Programme de 28 sept. à 2 oct. 1924



Livret de programme

Source: FelixArchief no. 1968#894

Ce texte a été généré automatiquement sur la base des pages numérisées, en utilisant la technologie ROC. En raison des polices de caractères historiques utilisées dans les livrets de programmes, les résultats ne sont pas sans fautes.

Consultez les images de ce livret de programme


• VLAAMSCHE UIT­GAVE

ILEANA LEO­NI­DOFF

de beroemde Rus­sische film­speel­ster

Redakt1’.

Korte Gas­thuiss­traat, 16, Ant­wer­pen


FILM-REVUE

zon pola REiii en Char­lie cha­plih

in iiier­kel Geluid?

Pola Negri is haar Ver­lof in Polen gaan door­bren­gen.

IJN Pola Negri en Charles Spen-/ m eer Cha­plin in het geheim ge-'-olJ1 huwd. Dit is de vraag die nu wede­rom door iede­reen te Hol­ly­wood ges­teld wordt.

Nie­mand kan er op ant­woor­den en met reden!

Noch­tans heeft men kun­nen vasts­tel­len dat de twee <« stars » hun laatste « week-end » te samen in het Hotel «Samer­kand» (een ideaal wit­te­broods-wee­khuisje) heb­ben door­ge­bracht, van het kleine: stadje Santa-Bar­bara op eenige kilo­me­ter van Los Ange­los gele­gen. Sinds lang heb­ben de inwo­ners van Hol­ly­wood aan Santa Bar­bara de naam van « The Land of Heatt’s Desire » (het Land der Har­ten dié hopen en wen­schen) gege­ven.

Het verhaal hun­ner ver­plaat­sing is zeer roman­tisch. Zie­hier:

Zeke­ren Zater­dag, rond drie uur ’s namid­dags,1 bood zich de Japansche sekre­ta­risr­chauf­feur van Char­lie Cha­plin in het hptel Samar­kand aan en bes­prak er drie ver­trek­ken. Daar de Ame­ri­kaansche wet de rei­zi­gers oplegt dat zij hun naam in het hotel alwaar zij afstap­pen moe­ten opge­ven, zag de Japansche chauf­feur zich ver­plicht te verk­la­ren dat deze ver­trek­ken bes­temd waren voor Miss Pola Negri, hare sekreta-resse en Char­lie Cha­plin.

Rond 5i uur, dien­zelf­den avond, kwa­men Char­lie en Pola in het hotel toe. Zij namen er hun eet­maal en bega­ven zich onmid­del­lijk daarna naar Santa Bar­bara. Uit schrik van her­kend te wor­den, had Char­lie Cha­plin zich een valsche kne­vel opge­zet, wiens uitein­den op zijne mond­hoe­ken vie­len; boven­dien had Ihij zorg­vul­dig de kraag van zijn vest opge­zet en de ran­den van zijn hoed neer­ge­drukt... Na de schouw­burg­ver­too­ning te Santa Bar­bara gin­gen de beide artis­ten nog een wan­de­lin­getje doen in de omstre­ken van

Santa Bar­bara, en iater betrok­ken zij hun onder­schei­de­lijke ver­trek­ken. Hun Zon­dag brach­ten zij bei­den in de bos­schen van Santa Bar­bara door en het is « niet toe­val­lig » dat Char­lie Pola s avonds ver­liet en alléén naar Los Angeles terug­keerde. Pola ver­trok slechts s Maan­dags rond den mid­dag.

Daar het uits­tapje reeds door een paar repor­ters gewe­ten was, bood er zich ’s Maan­dags namid­dags een aan ten huize van Pola Negri en hij trachtte ze mee-doo­gen­loos te « inter­vie­wen »... Op al zijne vra­gen ant­woordde Pola:

Ik heb u niets te ver­tel­len, en voo­ral kan ik u niet zeg­gen of ik met Char­lie Cha­plin gehuwd ben, dit gaat nie­mand.

OUVRAGES DE DAMES“

OUVI­tAGES l»ESSI\KS

LAINES, SOIES, C-TONS, COUVRE-UTS, NAPPES, STORES, BON­NET­TE­RIE A LA MAIN, DEN­TELLES, JUM­PERS

MAI­SON EMMA

HAN» WERKE A

0 WOL, ZIJDE, KATOEN, BED­SPREIEN, TAFEL-KLEE­DE­REN, STORES, KAN­TEN, HAND­BREI­GOBD, JUM­PERS

Anvers, Rue Von­del­straat, 15, Ant­wer­pen

Autos poui Céré­mo­nies, Mariages, Bap­têmes sg

et Fêtes

Garage J & H. DEHU

Télé­phone 3107

42, Canal des Bri­seurs - ANVERS VOYAGES A L’ÉTRAN­GER - EXCUR­SIONS PRIX A FOR­FAIT

cGAR­NI­TURES

POUR

Fumoirs, Salons, Bou­doirs Chambres à cou­cher Veran­dah Fau­teuils - Club

Il, Longue rue du Van­neau

(près du parc)

Duett

od ik lUi

eTcTT

"cTÈtm Êgfi­jre sTR a at 20

BRO­DER! ES-PERL AGES

ancienne

WM RYCKAERT

fl. Gauch et eux, suc­ces­seur

I MEUBLES J

Les plus grands Maga­sins en Bel­gique

I 9 Longue rue des Claires 9

I (près Meir) |

§ Grand choix de gar­ni­tures, 200 salles à man­ger, |

( ïambres à cou­cher, salons, cui­sines, veran­dah's,

I bureaux, lite­ries, chaises-longues, etc, etc. |

Mai­son Amé­ri­caine g

Meilleur mar­ché qu’ailleurs |

I Ouvert tous les jours jus­qu’à S li. s. g 1 Maga­sin fermé

Rue Rubens, 17 - Télé­phone 12217 Rue Porte St. Georges, 27 - Tél. 12218

ANVERS

MAI­SON DK ((»MIAV­CIÏ

Ate­liers de „Plis­sage et Points clairs

..​ENGELSCH HOE­DEN­MA­GAZ1JN..

CAUS (nabij St. Jans­plaatsi

De laatste nieu­wi­ghe­den in Vil­ten Hoe­den

VON­DEL­STR., 19

ünrje keus

Ziet Zta­lae


ROYAL - ZOO­LO­GIE CINEMA

BROAD­WAY

New-York. — La grande métro­pole avec ses immeubles trouant les nues — et Broad­way.

Voilà la scène de notre drame qui com­mence à Green Vale, une petite ville dans la par­tie supé­rieure de l’Etat de New-York. Dans ce hameau pai­sible vivent Tho­mas Drake, tils d’un pas­teur, et Irène Mar­ley, une jeune fille, belle, dont l’âme est pro­fon­dé­ment sin­cère.

Mal­gré sa jeu­nesse, Tho­mas connais­sait déjà la signi­fi­ca­tion du mot: Amour... ce mot, est devenu la rai­son de sa vie.

Un dimanche matin, pen­dant qu’Irène chan­tait au chœur, le jeune homme com­prit qu’il l’ai­mait. Le len­de­main, il lui dit sou amour eh lui met­tant au doigt une bague: « l’or­tez-la tou­jours, Trène, sans jamais vous en défaire. »

Quelques semaines s’écou­lèrent.

Dans l’église Irène chan­tait et- Tom rac­com­pa­gnait à l’orgue.

Un auto s’ar­rêta sur la route.

Ran­dall Sher­rill, le fameux dra­ma­turge new-yor­kais, en des­cen­dit accom­pa­gné de son amie (la der­nière!) Jenny King, une étoile de la comé­die musi­cale.

Cette femme avait connu le mal trop tôt et le bien trop tard.

L’at­ten­tion de l’au­teur est, atti­rée par un chant mélo­dieux. 11 écoute émer­veillé et entre dans l’église.

Poli, élé­gant, beau phra­seur,« gent­le­man par­fait, il se pré­sente à Irène, et à Tho­mas.

S’adres­sant par­ti­cu­liè­re­ment à Irène:

— Made­moi­selle, il est dom­mage, qu’avec une voix si belle vous ne soyez pas à Broad­way. Demain, j’ai une audi­tion à mon théâtre. Vou­lez-vous y venir?

Irène accepta. Tom refu­sait de dire quoi que ce soit afin de ne pas influen­cer sa fian­cée. Il se rési­gnait au silence, alors que celle-ci le priait de l’ai­der à solu­tion­ner cette ques­tion, la plus impor­tante qu’elle eût jamais à résoudre.

Broad­way scin­tille de lumières et d'ors. C’est la joie. Le Car­na­val sans fin. Irène, depuis trois mois, est deve­nue une toute autre jeune fille.

Femme, aujourd­Traï, elle veut être adu­lée, flat­tée. Elle est par­tie pour conqué­rir le suc­cès... elle veut se le réser­ver.

Entre­temps, Ran­dall Sher­rill, amou­reux d’Irène, pour sa beauté et son inno­cence, choses rares dans son milieu, aban­don­nait Jenny King.

Main­te­nant parmi les réclames lumi­neuses de Broad­way se trou­vait le nom d’Hé­lène.

Un de ses rêves était accom­pli et l’autre... oublié! Sher­rill, ce soir-là, pro­posa <à Irène de l’épou­ser; après avoir réflé­chi celle-ci acquiesça à sa pro­po­si­tion. .

