Programme de 16 à 22 sept. 1932



Livret de programme

Source: FelixArchief no. 1968#764

Ce texte a été généré automatiquement sur la base des pages numérisées, en utilisant la technologie ROC. En raison des polices de caractères historiques utilisées dans les livrets de programmes, les résultats ne sont pas sans fautes.

Consultez les images de ce livret de programme



AU BON COIN

A. VAN OSTA & O

39 - 41 rue Car­not straat — rue Dam­brug-g-e straat, 1

Grande spé­cia­lité Best

de VÊTE­MENTS sur MESURE gekend

et de huis

la belle CONFEC­TION der stad

des

PRIX voor GEMAAKTE

défiant en op MAAT TE MAKEN

toute klee­de­ren voor

concur­rence HEE­REN. JON­GE­LIE­DEN

en KIN­DE­REN

AU BON COIN

Ven­dredi Samedi •«y

Vri­j­dag AO Zater­dag 1'

Pro­gramme 2 Speel­wi­j­zer

Lundi I a Je A-' Dnr

Dimanche -f n Zon­dag A

d I Inn lep­tembre Don­der­dag ** Sep­tem­ber

1. Toby va au Cirque

Des­sin animé sonore

2. EcIaîr­Jour­nal

Actua­li­tés sonores

3. De l'Eu­rope à la Terre de Feu

Docu­men­taire du ser­vice scien­ti­fique de l’U. F. A.

ENTR'ACTE

1. Toby gaat naar het Orkus

Klank­tee­ken­film

2. Eclair­Nieuws­be­rich­ten

Aktua­li­tei­ten op den klank­film

3. Van Europa naar Vuur-Land

Doku­men­ta­rische film van de kul­tuu­raf­dee­ling der U.F A.

POOS

Pen­dant l’en­tr’acte - Audi­tion de disques Tij­dens de poos - Uit­voe­ring van gram­mo­foonpl.

PAR­LO­PHONE

. La Fille et le Gar­çon 4. De Jon­gen en het Meisje

Grand film opé­rette Groote fil­mo­pe­rette

Scé­na­rio: Gege­ven :

FRANZ SCHULZ

d’après la pièce d’ naar het too­neel­werk van

André BIRA­BEAU et Georges DOL­LEY

K éali­sa­tion: Regis­seur :

Wil­helm Thiele

Dia­logues: Dia­lo­gen :

Raoul Plo­quin

Prises de vues: Zich­top­na­men :

Carl Hof­mann

Décors: Scher­me­nont­wer­pen :

von Arent & Schlich­ting

Musique: Muziek :

Jean Gil­bert

Cou­plets: Koe­plet­ten :

Jean Boyer

Prises de sons: Klan­kop­na­men ;

Dr. Erich Leist­ner

Mon­tage: Ineen­zet­ting :

E. V. Bor­sody

DRA­MA­TIS PER­SONvE

Jenny Ber­ger & Ria Bella . LILIAN HAR­VEY

Vic­tor

Le Duc (Her­tog) d'Au­ri­beau Lucien Baroux

Mau­rice .... Mar­cel Val­lée

Madame Bien­tôt . Mady Berry

Un Avo­cat (Een Advo­caat). Leonce Corne

Arpad Faludy . . Tibor von Hai­mav

Erno Bekeffy . . Franz Rott


La FILLE et le GAR­ÇON

L ’Hô­tel Beau­sé­jour pos­sède en Vic­tor un maître d’hôel remar­quable. Tou­jours ser­viable, tou­jours là au moment où il faut, il est aussi le géné­ral d’une armée de grooms et de femmes de chambre qu’il s’en­tend à faire manœu­vrer. En un mot: le type du par­fait maître d’hô­tel.

Vic­tor est sen­ti­men­tal; depuis quatre ans que Jenny, sa femme, l’a quitté, il n’a pas cessé de pen­ser à elle.

En 4 ans on change: Jenny, la petite chan­teuse qui fai­sait les beaux soirs de beu­glants de ving­tième ordre, est deve­nue « une per­son­na­lité bien pari­sienne », grâce à la pro­tec­tion d’un vieux noble très riche, le duc d’Au­ri­beau. Un beau jour, sous le nom de Ria Bella elle tombe, sans crier

gare, à 1 hôtel Beau­sé­jour. Elle est accom­pa­gnée de sa tante Madame Bien­tôt, et sui­vie de près par le duc d’Au­ri­beau, qui n’a pu se pas­ser d’elle.

Vic­tor est ravi de cette arri­vée de la femme qu’il aime. Hélas! il doit bien­tôt déchan­ter, Jenny-Ria lui demande de divor­cer. Tou­jours amou­reux, Vic­tor refuse. « Que faire? » demande Madame Bien­tôt à un avo­cat Un seul moyen, répond celui-ci: h II faut que Madame se fasse battre par son mari ». Dès ce moment, la patience du pauvre maître d’hô­tel est mise à uni rude épreuve, il n est pas de farces ni de vexa­tions que la belle enfant ne lui fasse endu­rer. Au moment de perdre patience, Vic­tor à qui l'avo­cat, gaf­feur, a tout ra-

I ETA­BLIS­SE­MENTS

THIE­LENS

42, RUE Ortt­tE­GANCK, 42 j 14, RUE LÉO­POLD, I4j

TÉLÉ­PHONES: 262.23 et 256.06

I Lumi­naires d art, 1

de styles anciens et modernes |

/—' Toutes réa­li­sa­tions | d éclai­rage artis­tique

Ache­tez vos

Vin­se­Liueurs

- EN CONFIANCE A LA MAI­SON —

Arthur Entho­ven

Fon­dée en 1896

Rue Brey­del, 27, ANVERS Tel. 271.02

Cham­pagnes et liqueurs fines de toutes marques. Vins de toutes pro­ve­nances.

IMPOR­TA­TIONS DIRECTES

Rei­sa­gent­schap — Voyages —

AVE­NUE DE KEy­SER, 44, DE KEY­SER­LEI

ANVERS - ANT­WER­PEN


GLOBE

Le Globe est une bois­son rafraî­chis­sante d’une pureté et d’une finesse incom­pa­rables.

Son goût exquis, son par­fum suave et sa déli­cieuse fraî­cheur, lui ont valu son

sur­nom —

L'AME DU CITRON

conté, se retient et garde le sou­rire.

Hors d’elle-même, Ria décide de ren­trer à Paris.

Aupa­ra­vant, le duc d’Au­ri­beau engage Vic­tor comme maître d’hô­tel. C’est .-ut Vic­tor que Madame pas­sera ses colères. Le pauvre duc pourra être tran­quille. M

Jenny-Ria igno­rait réel­le­ment cette nou­velle sur­prise du duc d Auri­beau, elle rst toute bou­le­ver­sée... et pour­tant! 11 lui faut faire ce soir-même ses débuts dans un caba­ret à la mode. Elle refuse d’y aller, veut par­tir à la pour­suite de son mari. Madame Bien­tôt la per­suade d aller chan­ter en lui pro­met­tant d’en­voyer cher­cher Vic­tor à la gare.

