Programme de 25 à 29 mai 1924



Livret de programme

Source: FelixArchief no. 1968#664

Ce texte a été généré automatiquement sur la base des pages numérisées, en utilisant la technologie ROC. En raison des polices de caractères historiques utilisées dans les livrets de programmes, les résultats ne sont pas sans fautes.

Consultez les images de ce livret de programme


Kine­ma­we­rel

igKii­nurm

Het hooî­dîi­guur uit de schoone film

FRED­HI­GUS HEX

Uit­gave Kinema- en Too­neel­we­reld Korte Gas­thuiss­traat 16, Ant­wer­pen.


Onze Biog'ra­phie’s

WAL­LACE BEERY

ET is aan Dou­glas Fair­banks dat Wal­lace Beery het dankt door sie film­voort­bren­gers niet meer als (( ver­ra­der » tus­schen de ver­ra­ders aan­zien te wor­den.

Zooals men weet is het aan hem, die tot

na debu­teert hij op ’t too­neel, als figu­rant en later in kleine rol­len.

Wel­dra wordt Wal­lace Beery aan­ge­no­men door het gezel­schap van W. H. Savage, daarna door dit van H. Irving, en ver­schei­dene jaren speelt en zingt hij Ope­ret­ten te Chi­cago, Phi­la­del­phia, doch mees­tal te New-York; o.a.: Flo­ra­dora, The Yan­kee Tou­rist, The Burg­mas­ler, The Student King en The Prince of Pil­sen.

Het is als dub­bel­gan­ger en plaats­ver­van­ger van Ray­mond Hit­ch­kock, een groot Ame­ri­kaansch komiek, dat Beery

WAL­LACE BEERY

dan nog niets anders van « val­schaard »-rol­len had ver­tolkt, dat Dou­glas Fair­banks de rol van Koning Leeu­wen­hart in de ver­we­zen­lij­king van Robin Hood toe­ver­trouwde.

Alvo­rens aan de Stille Kunst te gaan doen, had Wal­lace Beery niet altijd onsym­pa­thieke bedri­j­ven uit­geoe­fend. De ges­chie­de­nis zij­ner loop­baan zal dit ons aan­too­nen.

Wal­lace Beery — jong­ste broe­der van Noah Beery — is in 1886 op eene hoeve te Nowood, in den Staat Wyo­ming, gebo­ren.

Op acht­tien­ja­ri­gen leef­tijd, vin­den wij hem als oli­fan­ten­tem­mer in het cir­kus Fore­panghs-Sells, te Kan­sas City. Daarde aan­dacht der impres­sa­rio op zich wist te ves­ti­gen.

In 1913 vin­den we hem als « lea­ding man » van Mar­ga­ret llling­ton, en het vol­gend jaar als par­te­naire van Orrin John­son (de Ame­ri­kaansche too­neels­pe­ler die Tho­mas H. Ince twee jaar later zou kie­zen om in Cali­for­nie, de d’Ar­ta­gnan-rol zij­ner Drie Mus­ke­tiers te ver­tol­ken.

Voor­goed als kluchts­pe­ler aan­ges­chre­ven, kon­trak­teert Wal­lace Beery in 1915 met de Essa­nay Com­pany van Chi­cago, om er eene reeks too­neels­pe­len, gekend onder den naam van « Swee­die Come­dies » te ver­tol­ken.

In 1917 draait hij bij Mack Sen­neth, nog immer in kluch­trol­len. En het is het

« KINE­MA­WE­RELD »

jaar nadien dat Mar­shall Nei­lan, op zoek naar een « ver­ra­der » voor zijn film The Impar­do­nable Sin, met Blanche Sweet, in Wal­lace de verei­schte hoe­da­ni­gheid ont­dekt.

Gedu­rende vijf volle jaren zal Wal­lace Beery niets anders meer zijn dan ver­ra­der.

Zie­hier de titels der fil­men welke hij tij­dens dit tijd­perk heeft gedraaid:

Met Mau­rice Tour­neur: Vic­tory, De

De meest aan­gri­j­pend­ste figu­ren der it ver­ra­der »-rol­len die Wal­lace Beery ooit draaide, zijn onget­wi­j­feld die waa­rin hij de Prui­sische offi­cier ver­tolkte; dit is het geval in De Vier Rui­ters van den Apoca-lyp­sus, in The Impar­do­nable Sin en ein­de­lijk in Een Eer­looze Koop.

Men weet tevens welk succes hij met zijne zon­der­linge schep­ping van Koning Leeu­wen­hart inoog­ste. Trou­wens heeft hij dit per­son­nage her­no­men in een om-

EVA NOVAK EN WAL­LACE BEERY

Laatste der Mohi­ca­nen en De Gek­wetste Vlin­der; daarna Fatty, de Onver­saagde She­riff; The Gol­den Snare, A Tale of Two Worlds; De Dic­ta­tor, van Allan Dwan; Het Avon­tuur van David Strong met Wal­lace Reid; De Maagd van Stam­boul met Pris­cilla Dean en Whee­ler Oak­man; Held­haf­tige Schand­daad (Beh-nid the door) met Hobart Bos­worth; Een Zwak­ke­ling (The Mol­ly­coddle) met Dou­glas Fair­banks; De Vier Rui­ters Van den Apo­ca­lyp­sus, van Rex Ingram, met Rudolphe Valen­tino en Alice Terry; The Rosary, met Jane Novak; Wre­ckage met Noah Beery; Trouble met Jackie Coo-gan; Hur­ri­ca­ne’s Gal (Zij die Ver­ge­ven) met Doro­thy Phi­lips; Robin Hood met Dou­glas Fair­banks en Enid Ben­nett.

wer­king van Wal­ter Scott’s Talis­man, welke hij komt te draaien onder den naam van Richard Leeu­wen­hart.

Sind­sdien is Wal­lace Beery terug tot de onsym­pa­thieke rol­len geko­men, waa­rin hij uit­munt; zoo draaide hij Bavu voor de Uni­ver­sal en Ashes of Ven­geance met Norma Tal­madge, film waa­rin hij de rol van den Her­tog van Tours ver­tolkte.

Wal­lace Beery is de ges­chei­den echt­ge­noot van Glo­ria Swan­son en is her­trouwd met Vir­gi­nia Suther­land.

Bij­gaande pho­to’s zijn getrok­ken uit de film Een Eer­looze Koop van « Soleil Levant-Films », te Brus­sel, een pracht­band die kor­te­lings te Ant­wer­pen zal ver­toond wor­den. NEMO.


VRIJE TRI­BUUN

ANT­WER­PEN EEN STU­DIO?

Onget­wi­j­feld is er door de ver­lok­ke­lijke, over­tui­gende inzen­ding van Georges Ivo in veler har­ten, wee­rom de zoete hoop onts­taan, dat Ant­wer­pen ook met zijn stu­dio prij­ken zal.

Als vrije tri­hu­nist wensch ik ook eens mijn bes­chei­den rhee­ning te voe­gen bij deze van zoo­vele voor­gan­gers, die dit belan­grijk punt behan­deld heb­ben.

Dat er in ons Ant­wer­pen, zoo­niet dan toch in ons geboor­te­land, too­neel­kuns­te­naars genoeg zijn, die met veel bij­val voor het objec­tief zou­den posee­ren, is een uit­ge­maakte zaak.

Ook is het onget­wi­j­feld waar, dat er in Bel­gië plaat­sen genoeg zijn om mooie bui­ten­too-riee­len op te kun­nen nemen.

Of we echte, vader­landsche sce­na­rio’s zou­den kun­nen heb­ben? Wel, wis en zeker! En zelfs prach­tige. Tot voor­beeld diene de film De Ver­druk­ten. Hie­ro­ver wensch ik later eens mijn oor­deel te geven.

Wat ver­vol­gens door boven­ver­mel­den tri­bu­nist over de moreole zijde van het kine­mabe-drijf gezegd werd, getuigt van een lang en diep naden­ken en heeft gewis alle­man’s goed­keu­ring ver­kre­gen.

Over het finan­cieel gedeelte ein­de­lijk hoeft men zich niet onge­rust te maken, want de geld­mid­de­len kun­nen wel op tijd en stond bes­chik­baar zijn.

« Maar, zult gij mij dan vra­gen, wat ter wereld heeft u dan genood­zaakt een vraag­tee­ken ach­ter uw opschrift te plaat­sen, alhoe­wel gij zelf met alle fak­to­ren, dienende tot de ver­we­zen­lij­king van het stu­dio-ont­werp, ins­temt en ze goed­keurt? »

Welnu, een zulk­da­nig stu­dio zou wel te Ant­wer­pen kun­nen opge­richt wor­den, maar...