Deux heures plus tard elle était « Madame Sher­rill. »

Jenny King, folle de rage et de jalou­sie, télé­gra­phie à Tho­mas: Si vous n’avez pas oublié Irène Mar­ley, venez dé suite, elle court les plus graves dan­gers.

PRO­GRAMME du 28 SEPT, au 2 OCT.

1. La Reine Muette

(ouver­ture)

Dor­cine

2. 5in - Sin - Hatus

Mack-Sen­nett comé­die inter­pré­tée pa(

BEN-CUR­PIN

grand drame moderne

Pen­dant la Pause

Réci­tal pour Orgue

2. 5in - 5in - Hatus

Mack-Sen­nett too­neels­pel ver­tolk door

BEN - CUR­PIN

PRO­GRAMMA van 28 SEPT, tot 2 OCT.

De Stomme Königin

(ope­ning­stuk)

Dor­cine

Tij­dens de Poos

Réci­taal voor Orgel

Et Tho­mas cou­rut vers la gare.

Le drame se pré­ci­pite.

Le jeune homme arrive à l’ap­par­te­ment de l’au­teur dra­ma­tique.

Une que­relle éqlata entre les deux hommes. Com­bat... coup de revol­ver... et der­rière un rideau s’écroule Jenny King, mor­tel­le­ment bles­sée.

Sher­rill est cause de la mort de sa der­nière amie, cepen­dant il accuse Tho­mas d’être le meur­trier. LAt­tor­ney du Dis­trict fait com­pa­raître Tho­mas devant les Assises.

Stier­rill affirme sous taux ser­ment que le jeune homme est cou­pable. Le témoi­gnage d’Irène est, seul, en sa faveur.

Mais dans l’Etat de NewYork il y a une loi qui défend à une épouse de dépo­ser pour ou contre son mari. Irène est rayée de la liste des témoins à décharge et Tho­mas est condamné à être élec­tro­cuté à Sing Sing.

C’est dans la salle d’exé­cu­tion de cette vieille pri­son que le drame atteint son point culmi­nant.

Après une course pas­sion­nante entre deux loco­mo­tives, — l’une por­tant Irène en pos­ses­sion d’une confes­sion écrite par Sher­rill et qui sau­vera la vie de l’homme qu’elle aime, et l’autre por­tant le par­jure — Tom est sauvé à la der­nière minute.

Un train arrive en sens inverse sur la voie unique, une col­li­sion for­mi­dable d/ans laquelle périt Sher­rill.

Dans la pai­sible bour­gade, Tho­mas Drake et, sa femme connaî­tront encore des jours heu­reux.

BROAD­WAY

Semaine pro­chaine

2 pre­mières visions en Bel­gique, f

La Vérité en te Nue

comé­die-vau­de­ville inter­prété par

G AI! ET H HUGHES (Jimmy)

L’Autre Aile

grand drame mon­dain inter­prété par

MM Marthe FER­RARE et J. MURAT

In een klein stadje, dicht bij New-York, heb­ben V Q Tom en Irena zich lee­ren bemin­nen, ter­wijl hij in ». de kerk het orgel bes­peelde om haar zil­ve­ren zang V @ te bege­lei­den.

Ϋ Ran­dall Sher­rill, een gekende New-Yor­ker too- A neel­schri­j­ver, voor­bij de kerk rij­dend met zijn vrien­din Jenny King, getrof­fen door de zui­ve­rheid A van Ire­na’s stem, stelt haar voor naar Broad­way, —

V de wereld van het fac­tice goud -— te komen als 0 9 zan­geres. Zij stemt toe, en na drie maan­den is zij

** in dien roes een gansch andere gew-orden. Tom A 9 is ver­ge­ten: zij huwt Sher­rill. Wat een razen-

V de jaloer­sch­heid ver­wekt bij Jenny, die Tom ver- 0 9 wit­tigt dat Irena aan een groot gevaar bloots­taat.

V Tom snelt naar Broad­way en 'tus­schen de beide 0 9 man­nen onts­taat een gevecht waar­bij Jenny gey dood wordt. Tom wordt bes­chul­digd van moord: 0 9 alhoe­wel hij zelf de dader is klaagt Sher­rill hem ** aan. Tom wordt ter dood veroor­deeld. 0

9 Na een w-ilde vaart van twee loko­mo­tie­ven — de «j»

V eene ver­voe­rend Irena, draag­ster eener schrif­te­lijke 0 9 beken­te­nis van Sher­rill, vero­pen­ba­ring der waary heid, de andere de mei­nee­dige — wordt Tom op 0 9 het laatste oogen­blik gered. .

In een vree­se­lijke trein­bot­sing vindt ten slotte 0 9 Sher­rill den dood. «*»

b? Ter­wijl, terug­kee­rend naar hun klein stadje, Tom 9 en zijn vrouw Irena voor­taan een rus­tig geluk «J« *** zul­len ken­nen.

Impri­me­rie dn Centre. 76. Bern part Kip­dorp, Anrtn


POUR AVOIR UNE BIERE BONNE ET SAINE

HOM BEECK

VAN

BER­CHEM - Tél. 5210

en BOU­TEILLES - en FUTS

HABILLEZ

ENFANTS

BRI­TAN­NIA

17, Longue rue d’Ar­gile

Mai­son BER­THY

106, rue de l’Eglise, 106

Grand choix en toutes sortes de

FO UHF U FIES

Man­teaux et casa­quins à par­tirf de îr. 3.75

U Fftiim­linre (limit âiü­mo­MIc

12, rue Van Ert­boni

Tél. 292 J ANVERS Tél. 2921

Agence pour la Pro­vince d’An­vers du Vrai “ FERODO”

Agence pour Anvers des Rou­le­ments à billes S. K. F.

Agence géné­rale pour la Bel­gique du Dia­mond et Noble’s Polish

La seule mai­son de la place four­nis­sant aux garages aux prix de gros

PHO­TO­GRA­VEURS

DES­SI­NA­TEURS

EXE­CU­TION RAPIDE ET SOI­GNÉE

Champ Vle­mi­nekx. Ö AM VE RS

ÏELÉPM ' 9209 —

FILM-REVUE 3

aan, en ik wil niet dat het publiek zich met mijne zaken ibe­moeie, en zeker niet met mijne harts­za­ken tege­no­ver Char­lie! Het is waar dat ik het « week-end )) met hem te Santa Bar­bara heb door­ge­bracht, maar ik heb eene goede reden, eene zeer per­soon­lijke reden om op geene enkele des­be­tret­tende vraag te ant­woor­den

— Maar, ant­woordde haar de jour­na­list, het is mij hoe­ge­naamd niet moei­lijk te weten te komen ot u gehuwd zijt met Char­lie Cha­plin, ik hoef mij maar tot het bureel der huwe­lijks­lor­ma­li­tei­ten te bege­ven, en met een wei­nig zoe­ken, zal ik wel vin­den of U, Mme. Charles Spen­cer Cha­plin zijt of niet. Waa­rom zoo­veel omwe­gen .J Zeg mij waa­rom U niet wilt zeg­gen dat U met Cha­plin gehuwd zijt of niet? t?

— Because! (Omdat) ant­woordde

Pola op stille en vers­trooide wijze, alzoo too­nende dat zij zich de Ame­ri­kaansche manier .van uit­druk­ken zich reeds eigen had gemaakt. « just because! « (juist, omdat!!!... ) Zoekt op het Stadhuis van Los Angeles, en indien U er een stuk vindt dat ons huwe­lijk bewi­jst, dan zal het niet door mijne schuld geweest zijn, en voor wat mij betreft, ik zal mij mets te ver­wi­j­ten heb­ben, in ieder geval zal ik niets, niets gezegd heb­ben... Zie­daar!...

Toen Char­lie naar Europa reisde, ont­moette hij Pola Negri voor de eerste maal te Ber­lijn, en toen reeds wist men te Hol­ly­wood te ver­tel­len dat Char­lie op de mooie ver­tolks­ter van « Ladu Barry », smoor­lijk was ver­liefd gewor­den. Maar daar Char­lie met nie­mand over Pola nog sprak, en men hem daa­ren­te­gen dik­wi­jls in gezel­schap zag der niet min­der mooie Peggy Hop­kins, dacht men dat de idylle Negri-Cha­plin, nog maar zoo even te Ber­lijn begon­nen, reeds geëin­digd was! Maar er was niets van. Toen Pola te Pasa­dena, nabij Hol­ly­wood arri­veerde, werd zij door een groot aan­tal bewon­de­raars opge­wacht, maar Char­lie was er niet tegen­woor­dig. Hij moest Pola noch­tans eenige dagen later te Hol­ly­wood ont­moe­ten, en sti­laan zag men beide kuns­te­naars te samen op het bal van « Co-coa­nut Grove », in het « Ambas­sa­deurs Hotel », daarna iede­ren mor­gend met den lunch bij « Arm­strong » op Hol­ly­wood Boul­vard.... Daarna eensk­laps,

tij­dens de eerste week van Januari, ble­ven Pola en Char­lie uit de « Cocoa­nut Grove » weg en nadien kwam Char­lie alleen en droe­vig zijn plaatsje bij « Arm­strong » her­ne­men. En op een zeke­ren Vri­j­dag kwa­men Char­lie en

Pola te samen terug in dit res­tau­rant, en zij die reeds had­den gedacht dat het tus­schen bei­den « uit » was, moes­ten toe­ge­ven dat zij zich schro­me­lijk ver­gist had­den. Len paar wol­ken waren slechts voor­bij getrok­ken, s Ande­ren­daags ver­trok­ken beide stars om hun « week-end » te Santa-Bar­bara te ein­di­gen. En kort daa­rop dans­ten bei­den in den «-Club Royal » te Santa-Monica. Tus­schen de dan­sen in, toen zij geze­ten waren, hield Char­lie Pola’s han­den innig in de zijne gek­neld!