Nous voilà main­te­nant dans l’élé­gant caba­ret où Ria-Bèlla va débu­ter. Le duc d’Au­ri­beau a offert quelques loges à ses élé­gants amis du Jockey-Club, mais la malice de Mau­rice, oncle de Vic­tor, a fait gar­nir toute la salle par les soins de l’Union des Gens de mai­son et Employés d’hô­tel. C’est donc devant un par­terre de lar­bins et de femmes de ménage que joue Ria-Bella. Elle déclame d’une manière pré­ten­tieuse, sa robe se prend dans une trappe et la pauvre se fait copieu­se­ment huer. C’est un cha­hut indes­crip­tible, le duc s’ar­rache les che­veux. Alors arrive Vic­tor. Désolé de voir sif­fler la petite Jenny, il l’en­cou­rage à chan­ter et à dan­ser un de ses vieux numé­ros — du temps des folies-Gre­nelle — la salle est conquise. Cha­cun reprend en chœur le refrain. Vic­tor saute sur le piano à côté de Jenny nt le film se ter­mine sur le triomphe de nos deux époux enfin récon­ci­liés,

Edi­tions Musi­cales - Muzie­kuit­ga­ven

Les 4 chan­sons Dé 4 lie­de­ren du film uit den film Je me sou­viens tou­jours Je suis comm’ ça Me voilà! Toi tout près de moi sont en vente zijn te koop in dans la salle de zaal au prix de aan den prijs van fr. 8,— pièce fr. 8,— stuk (chant et piano). (zang en piano).

Disques de gra­meph. Gram­mu­foan­pla­ten

PAR­LO­PHONE. Lilian Har­vey et Jean Boyer. B 17147. Toi tout près de moi (slow fox). Tant qu’il y a d l'amour (chan­son marche — mar­schlied). Lilian Har­vey. B 17148. Je me sou­viens tou­jours (valse — wals). Je suis comm’ ça (fox-trot). B 48135. Das macht Baby (fox-trot). Chan­son der flot­ten Liese(chan­son - lied). Lilian Har­vey et Willy Fritsch. B 48136. ja, so ein Lie­bes­paar (valse — wals). Du wärst was für mich (fox-trot). HIS MAS­TERS VOICE. Marek Weber, et son orchestre. en zijn orkest. R 6546. Toi, tout près de moi (6/8 fox-trot). Tant qu’il y a d’ l'amour.


De Jon­gen en het Meisje

Vic­tor is het vol­maakste type van ho-tel­mees­ter welke men zieh inden­ken kan. Steeds gediens­tig, steeds opdui­kend waar en wan­neer men hem noo« dig heeft, zoo is hij als het ware de ziel gewor­den van het «Hôtel Beau­sé­jour ». Bui­ten­dien staat hij, als een gene­raal, aan het hoofd van een leger grooms en kamer­meisjes welke gedrild zijn vol­gens alle rege­len der kunst.

Vic­tor heeft maar één zwa­kheid: hij is sen­ti­men­teel. Sinds vier jaar heeft zijn vrouw Jenny hem ver­la­ten en nog steeds denkt hij aan haar...

In vier jaar tijds loopt er heel wat water naar de zee en... veran­de­ren veel din­gen van uit­zicht. Jenny, de kleine zang­ster van music-halls van twin­tig­sten rang, is een ware « Pari­j­zer » diva gewor­den, dank aan de almach­tige pro­tec­tie van een ouden maar voo­ral zeer rij­ken edel­man, de Her­tog d’Au­ri­beau. Op zeke­ren dag, onder den naam van Ria-Bella, valt zij in het « Hôtel Beau­sé­jour » bin­nen, ver­ge­zeld van haar tante, «Madame Bien­tôt», en van dicht­bij gevolgd door den Her­tog, die haar niet mis­sen kan!

Vic­tor is begees­terd door de komst der beminde vrouw. Méar wat een ont­goo­che­ling voor hem: Jenny-Ria is geko­men om de echt­schei­ding te vra­gen. Vic­tor is nog altijd ver­liefd en zegt « Neen! » Advoca-ten­raad wordt inge­roe­pen. « Mévrouw moet zich door haar man laten afslaan », zegt de man der wet. Van nu af wordt Vic­tor op harde proef ges­teld: het meisje spaart hem geen enkele ver­ne­de­ring, geen enkele belee­di­ging. Op het oogen­blik zijn geduld te ver­lie­zen, toomt hij zich in en... glim­lacht. Men wete dat de advo­caat (een der drie groote pla­gen die de men­sch­heid teis­te­ren, zegt Ghandi) de onver­gee­flijke

fout heeft begaan Vic­tor alles te ver­tel­len!

Bui­ten zich zelf van woede, bes­luit Ria naar Parijs terug te kee­ren.

Voo­raf­gaan­de­lijk heeft de Her­tog Vic­tor als « hof­mees­ter » ver­bon­den. Mevrouw zal op hem haar woede kun­nen bot­vie­ren. Te Parijs wacht Vic­tor een ver­ras­sing. Bij den Her­tog, op een fees­te­lijk-gedekte tafel, ziet hij een kaartje met de ver­mel­ding « Ver­lo­ving­smaal van Jufvr. Ria-Bella en de Her­tog d'Au­ri­beau ». Nu is de maat vol: Vic­tor slaat zijn vrouw en ver­trekt op staan­den voet.

Jenny-Ria wist eigen­lijk niets af van deze nieuwe « ver­ras­sing » van den Her­tog en is er gansch door in de war. En juist dien avond moet zij haar debuut doen in een kaba­ret Zij wei­gert er heen te gaan en wil haar man ach­terna.

Madame Bien­tôt weet haar te over­re­den te gaan zin­gen en belooft Vic­tor aan het sta­tion in te halen.

De Her­tog heeft enkele loges voor­be­hou­den voor z'n vrien­den van de Jockey-Club. Méar Mau­rice, de oom van Vic­tor, heeft het ove­rige der zaal vol­zet met aan­ges­lo­te­nen van t « Syn­di­kaat van Dienst­per­so­neel ». Zoo treedt Ria-B'ella op voor een audi­to­rium van hotelk­nech­ten en kamer­mei­den. Zij decla­meert op een wijze dat zelfs koeien zou­den hui­len, ter­wijl — een onge­luk komt nooit alleen — haar kleed bli­jft han­gen aan een val op het too-neel. Zij wordt uit­ge­flo­ten dat het een aard heeft.