1“) Zul­len onze fil­men dan kun­nen wedi­j­ve­ren met die van lan­ger bes­taande maat­schap­pi­jen?

2°) Zal dat oprich­ten van ’t stu­dio voor- of nadee­lig voor Ant­wer­pen zijn?

3°) Valt er hier geen beter en nut­ti­ger werk te ver­rich­ten?

Over deze vra­gen denkt eens na V. T. en ver­liest voo­ral niet uit het oog, dat we in een han­delss­tad leven.

Mijn ant­woord is voor een ander maal en andere Vrije Tri­bu­nis­ten zul­len het ook wel de moeite waard vin­den ons ook eens hun gevon­den bes­lui­ten te laten weten, niet?

Ami­ci­tia.

OVER FIL­MON­DER­WER­PEN

Ik las eens dat het ver­kie­se­lij­ker is voor een schri­j­ver gezonde gedach­ten neer te pen­nen in een gebrek­kige taal, dan niets­be­dui­dende gezeg­den in te klee­den met een prächti­gen stijl. Hoe­wel ik het daar­mede niet geheel en al eens ben, ligt er toch wel waa­rheid in. Fil­men zijn als boe­ken, het spel en de mise en scène ver­vangt de stijl. Maar het onder­werp bli­jft en dit wordt in den film gewoon­lijk maar weg­ge­ci­j­ferd. De prach­tig­ste fil­men laten gewoon­lijk slechts een vagen indruk op het gemoed, en waa­rom?

Om het meer dan banalg der onder­wer­pen. Een oogen­blik is men wel bekoord door het dik­werf prach­tige spel en de tot het over­drij-vens toe luxueuse mise en scene.​Doch neem dit

er af en er bli­jft niets over, totaal niets. Van onder­werp, geen sprake van.

De fil­men moe­ten daa­rom nog geen Salo­me's zijn. Hoe­wel die schep­ping geheel door­dron­gen was van Oscar’s" Wil­de’s werk, liet ze eer een killen indruk op het publiek. Ik geloof dat men hier te ver is willen gaan. De afstand was te groot. Maar er is een mid­den­weg. Joce­lyn bv. was een mees­ter­werk. Waa­rom niet meer fil­men in die rich­ting?

Maar, a. u. b., geen Mag­da’s van Suder­mann meer. Arme ver­mankte Magda, wat bleef er van uw geheele strek­king over?

Hee­ren ins­ce­neer­ders, zorgt voor betere onder­wer­pen, want het publiek begint het sti­laan moede te wor­den, eeu­wige boks­par­ti­jen, scè­netjes van het minste belang, kor­tom, por­tret­ten zon­der samen­hang te zien.

Beter­schap, a. u. b.!

Sutske Holsma. I

KINE­M­BRIE­VEN­BUS

ANTO­NIO. — Adres­sen van film­maat­schap­pi­jen: Belga Film, 34, Bar­the­le­my­laan, Brus­sel; Pathé, 1, rue du Ciné­ma­to­graphe, A Vin­cennes (France); Gau­mont, 53, rue de la Vil-lette, Paris.

GREEN BLACK F. S. Bar­bara Bed­ford is wel dege­lijk gehuwd met Albert Bos­coë;

Haar uw ‘ schri­j­ven nog een herin­ne­ren; adres: c/o. Metro Stu­dios, 1025, Lilian Way, Los Angeles (Cal.) U. S. A.

DERBY. — Mary Phil­bin, kan in de Fran-sche en Engelsche taal ges­chre­ven wor­den; voor­naam­ste film Merry-Go-Round; adres: 1729 3/4 Wil­cox Ave­nue, Hol­ly­wood Cal.) U. S. A.

ONBE­KEND. — 1») Is ter stu­die.

• 2°) Door­gaans zeg­gen de fil­mar­tis­ten de hun epge)legde tekst tij­dens het draaien van hun rol; even­wel zijn er die gansch wat anders zeg­gen; kor­te­lings laten wij hie­ro­ver een arti­kel ver­schi­j­nen.

• HARRY SIN­GLE­TON. — 1») Har­ri­son Ford: adres: Lambs Club, 130 West, 44th Street, New-.

„ York-City. (

2°) War­ner Bax­ter is geene star, adres: 6015 Hol­ly­wood Boul­vard, Hol­ly­wood (Cal.) U.S.A.

3°) In wel­ken film hebt U dezen artiest zien spe­len en van welke maat­schap­pij was hij?

N.-B. — Dank voor het schri­j­ven van Ruth Roland, dit zendt zij aan al hare bewon­de­raars.

EVA. — 1») Het adres voor die Para­mount-stër­ren is nog immer het juiste..

2°)Wal­ter Hiers kan in de Fransche en Engelsche taal ges­chre­ven wor­den; zelfde adres als voor­gaande. De Ame­ri­kaansche titel van die» film is: Expe­ri­men­tal Mar­riage.

3°) Dit zijn twee ver­schil­lende ver­tol­kers; de rol­ver­dee­ling van dien film is nooit mede­ge­deeld gewor­den.

N.-B. — Ver­wach­ten dus het adres.

!.. VAN OOST­GHEM. — De waa­rheid zit zó ineen: over een paar jaar werd die artiest het slach­tof­fer van een auto-onge­luk en zijn dood werd over heel de wereld rond­ge­seind, ach­te­raf bleek het te zijn dat hij zwaar gek­wetst was (onder andere werd hem het haar met vel van het hoofd gerukt), wat er ook van zij hij bleef een paar jaar uit het stu­dio ver­wi­j­derd en is nu ein­de­lijk gaan draaien. Zoo­dus... We beleef­den veel geo­ne­gen aan uw sap­pig schri­j­ven en U ver­denkt ons van iets wat we hoe­ge­naamd niet zijn. Gul­len hand­druk terug.

< K IN EM A WERELD »

HENRI RORRE. — Suzanne Borré, adres: 10, rue de Roe­roy, 3, Paris.

2°) Paul Flon, adres: 25, rue J. Ste­vens, Bruxelles.

MODISTJE. — 1°) Fatty Ros­coë Arbu­ckle, adres: c/o Bus­ter Kea­ton, Metro Stu­dios, 1025, Lilian Way, Los Angeles (Cal.) U.S.A.

2“) Gene­viève Félix, adres: 35, rue du Sim­plon, Paris.

3°) Léon Mathot, adres: 47, ave­nue Felix Faure, Paris.

N.-B. —* De groe­ten zijn aan Non­kel Pol over-jfe­maakt.

ED. DEFRE. — U kunt gerust die pho­tos zen­den en we zul­len ons best doen ze te ont­ci­j­fe­ren. Gelieve ech­ter te notee­ren dat wij alléén langs deze brie­ven­bus ant­woor­den vers­trek­ken. Voor bewuste pho­tos zul­len wij ech­ter uit­zon­de­ring' maken.

DIA ROLO. — 1°) Mack Sen­nett, adres: 1712, Glen­dale Boul­vard (Cal.) U.S.A.

Bes­ten dank voor dien mooien « bloe­men­korf » in bord­pa­pier!

PAL­LIE­TER­KEN. — 1°) Neen, maar wonen toch onder het­zelfde dak, dus...

2*) Regi­nald Denny zendt de hem gevraagde photo; adres: Uni­ver­sal Stu­dios. Uni­ver­sal City tCal.) U.S.A.

3*) Die film is nog- niet in Bel­gië ver­toond gewor­den, zal den­ke­lijk iets voor ’t vol­gend sei­zoen zijn.

ALTIJD EVEN ZWAK. — Zooais U zegt, is het best hen daa­ro­ver eens te schri­j­ven.

2») Is moei­lijk op voo­rhand te zeg­gen, daar het hoofd­za­ke­lijk geluk is.

3») Op ons kunt U immer reke­nen.

J.-B. — 1») De too­nee­len van de Groote Markt te Brus­sel, inden film De Ver­druk­ten, wer­den in het stu­dio in Frtfn­krijk gedraaid.

2») is eene ware brok ges­chie­de­nis.

3*) Een zes dui­zend meter.

HER­CULES.— 1°) Merry-Go-Round (Paar­den-molen), hoofd­ver­tol­kers: Mary Phil­bin en Nor­man Kerry.