De dag­bla­den had­den aan­ge­kon­digd dat hun huwe­lijk in Februari zou plaats gri­j­pen; dit werd dan weer tegen­ges­pro­ken door de gezeg­dens dat Char­lie Pola reeds tij­dens de tweede helft van Januari zou gehuwd heb­ben. En nu nog weet men niets amb­te­lijks!

Laatst­le­den had een over­zeesch kon­fra-ter nog een pers­ges­prek met Char­lie tij­dens het­welk de vader van « The Kid » verk­laarde: « lk weet niets, ik wil niets weten, ik houd veel van Pola, zie­daar!.. » Waa­rom is de wereld zoo om mijn pri­vaat leven beang­stigd? Waa­rom? Wat zou dit de wereid nu toch kun­nen sche­len dat ik Pola huwe of niet?

En noch­tans wordt Char­lie’s huwe­lijk met Pola te Hol­ly­wood door zeke­ren, die bewe­ren goed inge­licht te zijn, als offi­cieel aan­zien. Maar de over­groote meer­de­rheid staat er ech­ter scep­tisch over en ver­moe­den eene poging om op goed­koope wijze aan publi­ci­teit te komen. Zelfs werd de naam van Para­mount, waa­raan Pola ver­bon­den is. er reeds ibi­j­ge­haald, wat dan ook weer niet is geloo­chend gewor­den. Maar weel men met « Char­lie » altijd wel wat hij zin­nens is te doen?

Zeke­ren dag, toen hij in een hotel te Bever­ley Hills geze­ten was, zag men hem plot­se­ling een dag­blad uit den zak halen, het op de tafel zorg­vul­dig ont­plooien, en nadien met zijne beide vuis­ten op de tafel bon­ken:

— Zij is toch zoo mooi!... verk­laarde hij En dit zeg­gende bekeek hij immer het gedeelte dag­blad waa­rop eene photo afge­drukt stond. « En zich tot zijn buur­man wen­dende, vroeg hij: Vindt U niet dat zij om te ste­len is? »

En met zijn vin­ger duidde hij de photo aan welke die was van Peggy Hop­kins-Joyc e, welke rond dit tijd­stip op het eiland Cata­lina, nabij Los Angeles ver­toefde.

— Maar, vroeg men aan Char­lie: is het dan toch waar dat U er aan denkt Miss Joyce -te huwen?


FILM-REVUE

— Wie heeft dat gezegd?

— Maar al de bla­den spre­ken er over sinds men U in haar gezel­schap op Cata­lina eiland gezien heeft.

— Maar dit is valsch, geloof er geen woord van, ik ben niet van plan te huwen, zij is noch­tans mooi, maar het is geen reden omdat ik met haar een wan­de­lin­getje gemaakt heb, dat men oogen-blik­ke­lijk moet gaan geloo­ven dat ik in het huwe­lijks­bootje ga stap­pen!...

En na terug de photo beke­ken te heb­ben, zuchtte hij « ‘Nobody knowe »....

(Nie­mand weet!)

En nog vele weken lang ble­ven de dag­bla­den het toe­kom­stig huwe­lijk van Char­lie met Peggy aan­kon­di­gen, maar deze laatste ver­liet Cali­for­nië en keerde naar het Oos­ten terug, en over de mis­lukte brui­loft werd niet meer ges­pro­ken...

Men kent ons Vlaamsch spreek­woord: « Een ezel stoot zich... ». Char­lie is reeds één­maal gehuwd geweest, en hij is in zijn eerste hij­weüjk niet al te geluk­kig geweest, en dàà­rin ligt eene reden waa­rom Char­lie nog zoo spoe­dig niet zal her­trou­wen.

Toen Char­lie bij de « Essa­nay Com­pany » te Chi­cago nog « cus­tard pie’s » smeet, en toen de beroemde Char­lie nog niet was, dacht de Pers er niet aan zich met zijne lief­de­za­ken bezig te hou­den. Het was maar eerst veel later, toen men hem als de « Koning der Komie­kers » ging beti­te­len, dat men wat aan­dacht aan zijne daden en gezeg­den ging ver­lee­nen.

Toen hij te Plol­ly­wood kwam, daCht iede­reen eerst dat hij de blonde Edna Pur­viance ging huwen. En tij­dens de vol­gende jaren werd dit nog alge­meen geloofd. Maar er kwam niets van!

Char­lie werd dan smoor­lijk ver­liefd op Flo­rence de Shon. Miss de Shon (gebo­ren te Tacoma, Washing­ton), was in de too­neel­mid­dens bekend gewor­den met het beroemde stuk « Seven Chances » te spe­len in het gezel­schap van David Vin­cente Belasce. Daa­rop sloot zij kon­trakt af met de Goldwyn, alwaar zij haar eerste film <( The Auc­tion Block » draaide. Daarna ver­tolkte zij voor de Vita­graph eene reeks ban­den: « The Other Man », « The Desire of Woman », « A Bache­lor’s Chil­dren », enz... Boven­dien draaide zij bij P'ox, met Mau­rice Tour­neur, en dan weer opnieuw voor de Goldwyn, daarna voor de First Natio­nal... Toen zij bij Goldwyn « The Cup of fury » kwam te ein­di­gen, maakte zij ken­nis met de beroemde Char­lie... In tege­no­vers­tel­ling van het­gene men reeds geloofde, huwde hij haar niet.

Eeni­gen tijd later zou hij een beeld­schoon twin­tig­ja­rig meisje huwen, dat pas van Cheyenne (Wyo­ming) was over­ge­ko­men en op het witte doek in de « iRe­liance-Majes­tic » en « Fine Arts » stu­dios had gede­bu­teerd. De idylle Cha­plin-Har­ris, die gevolgd werd door een onge­luk­kig huwe­lijk is té goed bekend opdat wij bij deze droe­vige blad­zi­jde uit het leven van dezen groo­ten kuns­te­naar zou­den stil­staan.

Een kindje werd gebo­ren, dat ech­ter kort daa­rop stierf. Char­lie was er zeer droe­vig om, daar hij zeer veel van kin­de­ren houdt. Eene zij­ner grootste ver­ma­ken is zich te ver­ma­ken met de kleine Mary Pick­ford, het nichtje der beroemde Mary Pick­ford... Maar Char­lie kon met zijne echt­ge­noote niet goed over de baan; maar hij mishan­delde zijne echt­ge­noote niet zooals men val­sche­lijk heeft beweerd, maar hij scheidde. Meer dan ooit werd hij terug de droe­vige Char­lie, de droe­vige Char­lie die nie­mand kent.

Eeni­gen tijd later beweerde men dat Char­lie ver­liefd was op Claire She­ri­dan, de beeld­houws­ter, aan wien hij zijne buste had bes­teld-.. Zoo­wat ove­ral zag men de beide kuns­te­naars te samen. Nadien keerde zij naar New York terug.

Plet is dan dat twee vrou­wen in Char­lie's levens­ro­man op het too­neel komen. Claire Wind­sor, de mooie star der Goldwyn, en May Col­lins, een jonge New-Yor­ker, too­nee­lac­trice, die kor­te­lings te Los Angeles was aan­ge­ko­men. Toen Char­lie van zijne Euro­peesche reis weer­keerde, werd hij aan de sta­tie door May Col­lins en Claire Wind­sor opge­wacht en de foto­gra­fen maak­ten van deze uit­zon­der­lijke gele­gen­heid gebruik om eenige afdruk­ken te nemen, de beroemde Char­lie voors­tel­lende met zijne « twee ver­loof­den »... Hij ver­deelde toen zijn tijd tus­schen May Col­lins en Claire Wind­sor, maar bes­loot toch niet noch de eene noch de andere te huwen. Het publiek was er te meer ver­rast om toen het in den loop der Lente van 1922 ver­nam dat Char­lie er van had afge­zien Claire of May te huwen en hij zich vei­loofd had met eene jonge star der Para­mount, de lieve Lila Lee... Char­lie die zich nooit naar een ander stu­dio begeeft (bui­ten dit van Doug en Mary) had er in toe­ges­temd de kleine Lila bij Para­mount te gaan bezoe­ken...

Dit nieuwsje, na de lokale kro­nijk van Hol­ly­wood gansch het onderste boven gezet te heb­ben, had., geen gevolg. Char­lie bleef vri­j­ge­zel, en Lila beweende wat hare verv­lo­gen hoop, maar nie­mand be-

FILM-REVUE

merkte het en onlangs trad zij in het huwe­lijks­bootje met James Kirk­wood.

Op het oogen­blik weet iede­reen dat hij oprecht « crazy about Pola » (smoor­lijk ver­liefd op Pola) is. Maar nie­mand weet wat er de ver­dere gevol­gen zul­len van zijn. Zijn karak­ter is zeer veran­der­lijk en hij zoekt steeds naar iets dat niet te vin­den is. Aan eene vrouw vraagt hij niet alleen schoon­heid en gevoe­len, maar boven­dien gees­te­lijke ont­wik­ke­ling.... En deze drie hoe­da­ni­ghe­den zijn niet gemak­ke­lijk te vin­den... te samen in één per­soon veree­nigd. Mis­schien is dit de reden dat Char­lie zoo­veel ver­loof­den heeft gehad?