Daar daagt Vic­tor op. Het doet hem leed de kleine Jenny zóó ver­ne­derd te zien: hij moe­digt ze aan een harer vroe­ger num­mers te zin­gen en te dan­sen: de zaal is hero­verd. Mén zingt het refrein mede. Vic­tor bege­leidt Jenny aan de piano en het wordt de triomf voor « de jon­gen en het meisje », ein­de­lijk ver­zoend en geluk­kig.

DES PRA­LINES? DU CHO­CO­LAT? DES BON­BONS?

CONFI­SE­RIE

PLACE DE LA CARE

à côté du Ciné-Zoo/ogie

N'ou­bliez pas de vous y rendre

— avant la repré­sen­ta­tion —

— pen­dant l’entr acte —

PRA­LINES? CHO­CO­LADE? SNOE­PE­RI­JEN?

«EDEL­WEISS» I

STA TIEPLE I N l

naast de ingang van Cine-Zoo­lo­gie j

Loop er even bin­nen

— Vóór de ver­too­ning —

— tij­dens de poos

HUIS

DON­NEZ

Wieg­straat, 17-19

bij de Meir­brug

Tele­foon 257.00

Sinds 1866 het dege­lijkste voor uw Hand­wer­ken, Kou­sen en brei­goed, Zijde, Katoen. Oaren. — Alle Benoo­di­ghe­den —

MAI­SON

DON­NEZ!

Rue du Ber­ceau, 17-19

près du Pont-de-Meir Télé­phone 257.00

Depuis 1866 la meilleure pour vos Ouvrages de mains, Bon­ne­te­rie Soies, Cotons, Mer­ce­ries, — Toutes Four­ni­tures. —

ROTO­SAN

HIER IN VER­BRUIK

ROTO­SAN

POUR PURI­FIER VOS W.C. DANS VOS ARMOIRES, POUR ÉLOI­GNER LES MITES, ETC

IN UW W.C. VER­WEKT, STEEDS FRISSCHE LUCHT. IN UW KAS­TEN VER­JAAGT HET DE MOT ENZ.


Déli­cieu­se­ment pétillante, d'une saveur franche et fraîche, le Schweppes est une eau d'une pureté sans pareille.

Légè­re­ment miné­ra­li­sée, elle con-tient juste les sels néces­saires â débar­ras­ser l’or­ga­nisme des impu­re­tés qui l’en­va­hissent.

Si vous tenez â votre santé, faites u usage régu­lier de Schweppes,

X oen men CcDe J ongen

Met Wil­helm Thiele begon in de Ddit-sche toon­film-pro­duc­tie de ont­wik­ke­ling van de klank­film-ope­rette. Hem komt de lof toe de rich­ting aan­ge­ge­ven te heb­ben om tege­no­ver den inge-voer­den Ame­ri­kaan­schen stijl de uit­ges­pro­ken smaak van het Euro­peesch publiek geplaatst te heb­ben. Na Lie­j­de­wals, De Weg naar het Para­dijs (een open­ba­ring!), Pri­vaat­se­cre­ta­resse e. a. heeft hij nu een nieuwe groote opgave ver­we­zen­lijkt: De Jon­gen en het Meisje (Zwei Her­zen und ein Schlag).

Heeft Thiele in zijn vorige films reeds getracht het hoofd­bes­tand­deel der han­de­ling zoo­veel moge­lijk muzi­kaal op te los­sen, dat wil zeg­gen onder hand­ha­ving van het ges­pro­ken woord toch het tekst­ge­deelte zin­gend, de bewe­gin­gen ryth­misch-dan­send voor de toon- en beeld­ca­mera te bren­gen, zoo gaat hij nu een stap ver­der: in deze nieuwe fil­mo­pe­rette komt er eigen­lijk geen ges­pro­ken dia­loog meer voor, en zelfs deze enkele too­nee­len zijn onder-lijnd door muziek. De regis­seur zet daar­mede zijn doel na: hij wil alzoo de « doo-de pun­ten » ver­mi­j­den en den stijl der « inte­grale toon­fil­mo­pe­rete » berei­ken.

ln de Neu­ba­bel­ber­ger stu­dio s werd een reu­sach­tig decor, weer­ge­vend een modern « Palace », opge­tim­merd. De sta­tig-ele-gante trap­pen geven door draai­deu­ren toe­gang tot de hal. In deze hal links en rechts deu­ren, afslui­tend de eet­zaal en de muziek- en lees­za­len. In het mid­den een over­wel­di­gende trap met wel 60 tre­den, voe­rend naaf de eerste ver­die­ping. Came­ra’s t’al­len­kant. Aan een kraan hangt er een: zij neemt de trap in pers­pec­tief op. Aan den voet van de trap staat de tweede: zij blikt schuins in de hoogte, ter­wijl

eii het JN-eisje* opnam..,

boven een derde de diepte ins­taart.Rechts en links nog twee andere toes­tel­len die het beeld uit andere hoe­ken « zien »: de bouw is dus als het ware door camera s inge­sio­ten.

Regis­seur Thiele heeft, zoo­wat hal­ve­rhoogte, een loge laten inrich­ten. Van hie­ruit leidt hij de moei­lijk opna­men.

E,n het spel begint: zes­tien ver­ruk­ke­lijke girls — de eene al mooier en flin­ker gebouwd dan de andere — dagen op en wen­te­len al zin­gend en dan­send rond, de trap­pen af, de trap­pen op en omge­keerd.

In hun mid­den Lilian Har­vey’s « dar­ling » (althans in den film! ): Henry Garat. Ele­gant hotel­pu­bliek vult het ove­rige der toe­gang­shal. Lilian en IVfady Berry zijn in een vin­nige rede­ka­ve­ling gewik­keld en de I lus­tige Lucien Baroux bes­tormt de trap­pen, den hotel­por­tier om het kamer­num-mer van Har­vey te ken­nen. Veel proef-opna­men en nog meer geduld waren noo- ( dig om dit too­neel zóó in te stu­dee­ren dat bij de opname alles klopte als n bus. En waar­lijk, de opname gelukte prach­tig en Thiele daalde uit zijn « hemel » tevre­den neer.

Voo­ra­leer de vol­gende opname begon, speelde zich een klein voor­val af. Lilian Har­vey en Henry Garat rie­pen Thie­le’s hulp in. « Heer Thiele, zegt ons­tui­mig de lieve kleine Lilian. Het is toch wel zoo, niet­waar: Henry slaat mij eerst en ik neem daarna revanche? » Thiele lacht, maar Garat laat hem niets zeg­gen: « Heer Thiele, vol­gens het sce­na­rio heeft Lilian gelijk, maar in het sce­na­rio staan de too­nee­len ver­keerd: eerst slaat zij mij en dan sla ik haar. Zoo bli­jft het toch? » Thiele kijkt met lachend-indrin­gen­den blik zijn beide hoofd­ver­tol­kers aan en lang­zaam


vat hij de zin hun­ner vra­gen. Het gaat er name­lijk om den « slag » dit­maal geen « har­tek­lop », maar een... oor­veeg!