2*) Aage Fonss, adres: Nor­disk Film, 45, Vim­mel­kaf­tet, Kopen­ha­gen, Dene­mar­ken.

3*) Félix Ford, is half Engel­sch­man, half Fran­sch­man.

JEAN DE PH1LM­VILLE. — 1°) Eva Novak, adres: Uni­ver­sal Stu­dios, Uni­ver­sal City (Cal.) U. S. A.

2*) Maë Mur­ray, adres: c/o. Metro Stu­dios, 1025, Lilian Way, Los Angeles (Cal.) U. S. A.

3*) Lea­trice Joy, adres: 1626, Vine Street, Los Angeles (Cal.) U.S.A.

N.-B.— Zen­den allen gra­tis de hen gevraagde photo.

SHA­KES­PEARE. — Pho­to­ge­niek zijn is, wat men voor eene gewone photo noemt, « goed trek­ken ». Bui­ten dit zijn er nog andere voor­waar­den en eene der voor­naam­ste hie­ron­der is: geluk heb­ben.

OEHT. — 1°) Mary Pick­ford is ges­chei­den van Owen Moore en her­trouwd met Dou­glas Fair­banks.

2“) Zul­len meer dan waar­schi­jn­lijk nipt naar Ant­wer­pen komen.

3°) Is moei­lijk te zeg­gen, daar dit van per­soon­lij­ken smaak afhangt.

EDDIE POLO. — 1°) Rol­ver­dee­ling niet ge- ' geven.

2») Die naam mag, uit hoofde van beroeps­ge­heim, niet ver­noemd wor­den.

3«) De titel­rol in Kid Roberts wTas Regi­nald Denny.

SOLANGE. — 1°) De naam Film hors série wordt door de film­ve­rhuur­ders aan zekere fil­men gege­ven om hem op te heme­len; het gebeurt dan ook wel meer dat een onbe­dui­dende film als hors série wordt beti­teld.

2°) Glo­ria Swan­son heeft rood­bruin haar.

3°) Mary Phil­bin, juist adres: 1729 3/4, Wil­cox Ave­nue, Hol­ly­wood (Cal.) U.S.A.

N.B. — Namen met genoe­gen ken­nis van uw schri­j­ven, en in der waa­rheid gezegd, we bek­la­gen U diep, maar dienen U tevens te bedan­ken voor het ver­trou­wen dat U in ons heeft. Als de Win­ter komt is, ons inziens, een pracht­film. NEMO.

N.-B. — Vra­gen ons na Zon­dag loe­ge­ko­men, wor­den in het vol­gend num­mer beant­woord.

ONS PHO­TO­HOEKJE

HER­CULES ont­ving gra­tis de phöto van Ses-sue Haya­kaw'a, for­maat 20x23, na 16 dagen .

VAN GOF.Y, JOSEPH, ont­ving gra­tis de vol­gende pho­tos van: Séve­rin Mars, na

14 dagen; Theo­dore Roberts, na 2 maan­den; Jack Holt, na 1 1/2 maand; De Max, na 8 dag.; Romuald Joubé, na 1 maand en 4 dagen; Jean Angelo, na 2 maan­den,; André Roanne, na 4 dagen; Joë Ham­man, na 4 maan­den; Georges Char­lia, na 2 1/2 maan­den; Frank Kee­nan, na 6 maan­den; René Navarre, na 3 weken; Georges Vaul­tier, na 6 weken; Regi­nald Denny, na 4 1/2 maan­den; Anto­nio Moreno, na 3 1/2 maan­den; Eric Bar­clay, na 3 maan­den; Richard .Bar­thel­mess, na 6 maan­den; Pierre Hot, nà 4 maan­den en 3 dagen; Mia May, na

1 maand en 14 dagen; Maë Mur­ray, na 2 1/2 maan­den; Pau­line Fré­dé­rick, na 2 maan­den; Alla Nazi­mova, na 1 1/2 maand; Glo­ria Swan­son, na 4 maan­den; Régine Dumien, na 14 dagen; June Caprice, na 3 weken; France Dhe­lia,' na 7 weken; Lucienne Legrand, 3 maan­den; San­dra Milo­wa­noff, na 3 1/2 maan­den; Gina Manès, na 5 maan­den; Hélène Chad­wick, na

2 maan­den; Ginette Mad­die, na 1 maand. — Allen op post­kaart­for­maat.

MELAIT VAN JAVA ont­ving de pho­to’s van Agnès Ayres, 17x22, na 38 dagen; Maë Mur­ray, 20x25, na 9 maan­den; Alice Terry, 18x13, na 2 maan­den; \Vil­liam Far­num, 20x25,na 40 dagen; William’s Hart, T x22, na 34 dagen; 2e photo van Pris­cilla Dean, mits 25 Am. cen­ten, 20x25. (zeef prach­tig) en 2e photo van Rudolphe Valen­tino, mits 25 Am. cen­ten, 20 x 25, als Mon­sieur Beau­caire (ook zéér mooi).

KINE­MA­NIEUWSJES

VOOR DIE­GE­NEN die het nog niet weten, zij gezegd, dat Lon Cha­ney gehuwd is. Hij heeft een zoon, zoo groot als hij.

DE IDEAL FILMS heb­ben zich de rech­ten ver­ze­kerd, om op het doek te bren­gen « Char­ley's Aunt » (Char­ley’s Tante). Wie de hoof­drol spe­lei.i zal, is nog niet gewe­ten, doch men spreekt van Dou­glas Mc Lean. De bes­tuur­der van Bal­liol Col­lege, in Enge­land, heeft de Com­pany aan­ge­bo­den, de too­nee­len van het col­lege op hun gron­den te nemen. Zij zal zelf zor­gen voor de stu­den­ten-figu­ran­ten.

WAR­NER BAX­TER, de film­spe­ler, wordt ver­zocht, om een zekere rol te ver­tol­ken, zich het hoofd gansch kaal te sche­ren. .


KINE­MA­WE­RELD »

E MUR­PHYS­BURG, een klein stadje, heb­ben eenige strenge hee-ren eene veree­ni­ging voor het ver­de­di­gen der Open­bare Zede­lij­kheid ges­ticht. Onver­murw­bare vijan­den der

plaat­se­lijk dag­blad, in den ban ges­la­gen. Jane moet in het onde­rhoud voor­zien van eene zie­ke­lijke zus­ter die, tot overma van ramp, met een onver­be­ter­lijke luiaard gehuwd is.

meest onschul­dige ver­ma­ken, heb­ben deze hee­ren Jane Crosby, eene dan­seres van het Groot Thea­ter te New-York en Toby Cass­well, hoof­dre­dak­teur van het

Maar de hee­ren dier Zede­lij­kheid­sver-eeni­ging had­den de gewoonte als zij naar New-York trok­ken, van hunne prin­cipes in de sta­tie te depo­nee­ren. Jane

THE TOWN SCAN­DAL"* UNI­VER­SAL ATTRAC­TION

De Schi­jn­hei­li­gen

(Les Hypo­crites - The Town Scan­dal) Jane Crosby.GLA­DYS WAL­TON

« KINE­MA­WE­RELD »

Ö-LADVS WAL­TON •" "THE TOWN SCAN­DAL"

A UNI­VER­SAL ATTRAC­TION

behaald iede­ren avon­d'een reu­zen­succes en moest zich ver­de­di­gen tegen de aan­val­len van hare bewon­de­raars, waa­ron­der zich de ban­kier, de kleer­ma­ker en ad-vokaat van Mur­phys­burg bevon­den.

Terug in de geboor­tes­tad aan­ge­ko­men, deed Jane tever­geefs een beroep op hare bewon­de­raars van den vori­gen dag, ten einde eeni­gen onders­tand te kun­nen beko­men voor hare zus­ter.

Bij­ges­taan door Toby, die haar bemint, en die zij bemint, bes­luit zij de schi­jn­hei­li­gen in het ver­derf te stor­ten.In .het plaat­se­lijk dag­blad laat zij « De Gedenk­schrif­ten eener dan­seres » ver­schi­j­nen, waa­rin op zeer door­schi­j­nende wijze zekere hee­ren te her­ken­nen zijn. Groote beroe­ring in de hui­shou­de­lijke kam­pen. De hee­ren komen haar smee-ken en bid­den van haar voor­ne­men af te zien. Onmach­tig het jonge meisje om te koo­pen, trach­ten zij, maar te ver­geefs, de hand te leg­gen op ’t ver­dere gedeelte van het men­gel­werk. Maar Jane zege­viert: de les is afdoende geweest. Die hee­ren heb­ben, bes­lo­ten de Zede­lijk-heid­sve­ree­ni­ging te ont­bin­den en Jane ver­trekt met Toby naar New-York alwaar zij zul­len huwen.

