déclare le ma­la­de entièrement guéri, em­po­che les ho­no­rai­res ron­de­lets,- et Paul se re­trou­ve heu­reux et con­tent.

Son frère le présente a sa fiancée et lorsque ces deux jeu­nes gens se voi­ent pour la première fois, sem­ble s’avérer de nou­veau la pos­si­bi­lité de « l'amour en coup de foud­re ». Avec une pro­fon­de dou­leur, Mar­cel doit con­sta­ter com­ment Paul lui vole le cœur de sa Lucie Sa générosité anéantit toute fois-en lui tout désir de ven­ge­an­ce à l’égard de son frère cadet II étouf­fe sa peine, et lorsque Paul lui ap­prend, qu’il s’est fiancé à Lucie, il lui dit sim­ple­ment:: « Rends- la heu­reu­se, toi! »

Mais lorsque Lucie, ray­on­nan­te de bon­heur, lui de­man­de elle même err sou­ri­ant et comme si rien ne s’était passé, de vou­loir l’ex­cu­ser, sa fierté d’homme se réveil­le et, se déci­dant soud­ai­ne­ment, il prend la main de sa jeune et symp­ha­ti­qu» as­sis­tan­te et présente cel­le-ci comme sa fiancée. Il sent très bien qu’en cette femme, il aura une sincère et fidèle ca­ma­ra­de pour toute sa vie....

Un jour Paul rend vi­si­te à son frère mais reste cloué sur place quand if re­con­naît dans la fille qui vient de quit­ter la salle de con­sulta­ti­on, la ser­veu­se de « La Lan­ter­ne Rouge ». Hon­teux, il évite le re­gard scru­ta­teur de son frère, mais lui ra­con­te fi­na­le­ment l’af­fai­re « ma­len­con­treu­se » qui lui est arrivée dans le temps. Plein de joie il déclare. « Après trois se­mai­nes j’étais guéri »; le frère bon­dit, lui de­man­de de décou­vrir le bras. Il lui prélève un peu de sang. Paul quit­te son frère en se­cou­ant la tête. Mar­cel est saisi d’un ter­ri­ble pres­sen­ti­ment 11 les con­nait les méde­cins an­non­ciers, « ces char­la­tans sans con­scien­ce » qui, ne pen­sant qu à leur bour­se, détrui­sent chaque année des mil­liers d’exis­ten­ces. Il sou­met It sang de Paul à l’épreu­ve Was­ser­mann et son pres­sen­ti­ment de­vient cer­ti­tu­de.

Le sang de Paul est ma­la­de. A- ce mo­ment, comme si un démon in­vi­si­ble vou­lait se mo­quer de lui. il reçoit une in­vita­ti­on au ma­ria­ge de Paul avec Lucie. Il prend une déci­si­on su­bi­te et se préci­pi­te de­hors pour éviter un ter­ri­ble mal­heur. Il prie, il con­ju­re son frère de ne pas se ma­rier en ce mo­ment; il lui dépeint les hor­ri­bles conséquen­ces, d’un tel ma­ria­ge. En vain. Paul ne veut rien en­ten­d­re, ne veut rien croi­re et fi­na­le­ment lui jette au vi­s­a­ge « Tout cela n’est que de la ja­lou­sie ». Mar­cel ne peut plus se con­tenir. Il a fait son de­voir, ad­vi­en­ne main­te­nant que pour­ra! Il rompt toute re­la­ti­on avec Paul et vit retiré pour son métier, sa femme et son fils nou­veau-né

L’année sui­van­te déjà, de­vait réunir les deux frères. Un soir Mar­cel est ap­pellé dans une mai­son. Malgré l’heure tar­di­ve, il y court et se voit en présence de sa bel­le-sœur et son en­fant ma­la­de La joy­eu­se et espiègle Lucie, est de­venue une jeune femme ma­la­di­ve et ti­mi­de. Sa pau­vre pe­ti­te fille,