Thiele staat vóór een dilemna: geeft hij Har­vey gelijk, dan is Garat boos; geeft hij Garat gelijk, dan barst Lilian wel­licht in tra­nen los. De regie-assistent, die alles hoorde, sprak als­dan de Salomo-woor­den: « Weet u wat, heer Thiele? Wij dou­blee-ren het too­neel: Baroux en de Bierry geven mekaar een oor­veeg in de plaats van Har­vey en Garat! » Thiele vond ech­ter die uit­komst al te sim­plis­tisch.

En in den film ziet men nu hoe hij die « oor­vee­gen-zaak » heeft opge­lost!

Een too­neel geeft een sou­per weer van Lilian Har­vey, Lucien Baroux en Miary Berry. Zoo­wel Thiele als de pro­duc­tie­lei­der Gün­ther Sta­pen­horst maan­den den goe­den Lucien Baroux aan den vol­gen­den mor­gen naar het stu­dio te komen, zon­der een ont­bijt geno­ten te heb­ben, aan­ge­zien hij « den gan­schen voor­mid­dag al etend zou moe­ten door­bren­gen ». En, om alle ver­ras­sin­gen te ver­mi­j­den, belde Sta­pen­horst ook naar Baroux logist, opdat men hem wel geen ont­bijt voor­zette.

Den vol­gen­den mor­gen ver­scheen dan Baroux ook in het stu­dio, met vol­ko­men holle maag, zooals de voor­schrif­ten luid­den.

« Vrien­den, wij kun­nen dade­lijk aan de opna­men begin­nen! » liet hij zich ont­val­len.

« Beste Baroux, was Thie­le’s ant­woord, waa­rom niet op den man af gezegd « wan­neer ont­bi­j­ten wij »? Maar voo­reerst moet gij u ook schmin­ken! »

OVer het alge­meen neemt bij Baroux het schmin­ken een heele tijd in bes­lag, nu ging het ver­ba­zend snel. Otn half-negen stond hij kant en klaar in het stu­dio.

20 minu­ten vóór negen zegde Thiele: « Wij draaien eerst de Du it sehe ver­sie,

daar voor de Flansche iede­reen nog niet gereed is! »

Otn half-tien begint men te « draaien »; om kwaart na tien draait men de laatste herha­ling, om half-elf wordt alles klaar gemaakt voor de opname.

Baroux’ oogen wor­den immer groo­ter en nij­dig ziet hij naar den Düit­schen smul­paap Otto Wall­burg, die « zijn » plaats inneemt aan de tafel.

Ein­de­lijk de Fransche ver­sie!

Otn I I uur begin­nen de proe­ven. Baroux wil bij deze proe­ven met over­tui­ging gaan « proe­ven ». Thiele zegt hem, glim­la­chend: « Niet te ons­tui­mig, als ge wel wilt. Ver­geet niet dat wij dat op z’n minst acht­maal moe­ten over­doen, want dit too­neel is een der voor­naam­ste van den film ».

De proe­ven wor­den voort­ge­zet. Thiele is bekend als een regis­seur die al maar door nieuwe inge­vin­gen kri­jgt. Maar dat ver­lengt natuur­lijk de proe­fop­na­men.

Half-twaalf, twaalf uur, kwaart na twaal­ven... En steeds groo­ter wor­den de oogen van Bhroux, ter­wijl de aro­ma­tische geur der spi­j­zen hem in den neus dringt.

Ein­de­lijk om half-een: het eerste too­neel. Baroux begint te eten. Daar kri­jgt Thiele een nieuwe inval. Pas heeft hij de eerste hap­pen gedaan of... daar neemt men de spi­j­zen weg.

Het ver­blufte hon­ger-gezicht van Baroux was zóó komisch om aan te zien dat, na het beëin­di­gen der opna­men, Thiele verk­laarde: « t Is toch eige­naar­dig. Doch niets gaat er boven de natuur­lij­kheid! »

« Onget­wi­j­feld », weerk­lonk het treu­rig-melan­cho­lisch ant­woord. Doch onmid­del­lijk daa­rop voegde hij er ener­gisch aan toe: « Maar dàt zeg ik u, wan­neer een vol­gende maal nog « eet-opna­men » wor­den aan­ge­kon­digd, dan eet ik dub­bel, voo­ra­leer ik kom wer­ken. D'eze hon­ger­kuur is wer­ke­lijk onmen­sche­lijk! »

ÉCO­NO­MIE,

Hygiène, Confort,

avec les

RADIA­TEURS “m F /\ I ” CHAU­DIÈRES IULrtL

pour

CHAUF­FAGE CEN­TRAL

par Eau chaude ou par Vapeur.

Deman­dez la Bro­chure spé­ciale envoyée franco sur demande.

Chauf­fage cen­tral

Dis­tri­bu­tion d’eau chaude

Ins­tal­la­tions

sani­taires

Chau­dière “ Idéal Clas­sic ”

Lotis VERAN­NE­MAN

43, Rue du Pavillon

ANVERS

Tél 557.45

BES­PA­RING, GEZOND­HEID en BEHAA­GLIJ­KHEID

zijn U ver­ze­kert

door de

Cen­trale Ver­war­ming

mei

Radia­to­ren en Ketel

“ IDEAL CLAS­SIC „

Vraagt het uit­leg­boekje, dat U kos­te­loo» zal toe­ge­zon­den wor­den, aan

Louis VERAN­NE­MAN

43, Vlag­straat, Ant­wer­pen

TELE­FOON 557.45


MAI­SON — HUIS

Jules Pee­ters

14, rue Hou­blon­nière - Hopland, 14, ANVERS — ANT­WER­PEN

Fon­dée en Ges­ticht in 1870

Tapis

en tous genres T ISSUS

1 api­j­ten

in allen aard

St lien

LINO­LEUM

Au Mono­pole

6rande Mai­son de Blanc

31, Mar­ché au Lait -- rue Vle­minck, 1

SawaatSI Télé­phone 272.00 IHMIM«

COU­VER­TURES COUVRE - LITS LIN­GE­RIE LINGE DE TABLE STORES RIDEAUX BON­NE­TE­RIE

Remise de 10o,° aux membres de la ’’Ligue des familles nom­breuses” et Inva­lides de Guerre.

Apo­theek - Dro­ge­rij “DE AREND,,

10, De Coninck­plein, 10 (hoek Van Arte­vel­des­traat)

VRAAGT HET DEMAN­DEZ LE

“CACHET SPÉ­CIAL,,

onfeil­baar iepen HOOFD­PIJN, ZENUW­PIJN, enz. || inlaille cnnire MÂDXBE TÊTE, Mil, eie.