UNI­VER­SAL-FILM, rue St. Michel, 28, BRUS­SEL

( KINE­MA­NIEUWSJES

ER GAAT GEEN WEEK voor­bij of Bus­ter Kea­ton en zijne vrouw Natha­lie Tal­madge, ont­van­gen het bezoek van een foto­graaf. Dezen neemt dan elke maal van de twee zoontjes van den filmk­luchts­pe­ler een por­tret; dit zal zoo duren tot hun meer­der­ja­ri­gheid. Wan­neer zij dan opge­groeid zijn, heeft men van de jon­gens afbeeld­sels op eiken ouder­dom. Dit zal ten lan-gen­laatste ' een merk­waar­dig doku­ment vor­men. N

L0V1ZE FAZENDA is een andere fil­mac­trice, welke nu op haar beurt de kluch­ten vaar­wel gaat zeg­gen om dra­ma­tische rol­len te ver­tol­ken.

OP DE FILM heeft men alreeds en veel zelfs Col­leen Moore zien roo­ken. In het wer­ke­lijke leven doet zij dit niet. Zij houdt er wel van maar zij wordt tel­kens.... zee-ziek.

SINDS ALICE TEDDY beroemd werd met haar ver­tol­king in « De Vier Rui­ters van de Apo­ca­lip­sus » draagt zij steeds een blonde pruik. Voor de eerste maal zal men haar zien met haar eigen haar in « The Arab ».

«SECRETS» zal gerang­schikt wor­den tus-schen de beste pro­duc­ties van Norma Talma dg-e

IN DVIT­SCHLAND brengt men op de markt een film « Louise van Coburg » of «_Het Mar­te­laar­schap eener Prinses » met in dé hoof­drol­len Carla Nel­sen en Conrad Veidt. Regie Rolf Raffé.

KATHEIUNE LEE welke sedert lang, Zich van het witte scherm terug­ge­trok­ken haal. keert nu tot het­zelfde weer en wel in de film «The-Moun­te­back» met Anna Q. Nils­son en Ernest Tor­rence in de hoof­drol­len.

DE VER­TEL­SELS VAN

RARE MARUS

QE LUI­MIGE REVUE VAN

”DE SNUI­VER ’’

OVE­RAL TE VER­KRI­J­GEN

50 CEN­TIEM


pst

es« 1

WS9tt£3£Â

Een nieuw Reu­zen­ge­bouw te New-York het­welk zal vol­tooid zijn in 1925

Bij­gaande afbeel­ding is het nieuwe hoofd­ge­bouw der mach­tige film­maat­schap­pij Para­mount, het­welk op het oogen­blik in aan­bouw is te New-York, in de Times Square, in het hartje der wereld­stad. De hoof­din­gang komt uit op Broad­way, de ein-delooze straat van Ban­ken, Schouw­bur­gen en gróote inrich­tin­gen.

De hoogte van die nieuwe wol­ken­krab­ber is 115 meters. Twee ver­die­pin­gen zul­len inge­no­men wor­den door de buree­len van Para­mount. Om in de Schouw­burg­zaal te gera­ken moét men een prach­tig ver­sierde gang door van 400 meters lengte op 20 meters breedte; 12 lif­ten zul­len dienst doen om elkeen op zijn bes­tem­ming te bren­gen.


« KINE­MA­WE­RELD »

Wie zijn de hui­dige mil­lion­naires van het Witte Doek?

De mil­lioen­be­zit­ters van het Witte Doek wor­den in twee reek­sen inge­deeld: die­ge­nen welke het blij­ken te zijn en die welke het wer­ke­lijk zijn. De eenen sta­pe­len hunne inkom­sten op en bes­chik-

Van allen zou men kun­nen zeg­gen dat ken op het hui­dige oogen­blik over reu­sach­tige kapi­ta­len; de ande­ren verk­wis­ten en sta­pe­len niets op. De eers­ten ku, n-nen op de vin­gers geteld wor­den, en de

REX INGRAM

This young direc­tor refuses to be out­done even by him­self. Not content with esta­bli­shing endu­ring fame with his “Four Hor­se­men” he plans to go him­self one bet­ter with “Sca­ra­mouche.”

met wereld­be­roemd­heid, van goed gekende per­soon­lij­khe­den maar toch zoo goed nog niet als een Fair­banks, Pick-ford of Cha­plin.

ande­ren bes­taan uit ontel­bare ster­ren, hun for­tuin op hun gelaat ligt. Het gelaat is het voor­naam­ste kapi­taal waar­van de hooge sala­ris­sen de intres­ten zijn.​Deze

« KINE­MA­WE­RELD »

intres­ten verk­wis­ten zij allen. En zooals het gewoon­lijk gaat: het kapi­taal wordt al spoe­dig aan­ges­pro­ken en na eene per­iode van vijf jaren is de intrest ook weg. Zij verk­wis­ten alles tot het laatste toe, ver­kie­zende van oogen­blik­ke­lijk, al zij het dan ook maar tij­de­lijk, van de vruch­ten van hun succes te genie­ten. En noch­tans zou­den deze zoo duur­zaam kun­nen zijn, indien de film­ster­ren zich maar aan

op ’t oogen­blik, ver­schei­dene malen mil­lion­naire. Maar of hij bij de eerste vraag over een mil­lioen zou kun­nen bes­chik-Wij spre­ken niet over de zwelg­par­ti­jen, men merkt er wei­nig van. Maar een groot huis, toi­let­ten, weel­de­rige rij­tui­gen, dienst­bo­den en de onver­mi­j­de­lijke fami­lie, vers­lin­den met vraat­zucht zoo onge­veer weke­lijksch eene som van rond de 1000 dol­lars. En boven­dien zijn er ontel-

Although she has threa­te­ned to leave the screen seve­ral times the lure of the camera is too great. She has a big part in “Sca­ra­mouche."

een meer regel­ma­tige levens­re­gel kon­den aan­pas­sen.

men zeer duur te staan. Dik­wi­jls komen de lief­da­di­gheid, de publi­ci­teit, de gif­ten dan nog in reke­ning, en wat al meer! Dààr waar er water is, kan men spon­zen vin­den. En te Los Angeles leven er zeer vele spon­zen die op de kos­ten der ster­ren leven, ter­wijl zij ze vers­ma­den.

Indien wij al zijn inkom­sten moes­ten samen­trek­ken, is Dou­glas Fair­banks nu

bare uit­ga­ven, waar­van wij hier geen gedacht heb­ben, en waar­van eene ster toch niet te bui­ten kan. Luxe-pho­tos koken, is nu eene andere vraag! Zijne for­tuin, zoo zegt hij zelf, ver­plaatst zich gedu­rig, treedt uit de eene zaak om zich daarna in eene veel groo­tere te interes-see­ren. De op het hui­dige oogen­blik bes­chik­bare dee­len zijn rela­tief mager. Fair­banks bezit eenige 'so­liede eigen­dom­men in den Staat Cali­for­nië. Hij bezit


« KINE­MA­WE­RELD »

een land­goed te Santa Bar­bara. Zijn huis alleen te Bever­ley Hills wordt op 300,000 dol­lars ges­chat.

Tij­dens den oor­log heeft Mary Pick-ford voor 625,000 dol­lars Ver­de­di­gings-Bons inges­chre­ven, ter­wijl zij 125,000 dol­lars comp­tant aftelde. Maar men zegt dat zij onts­la­gen is gewor­den om de rest te stor­ten, uit hoofde der groote werk­zaam­heid welke zij in het belang dier Lee­ning, door het geheele land heeft ont­plooid. Naar de schat­tin­gen uit­wi­j­zen, moet het for­tuin van Mary Pick­ford nu op ’t oogen-'blik zoo iets van rond de 4 à 5 mil­lioen dol­lars bedra­gen. Han­dig en zaken­rijk, alhoe­wel artiste zijnde, heeft Mary boven­dien het geluk nog eene moe­der te heb­ben waar­van de finan­cieele han­di­gheid in de kine­ma­mid­dens spreek­woor­de­lijk is gewor­den.