NEMO.

De Kine­ma­to­gra­phische Bedri­j­vi­gheid

In de Veree­nigde Sta­ten

— Cecil B. de Mil­le’s nieuwe film zal hee­ten « Het Gou­den Bed ». Kom­men-taar schi­jnt hier­voor over­bo­dig.

— Percy Mar­mont is terug bij de Vita­graph en draait er « The Clean Heart» een nieuwe Hut­chin­son-novelle, die even­wel geen nieuwe «Als de Win­ter Komt» is.

— Een belan­grijke film zal « Two Shall Be Born » zijn naar de bekende Ame­ri­kaansche novelle van dezelfde naam. Eva Novak. Ken­neth Har­lan en Sigrid Holm­quist zijn er de hoofd­ver­tol-kers van en de band Wordt door de Vita­graph gedraaid.

— Larry Semon (Zigoto) is bezig een zes­dee­lige film in den aard der Harold Lloyd ban­den te draaien. Het is een goed sce­na­rio met veel ori­gi­neele vond­sten; de titel hier­van is: « The Girl in the Limou­sine ».

— Elaine Ham­mer­stein draait nu « The Foo­lish Vir­gin » met Gla­dys Bro­ck­well en Robert Fra­zer.

— Mar­jo­rie Daw zal nog even een twee dee­lige film « Maud Mul­ler » draaien alvo­rens Ame­rika met ver­lof te ver­la­ten.

— Jack Dau­gherty, welke de echt­ge­noot van Bar­bara La Marr is, gaat voort in zijne epi­so­den-film loop­baan. Zijné laatste voort­brengst is nu « The Iron Man ».

--Will Rogers draait een nieuwe film

— Charles Hut­chin­son heeft nu wee­rom drie nieuwe epi­so­den fil­men, vol van gevaar­lijke kracht­toe­ren afge­werkt. Het zijn: « Poi­son », « Hutch of the Sur­ging Seas » en « Hutch of the U. S. A. ».

— Vita­graph draait tevens een verhaal van Sir Phi­lipps Oppen­heim over het leven te Hol­ly­wood en geti­teld « Behold this Woman ». Stuart Black­ton regis­seert de voort­brengst en Albert E. Smith, de voor­zit­ter der Vita­graph ver­tolkt er een rol in. De andere rol­len zijn in han­den van Mar­gue­rite de la Motte, Cullen Lan­dis, Irène Rich en Charles Post.

Kine­ma­nieuiv­sies

EEN BELAN­GRIJKE AAN­WINST voor de Fox-Film is de film­spe­ler Bryant Wash­burn; hij is uit­ge­ko­zen om de part­ner te zijn van Shir­ley Mason in «My Hus­ban­d’s Wives».

RICHARD BAR­THEL­MESS is aan het draaien voor de pro­duk­tie van William de Mill en Mar­ga­ret Turns­bull’s «Class­mates». Deze film wordt gemaakt voor de Ins­pi­ra­tion Pic­tures en zal uit­ge­ge­ven wor­den door First Natio­nal.

« SO BIG » is een film waa­rin Col­leen Moore nog­maals een aar­dig « type » zal voors­tel­len. Charles Brab.n is de regis­seur.

VER­SCHIL­LENDE bekende film­spe­lers zijn First Natio­nal aan­ge­wor­ven om de lei­din­grol­len te spe­len tege­no­ver Col­leen Moore. Bin­nen kort zul­len de namen bekend gemaakt wor­den.

GENE WRIGHT's novel «Pan­dora La Croix», de ges­chie­de­nis van het Indiaansch leger, zal kor­te­lings ver­filmd wor­den. Marion Orth schri­jft het sce­na­rio. Regis­seur wordt genoemd Earl Hud­son.

BELAN­GRIJK BERICHT

Door zekere omstan­di­ghe­den, onaf­han­ke­lijk van onzen wil, zien wij ons ver­plicht tij­de­lijk, de Brie­ven­bus, Vrije Tri­buun en Kinema-Koman, tel­kens een week later te geven dan in Kinema- en T ooneel­we­reld.


FILM-REVUE

BURI­DAN

De Held van den Toren van Nesle

(Les Héros de la Tour de Nesle)

In zes tijd­vak­ken, naar den roman van MICHEL ZÊVACO His­to­rische aan­pas­sing van PIERRE MARO DON Film­re­gie van Pierre Maro­don

Gedraaid in 1922

Uit­gave Aubert

ROL­VER­DEE­LING Jehan Buri­dan iR. Val­bert

Mar­ga­reta v. Bour­gonje, Marthe Leiie­lud en een gezel­schap Oos­ten­rijksdhe artis­ten.

T' WEE gelief­den kwa­men uit de kapel, toen de bevol­king van het oude Parijs van Filip de Schoone een rumoer maakte, waa­rop Buri­dan zijn ver­loofde, Myr­tille, ijlings ver­liet, jehan Buri­dan, in naam van Filip en van Gau­tier d’Aul­nay en in per­soon­lij­ken naam, bes­chul­digt Enguer­rand van Mari­gny,

eerste minis­ter, de ouders zij­ner twee vrien­den te heb­ben doen ver­moor­den. De hui­lende massa laat aan Buri­dan toe te ontv­luch­ten. In den optocht; roept de konin­gin Stra­gildo, den uit­voer­der van al haar geheime wen­schen, en gelast hem Buri­dan en zijn vrien­den den­zelf­den avond nog op den toren van Nesle te bren­gen.

Enguer­rand van Mari­gny is de vader der ver­loofde van Buri­dan. Gil­lonne wordt omge­kocht door Charles van Valois, oom van den koning en vijand van Enguer­rand van Mari­gny, om aan Simon Malingre een was­sen beeldje af te geven. Dit beeld ver­toont een zekere behek­sing van den koning. Myr­tille wordt bes­chul­digd dit beeldje gemaakt te heb­ben en wordt laf-felijk aan­ge­hou­den door Valois zelf.

Onder­wijl wer­den Buri­dan, Gau­tier en Filip d'Aul­nay uit­ge­noo­digd op de ren­dez­vous door Mar­ga­reta, de konin­gin. Deze laatste, in gezel­schap harer twee zus­ters, ver­laat Le Louvre en begeeft zich naar de afges­pro­ken plaats, ’t is te zeg­gen, naar den toren van Nesle.

Eenige pas­sen vóór den toren redt Buri­dan het leven aan Lan­ce­lot Bigorne, welke zijn diens­ten aan­biedt en Buri­dan als zijn mees­ter .aan­ziet. Gau­tier en Filip d'Aul­nay wor­den in den toren geleid door Stra­gildo en zijn ver­baasd zich tege­no­ver drie gemas­kerde vrou­wen te bevin­den. Filip, welke in het geheim de konin­gin Mar­ga­reta bemint, doch welke haar nooit kon berei­ken, verk­laart nu zijn liefde aan de schoonste der drie vrou­wen. Mar­ga­reta ont­mas­kert zich en, woe­dend her­kend en afge­zen te zijn gewor­den, doet zij dé broe­ders Gau­tier en Filip aan­hou­den. Op het oogen­blik dat Buri­dan met Lan­ce­lot bin­nen­tre­den werpt men een zak met twee... man­nen in de Seine. Gau­tier en Fihp wor­den ech­ter gered.

Lan­ce­lot was vroe­ger in dienst bij Valois en ver­telt aan Buri­dan alle­rhande bij­zon­de­rhe­den. Valois wilde Anna de Dram ans huwen, bij wie hij een kind

FILiVL­RE­VUE

had ver­wekt, doch Mar­ga­reta liet Anna ver­moor­den en had Lan­ce­lot opdracht gege­ven het kind te ver­drin­ken. Dit laatste order heeft Lan­ce­lot nooit uit­ge­voerd.

Myr­tille is onts­pro­ten uit geheime betrek­kin­gen tus­schen Enguer­rand en Mar­ga­reta en deze laatste wil haar doch­ter uit de gevan­ge­nis bevri­j­den, doch, wan­neer Myr­tille ver­telt de ver­loofde te zijn van Buri­dan, gren­delt de moe­der de deur vas­ter toe, daar ziji zielf ver­liefd is op Buri­dan. Moe­der en doch­ter zijn mede­ding­sters naar één­zelfde liefde.

Buri­dan ver­neemt dat Mar­ga­reta My~ rille op een onbe­kende plaats heeft opge-/" slo­ten. Hij bewerkt en ver­kri­jgt later een

V nieuw ren­dez-vous met de konin­gin Mar­ga­reta. Na zeer spits­von­dige lis­ten gebruikt, te heb­ben, komt Buri­dan er toe

de ver­bli­jf­plaats zij­ner geliefde Myr­tille f te weten te komen. Eenige oogen­blik­ken later reeds was Myr­tille in vei­li­gheid.

De ops­tand breekt los. De konink­lijke troe­pen, met Mari­gny aan het hoofd, heb­ben veel te lij­den van Buri­dan, welke ein­de­lijk toch vers­la­gen en opges­lo­ten wordt in den toren van Nesle. Myr­tille ook wordt bij een hand­lang­ster der konin­gin in bewa­ring gehou­den. Deze hand­lang­ster, Mabel, bereidt een lief­de­drank.

Als Buri­dan deze drinkt zal hij gren­ze­loos ver­liefd wor­den op Mar­ga­reta. Als be-loo­ning voor haar lief­de­se­lixir mag Mabel bes­chik­ken over het lot van Lan­ce­lot.