- Phar­ma­cie - Dro­gue­rie “ L’AIGLE,, -

Tel. 350.88 10, place De Coninck.lO (coin Rue Van Arte­velde) Tel. 350.88 |

LA SEMAINE PRO CHAIN TC

A UTOUR D'UNE r\ ENQUETE

Grand drame d'ex­clu­si­vité d'

ERICH POM­MER réa­lisé par ROBERT SIOD­MAK

ANNA­BELLA ODETTE FLO­RELLE COLETTE DAR­FEU1L

JEAN PÉRIER

RICHARD WILLM JACQUES MAURY

GAS­TON MODOT

ROBERT LIEB­MANN bewerkte uit het ophef­ma­kend too­neel­werk van ALS­BERO en HESSE de aan­gri­j­pend-dra­ma­tische rolprent:

TN VOOR-i * “ARREST

DE VOL­GENDE WEEK


Excel­sior:

Autour d’une Enquête est une de ces oeuvres ciné­ma­to­gra­phiques qui font époque, car elles marquent un pro­grès et sont l’af­fir­ma­tion d’un genre. Au théâtre, l’in­ter­ro­ga­toire de la « Robe rouge » est tenu pour un chef-d’œuvre; dans Autour d’une Enquête on trouve une pareille inten­sité, grâce à une science de l’ef­fet dra­ma­tique et aussi à une tech­nique savante. M'. Jean Périer a, pour ses débuts au cinéma, réa­lisé une créa­tion qui demeu­rera comme un modèle.

LA PRESSE DIT....

Hebdo:

Cette bande, excel­lente dans l’en­semble, vaut par les milles détails pit­to­resques, amu­sants ou dra­ma­tiques que l’on trouve au détour de chaque image. Ainsi, toutes les scènes qui se déroulent dans le cabi­net du juge d’ins­truc­tion sont remar­quables de vérité, de sin­cé­rité. 11 faut signa­ler aussi la qua­lité des dia­logues de Raoul Plo­quin et Henri Cho­mette, qui n’en­combrent pas l’ac­tion. L'in­ter­pré­ta­tion est tout sim­ple­ment remar­quable. Jean Périer, en juge

d’ins­truc­tion par­tagé entre le devoir et l’amour pater­nel, se montre grand acteur du film

parlé. Le rôle de Biernt est tenu

par Richard-Willm, qui a par- 1

fai­te­ment rendu les angoisses | d’un inno­cent injus­te­ment accusé. Paul Oli­vier a fait une ma- * gis­trale com­po­si­tion et J. Màury incarne avec intel­li­gence Bie­nert. T ous les autres rôles sont éga­le­ment par­fai­te­ment inter­pré­tés. Ce film, je ne crains pas de le répé­ter, doit obte­nir par­tout le plus vif suc­cès. Lin très, très grand Bien.

Cinœ­dia:

Que dire de ce film si ce n’est très bonne pro­duc­tion, bien inter­pré­tée et ayant un bon dia­logue: en un mot très bien réa­li­sée. Jean Périer a été un magis-: trat de pre­mier ordre, inqui­si­teur à sou­hait. En résumé, excel­lente pro­duc­tion qui sera H goû­tée de tous les publics.

Comœ­dia:

Autour d’une Enquête est non seule­ment bien joué, mais admi­ra­ble­ment fait pour for­cer l’at­ten­tion et le rete­nir jusqu au bout. Les scènes de l’in­ter­ro­ga­toire, sur­tout au point de vue sonore, sans même par­ler de la lumière qui est par­fai­te­ment dis­tri­buée en vue de l’ef­fet à obte­nir, sont remar­qua­ble­ment trai­tées. L angoisse est savam­ment dosée d’un bout à l’autre et l’ac­tion ne manque pas.

Ciné­monde:

Admi­rable film poli­cier, cap­ti­vant, hale­tantj res­ser­rant une action tenue autour de len­quê-te poli­cière. La magie de l’his­toire cri­mi­nelle agit impé­rieu­se­ment sur nous, spec­ta­teurs, qui vibrons des réac­tions même des per­son­nages, de 1 inculpé, du magis­trat qui redoute d’avoir à condam­ner son fils. Tiré d’une pièce alle­mande qui eut beau­coup de suc­cès, Autour d’une Enquête est un film remar­quable de conci­sion et d’in­té­rêt dra­ma­tique et sa réa­li­sa­tion minu­tieuse et intel­li­gente est le résul­tat de l’ex­cel­lente col­la­bo­ra­tion d’un créa­teur d’images ori­gi­nales: Siod­mak, et d’un ciné-gra­phiste de chez nous, Henri Cho­mette. L’in­ter­pré­ta­tion, diri­gée avec force, est par­faite jusque dans les moindres rôles, et notam­ment Jean Périer, Richard-Willm, Paul Oli­vier, Bîll-Böckett, Colette Dar­feuil.

Œuvre:

Comme tout cela est bien amené! Comme l’ac­tion est bien conduite! On ne relève aucune faute dans cette brillante réa­li­sa­tion. Ce qui fait d’ailleurs toute la valeur de Autour d’une Enquête, c’est le par­fait accord entre l’in­trigue, le décor et l’in­ter­pré­ta­tion. L’am­biance créée par la mise en scène sou­ligne les effets du dia­logue et les artistes semblent avoir été créés pour leur rôle. C’est là un exemple assez rare de com­plète réus­site.


IN VOO­RAR­REST

Dicht bij het sta­tion, in een huis van ver­dacht allooi... Dleur naast deu­ren wonen Mella en Erna, die, bei­den, met de zeden het maar zeer lichtjes voo­rheb­ben. Slechts een dunne wand scheidt hun kamer, zoo­dat de eene alles kan hoo-ren wat bij de andere gebeurt en natuur­lijk ook omge­keerd.

O'p een namid­dag komt, als zoo­veel andere namid­da­gen, een « brave » bur­ger een aan­ge­naam uurtje door­bren­gen bij Mella. Plots hoo­ren zij veel her­rie in de kamer van Erna. Deze ver­wijt haar vriend ze te ver­la­ten. Maar smee­ken noch drei­gen kun­nen hel­pen: Paul Bernt, die niet lan­ger meer een ver­ne­de­rende « liai­son » wil in leven hou­den, snelt heen...

Dten vol­gen­den mor­gen wordt Paul Bernt ten zijnent aan­ge­hou­den: bes­chul­digd van moord: Erna werd ver­moord gevon­den en alle ver­den­kin­gen val­len op hem.

Dte onder­zoeks­rech­ter onder­vraagt Paul Bernt, een vriend van zijn zoon.

Een samen­loop van omstan­di­ghe­den doet hem ver­moe­den dat wel­licht zijn eigen zoon .de mis­daad bedreef. Dit ver­moe­den kwelt de rech­ter ono­phou­de­lijk.

In zijn bin­nenste rijpt als­dan het kon-flikt: vader en rech­ter...