Zeep­poe­der

Is over­al te ver­krij­gen

Zeep­ban­del

Stijf­sel­rui, 35

ANT­WER­PEN

Ge­sticht in 1913

Bel­gi­sche Bre­vet­ten

257733

260011

créature chétive, est couchée ma­la­de dans son ber­ceau. D’un coup d’œil Mai­cel a tout com­pris 11 se place de­vant son frère: « Tu es un infâme », lui dit-il. Lucie qui plei­ne d’inquiétude a suivi, a tout emen­du et tombe en syn­co­pe. Paul se préci­pi­te hors de sa mai­son où le mal­heur vient de s’in­tro­dui­re. Il cher­che à s’étour­dir dans le vin. Le soir il se traîne chez Mar­cel et lui fait les re­pro­ches les plus in­sensés. Mai­cel le fait re­ve­nir à une no­ti­on plus juste de la sii­ua­ti­on et ne le lais­se plus par­tir. « Demain matin », lui dit-il, je te pren­drai en trai­te­ment. » Le lend­emain matin Paul a dis­pa­ru sans lais­ser de tra­ces.

Du temps se passe et Mar­cel est ap­pellé chez sa bel­le-sœur ma­la­de; mais ici tout se­cours est in­u­ti­le. La ma­la­die a gagné le cer­veau. Avec émo­ti­on, il ferme les yeux à Lucie. La pe­ti­te Ni­co­le, fille de Lucie, il la pla­ce­ra à la

cli­ni­que, et là, il la guérira complète­ment.

Les années pas­sent. Ni­co­le est de­venue une char­man­te jeune fille. Quoi d’éton­nant dès lors que son neveu Sil­vain, qui a gran­di à ses côtés, l’aime pas­si­onnément. D’an­ci­en­nes bles­su­res s’ou­vrent dans le cœur du père vieil­li, quand un jour il sur­prend les deux en­fants en­sem­ble, re­mar­que ce qui se passe 11 éclai­re le jeune homme et lui ra­con­te avec ména­ge­ments, la tri­ste his­toi­re du père de Ni­co­le. Mais quand Sil­vain lui déclare néan­moins, ne pou­voir vivre sans Ni­co­le, son re­gard de­vient dur comme de l’acier. « Tu dois par­tir en­co­re au­jourd’hui », dit-il. Sil­vain, la révolte dans l’âme, prend congé de Ni­co­le et quit­te la mai­son pa­ter­nel­le. Ni­co­le pleu­re à chau­des lar­mes; pour elle aussi la vie est main­te­nant sans va­leur; elle dépérit en pleu­rant le ca­ma­ra­de bien-almé.

De nou­veau qua­tre ans se sont passés. Uu jour Mar­cel est ap­pellé dans un hôpital où un mo­ri­bond le de­man­de. Etonné, Mar­cel s’ap­pro­che du lit et re­con­naît avec émo­ti­on son frère Paul dans cette épave hu­mai­ne. A cette vue le cœur de Mar­cel se fond. Les yeux de Paul se rem­plis­sent de lar­mes. Il se re­dres­se avec peine et de­man­de après sa fille Ni­co­le. Elle est déjà dans ses bras. « Ma fille est-el­le saine? » de­man­de Paul plein d’an­gois­se. En Mar­cel se livre un sourd et ter­ri­ble com­bat. « Oui, dit-il, ta fille est bien por­tan­te. La preu­ve, c’est que je la donne comme femme à mon fils. » Paul re­tom­be et ex­pi­re dou­ce­ment.