* Cha­plin, die eèn uiterst zui­nig man is, bezit eene belan­grijke for­tuin in gron­dei­gen­dom­men. Het ter­rein van zijn stu­dio te Hol­ly­wood is in waarde drie­maal ver­dub­beld sinds hij het kocht, en is nu wel eenige hon­der­dui­zen­den dol­lars meer waard. Men zegt dat The Kid alléén hem meer dan 800,000 dol­lars heeft opge­bracht.

Rex Ingram, welke De Roman van een Koning en De Vier Rui­ters van den Apo-calyp­sus draaide, is eene der nede­rig­ste, doch even­wel der mach­tig­ste per­soon­lij­khe­den van Hol­ly­wood. Hij is over een zes­tal jaar aan kinema gaan doen met de vaste over­tui­ging van, zoo­dra hij genoeg ver­diend had, zich aan zijn gelief­koosd vak, het beeld­hou­wen, te gaan wij­den.

Met dit doel werkte hij erns­tig en hard, tot­dat de Vier Rui­ters hem eene wel­ver­diende beroemd­heid bezorg­den.Zijn laatste kon­trakt met de Metro bezorgde hem meer dan een mil­lioen dol­lars in de twee jaar.

Maar het gebruik dat hij, en zijne lief­tal­lige echt­ge­noot, Alice Terry, maken, is een zon­der­ling iets. Bei­den heb­ben hun hart in Europa, ln de Riviera gela­ten, en in afwach­ting leven zij er van te Hol­ly­wood in een een­vou­dig, doch zeer net en uiterst smaak­vol bemeu­beld vil­latje, alwaar zij, zon­der eeni­gen twi­j­fel, veel geluk­ki­ger zul­len zijn dan, omringd van een klein leger dienst­bo­den. Alice Terry onde­rhoudt haar huisje bij

mid­del van een rei­ni­ger door het lucht­le­dige. Hun over­schat over­schot op beide inkom­sten wordt in spaar­kas­sen of ver­ze­ke­rin­gen ges­tort, ten­zij Oom Sam, er bij mid­del van zijn belas­ting­ma­chine wat komt aan tor­nen.

Bui­ten eeni­gen twi­j­fel is de meest gefor­tu­neerde kinema-groep voor ’t oogen-blik de com­bi­na­tie Tal­madge-Kea­ton-Schenck. Norma en Constance ver­la­ten iedere week de kas, zwaar gela­den, onder den last van dui­zen­den dol­lars.

Door zijne ver­bin­te­nis met de Metro en zijn huwe­lijk met Natha­lie Tal­madge heeft Bus­ter Kea­ton zich eene prin­se­lijke ( for­tuin ver­ze­kerd. Joseph Schenck, de echt­ge­noote van Norma Tal­madge, de froote baas der Veree­ni­ging, welke ver­schei­dene stu­dios omvat, debu­teerde in eene kleine inrich­ting van Coney-Island. Hij was geïn­te­res­seerd in «Palis­sades Park», een uits­pan­ning­soord aan den Hud­son, en dààr ver­wierf hij het noo-dige kapi­taal om aan kinema te kun­nen gaan doen.

Cecil Blount de Mille, die nu wei drie mil­lioen waard is, heeft zijne eigene zaken beter kun­nen bes­tu­ren als De Zal­men *>an Ana­tole. Steeds was hij aan den arbeid. Hij stond op de bres, te samen met Jesse J. Lasky, tij­dens de wor­ding­spe-riode van den Ame­ri­kaansche kinema... Eerst had­den bei­den een tegens­lag te boe­ken als regis­seurs, maar nadien kon­den zij toch 20,000 dol­lars bijeen ver- / gaard kri­j­gen, wat hen toe­liet een film van The Squaw Man, een too­neel­stuk dat in Ame­rika toen­maals veraf­good werd, te draaien, met Dus­tin Far­num in Jde hoof­drol. De film sloeg in en hie­raan heb­ben zij voor een niet onaan­zien­lijk gedeelte de grond­slag hun­ner weder­zijd-sche for­tuin te dan­ken.

De twee Far­num’s, William en Dus­tin lij­ken zeer rijk te zijn. Op de kust van den Stil­len Oceaan is Dus­tin meer ver­maard als eige­naar en als stuur­man van snel­va­rende motor­jach­ten, dan artist-William bezit uit­ges­trekte gron­den en kan weke­lijksch een chèque van 10,000 dol­lars gaan ops­trij­ken inge­volge eene ver­bin­te­nis op lan­gen ter­mijn met dé Fox.

In Cali­fo­nië en te Sag-Har­bour (L.I.), bezit hij uit­ges­trekte gron­den, prach­tige

« KINE­MA­WE­RELD »

land­hui­zen, motor- en zeil­jach­ten, vlieg-machie­nen, autos en alle andere bij­hoo-righe­den welke wij, in onze ver­beel­ding, onze kinema-hel­den toe­den­ken.

Charles Ray stond aan het hoofd zij­neer eigene maat­schap­pij. Bui­ten eene mooie dese­den­tie in de duurst wijk van Hol­ly­wood, houdt hij er nog eene vrouw p na die ver­schei­dene maal per week, van toi­let veran­derd, en die er geene wilt dra­gen die onder de 700 dol­lars kos­ten. Vol­gens de laatste berich­ten, is Charles Ray’s maat­schap­pij ban­kroet gegaan en bevindt hij zich in moei­lijke finan­cieele omstan­di­ghe­den.

De lange loop­baan van Alla Nazi-m#sm bij de Metro, aan het weke­lijksch

sala­ris van 13,000 dol­lars, heb­ben haar onget­wi­j­feld een mooie spaar­pot bezorgd. Want zij houdt niet van uit­wen­dige praal en over haar finan­cieele toes­tand rept zij geen woord. Zij bezit twee pracht­wo­nin­gen: eene te Hol­ly­wood, en eene te New-York, als­mede eene gan-sche ver­za­me­ling rij­tui­gen. Charles Bryant, haar echt­ge­noot en mana­ger, heeft reeds meer­maals verk­laard, dat hij geen cent van een van bei­den ooit in de kinema zou willen ste­ken.

Alla kan dus als rijk aan­zien wor­den.

Tus­schen de arties­ten welke onlangs aan het kine­ma­to­gra­phisch uits­pan­sel zijn ver­sche­nen, kun­nen er amper tien op de dui­zend als mil­lion­naires aan­zien wor­den. NEMO.

K1NE­MA­NIEUWSJES

Wat zij ver­die­nen

0« Asso­cia­ted Press, van Hol­ly­wood, komt een lijst uit te geven van de sala­ris­sen vaa fil­mar­ties­ten

Per weck

1924 1922

Bar­bara. La Marr . Dol­lars 3500 300

Conway Tearle 2700 iSoo

House Peters 2500 1500

Mil­ton Sills 2200 750

Flo­rence Vidor 2000 1250

Blanche Sweet 1800 1250

Jane Novak 1750 750

Ernest Tor­rence 1750 4ou

Percy Mar­mont 1500 408

Tom Moore 150.0 550

Anna Q. Nils­son 1500 4U0

Wal­lace Ileery 1500 400

Noah Beery 1500 500

Lew Cody 1500 500

Adolphe Men­jou .... 1250 300

John Bowers 1250 500

Enid Ben­nett 1200 500

Louise Fazenda 1000 300

Claude Gil­ling­wa­ter .. 1000 500

Cullen Lan­dis 1000 350

Rus­sell Simp­son 1000 500

Lewis Stone 1000 1000

Har­ri­son Ford 850 400

Alan Hale 850 400

William V. Mong 850 450

Tully Mar­shall 800 400

zasu Pitts 750 300

Alec Fran­cis 000 Ôwv

Kath­lyn Williams 600 350

En dit zijn nog niet eens de groote ster­ren!

NA ZIJNE PRACH­TIGE VER­TOL­KING van de wreede » Koning Pha­raon » in de Para-mount­film « The Ten. Com­man­de­ments »

spreekt men van niets' anders meer dan «ver Charles de Roche, de knappe Fransche film­spe­len Kor­te­lings zul­len wij hem zien in een andere belan­grijke film met Pola Negri in

HOE GEK DE CEN­SUUR KAN ZIJN, toont

• ans het vol­gende:

In Ame­rika, het land der vri­j­heid, heeft men in al de Sta­ten ver­schil­lende gedach­ten over de publieke zeden. Welnu over de film van Char­lie Cha­plin A Woman of Paris (De Open-bare Mee­ning) zijn door de hee­ren cen­sors ver­schil­lende oor­dee­len geveld. In de Staat New-York werd de film nage­zien en gela­ten zooals hij was. In Pen­syl­va­nia moest het too-neel van de zelf­moord er uit, alsook de too-nee­len van het res­tau­rant, waa­rin men cham­pagne dronk. In Kan­sas, aan­ziet men het roo-ken van siga­ret­ten zoo erg als zelf­moord en daa­rom vlo­gen in' dien Staat de too­nee­len, waa­rin men siga­ret­ten rookt, er onge­na­dig uit.