In tegen­woor­di­gheid van Lan­ce­lot bekent Mabel nie­mand anders te zijn dan Anna Dra­mans, welke op bevel der konin­gin moest ver­moord wor­den. Zij was . schi­jn­dood en wil zich wre­ken op Lance-

V lot, welke haar kind móest ver­drin­ken, om daarna de konin­gin zelf te tref­fen met haar wraak. Lan­ce­lot ver­telt ech­ter dat haar kind niet ver­dron­ken is en nie­mand anders is dan Buri­dan. Bei­den snel­len naar den toren van Nesle om Buri­dan en zijn vrien­den Gau­tier en Filip te laten ont-snao­pen.

Va!ois heeft Myr­tille in zijn macht, doch Buri­dan weet hem gevan­gen te nemen en hem op te slui­ten in den toren van Nesle.

Daar zou zeker nie­mand hem veron­ders­tel­len te zijn. Go het oogen­blik dat Buri­dan zijn vijand Valois wil doo­den, komt Lan­ce­lot Aus­se­hen bei­den en roept: «Buri­dan, doodt uw vader niet! »

De koning bes­loot in Parijs een « Feest der Gek­ken » op touw te zet­ten, en, ove­reen­kom­stig de gebrui­ken van dien tijd werd in de Troon­zaal de stoet ont­van­gen. Onder de menigte wer­den voo­ral opge­merkt twee beren en een aap. Na het feest werd alles weer stil in Le Louvre. Lan­ce­lot, Guil. Bour­rasque en Riquet Hau­dryot had­den van deze ver­mom­ming gebruik gemaakt om zich in de slaap­ka­mer des konings te laten ops­lui­ten. Na een ges­prek met Lode­wijk X, volgde deze de drie man­nen naar den toren van Nesle om zich te over­tui­gen in welke hin­der­nis­sen hij door een vrouw van het hof gebracht werd. D'oor tus­schen­komst van Buri­dan en van Filip d’Aul­nay weet de koning nog niets der ren­dez-vous, maar gelukt er in een vrou­wen­man­tel mede te nemen. Hij kri­jgt nu sterke ver­moe­dens-

Weer vindt Valois de gele­gen­heid om zijn dood­svi­jand Mari­gny in onge­nade te doen val­len bij den koning. Hij wordt zelfs opges­lo­ten.

Buri­dan vraagt de konin­gin een bijeen­komst op den toren en vraagt haar de invri­j­heid­stel­ling van Mari­gny. Stra­gildo ver­wit­tigt den koning van deze bijeen­komst. Mar­ga­reta wordt aan­ge­hou­den. Om zijn geliefde vrouw van een schan­daal te red­den brengt de koning haar een beker ver­gift, doch Mabel, door mede­li­j­den gedre­ven, ver­vangt het ver­gift door water.

Mari­gny wordt opgek­noopt en Valois zege­viert. Buri­dan wil zich wre­ken en Mar­ga­reta red­den uit haar nete­li­gen toes­tand, daar zij toch de moe­der van zijn ver­loofde is. Gehol­pen door zijn vrien­den valt hij den toren aan. Hij over­wint den strijd.

Buri­dan huwt Myr­tille; hij wordt rec­tor der Hoo­ges­chool van Parijs in 1327.

Een prach­tige his­to­rische en tevens avon­tuur­lijke jilm, met een grootsche too-neel­schih­king'• Een der grootste suc­ces­sen van alle schouw­bur­gen, nu voor het witte doek bewerkt met een vaar­dige hand.

Film Aubert, rue Neuve, Brus­sel

mne­ma­meuw­sies

POLA NEGRI is, sinds de eerste maal harer aan­komst in Ame­riita, in ver­lof. Zij bevindt zich op het oogenbl k in Polen om er een zes­tal weken door te bren­gen.

SES­SUE HAYA­KAWA zal Fran­krijk ver­la­ten op 16 Sep­tem­ber. De beroemde Japan­ner die s’nds ver­schei­dene jaren niet meer in Fran­krijk draaide, gaat met Cecil B. de Mille eene der hoof­drol­len van

D. W. GRIF­FITH heeft zijne ver­bin­te­nis met de « Artis­te­sAs­so­cies » ver­bro­ken en gaat nu voor reke­ning der Para­mount arbei­den.


FILM-REVUE

SOLEIL LEVANT FILMS, 19, rue Zéro, Bruxelles

Goud voor Liefde

(DE L’OR POUR DE L’AMOUR)

-- - —Treurs­pel in 6 dee­len —

Hoofd­ver­tol­kers: RUBYE DE REMER en HOUSE PETERS

armen drukt maar zijn ver­ba­zing en

ontroe­ring ver­ber­gende biedt hij zijne vrouw en haar min­naar een glas likeur f a en een paar oogen­blik­ken later deelt hen mede dat de vloeis­tof een ver­gift was.

Vree­zende ver­gif­tigd te zijn gewor­den, slin­ge­ren beide schul­di­gen elkaar hun mis­pri­j­zen in ’t gelaat.

Mar­tin’s vrouw, aan wie hij Mme Smith als zijne zus­ter had voor­ges­teld, had de doen­wi­jze van haar echt­ge­noot nage­gaan en er tot dien dag toe, in berust zijn plan te spe­len, maar door zijne schur­kens­treek ten uiterste gebracht legt zij hem door een revol­ver­schot aan hare voe­ten neer.

De mil­lion­nair Peter Smith is gehuwd met Marion Whit­neyw, eene jonge man­ne­quin.

Een luiaard, Crane Mar­tin, leeff en hun­nen koste. Tij­dens een par­ti­jtje, waar­toe bei­den uit­ge­noo­digd waren, maakt hij ken­nis met Mme Smith en zijne aan-drin­ge­ri­gheid ten haren opzichte heeft maar voor doel, de slag, die hij bij haar echt­ge­noot denkt te slaan, thuis te halen.

Zijn plan bes­taat hie­rin, Mme Smith te trach­ten in ops­praak te bren­gen en alzoo haar stilz­wi­j­gen ten koste eener zekere somme af te koo­pen.

Peter Smith ver­rast hen ech­ter op het oogen­blik dat Crane Mar­tin, Marion in de


10

FILM-REVUE

De Zee-Havik

Het is niet onbe­lan­grijk voor onze lezers, om een vol­le­dige bes­chri­j­ving te geven van «The Sea-Hawk» de pro­duk-tie der Asso­cia­ted First Natio­nal Pic­tures InC. van New-York, en welke een kracht­toer daars­telt, op gebied der kine-ma-nij verheid.

Zel­den werd een film samen­ges­teld uit zoo­vele fil­mar­tis­ten van naam, aan wier hoofd Mil­ton Sills, wélke uit 120 artis­ten geko­zen werd om « The Sea-Hawk » te ver­tol­ken.

Mil­ton Sills is een akteur, filo­soof, student, ath­leet. Hij heeft van deze rol een figuur gemaakt, het­welk uit­blinkt in dap­pe­r­heid, sterkte, taai­heid, liefde en edel­moe­di­gheid.

Het pro­gramma luidt:

Frank Lloyd Pro­duc­tions, Inc. . . stelt voor

THE SEA-HAWK

door Rafael Sabi­tini

per­soon­lijk bes­tuurd door Frank Lloyd.

Sce­na­rio van J. G. Hawks. Foto­gra­fie van Norb. F. Bro­dim, A.S.C. Künst­bes­tuur­dèr Ste­phen Goos­son. Kostü­men 'door Wal­ter J. Israel. Fil­muit­gave door Edward M. Ros­kam. Sche­pen getee­kend en gebouwd door Fred Gabouri.

Prui­ken door George en Ern. West­more. Opzoe­kin­gen door William J. Rei­ter.

PER­SO­NEN.:

Sir Oli­vier Tres­si­lian, Mil­ton Sills.

Sakr-el-Bahr, de Zee­ha­vik, »

Rosa­mund Godol­phin, zijn ver­loofde

Enid Ben­nett. Mas­ter Lio­nel Tres­si­lian, Lloyd Hughes. Mas­ter Peter Godol­phin,

Wal­lace Mac Donald. Sir John Killi­grew, Rosa­munds voogd, Marc Mac Der­mott. Jas­per Leigh, vri­j­bui­ter, Wal­lace Beery. Asad-ed-Din, pacha van Algiers,

Frank Cur­rier. Fen­zi­leh, zijn vrouw, Medea Rad­zina. Mar­zak, haar zoon, William Col­lier, Jr. Recht. Anthony Baine, Lio­nel Bel­more. Ali, lui­te­nant van Asad Fred de Silva,

Tsa­manni, Asa­d’s ver­trou­we­ling

Hec­tor V. Sarno. Yusuf, een Moorsch lei­der, Alb. Pris­coe. Een Spaansch Kom­man­dant,

George E. Romaine.

De Kroon­prinses van Spanje,

Chris­tine Montt. Ayoub, bediende van Fen­zi­leh,

Robert Bol­der Een Anda­lou­sische sla­vin, Cath­leen Key. Een her­ber­gier, Louis Mor­ri­son.

Zijn vrouw, Kate Price.

De Kapi­tein van Asa­d’s wacht,

Al Jeu­nings. Nick, Oli­vier’s bediende, Bert Woo­druff. ( Oli­vier’s jonge zoon, Wal­ter Wil­kin­son.

Sir Wal­ter Andrew Johns­ton.

De Bis­schop, Henry Bar­rows.