Wie heeft Erna gedood?

Wie heeft haar sleu­tels?

Wie zal de waa­rheid zeg­gen?

233

ATE­LIERS DE CONSTRUC­TIONS MÉCA­NIQUES & HYDRAU­LIQUES

WERK­TUIG- EN WATER­KUN­DIOE

LOUIS DON­KERS

AVE­NUE DE LA VIEILLE BAR­RIÈRE 34/36, OUDE BAR­REEL­LEI Téléph. 587.36 MERXEM Tele­foon 587.36

Hydro­phore auto­ma­tique avec filtre de défer­rage sous pres­sion.

Auto­ma­tische wate­rhou­der met onti­j­ze­ring­sfil­ter onder druk

Puits arté­siens — Puits tubés — Puits cap­tant plu­sieurs sources pour grand débit — Son­dages — Filtres de défer­rage — Col­lec­teurs de sable — Com­pres­seurs — Pompes — Élé­va­tion et dis­tri­bu­tion d'eau

par Pair com­primé

Arte­sische water­put­ten — Buis­put­ten — Zand­hou­wers — Borin­gen — Water-ins­ta­lia­tiën met lucht­druk, voor alle afstan­den en hoog­ten, voor kas­tee­len, vil­la's,

land­hui­zen.


Coupe-pain

MAX BOL­SIUS

II, COURTE RUE PORTE AUX VACHES, 11

(Bn face dn Canal au Fro­mage)

Télé­phone: 257,85 Chèques pos­taux: 777,32

Tout ce qui concerne le ménage Foyers "Jan Jaarsma" à Feu continu Cadeaux utiles

Prix défiant toute concur­rence

Cho­co­lat

Jïï­cr­tott­gin

U meilleur

En tour­nant « Autour cl une Enquête »

« Parvo T » n’est pas le nom de quelque star exo­tique. Et cepen­dant il ne fut ques­tion que de ça dans les stu­dios de la Ufa, de Neu­ba­bels­berg. « Parvo T» est un nou­vel appa­reil de prises de vue qui a été expé­ri­menté pra­ti­que­ment pour la pre­mière fois, il y a quelques mois, à la Ufa. On s’en est servi pour le film d’Erich Pom­mer: «Autour d’une Enquête», qui a été réa­lisé par le met­teur en scène Robert Siod­mak, avec la col­la­bo­ra­tion d’Henri Cho­mette.

« Parvo T » a l’as­pect de quelque puis­sant ani­mal qui, dans un silence absolu, peut remuer une énorme tête méca­nique (dans laquelle l’ap­pa­reil est caché à l’abri de tout bruit). Tous les mou­ve­ments peuvent se faire auto­ma­ti­que­ment dans toutes les direc­tions et sans aucune aide étran­gère. 11 suf­fit d’ap­puyer sur un levier et voilà notre ani­mal qui se met à mar­cher et même dan­ser, si telle est la volonté di met­teur en scène. Une plate-forme — cette machine est d’as­sez grandes dimen­sions — donne place au met­teur en scène, ainsi qu’à l’opé­ra­teur, qui, à l’aide d’un /i-seur, peut contrô­ler les images que prend « Parvo T » au cours de ses inquié­tantes péré­gri­na­tions dans les cou­lisses. L’ob­jec­tif est pré­servé par un verre aux dimen­sions énormes, qui semble être l’œil lar­ge­ment ouvert d’un monstre. Vou­lez-vous voir battre son cœur brillant comme de l acier? Vous n’avez qu à ouvrir un cla­pet qui est dis­posé le long de son gros ventre noir.

Elles ne sont pas de très bon goût les pièces que « Parvo T» doit tra­ver­ser à la hâte (car, bien entendu, il peut cou­rir éga­le­ment). Ce sont des chambres sur­char­gées d’étoffes et de tableaux inutiles dans les­quelles habitent deux demoi­selles.

De banales maximes bro­dées au cane­vas sont sus­pen­dues au-des­sus du lit: « Répan­dez autour de vous les fleurs de l’amour, et vous pré­ser­ve­rez un cœur de toute peine ». A vrai dire, les occu­pants de ce loge­ment ne paraissent pas vou­loir prendre ce pré­cepte en consi­dé­ra­tion, car il règne dans ces deux pièces une atmo­sphère de vio­lente sur­ex­ci­ta­tion. Une gra­cieuse jeune fille se tient près de la porte, en che­mise de nuit de soie rose. Gau­tier Grouls, de fines lunettes de métal sur le nez, pro­té­geant son ventre avec un cha­peau melon noir, se trouve là éga­le­ment, en com­pa­gnie de Colette Dar­feuil. Tous deux attendent leur réplique, tan­dis que, dans la pièce d’à-côté, la jeune comé­dienne Odette Flo­relle fait une scène à Pierre Richard-Willm.

« Parvo T » est là aussi Ile long d un


mur et attend éga­le­ment la réplique pour fixer les gestes de ces scènes très ani­mées, dont trois micro­phones recueillent les paroles. C’est Siod­mak qui règle le jeu: « C’est ici qu’il faut vous tenir quand vous com­men­cez, et ensuite, vous cou­rez là-bas vers la porte ». L’opé­ra­teur Tschet ins­talle « Parvo T». Autre­fois 4 hommes au moins étaient néces­saires pour une pareille prise de vue. Et lies rails de bois qu’il fal­lait pla­cer dans la cou­lisse étaient la ter­reur de tous les écou­teurs du son, en rai­son du cris­se­ment des roues du véhi-cüile sup­por­tant l’ap­pa­reil.

• « Allez-y! » crie le met­teur en scène. Et Pierre Richard Willm, au milieu de la pièce, com­mence: « Laisse-moi donc par­tir, Erna! Lorsque j’au­rai de l’ar­gent, je te ren­drai tout. Je ne veux pas de tes cadeaux ». Erna le toise de la tête aux pieds et, très exci­tée, piaille: « Pas de cadeaux? » Elle lui arrache sa cra­vate. « Pas dë cadeaux? » Elle l’at­trape par la manche. « Pas de cadeaux? » Elle lui déchire là manche de sa che­mise; un bou­ton de man­chette roule à terre. « Dis-moi, quelle est cette femme? Dis quelle est cette femme? » Et une chaise tombe avec fra­cas. « Laisse-moi tran­quille! » crie Pierre Richard-Willm en cou­rant vers la porte auprès de laquelle se tient la jeune fille en che­mise de nuit. « Laisse-moi tran­quille, je te répète... » Et...