EEN ANDER VOOR­BEELD, maar dit­maal in Enge­land, aan­gaande de onbe­gri­j­pe­lijke daden der cen­sors, willen wij aan­ha­len.

Het gebeurt meer­maals dat die hee­ren zekere titels van fil­men afkeu­ren en de'uit­ge­vers dwin­gen, deze te1 veran­de­ren. Dit is de film « Three Weeks », naar het beroemde werk van Eli­nor Glynn, over­ko­men. Men heeft aldus die titel veran­derd in « The Romance of a Queen». Het aar­dige ech­ter van de his­to­rie is, dat men op alle plak­ka­ten van de kiner­nas, waar deze film ver­toond werd, kon lezen, dat het sce­na­rio werd getrok­ken uit « Three Weeks», dit ook stond in alle dag­bla­den. De rede is een mys­te­rie. Uit de gansche film werd niets geno­men en dit maakt het mys­te­rie nog mys­te­rieu­ser.

AL DIE­GE­NEN welke belang stel­len in kinema, in Enge­land, te begin­nen van den han­dels­man tot den een­vou­di­gen kinema-bezoe-ker, kla­gen fel over de cen­suur op de Rritsche eilan­den. Ei- zijn reeds zoo­vele geval­len voor­ge­ko­men, dat men zich afvraagt of die hee­ren cen­sors gek gewor­den zijn. Op alle moge­lijke wijze heeft men naar oplos­sin­gen gezocht over ./ zekere bes­lui­ten, maar zon­der resul­taat... Het schi­jnt dat die stomme cen­suur een inter­na­tio­nale ziekte gewor­den is.


Onze Ciné-Romans

In den Wer­vel­storm

(The Old Homes­tead - Sous la Rafale)

bewerkt naar het sce­na­rio van de Parai­nount-iilm door Ed. Neorg

(4e VER­VOLG)

Dade­lijk ging hij in zijn onge­woone ver­bli­jf­plaats op ver­ken­ning uit en zag met vol­doe­ning dat zijn cel gelijkv­loers gele­gen was. Hij sprong op een kleine bank en zag door een vens­ter de open vel­den; ook bemerkte hij zijn getrouwe Polo­chon welke, op zijn ach­terste geze­ten, gedul­dig naar zijn mees­ter wachtte.

Jack had reeds een paar sta­ven door­ge­vi­jld wan­neer hij plots gerucht hoorde. Onmid­del­lijk daa­rop werd de deur geo­pend en liet men Ruben bin­nen tre­den.

« Heer­lijk! » lachte de zwer­ver. « De She­rift denkt dat ik mij ver­veel en zendt rnTj een kame­raad. Wij zul­len ken­nis maken... Maar, heb ik u depen mor­gen niet gezien, op die hoeve, waar men mij zoo goed ont­van­gen heeft? » vroeg Jack.

Ruben knikte beves­ti­gend... Hij gevoelde gee» lust tot pra­ten... De gebeur­te­nis­sen had­den elkaar zoo snel opge­volgd dat hij dacht te droo­men.

Het hoofd, tus­schen de han­den, bleef hij lang dooi voor de opmer­kin­gen .van Jack. Dan, plots, bij een gevoel van opluch­ting, ver­telde hij gansch zijn avon­tuur.

« Welnu » zegde zijn gezel, « wilt ge mijn raad ken­nen: Wees niet ont­moe­digd; ge zult een jaar moe­ten « zit­ten », op zijn hoog­ste mis­schien 18 maan­den; ge zijt jong, die tijd zal spoe­dig ver­loo-pen zijn. »

« Maar, ik zeg u dat ik onschul­dig ben! » riep Ruben wan­ho­pig uit.

« Als ge denkt, mijn arme vriend, dat dit u veel hel­pen zal, dan zijt ge er wel mede. Luis­ter naar iemand die van onder­vin­ding spreekt. Het is zeer moei­lijk aan die lie­den te bewi­j­zen dat ge onschul­dig zijt. Bij hen is men altijd schul­dig. Een­maal in hun klau­wen, dan zijt ge naar den blik­sem! »

In zijn toon lag een zekere auto­ri­teit waar­door Ruben hem ver­won­derd aans­taarde. Voor zich zag hij reeds den lan­gen tijd, welke hij in de gevan­ge­nis zou moe­ten door­bren­gen. En Jack ging maar steeds door:

« Ja, beste vriend, tus­schen ons gezegd, ik heb wel eens gezon­digd aan wild­stroo­pe­rij, maar van­daag heeft men mij, zon­der rede, in d’é doos ges­topt... Edoch, ik ga me gereed maken om de groo-te lucht in te ade­men, om te gaan « vlie­gen », zoo-als wij dat zeg­gen. De wegen zijn vrij, gezond es. als ik u een goe­den raad geven mag, neem de gele-gen­heid waar... Hebt ge « spe­cies » bij? »

« Geld natuur­lijk!... Dui­vels, met geld vero­vert men de wereld! »

In de ver­war­ring, en de omstan­di­ghe­den, hoe de jonge man aan­ge­hou­den werd, had men hem ver­ge­ten af te tas­ten; hij voelde in zijn zak­ken en ant­woordde:

« -Slechts een dozijn dol­lars ben ik rijk. »

« Twaalf dol­lars! Ver­schoo­ning, mijn prins, met

zulk kapi­taal op zak, kun­nen wij bei­den de reis om de wereld maken... Dus, mijn beste, kies,, de tijd vliegt voor­bij: het gevang of de vri­j­heid, dewelke ik u Hof­fe­lijk aan­bied en waar­van ik oogen-blik­ke­lijk ga gebruik maken. »

Het was voor den zwer­ver slechts kin­ders­pel om zich tus­schen de sta­ven te laten gli­j­den,

« Welnu? » vroeg hij, reeds bui­ten, « zijt ge nog niet bes­lo­ten? »

Zijn schran­dere Polo­chon, uit voor­zorg, blafte niet, maar sprong ver­ge­noegd tegen de bee­nen yan zijn mees­ter op.

De rede­voe­ring'van « lus­tige Jack » had in het hoofd van Ruben ver­war­ring gebracht: gevang...

vri­j­heid... hij liet zich beko­ren en kroop ins­ge­lijks naar bui­ten.

« Op weg! » fluis­terde de land­lou­per. « Volg mij en mondje dicht. »

Hij volgde...'Maar de weg liep langs de hoeve. Een lautste manes­traal ver­lichtte een kamer waar men een lamp zag bran­den. Het oude huis scheen hem toe te roe­pen:

« Ruben, jon­gen, ga niet weg. Gedenk dege­nen welke u lief­heb­ben en welke gij ook lief­hebt. ..» Hij bleef staan.

« Neen, ik kan niet... ik kan niet vluch­ten... zij zelf zou­den me schul­dig geloo­ven... »

« Voo­ruit, oude jon­gen, het is het oogen­blik niet om zich op te hou­den... Wij zou­den spoe­dig terug aan­ge­hou­den zijn. »

De wegen volg­den elkaar op, ver­der en ver­der ging den tocht en ach­ter zijn gezel van het toe­val ging Ruben met geen gerust hart. Des avonds kon hij zijn tra­nen niet meer bed­win­gen en in zijn wan­hoop riep hij twee geliefde namen "tiit: « Vader!... Mary!... »

Op de hoeve ging men dien nacht niet sla­pen, steeds hopende Ruben te zien terug komen.

« Zij heb­ben hem gehou­den, Jos » zegde des mor­gens Tante Tilly, met tra­nen in de. oogen. « Helaas, hoe gaat de arme jon­gen zijn onschuld bewi­j­zen? »

« Wees niet zoo droe­vig, zus­ter. Het is aan hen zijn schuld te sta­ven, en dit kun­nen zij niet, daa­rom zal het niet lang duren dat onze jon­gen in vri­j­heid zal komen... Maar, het is gelijk, nooit heb ik kun­nen den­ken dat Hol­brook zoo hard­voch­tig zou kun­nen zijn... Een vriend sedert 30 jaar...»