De Opper-Rech­ter van Enge­land,

Edward Davis,

De Sireen, Claire Du Brey.

Een boots­man, Robert Spen­cer.

Een Turksch koop­man, Theo­door Lorch, Een Spaansche sla­vin, Nancy Zann, Zee­roo­vers, Gevan­ge­nen, Sla­vin­nen, Galei­sla­ven, Edel­da­men, Edel­lie­den, Koo­plie­den, Zee­lie­den, Negers, Harem-vrou-wen, enz.

KORTE INHOUD:

Een haat bes­taat er tus­schen de hui­zen van Sir John Killi­grew en Sir Oli­vier Tres­si­lian. De haat bereikt zijn hoogte, wan­neer de pupil van Sir John Rosa­mund, haar liefde bekent voor Sir Oli­vier.

Peter, broe­der van Rosa­mund, zal dit huwe­lijk belet­ten; hij belee­digt Sir Oli­vier, maar deze, door een belofte aan Rosa­mund gedaan, keert kalm huis­waarts. Oli­vier’s stief­broe­der, Lio­nel, zoekt twist met Peter en gaat hem te lijf maar neemt daarna, gewond, de vlucht. Een bloed­spoor leidt het gerecht naar Oli­vier’s huis, welke aan­ge­hou­den wordt. Flij zwi­jgt orb Lio­nel te red­den.

Om zijn eigen vei­li­gheid zweert hij, samen met Jas­per Leigh, een boe­ka­nier, om Sir Oli­vier in een hin­der­laag te lok­ken en deze mede te voe­ren. Hun schip wordt aan­ge­val­len en bei­den wor­den galei­sla­ven gemaakt. Na maan­den hard wer­ken, wordt het Spaansch schip op zijn beurt door een Moorsch fre­gat tot gevecht ged­won­gen, waar­bij de galei­pILM-REVUE

sla­ven de Moo­ren hel­pen de Span­jaar­den te vers­laan.

Sir Oli­vier wordt tot lui­te­nant benoemd door den Pacha van Algiers. Woe­dend over zijn bal­ling­schap wordt hij nu een vers­tokte zee­roo­ver, waar­door hij wel­dra den titel ver­werft van de « Zee-Havik ».

Lio­nel intus­schen liegt Rosa­mund voor, het­geen ter oore komt van de Zee-Havik. Hij kan Lio­nel en Rosa­mund gevan­gen nemen. De Pacha wil haar als sla­vin ver­koo­pen, doch de Zee-Havik huwt haar vol­gens de Maho­me­daansche wet­ten.

Een Britsch fre­gat, onder kom­mando van Sir John, komt in het zicht en levert strijd met de Zee-Havik; deze laatste wordt gevan­gen geno­men en Lio­nel gewond. Lio­nel ster­vende, bekent zijn schuld.

Notas over de pro­du­kiie:

14 bekende film­ster­ren heb­ben lei-ding­srol­len.

3319 per­so­nen heb­ben aan deze film gewerkt.

70 koks moes­ten dage­lijks voor het voed­sel zor­gen.

4 galei­sche­pen moes­ten gebouwd wor­den, ten koste van 275.000 dol­lars.

4 sche­pen brach­ten eiken dag de ver­tol­kers van schip tot schip.

64 zee­lie­den behan­del­den de boo­ten waa­rop de ope­ra­teurs plaats geno­men had­den.

De kos­tu­men kost­ten 85.000 dol­lars.

Gedu­rende zes weken ver­bleef het gezel­schap, tus­schen aan­hou­dende stor­men, op het Cata­lina-eiland.

7 Zee­ka­pi­teins bes­tuur­den de sche­pen.

200 bek­wame roeiers wer­den gebruikt om de galei­sche­pen, wan­neer er geen wind was, in bewe­ging te bren­gen.

In de twee eerste weken werd er door de film­com­pany ver­bruikt: 2118 pond ossenv­leesch, 714 pond kalf­sv­leesch, 385 pond kie­ken, 604 pond visch, 419 pond hesp en spek, 385 pond kof­fie, 105 pond thee, 2915 broo­den en 1117 dozi­j­nen eie­ren.

Een kom­pleet Moorsch dorp werd opge­bouwd.

Draad­looze tele­gra­fie en drie vlieg­tui­gen hiel­den de com­pany dage­lijks in ver­bin­ding met de stu­dios te Hol­ly­wood.

Met nieuws­gie­ri­gheid wordt dit werk van Rafael Saba­tini, met kracht­da­di­gheid en taai geduld bes­tuurd door Frank Lloyd, tege­moet gezien. De film wordt gerang­schikt tus­schen de reu­zen-pro­duk-ties, in den laats­ten tijd voort­ge­bracht, waar­voor de First Natio­nal Incor­po­ra­tion door de wereld­pers hulde wordt gebracht. P. D. G.

Kine­ma­nieuwsj es

NA een lange ziekte komt de moe­der van Harold Lloyd te ster­ven.

VIO­LET LA PLANTE, zus­ter van Laura La Plante, is uit­ge­ko­zen om in de vol­gende film van Hoot Gib­son een belan­grijke rol te spe­len.

AGNES AYRES zal nu Ricardo Cor­tez, waar­mede zij ver­loofd was, toch niet huwen; bin­nen een paar dagen stapt zij in het huwe­lijks­bootje met zeke­ren Reacci, jong Mexi­kaansch Gezant-schap­sat­ta­ché te San Fran­cisco.

WAL­LACE BEERY die Glo­ria Swan­son’s eerste echt­ge­noot was, komt te her­trou­wen met een jonge artiste, ins­ge­lijks een ges­chei­dene.

OR A CAREW die ver­le­den jaar gehuwd was met een « kon­ser­ven­konmg » komt te schei­den.

ANNA LUTHER is ges­chei­den van M. Gal­la­gher der Zieg­field Fol­lies en zij doet nu Jack White een proces aan, 100.000 dol­lars scha­de­ver­goe­ding erse­hende wegens huwe­lijks­be­lof­te­breuk.

BAR­BARRA LA MARR, zou voor de zesde maal gaan schei­den en reeds her­trou­wen.

LEW CODY en CHARLES DE ROCHE­FORT

ver­toe­ven voor ’t oogen­blik te Parijs.

FRANK KEE­NAN, die onlangs weduw­naar was gewor­den, komt te her­trou­wen met een twin­tig­ja­rige artiste, Mar­ga­ret White. Hij telt 60 herf­sten.

LOIS WIL­SON gaat kor­te­lings Bar­ney Baruch, een jong mlliar­dair, huwen.

DUDULE (Clyde Cook) gaat een der voor­naam­ste rol­len ver­tol­ken in de « De Man die Slaag kri­jgt », getrok­ken uit een Rus­sisch treus­pel, dat Vic­tor Sjöström in beeld brengt voor de Metro-Golwyn en waar­van de hoof­drol aan Lon Cha­ney werd toe­ver­trouwd. De eerste tap­pen van den beroem­den komie­ker in het drama, zul­len natuur­lijk met vele belang­stel­ling gevolgd wor­den.

DORO­THY DAVON­PORT, de weduwe van Wal­lace Réd zal een rol ver­tol­ken in de film « Bro­ken Laws », waar­van het sce­na­rio van de hand van Adela Rogers is. Deze film wordt door de Vrou­wen­ve­re­ni­gin­gen der Veree­nigde Sta­ten finan­tieel onders­teund.

HARRY CAREY komt het slach­tof­fer te wor­den van een erns­tig onge­val. Tij­dens de opname van een too­neel voor een zij­ner laatste Far-West-fil­men sloeg zijn paard op hol en hij werd er afges­lin­gerd. Met drie gebro­ken rib­ben opge­no­men zal hij een zes­tal weken rust moe­ten nemen.

MIL­DRED HAR­RIS, Char­lie Cha­plin’s ges­chei­dene echt­ge­noote is nu de par­te­naire gewor­den van Richard Tal madge en heeft nu den aard van Pearl Whi­te’s fil­men aan­ge­no­men: de gevaar­vollé kracht­toe­ren.


FILM-REVUE

Het Leven van EDDIE POLO

door GUS­TAVE LIPERD

E roem is bij Eddie Polo geko­men zooals dit bij vele andere het geval was, ’t is te zeg­gen, zon­der voo­raf­gaande tee­kens, plots, over­wel­di­gend.

En toch is Eddie Polo geen kuns­te­naar, toch is het zijn spel niet dat hem dien naam schonk, maar wel zijn ongeë­ve­naarde kracht, zijn leni­gheid, zijn akro­ba­tische toe­ren. En ons volk houdt ook een wei­nig aan die soort fil­men, omdat deze in ’t alge­meen zulke span­nende cogen­blik­ken heb­ben zoo­dat men er heel en al in opgaat.

De « cow-boy » fil­men — wij heb­ben het in een onzer vorige num­mers genoeg­zaam aan­ge­toond — wor­den hier gewaar­deerd, en dit is mis­schien slechts het tiende van het­geen de Ame­ri­ka­nen om zulke fil­men geven. Deze, stel­len Eddie Polo, om zijn kracht, zijn leni­gheid op gelijke lijn met Tom Mix, Dou­glas Fair­banks, wel te vers­taan in die reeks van fil­men.

In ons land is zijn roem bij­zon­der geko­men, na de ver­too­ning van dien groo­ten kunst­film « Le roi du Cirque », waa­rin ieder hem in al zijn kracht heeft kun­nen bewon­de­ren.