... comme si une for­mule magique était venue le déli­vrer de sa dou­lou­reuse immo­bi­lité, voilà « Parvo T » qui lui court après, sur ses pieds caou­tchou­tés comme les pattes d’une tor­tue. Le micro­phone trans­met des cris de femme à la camera des sons, auprès de laquelle se tient le maître Thiery. Les artistes se pré­ci­pitent vers la porte. Le gros bon­homme cache peu­reu­se­ment son visage der­rière son cha­peau. « Parvo T » se met à leur pour­suite

avec sa sinistre tête de cyclope. Il roule, il galope à tra­vers l’ap­par­te­ment, puis il se penche et s’ar­rête fina­le­ment à une cer­taine dis­tance des artistes au bord de l’es­ca­lier.

« Et main­te­nant, la ver­sion alle­mande! » annonce Siod­mak. « Parvo T » retourne dans la pièce d’où il est parti. Deux élec­tri­ciens sont en train de ramas­ser un bou­ton de man­chette qu’ils ont trouvé sur le plan­cher. « Çà, mon vieux, c est le man-chin qui va le rendre sus­pect, c’est la pièce à convic­tion», explique l’un des poseurs de câble à son cama­rade. Et il remet à Pierre Richard-Willm cet impor­tant acces­soire. «Parvo T» attend qu’ar­rive à nou­veau sa réplique — en alle­mand cette fois.

Les Alle­mands com­mencent à jouer. Gus­tav Fröhlich a pris la place de Pierre Richard-Willm et Frau­lein Mein­hardt a rem­placé Colette Dar­feuil en face de « Parvo T » et, der­rière la porte, M. Gau­tier Grouls s’est trans­formé en Jacob Tiedtke. « Lass mich, Erna! » crie 1 Alle­mand, et « Parvo T » donne alors signe de vie. L’opé­ra­teur Tschet a mis le contact. 11 se déplace avec la machine et de nou­veau recom­mence le voyage à tra­vers la pièce dans laquelle le Grouls alle­maid tient devant sa figure un autre cha­peau noir. L’ar­rêt a lieu cette fois encore à l entrée de l’es­ca­lier, où le der­nier micro­phone capte le bruit des pas du jeune homme qui s’en­fuit.

Erich Pom­mer, ins­tallé dans une cou­lisse laté­rale, son éter­nel cha­peau gris lar­ge­ment enfoncé sur la nuque, donne de la tête comme s’il pen­sait que cette affaire ne lui ins­pire pas confiance. Et il a bien rai­son. Car dans la scène sui­vante, on trouve Erna morte dans sa chambre. Et non loin du cadavre, on découvre le bou­ton de man­chette qui a été arra­ché...

LES BIÈRES POUR TOUS LES GOUTS:;

PILS­NER URQUELL

BOCK GRÜ­BER

SPA­TEN­BRAU

MUNICH

GUIN­NESS-STOUT

PALE-ALE

SCOTCH-ALE

SPÉ­CIA­LI­TÉS .

BUF­FET FROID - GIBIER

SALLES POUR BAN­QUETS


ROTHER­MEL COR­PO­RA­TION S. A.

27, Quai du Com­merce, 27 BRUXELLES

U Haut Parieur de lElite

Deman­dez catalo gu e

Agent géné­ral pour la Bel­gique

Vous

serez

PRO­CHAI­NE­MENT

mijn

Femme j Vrouw zijn

Une exquise comé­die réa­li­sée par

Een ver­ruk­ke­lijk bli­js­pel geins­ce­neerd door

Serge de Poli­gny

d’après un scé­na­rio de

naar een sce­na­rio van

Louis Ver­neuil

Musique de Muziek van

Ste­phen SameK.

INTER­PRETES: VER­TOL­KERS

ALICE FIELD ROGER TRÉ­VILLE LUCIEN BAROUX

et une pleïade d’ar­tistes de pre­mier choix

en een reeks eerste ran­gar­tis­ten

BIN­NEN­KORT


Sir

UN HOMME j SANS­gNOM Scé­na­rio Régie R. LIEB­MANN O. UCI­CKY: • FIRM IN OÉMIER E E N MANÎ • ZON­DER NAAM XJn Rêve Blond

Scé­na­rio Régie REISCH & WIL­DER Paul MAR­TIN LILIAN HAR­VEY HENRY GARAT Len Blonde Droom

j: La Belle Aven­ture • • Z d'après le célèbre naar het beroemde • pièce de too­neel­werk van • : R. DE FLERS & DE CAILLA­VET j j KATE VON NAOY j QUICK I d'après la pièce de GAN­DERA LILIAN HAR­VEY

• • • Mise en scène Musique • • Ins­ce­nee­ring Muziek j R. SCHÜN­ZEL R. ERWIN j; Het Schoon Aven­tuur • S • Mise en scène Musique Ins­ce­nee­ring Muziek Robert SIOD­MAK W.R HEY­MANN: QUICK j

Coup de f eu a 1 Aube j I. F. 1 ne répond pas

réa­li­sa­tion de SERGE DE POLI­GNY ANNIE DUCAUX ROOER KARL GAS­TON MODOT • Het Vuur­schot m den: la grande pro­duc­tion de l'an­née DIS­TRI­BU­TION sans pré­cé­dent Bui­ten­ç­je­wone ver­tol­king de grootste film van het jaar I. ï. 1 ant­woordt met

Dage­raad

WEST-END

CHAUS­SURES

17, CANAL AU FRO­MAGE

|Tel. 28.708 Anct­J­PONT’DE MEIR, 5

RIEN QUE DES MARQUES DE RÉPU­TA­TION MON­DIALE

DE TAUW I segliem

BALLY S uisse

SWAN SHOE Angle­terre

THIERRY France


Dans le Monde du Cinéma

Flo­relle gra­ve­ment bles­sée dans un accL dent d’auto.

Une pénible nou­velle est venue attris­ter la fin de la jour­née du dimanche 4 sep­tembre dans les milieux de théâtre aussi bien que parmi tous les artistes qui s’oc­cupent du cinéma. Un grave acci­dent d’auto, sur­venu dans les envi­rons d’An­gers, a mis en dan­ger Flo­relle. Sa voi­ture, qu elle condui­sait elle-même, est entrée en col­li­sion avec une autre voi­ture qui débou­chait d’un che­min trans­ver­sal.

Le choc fut extrê­me­ment violent et les deux auto­mo­biles furent pro­je­tées à vingt-cinq mètres l’une de l’autre. Outre une grave bles­sure au front, Flo­relle a eu le bas­sin frac­turé; on l’a trans­por­tée dans une cli­nique d’An­vers.

Son secré­taire et sa femme de chambre, qui l’ac­com­pa­gnaient, ont été éga­le­ment, tous deux, sérieu­se­ment bles­sés; le fils de la femme de chambre, qui se trou­vait aussi dans la voi­ture, est indemne.

Dans la cli­nique où elle a été trans­por­tée l’état de la brillante artiste a été jugé assez grave pour que les méde­cins aient réservé leur pro­nos­tic.