Sil­vain et Ni­co­le for­ment main­te­nant un heu­reux cou­ple. Mar­cel con­ti­nue à vouer sa vie à la sci­en­ce et à éclai­rer les hom­mes Chaque année il as­sem­ble au­tour de lui de nom­breux jeu­nes gens pour les in­strui­re et il se re­dres­se quand il s’éciie, les yeux bril­lants: « Que la lumièie soit I»

La flèche em­poi­sonnée

Le jeune et sa­vant juge d’in­struc­ti­on, M. E. Ver­non, as­sis­te à la pro­non­ci­a­ti­on du ver­dict dans le pre­mier procès in­struit par lui. Malgré que son début pro­met beau­coup il n’est pas heu­reux. 11 vient de re­ce­voir une let­tre de sa cou­si­ne Edmée, la femme du bru­tal et gros­sier co­lo­nel Gran­det, qui a servi au­tre­fois dans l’armée co­lo­ni­a­le au Indes. Elle lui écrit qu’elle ne peut plus sup­por­ter la vie à côté de son mari qui la tour­men­te et amène à la mai­son ses ca­ma­ra­des, d’abo­mi­na­bles no­ceurs, et elle lui de­man­de de lui venir en aide.

De­puis long­temps déjà, Ed­mond avait soupçonné que. sa cou­si­ne n’était pas heu­reu­se en ménage. Bien que ja­mais il ne lui ait déclaré son amour, il a aimé et admiré la belle et douce Edmée dès son en­fan­ce. Pour lui le ma­ria­ge de sa cou­si­ne avec Ro­bert Gran­det fut le plus grand désap­poin­te­ment de sa vie et dès lors il l’a évitée ne pou­vant sup­por­ter son mari le co­lo­nel. La let­tre qu’il vient de re­ce­voir ne lais­se plus de doute qu'elle

Ptiachbb­pooel bak­kerP j ME­CHEL­SCHE STEEN­WEG 169, ANT­WER­PEN

Di­plo­ma van Gr ooien Prijs, Weder land­sc­ke Ten­toon­stel­ling iqix.

F. NOP­PE-BEUS­SE­LAIRS

soit fort mal­heu­reu­se en ménage, et il com­prend qu'elle a vrai­ment be­soin de lui. Le soir même il s’en va trou­ver le co­lo­nel pour pro­tes­ter con­tre le trai­te­ment qu’il fait subir à sa femme, mais Gran­det lui répond qu’il ne souf­fri­ra pas qu’un tiers se mêle de ses af­fai­res. Sous le prétexte d’avoir des cho­ses plus im­por­tan­tes à faire il coupe court à la dis­cus­si­on. Ro­bert Gran­det com­prend bien que sa femme s’est adressée à Ed­mond, et comme il le hait et le craint il décide de se débar­ras­ser de lui à tout prix.

Pen­dant un con­cours de tir au jar­din de la villa, Ed­mond a fail­li être at­teint d’une flèche em­poi­sonnée. Il ne doute pas un in­stant que le co­lo­nel a visé in­tenii­on­nel­ler­nent sur lui et com­prend main­te­nant que ce­lui-ci ne re­non­ce­ra pas de bonne grâce à sa femme. Edmée décide de fuir le soir môme, et Ed­mond la con­dui­ra dans un en­droit sûr où elle pour­ra at­ten­d­re la pro­non­ci­a­ti­on de son di­vor­ce.

A l’heure con­ve­nue Ed­mond se cache dans le jar­din de la villa et voy­ant une lumière dans la cham­bre de sa cou­si­ne il veut rap­pe­ler à cel­le-ci qu’il est temps de fuir. Par ha­sard il trou­ve la flèche qui a fail­li cau­ser sa mort, il alta­che à cel­le-ci un pa­pier sur le­quel il écrit quel­ques mots, et la lance par la fenêtre ou­ver­te...

En­tretemps une scène grave a lieu entre Edmée et son mari. Tl a décou­vert que sa femme veut s’en­fuir, et hors de lui il lève la main sur elle. A ce mo­ment la flèche em­poi­sonnée qu’Ed­mond vient de lan­cer s’en­fon­ce dans son dos et il tombe mort.