De juiste ouder­dom van Eddie Polo is niet gekend noch de plaats waar hij het levens­licht zag, noch den juis­ten datum zij­ner geboorte.

Alge­meen is men geneigd hem thans den ouder­dom van 45 jaar te geven, waa­rop wij mogen aan­ne­men dat hij in ’t jaar 1879 gebo­ren werd.

Eddie Polo is de zoon van Ita­liaansche uit­wij­ke­lin­gen die zich in de omstre­ken van Los Ange­los, in Cali­for­nië, geves­tigd had­den, ’t Moet ook daar zijn, dat Eddie gebo­ren werd doch veel zeke­rheid bes­taat er niet over.

Van jong­saf zat het kuns­ten­ma­ken er bij hem in, want op vier­ja­ri­gen ouder­dom hield hij zich reeds in even­wicht Op zijn han­den en voerde aldus toe­ren uit, die hem boven al de andere kin­de­ren van zijn ouder­dom plaatste.

Zijn ouders die dien natuur­lijke aan­leg bij hun kind bemerk­ten, deden hem dage-lijksche oefe­nin­gen doen, die zijn lichaam heel en gansch lenig maak­ten, zoo­dat hij reeds op zeven­ja­ri­gen ouder­dom een vol­maakt akro­baat was. Hij bes­chaamde toen reeds meer­dere kracht­wer­kers van naam en van oude­ren faam.

Zijn lie­ve­ling­ssport was in dien tijd het zwem­men en zijn voor­liefde was voor het dui­ke­len. Door zulks meer­ma­len te beproe­ven geraakte hij er toe, zon­der het minste gevaar te loo­pen, van een aan­zien­lijke hoogte te dui­ke­len.

Hij was nog geen tien jaar oud, toen de troep van Bar­num en Bai­ley in de streek kwam. Door de bekend­heid die hem reeds ten deel was geval­len, wierf Bar­num den jon­gen atleet voor zijn troep aan, iets wat waar­lijk de stoutste droo­men van den jon­gen Eddie over­trof.

Hier eerst begon Polo voor goed te wer­ken. De moei­lijkste en gevaar­lijkste oefe­nin­gen gaf hij den voor­keur, niets schrikte hem af en aldus vol­bracht hij de stoutste kunst­toe­ren.

Het publiek ont­ving hem tel­kens op don­de­rend applaus en ver­schei­dene malen werd hij na ieder zij­ner oefe­nin­gen .terug­ge­roe­pen.

Zeven­tien jaren bleef hij aan den troep van Bar­num en Bai­ley ver­bon­den. Deze impres­sa­rios, die ono­phou­de­lijk van stad tot stad en van land tot land reis­den, waren ove­ral bekend zoo­dat het meer­ma­len voor­viel dat zij voors­pel­lin­gen gaven aan dë hoven der meest­ge­kende staat­shoof­den. Ove­ral, in 't kleinste dorp, in de grootste stad, of aan de schit­te­rend­ste hovin­gen genoot Eddie Polo een over­groot, maar wel­ver­diend succes.

Menig koning, kei­zer, graaf, baron of rid­der, heb­ben aan dien acro­baat een ges­chenk nage­la­ten, dat als getui­ge­nis van hunne bewon­de­ring voor die ongeë­ve­naarde kracht, voor die weer­ga­looze leni­gheid kon dienen.

Maar men kan geen enkel sport uit­den­ken of Polo heeft het beoe­fend. Alles Wat hij aan­ving moest hem geluk­ken, hij ging het aan met taaien moed en na wei­ni­gen tiijd mocht hij reeds een mees­ter genoemd wor­den.

Loo­pen, sprin­gen, bok­sen, zwem­men, dat noemt hij maar zijn dage­lijksche oefe­nin­gen, zooiets dat hij doet uit gewoonte, voor zijn ple­zier. Maar eens op gebied van ath­lé­tisme of van acro­ba­tie dan is hij

FILM-REVUE

een kuns­te­naar. Zijn gewicht­wer­pen, tra­peze- en even­wichts­toe­ren zijn won­der­baar.

Tus­schen al deze ver­rich­tin­gen haalt hij de vol­gende aan: « Ik ben fier, zoo zegt hij, door voort­du­rende oefe­nin­gen de eeni-ge man te zijn die een drie­dub­bele « saut périlleux » kan opvan­gen ». En dit is waar. Tot hier­tot heb­ben wij in onze kine-ma’s en attrak­tie-schouw­bur­gen in bewon­de­ring ges­taan voor den man die een dub­bele « saut périlleux » uit­voerde, maar een drie­dub­bele, ’t is te zeg­gen, drie omwen­te­lin­gen in de ruimte alvo­rens den grond te raken, zagen wij nog niet.

't Is dan ook wel een beetje te begri­j­pen dat Eddie Polo met fie­rheid dien toer aan­haalt.

Een ander zij­ner bui­ten­ge­wone ver­rich­tin­gen is op het gebied van zwem­men. Daa­rin heeft hij twee kunsts­tukjes, het eerste door tach­tig meters onder water te zwem­men, het tweede door uit de mast van een paket­boot in zee te dui­ken wat zoo onge­veer een sprong van 24 meters hoogte is.

Aan moed ont­breekt het hem niet en schrik schi­jnt hem wel onbe­kend. Over e enige jaren toen de vlieg­kunst nog die zeke­rheid niet aan­bood die zij nu geeft, was Eddie Polo met den troep Bar­num te Parijs. Men sprak toen van proe­ven met val­scher­men en Eddie bood zich aan. Hij steeg op en wan­neer het vlieg­tuig boven den Eif­fel­to­ren was, opende hij zijn val­scherm, sprong uit het vlieg­tuig en landde zachtjes op het « Champ de Mars ».

De dag­bla­den wijd­den toen gansche ko-lon­nen aan den waa­ghals en hemel­den hem hoog op, maar toen was de naam van Eddie Polo nog onbe­kend en enkel die van een man die wat meer gedaan heeft dan een gewoon mensch.

Thans ech­ter is dit veran­derd. Men spreekt niet meer over Eddie Polo als een voor­bi­j­gaande gebeur­te­nis. Neen, zijn naam is thans op ieders lip­pen, iede­reen kent de akro­baat, de fil­mac­teur, de won­der­bare man.

Dat in de 19e eeuw de kinema dien trap van vol­ma­king nog niet bereikt heeft, die men thans kent, is iets waa­raan nie­mand zal twi­j­fe­len.

Wan­neer men nagaat wat de kinema was over twin­tig, zelfs over tien jaren, en het hoog­te­peil dat hij nu bereikt heeft, dan zal men wel moe­ten beken­nen, dat er een onaf­zien­ba­ren weg is afge­legd gewor­den.

Ik oor­deel het ech­ter onnoo­dig hier voor het oogen­blik nog meer plaats te

wij­den aan dezen voo­ruit­gang die ove­ri­gens iede­reen heeft kun­nen bestätigen.

Wat ik ech­ter wel wil aan­too­nen is, dat men steeds de artis­ten zoekt die of door hun spel, of door hun eige­naar­dige genre, of door hun kracht het succes moe­ten ver­ze­ke­ren.

Zoo is het ook met Eddie Polo gegaan. Zooals wij hoo­ger zeg­den bleef hij 17 jaren lang aan den troep van Bar­num ver­bon­den en zijn naam was meer dan gemaakt.

Terug­ge­keerd in Ame­rika werd hem door de Uni­ver­si­tal Co een schit­te­rend voors­tel gedaan, dat zijn toen­ma­lig inko­men verre over­trof. Onnoo­dig te zeg­gen dat hij niet lang op de zaak nadacht en aans­tonds toes­loeg.

Immers of -hij zijn toe­ren ver­richtte voor een wel­ge­vulde zaal of in een stu­dio voor de opne­mer en dezes hel­per, dat was voor hem gelijk. Zijn roem zou even­goed sti­j­gen.

Zoo­doende werd hij als fil­mer akro­baat ver­bon­den en thans had hij de gele­gen­heid te too­nen dat bui­ten de bove­naan­ge­haalde sport­ken­nis­sen hij heel en gansch op de hoogte was van het lut­tee­ren, bok­sen, ja zelfs van het gevaar­lijke jiu-jut­sie.

Onnoo­dig schi­jnt het mij ech­ter over zijn ver­schil­lende hoe­da­ni­ghe­den op sport­ge­bied ver­der uit te wij­den. Al die­ge­nen die « Le Roi du Cirque » gezien heb­ben, kon­den zich heel goed van deze verk­la­rin­gen reken­schap geven. En waar­lijk in zijn rol van Eddie Som­mer heeft hij ons- ver­schei­dene staaltjes zij­ner kunde gege­ven.

Iede­reen heeft kun­nen oor­dee­len dat hij een waar ath­leet is en den naam van « Her­cule de l’Ecran » die de Ame­ri­ka­nen, die anders zoo gie­rig zijn met hunne lof­tui­gin­gen, ten volle waar­dig is.

Als zijne beste fil­men, gedraaid voor de Uni­ver­sal, wor­den genoemd, « The bro­ken coin », «Eiberty», «The Gray Ghost», deze met de gekende actrice Pris­cilla Dean. a The bull’s eye » en « De Koning van den cir­kus », mun­ten tus­schen de ande­ren uit.

Een reeks Eddie Polo fil­men die bij­zon­der gewaar­deerd wordt, is wel zijn befaamde « Eddie Polo twee-akter serie » beter gekend onder de naam van Cyclone Smith verha­len.