« Die man, een vriend! Zeg lie­ver een bloed­zui­ger! Door uw goed­heid en ver­trou­wen ziet gij niets!... Mary is klaar­der­ziende dan gij, niet­te­gens­taande uw hoo­gen ouder­dom. Zij zegde mij daar even hoe die vrek en zijn zoon haar altijd afschuw heb­ben inge­boe­zemd eve­nals aan mij. »

« I’s dit waar, mijn kind? » vroeg Non­kel Jos aan Mary.

« Zeker oom; Ruben weet dit zeer goed. Die Hol­brook maakt me bang... Wat de zoon betreft, die is een glhi­per... »

« Och kom, gij bei­den over­dri­jft!...- Op mijn woord, ge gaat mij mijn goed humeur doen ver­lie­zen! Doch, ik weet beter, ik zal daar eens met den She­riff over pra­ten. »

« Hij zal toch niet wei­ge­ren u bij Ruben te bren­gen. niet­waar? » vroeg Tilly. « Wilt gij het dejeu­ner mede nemen dat ik voor hem heb gereed gemaakt? »

« KINE­MA­WE­RELD »

« Zeker wel... de arme jon­gen... Mary zal me wel willen ver­ge­zel­len; alleen moet ik u zeg­gen dat ik naar Hol­brook ga; ik moet hem den wis­sel gaan beta­len welke heden ver­loopt. »

« Wan­neer ik bij u ben, Non­kel Jos, ben ik niet bevreesd1; ik zal geluk­kig zijn Ruben te kun­nen zien om u te hel­pen hem te troos­ten. » Wan­neer zij Gan­zey nader­den, waar kalme rust heer­schte, in tegens­tel­ling met de gevoe­lens in de har­ten .onzer beide per­so­nen, dan ont­moet­ten zij den ouden Hol­brook en Lern.

« Ik ging juist naar u toe » sprak Jos hem aan. « Zie­hier do 400 dol­lars welke ik u schul­dig ben. » « En zie­hier uw wis­sel » ant­woordde de onder, na zorg­vul­dig de bil­jet­ten nage­teld te heb­ben. « Ge zijt stipt met uwe beta­lin­gen, maar ver­geet niet dat er nog drie wis­sels zijn; in Sep­tem­ber, Decem­ber en Maart. »

cc Het is mijn gewoonte niet te ver­ge­ten, Hol-rrook. »

« Ik weet het, maar na wat er nu gebeurd is, ben ik ver­plicht scher­per toe te zien. Daar­bij, ik heb dezen nacht wel nage­dacht; ik ben een recht­vaar­dig man; ik ben bereid mijn klacht terug te trek­ken indien ge mij terug geeft het­geen Ruben mij onts­to­len heeft. »

« Ruben is onschul­dig! » pro­tes­teerde met kracht de oude man. « Maar Hol­brook, gebruik nu eens uw gezond vers­tand. Waa­rom zou mijn jon­gen ges­to­len heb­ben, hij die nooit geld uit­geeft, geen verk­wis­ter is. zelfs nooit uit­gaat? »

« Mijn arme Whit­comb, uw vader­liefde slaat u met blind­heid. Gij denkt zeker dat de She­riff sedert de aan­hou­ding van Ruben ges­la­pen heeft. Hij beeft gis­te­ren avond hem uit mijn maga­zijn zien komen, daarna hem zien spre­ken met Rosine Blaine. Dit voor­val kwam hem. in den beginne niet vreemd voor, maar na den dief­stal deed hij opzoe­kin­gen, waar­door het niet lang duurde dat hij tot de ont­dek­king kwam, dat dit meisje om 10 uur den trein geno­men heeft voor Bos­ton. Dus, was het niet moei­lijk een bes­luit te trek­ken. De She­riff ging naar Ruben oem hem mede te dee­len dat loo­che­nen onneo­dig is, daar wij alle dra­den van die zaak in han­den heb­ben. »

« Maar sacre­bleu! » liep Jos uit, « is dit nu een rede om mijn zoon te bes­chul­di­gen? Omdat hij net Rosine Blaine ges­pro­ken heeft en zij ver­trok­ken is? Wilt gij weten hoe wei­nig hij om die « mam­me­sel » geeft? Gis­te­ren juist heeft mijn Ruben met mijn nichtje Mary elkaar de tee­derste beken­te­nis­sen gedaan. Kom kind, wij gaan de She­riff vin­den, hij moet een ander spoor zoe­ken. »

Ter­wijl Whit­comb, Mary en Hol­brook naar de She­riff gin­gen, voelde Lem toch een zeke­ren angst; hij was niet gerust.

De oude pach­ter wachtte een bit­tere veras­sing; de She­riff kwam juist vast te stel­len dat zijn twee vogels gaan vlie­gen waren.

« Maar Ruben is ontv­lucht! » riep hij. « Hij iieeft de ijze­ren sta­ven van zijn vens­ter door­ge­vi­jld, de ban­diet! Ook heeft hij die vage­bond met zich geno­men welke bij hem opges­lo­ten zat! »

« Welnu, Whit­comb » lachte de oude Hol­brook, « ik zou zeg­gen dat ge niet meer zoo zeker zijt van de onschuld van uw lieve jon­gen! »

Lem, welke juist bij­ge­ko­men was, voegde er sar­cas­tisch bij:

« Er is nu geen twi­j­fel meer moge­lijk dat hij het geld ges­to­len heeft en met Rosine gev­lucht is. Zij zul­len wel afges­pro­ken heb­ben waar ze elkaar moe­ten ont­moe­ten. Meer­maals heb ik hen in de vel­den samen gezien, n Deze woor­den, meer tot Mary gericht, mis­ten hun doel niet. Zij werd er pijn­lijk door getrof­fen; zij herin­nerde nu ook, den vori­gen avond gezien te heb­ben dat Ruben vrien­de­lijk tegen Rosine lachte;

zij achtte de jon­gen niet in staat tot iets slechts, maar wel was het moge­lijk dat hij lie­ver een ele­gant dan een een­vou­dig meisje had. Doch, bij den blik van den akê­li­gen Lem, wist zij niet wat 'den­ken; waar zij ech­ter zeker van was, dit was van de onschuld van Ruben, wat den dief­stal betrof.

Jos Whit­comb stond als aan den grond gena­geld. De ontv­luch­ting van zijn zoon kwam hem als iets zon­der­lings voor... Maar toch dacht hij: « Neen! Neen! Neen! Mijn jon­gen isi geen dief! » Om te vluch­ten moest « de kleine » door een, zeke­ren schrik zijn aan­ge­gre­pen. Hij bes­loot dan ook met te zeg­gen:

« En toch, steek ik mijn twee han­den in het vuur om te zeg­gen dat Rublien onschul­dig is! Onschul­dig! Hoort ge dit, Hol­brook?... Welnu, daar gij zijn schuld staande houdt, neem ik uw voors­tel aan, om traps­ge­wi­jze die 2000 dol­lars terug te beta­len, op voor­waarde dat ge die onbillijke klacht intrekt. »

Dit was ook alles wat den hardvcch­ti­gen kerel ver­langde. Voor den vorm ant­woordde hij:

« Ge weet, Whit­comb dat ik een recht­vaar­dig man ben, niet­waar? Ik zou dit geld niet aan­vaar­den indien ik niet zeker was dat Ruben het niet geno­men heeft. Daar ik geen tij­ger ben zal ik u konink­lijk behan­de­len, met u groote tusscheöruim-ten te geven om de 2000 dol­lars effen te maken. Die som, met de gebrui­ke­lijke intres­ten en vaste» waar­borg, kunt ge in twee­maal beta­len. De eerste helft met den wis­sel van Sep­tem­ber en de andere helft met degene van Decem­ber. Kom op mijn bureel om uw hand­tee­ken te zet­ten, ik zal dan van alle ver­vol­ging afzien. Ge zult niet kun­nen zeg­gen dat ik u niet als vriend behan­del. Maar, als ik u een goe­den raad mag geven, zoek zelf die Rosine op en geef haar een afstraf­fing, welk haar eeu­wig geheu­gen zal. »

« Neen! Ik wil de vri­j­heid van mijn onschuldi-gen zooil terug­koo­pen! Dit meisje ach­ter­vol­gen, zou betee­ke­nen dat ik over­tuigd hen van gemeen­schap te heb­ben met mijn jon­gen en voor mij is dit vast en zeker onmo­ge­lijk! Dat men haar in vrede late! »

Nie­mand bemerkte op dit oogen­blik den lach om den mond van Lem: Rosine opzoe­ken zou de waa­rheid doen ont­dek­ken. Rosine bui­ten de zaak was voor hem de vei­li­gheid.