Horelle, qui fut long­temps une grande vedette des scènes pari­siennes, au Mou­lin-Rouge, aux Folies-Ber­gère, au Casino de Paris, et qui fut, l’an­née der­nière, l’in­ter­prète applau­die de « l’Opéra de Quat -Sous», avait été attiré vers le cinéma où des offres brillantes lui étaient faites. Elle fut l’hé­roïne de Tumultes et elle avait récem­ment tourné La Femme Nue.

Tous ses amis et ses admi­ra­teurs feront des vœux pour son prompt réta­blis­se­ment.

Un film belge.

Oh répète actuel­le­ment un film fait en Bel­gique par une firme belge, sous la direc­tion du met­teur en scène de la U.F.A., M. Charles Kur­land­sky. Ce film a pour titre: La Dame de Minuit, de Car­re­tero. Scé­na­riste: M. Hen­riet. Les rôles sont les sui­vants: Car­men, M“6 José Frié; Isa­bel, M""' Maguy-Land­sky; Jorda, M . René Seve­rin.

Le métrage est d’en­vi­ron 2.500 mètres. Les scènes exté­rieures seront tour­nées à Madrid et à St. Sébas­tien, où toute lia troupe belge se ren­dra. Les scènes inté­rieures seront tour­nées en Bel­gique.

«Qua­torze juillet» de René Clair.

René Clair va com­men­cer son nou­veau film, qui, à l’en­contre de ce que fut A nous la Liberté!, sera un film à vedettes.

Effec­ti­ve­ment, de l’in­ter­pré­ta­tion essen­tielle, déta­chons les noms d’Henry Garat, d’An­na­bella, de Pola Ellery et de Ray­mond Cordy.

Le titre (pro­vi­soire sans doute) est Qua­torze juillet.

Les prises de vues seront entre­prises dès le mois pro­chain aux stu­dios Tobis, à Epi­nay, où ne tour­nera, pen­dant la durée du tra­vail de René Clair, aucun autre met­teur en scène.

L’as­cen­sion dans la stra­to­sphère.

La Société Uni­ver­sal s’est assuré la dis­tri­bu­tion pour l’Eu­rope du film Ascen­sion du pro­fes­seur Pic­card dans la stra­to­sphère. Ce film aura une lon­gueur de 1.500 mètres envi­ron et sera com­menté par le pro­fes­seur en trois langues: anglais, alle­mand et fran­çais.


var

UIT FILM­LAND

Men zegt dat de eerste film, welke Lilian Har­vey in Ame­rika zal draaien, onder de lei­ding zal staan van Lubitsch en hee­ten: His Majes­ty’s Car.

4e Twee mon­ni­ken van de orde der Domi­ni­ca­nen, Pau­tu­kas en Zvir­blie, zijn in Litauen aan­ge­ko­men, om daar een bios­coop te stich­ten. In dit thea­ter zul­len uits­lui­tend films wor­den ver­toond, waa­rin de katho­lieke wereld­bes­chou­wing tot uiting komt.

Dte­zer dagen werd ook in Kowno een congres gehou­den van den Bond van Bios­coo­phou­ders. De eige­naars van deze bio­sco­pen verk­laar­den, dat zij zich genood­zaakt zou­den zien om hun bio­sco­pen te slui­ten, als de ver­ma­ke­lij­kheid­sbe­las­ting niet ver­laagd werd.

4e Sta­lin zou bes­lo­ten heb­ben dat er bij gele­gen­heid van den ver­jaar­dag der B!ol-sche­wis­tische Repu­bliek een his­to­rische film zal ver­vaar­digd wor­den waa­rin de gebeur­te­nis­sen van de Octo­ber-revo­lu­tie in beeld gebracht zul­len wor­den.

Het is het uit­druk­ke­lijk ver­lan­gen van Sta­lin dat de film tot in de kleinste bij­zon­de­rhe­den een trouw beeld zal geven van de wer­ke­lij­kheid. Al dege­nen die in Octo­ber 1917 een rol ges­peeld heb­ben, zul­len thans voor de film-camera ver­schi­j­nen en de enkele gene­raals uit het tijd­perk der Roma­noff’s die nog in leven zijn, zul­len uit de gevan­ge­nis wor­den gehaald om thans op het witte doek nog eens n sma­de­lijke neder­laag te lij­den. Ook Sta­lin zelf en andere voo­raans­taande lei­ders zul­len in dit nieuw film­werk een belan­grijke rol ver­vul­len.

4e Rou­ben Mar­mou­lian, de gekende A,meri­kaansche ins­ce­neer­der, is te Parijs aan­ge­ko­men.

4e Alexandre Ryder zet de opna­men voort van L’Ane de Buri­dan, naar het beroemde too­neel­werk van R. de Fiers de de Cailla­vet. De meeste too­nee­len wor­den aan de Azuur­kust opge­no­men!

4e Men gaat te Mos­cou een kinema-theek oprich­ten waar alle films zul­len bewaard bli­j­ven welke in Sov­je­trus­land wer­den ver­we­zen­lijkt.

De Sov­jet­ki­nema bes­taat nu 14 jaren; in die tijd­spanne wer­den +2.000 films gemaakt of onge­veer 4 mil­joen meter. Reeds 6.000 foto-opna­men wer­den tot hier­toe in deze biblio­theek ver­za­meld.

4* ln Deut­schland werd een film ver­we­zen­lijkt weer­ge­vend de veld­slag van Tan­nen­berg, in 1914 gewon­nen op de Rus­sen door maar­schalk von Hin­den­burg.

De Dhitsche Cen­suur heeft nu alle too­nee­len ver­bo­den waa­rin de maar­schalk per­soon­lijk ver­schi­jnt, aan­ge­zien « de Rijks pre­sident geen film­ver­tol­ker is »!

4e Char­lie Cha­plin heeft een proces inges­pan­nen tegen zijn ex-vrouw Lita Grey om ze te ver­bie­den zijn. twee kin­de­ren,1 ondersch. 7 en 9 jaar oud, te laten wer­ken.

Lita Grey wou de klei­nen in een film laten optre­den. Char­lie wei­gerde zijn toes­tem­ming te geven, verk­la­rend dat hij Lita Grey 16 mil­joen had gege­ven om de kin­de­ren op te voe­den, zoo­dat zij niet hun « kost moe­ten ver­die­nen ».

De recht­bank trad de ziens­wi­jze van Char­lie bij.

4* Léon Poi­rier heeft zijn film Liefde... Liefde beëin­digd.

41 Jean Di'eville gaat aan een film begin­nen die als titel zal dra­gen Pro­fes­sor bij Ber­litz.

DISQUES

&arlo­phcne

Les PION­NIERS Je 1 enre­gis­tre­ment des meilleurs FJ ms

par les VEDETTES

REPER­TOIRE INTER­NA­TIO­NAL


ETI (DUETTES EN COU­LEURS

TRA­VAUX

COM­MER­CIAUX