Ter­ri­fiée Edmée ap­pel­le ses do­mes­ti­ques et fait aver­tir la po­li­ce. Ce­pen­dant, Ed­mond ne se dou­tant de rien a quitté le jar­din s’ima­gi­nant que sa cou­si­ne a été empêchée de s’en­fuir. Le lend­emain Ed­mond, mis au cou­rant des événe­ments tra­gi­ques est chargé par son supérieur de mener l’enquête sur la mort mystéri­eu­se du co­lo­nel Gran­det. Osant à peine le croi­re, Ed­mond décou­vre que c’est lui-même qui in­vo­lon­tai­re­ment est cause de la mort du co­lo­nel. Afin de ne pas ex­po­ser Edmée à la ca­lom­nie il se tait et mène l’enquête sans la faire abou­tir à un résul­tat. Pen­dant l’in­ter­ro­ga­toi­re, les soupçons se por­tent sur un ami du co­lo­nel. Tour­menté par l’idée qu’un in­no­cent pour­rait ex­pier son crime il finit par tout avou­er en ex­pli­quant com­ment il a été la cause in­vo­lon­tai­re de la mort du co­lo­nel.

Quel­ques jours plus tard il com­pa­rait en jus­ti­ce et lorsque l’avo­cat général dans sons réqui­si­toi­re l’ac­cu­se d’avoir eu des re­la­ti­ons avec Mme Gran­det et qu’il a voulu se débar­ras­ser de l’époux qui pour lui était un obsta­cle, il crie bien haut que lui seul est le cou­pa­ble et que c’est lui qui a per­suadé sa cou­si­ne de quit­ter son mari. Alors Edmée com­pa­rait. Elle ra­con­te l’his­toi­re de son mal­heu­reux ma­ria­ge et par là éveil­le la sym­pa­thie de l’au­di­toi­re. En outre le fait a été con­staté que le jour même de sa mort le co­lo­nel avait tenté de tuer l’accusé avec la flèche em­poi­sonnée. C’est donc un juste sort qui a voulu que la flèche se tournât con­tre le four­be lui-même.

Sur la base de ces ren­sig­ne­ments, le jury émet un ver­dict d’ac­quit­te­ment.

Plus tard Ed­mond et Edmée se ma­rient, union qui leur pro­cu­re enfin le bon­heur rêvé.

ECOLE SPE­CI­A­LE

19, HO PLAN D, 19 19, Rue Hou­blon­nière, 19

ANT­WER­PEN — AN­VERS

Snel­schrift of Vlaamsch » Duitsch » Fransch » En­gelsch » Ma­chien­schrift » Boek­hou­den

5 Fr. per maand

(2 les­sen per week)

Sténo­grap­hie ou Fla­mand » Al­le­mand » Français » An­glais

» Ma­chi­ne à Ecri­re » Comp­ta­bi­lité

5 Fr. par mois

(2 leçons par se­mai­ne

Bij­zon­de­re Les­sen 2 Fr. per les.

Leçons Par­ti­cu­lières 2 Fr. par leçon.

De­man­dez Pros­pec­tus N° 7 Op aan­vraag.

WERK DER AARD­AP­PEL­SCHIL

“ Groe­ne Ster,,

7, Van Craèsbeeck­straat, 7, Ant­wer­pen

LIN­DEN­BLOEI­HEN

voor Lin­den­thee, aan 4 fr. per kilo

N. B. Men kan dit laat­ste met klei­ne hoe­veel­he­den al­daar ver­krij­gen.

Me­de­bur­gers en Me­de­le­den l

Geeft uw nut­te­loos pa­pier, kur­ken­stop­pen, enz., aari onze op­ha­lers.

GI­NE­AA ZOOL­OGIE

Zon­dag 6 en Maan­dag 7 Mei Twee­de film onzer Nor­disk-reeks.

De Klei­ne Hel­den

Groot Treur­spel in 4 dee­len.

Di­man­che 6 et Lundi 7 mai Se­cond film de notre série Nor­disk.

Grand drame en 4 par­ties.