Een film die veel opgang gemaakt heeft is wel « De Ran­cho der Dood », die eve­nals de vori­gen van (bui­ten­ge­wone kracht en leni­gheid getuigt.

Dat het volk, de kine­ma­be­zoe­kers en de lezers van kine­ma­bla­den ook die gaven in hem zien, verk­laart den uits­lag van een refe­ren­dum uit­ges­chre­ven door een


FÎLM-REVUE

der Ame­ri­kaansche bla­den. Op de vraag. Wie is de stout­moe­dig­ste? kwa­men er met min­der dan 8821 ant­woor­den toe voor Lddie Polo. Op eene andere vraag: Wie kan het beste vech­ten } kreeg iEd­die Polo 12.680 stem­men.

Wan­neer men die bui­ten­ge­wone kracht­toe­ren ziet die soms wel eens aan het ónmo­ge­lijke gren­zen, dan vraagt men zich wel eens af of dit alle­maal niet getru­keerd is. Die­ge­nen die bovens­taande rege­len gele­zen heb­ben, zul­len wel reeds van het tegen­deel over­tuigd zijn.

Toch moe­ten wij beken­nen dat er een paar tus­schen zijn ver­rich­tin­gen zijn, die alien schijn heb­ben van getru­keerd te zijn, maar die voor­vie­len, én tegen de bere­ke­nin­gen van den ver­tol­ker, én tegen de voo­ruit­zich­ten van den schri­j­ver.

Eddie Polo zelf aan­schouwt als een zij­ner gevaa­riijkste töerèn een sprong te paard van een hoogte van vijf­tien meters in ’t water, uit­ge­voerd met dezelfde koel­bloe­di­gheid alsof hij over een ondiepe gracht sprong.

Een andere sprong, als wij het aldus mogen -oemen, was bijna zijn laatste en gebeurde heel en gansch bui­ten zijn wil. Op zeke­ren dag reed hij te paard over een brug welke een diepe kloof over­welfde. Toen hij juist in het mid­den der brug was, liet zich een onheils­pel­lend gekraak hooien; de brug was mid­den­door gebro­ken. V an een hoogte van ruim twin­tig meters werd hij met zijn paard in de ruimte ges­lin­gerd. Met een bewon­de­rens­waar­dige tegen­woor­di­gheid van geest hield Eddie Polo zich in het zadel. Op het oogén­blik dat het paard op de rot­sen zou ver­plet­terd wor­den wierp hij zich ter­zi­jde en onts­napte aldus zon­der het minste belet­sel aan het gevaar.

Een derde, dat door velen als een roe-kelooze daad zou bes­chouwd wor­den, is zijn strijd legen het water. In een lichte kano (Indiaansch roei­bootje uit boom­stam­men ver­vaar­digd) voer hij den snel­len stroom van een water­val af, en had het geluk dien toer te vol­bren­gen.

een vol­gen­den keer over­schreed hij een breede straat, alleen met zijn han­den aan een tele­foon­ka­bel han­gend.

Dat al deze ver­rich­tin­gen niet altijd van een leien dakje lie­pen, dat laat zich een wei­nig begri­j­pen, doch niet­te­gens­taande alles liet hij zich niet ont­moe­di­gen.

In een zij­ner laatste epi­so­den van zijn beroemde film Roi du Cirque brak hij zich niet min­der dan drij rib­ben en het kaaks­been.

Toen hij voor de eerste maal zijn triple

Saut périlleux uit­voerde, viel hij juist 14 tan­den uit, maar dit alles wordt niet geteld. Als men zich wél in form bevindt, dan moet men tegen eenige mis­luk­kin­gen kun­nen, en dan voo­ral dient men voort tegaan, want dege­nen, die zich door zulke klei­ni­ghe­den laten beïnv­loe­den, zul­len nooit meer den moed vin­den van iets der­ge­lijks te beproe­ven.

Dit gezegde is meer dan waa­rheid en allen die maar aan eenig sport gedaan héb­ben, en die na zul­ken tegens­lag, geen voet bij stek hiel­den, wer­den afval­li­gen of ban­ge­rik­ken.

Wan­neer wij naar een kinema gaan en tus­schen twee fil­men in, als afwis­se­ling een acro­ba­tie act te zien kri­j­gen, dan staan wij in bewon­de­ring voor de kracht­toe­ren die er ver­ficht wor­den. Bij som­mi­gen zelfs voert een rilling door het lichaam of voelt men een oogén­blik het hart als stil­staan wan­neer men die stoute kuns­ten volgt.

En zij die deze loe­ren ver­rich­ten, staan daar even kalm alsof zij een alle­daagsch werkje doen. Dit komt omdat zij hun stiel — als wij het aldus mogen noe­men — tot in den grond ken­nen, en zij de mid­deltjes weten om zich zon­der groote onge­luk­ken bij een val of iets der­gehjks, uit den slag: te trek­ken.

Eddie Polo die, zooals wij in den aan­vang meld­den, thans onge­veer 45 jaar telt, is reeds eenige jaren gehuwd met Pearl Polo. Deze vrouw, die hij, naar het ons. voor­komt, in zijn lange cir­kus­loop­baan heeft lee­ren ken­nen, is een even vol­maakte acro­bate als hij zelf.

Of zij thans nog met hem voor den kinema optreedt is niet bekend.

Eddie Polo is een man zon­der de minste eer­zucht, niet­te­gens­taande zijn groote over­win­nin­gen óp gebied van ath­lé­tisme,, bli­jft hij een­vou­dig en kalm. Ofschoon de lof­tui­gin­gen hem niet ont­bre­ken, en die zooals wij boven aan­toon­den, soms uit den mond der meest beroemde staat­shoof­den kwa­men, kun­nen deze geen indruk op hem maken en onve­ran­der­lijk ant­woordt hij aan, ’t zij aan kei­zer, koning of aan een een­vou­dig bewon­de­raar, dat t geen hij doet niets bui­ten­ge­woon is, en dit maar aan zijn lange cir­kus­loop­baan te wij­ten is.

Ook is hij altijd even goed gezind, een tegens­lag, een mis­luk­king heb­ben geen vat meer op dit door onder­vin­ding en zwaar leven ges­taald karak­ter.

Nog een zij­ner eige­naar­di­ghe­den is wel dat hij nooit of nim­mer een zij­ner too­nee-ien « repe­teert ». Dat alles vindt hij over-

FILM-REVUE

bodig en hij is zoo zeker van zijn stuk dat hij zulks aan­ziet als een zeker mid­del om den film te doen mis­luk­ken. Of men nu iets één­maal, tien- of hon­derd­maal doet, dat bli­jft toch gansch het­zelfde. Meer nog, die ver­schil­lende herha­lin­gen zijn soms de oor­zaak dat er op het laatste oogén­blik geaar­zeld wordt en dat wil hij ver­mi­j­den.

Het spreekt van zelf dat Eddie Polo een groote voors­tan­der van de phy­sieke oplei­ding is. blij immers weet best, bij jaren­lange onder­vin­ding, welke groote voor-dee­len er uit te halen zijn. Zwakke kinde-len zijn, naar zijn inzien, alleen het gevolg

van een ver­keerde bedor­ven en ver­troe­telde oplei­ding, leder mensch, hoe teer en zwak ook, kan door dage­lijksche oefe­nin­gen, zoo­niet een ath­leet, dan toch een sterk ont­wik­keld man wor­den.

In menig oog­punt zijn wij het met Eddie Polo vol­ko­men eens. De maat­schap­pij heeft gebrek aan krach­tige man­nen en die zijn maar alleen te vin­den in die mid­dens die zich lang­za­me­rhand lichaam­lijk en gees­te­lijk ont­wik­ke­len.

Toe­ko­mende week ver­volg van De Gvns­te­lings des Konings.

MON­SIEUR BEAU­CAIRE

Eene der pracht­volle too­nee­len uit deze ophef­ma­kende Para­mount­film van dien naam waa­rin Rudolf Valen­tino en Bebe Daniels de hoof­drol­len ver­tol­ken.

Kine­ma­nieuui­sies

NAAR WIJ VER­NE­MEN, i, de kam­pioen­bok­ser. Jack Demp­sey, in het huwe­lijk getre­den met de lieve film-actrice, Estelle Tay­lor.

Daoid Muir, een Russsch edel­man en Prins tij­dens de laatste Czaar, is door Eli­nor Glynn naar Ame­rika geroe­pen om als tech­niek raad­ge­ver op te tre­den voor haar pro­duc­tie « His Hour ». (Zijn Uur).

Pola Negri is zin­nens haar groot bui­ten­ver­blijf in Europa, nabij Posen, te ver­koo-pen om haar geld in Ame­ri­kaansche gron­den ite beleg­gen.

Jack Demp­sey, de bekende bok­ser, bezocht zeke­ren dag de woning van een armen jon­gen, blij was zoo aan­ge­daan dat hij ver­schil­lende van die jon­gens onder zijn voog­dij stelde. Eiken dag nu bezoekt hij de wonin­gen er van; onnoo­dig dus te zeg­gen dat hij den afgod dier kin­de­ren is.


16

FILM-REVUE

Een Too­neel nit die wereld­band

CHU-CHIN-CHOW

met de ver­maarde BETTY BLYTHE in de tioof­drol

Office Géné­ral Ciné­ma­to­gra­phique: Drukk. Excel­sior, n.v., — Ant­wer­pen

Place de Brou­ckère, 22, Brus­sel.