Haas­tig zijnde er gedaan mee te maken, volgde Jos de oude Hol­brook. Daarna, in gezel­schap steeds van Mary, nam hij den terug­weg naar de hoeve aan. Het meisje dacht niet meer aan die Rosine, omdat haar oom ver­ze­kerd had dat er tus­schen haaien Ruben niets kon bes­taan. Verheugd over die eene zaak, bab­belde zij vroo­lijk met de oude man, niet begri­j­pende wel­ken zwaïen last haar oom zich op de schou­ders gela­den had, met de nieuwe ver­plich­tin­gen tege­no­ver Hol­brook.

« Zoodns, Non­kel Jos, zal wel­dra Ruben terug komen, daar gij die win­ke­lier belooft hebt te beta­len? »

, a Zeker kindje, wees maar gerust. God zal ons de jon­gen weér­zen­den daar hij steeds waar­dig is op onze tee­de­rheid; de schul­dige zal wel eens ont­mas­kerd wor­den! »

Het was cok op God dat de gri­j­saard rekende, om zijn schuld tége­no­ver Hol­brook te kun­nen vol­doen. Tehuis geko­men bracht hij zijn zus­ter op de hoogte der zaak. Zeker, nu zou hij zeer hard moe­ten wer­ken en zich van veel ont­zeg­gen. Maar niets Zou hem te veel zijn voor zijn kind te red­den.

(Wordt voort­ge­zet.)

Ver­wacht: ROBIN H00D


WAN­NEER GIJ HET WOORD

ziet staan, treedt dan bin­nen en gij zijt zeker een aan­ge­naam = oogen­blik door te bren­gen.

Abon­neert u op «Kinema- en Too­neel-wereld». Fr. 15 per half jaar; Fr. 7.50 per drie maan­den.

AAN DE HH. ADVER­TEER­DERS VAN WEEK­BLA­DEN

Wen­scht U een goede publi­ci­teit, plaatst dan uw aan­kon­di­gin­gen In «Kinema- en Too­neel-wereld».

«Kinema- en Too­neel­we­reld» is het beste en meest gele­zen week­blad van Bel­gië.

«Kinema- en Too­neel­we­reld» Is het offloieei orgaan van het Natio­naal Ver­bond der Vlaam-sche Too­neel­maat­schap­pI­Jen, waar­bij bijna al de too­neel­krin­gen van het Vlaamsche land zijn aan­ges­lo­ten. Het Is alleen daar­door reeds het voor­naam­ste famil­le­week­blad van Bel­gië.

Met een aan­kon­di­ging van slechts enkele lij­nen in «Kinema- en Too­neel­we­reld», bereikt men meer dan met heele pages In andere

utaalf h lari Art

«KINEMA- EN TOO­NEEL­WE­RELD» WORDT DOOR HAAR AAN­QE­NA­MEN INHOUD, van

arti­kels van de beste en meest gekende schri­j­vers en let­ter­kun­di­gen van Bel­gië, OVE­RAL GELE­ZEN.

Onze buree­len zijn open alle werk­da­gen, van 9 tot 1 en van 3 tot 7 uur. Korte Gas­thuiss­traat, 16, Ant­wer­pen.

H AOKIN

86, rue des Plantes, 86 — BRUS­SEL(

Biedt aan:

Vij t bui­ten­ge­woons avon­tuur­lijke film - dra­ma’s met

Harry Carry

Drukk. Nep­tune, Steen­hou­wers­vest, 28, AdtW’


il

POUR AVOIR UNE BIÈRE BONNE ET SAINE

Adres­sez-vous à la Bras­se­rie

VAN HOM BEECK

BER­CHEM - Tél. 5210

BIEllKS cri HOÜ­TEILLIÏS - en FUTS

HABILLEZ

VOS

ENFANTS

BRI­TAN­NIA

77, Longue rue d’Ar­gile

Mai­son BER­THY

106, rue de l’Eglise, 106

FOUR­RURES

Arran­ge­ments — Répa­ra­tions Conser­va­tion de four­rures Prix avan­ta­geux — Tra­vail soigne

la four­ni­ture Unie Auto­mo­bile

12, rue Van Ert­born Tél. 2921 ANVERS Tél. 292 ƒ

Agence pour la Pro­vince d’An­vers du Vrai "FERODO"

Agence pour Anvers des Rou­le­ments à billes S. K. F.

Agence géné­rale pour la Bel­gique du Dia­mond et Noble’s Polish

La seule mai­son de la place four­nis­sant aux garages aux prix de gros

PHO­TO­GRA­VEURS

DES­SI­NA­TEURS

EXÉ­CU­TION BOPIDE ET SOI­GNÉE

Champ Vle­mi­nekx. Ö AM VE RS

.... Te le pm - 9209

OUVRAGES DE DAMES

OIT­ViiAGKS DES­SI­NÉS

LAINES, SOIES, COTONS, COUVRE-LITS, NAPPES, STORES, BON­NET­TE­RIE A LA MAIN, DEN­TELLES, JUM­PERS

MAI­SON EMMA

1IAND­WEK­KEN

WOL, ZIJDE, KATOEN, BED­SPREIEN, TAFEL-KLEE­DE­REN, STORES, KAN­TEN, HAND­BREI­GOED, JUM­PERS

Anvers, Rue Von­del­straat, 15, Ant­wer­pen

Autos poui Céré­mo­nies. Mariages, Bap­têmes et Fêtes

Garage J & H. DEHU

Télé­phone 3107

42, Canal des bri­seurs - ANVERS VOYAGES A L’ETRAN­GER - EXCUR­SIONS PRIX A FOR­FAIT

GAR­NI­TURES POUR Fumoirs, Salons, Bou­doirs Chambres à cou­cher Veran­dah Fau­teuils - Club cJ'n­x­jLkC/ys cte- . . C CVXeVMX A IA* ict y/jèü zcJl ik, lEfye£f>eri*'?— A. ô4 e Koo s -

li, Longue rue du Van­neau POOSL&*L -CFfO­ck­jt'i.0ëh XEM ËËBre srRAA­riO

MEUBLES

Les plus grands Maga­sins en Bel­gique

9 Longue rue des Claires 9

(près Meir)

I Grand choix de gar­ni­tures, 200 salles à man­ger, I g chambres à cou­cher, salons, cui­sines, veran­dah's, | I bureaux, lite­ries, chaises-longues, etc. etc. I

Mai­son Amé­ri­caine I

= . = Meilleur mar­ché qu'ailleurs

1 Ouvert tous les jours jus­qu’à 8 h. f. |

Maga­sin fermé 1

BRO­DE­RIES

DES­SINS MODERNES

PER­LA­GE3, BOU­TONS, POINTS­CLAIRS-PLIS­SAGE

Mm RYCKAERT

RUE RUBENS, 17, ANVERS

TRA­VAIL SOI­GNÉ ET RAPIDE

.. EMGELSCH HO ED EN MA GA Z UM..

VÜN­DEL­STR., 19

CAUS

(nabij St. Jans­plaats

Ile laatste nieu­wi­ghe­den in Vil­ten Hoe­den

Uinrje keus =s= Ziet


ROYAL - ZOO­LO­GIE CINEMA

}\êve de seije ans

Molly Dair est une ado­rable jeune fil le de seize ans. Ses parents, hon­nêtes ouvriers, habitent l'un des fau­bourgs de New-York. La maman levée dès l'au­rore, dirige une modesle blan­chis­se­rie, tan­dis <1 ne ie père, Ira­vaille cou­ra­geu­se­ment pour éle­ver sa famille. Les occu­pa­tions de Molly consistent sur­tout à aller livrer le linge aux clients de sa mère.

Seize ans!... Pour le papa Dair, c’esl l'Age de marier mie fille!.,. Aussi, a-t-il trouvé le gendre idéal en la per­sonne de Danny Smith. Mais Moll) n'a au|:un pen­chant pour Danny Smith!... Comme la plu­part des jeunes filles, elle s’esl fait un idéal, et cet idéal res­semble étran­ge­ment à un cer­tain Doc­teur Bryant, jeune céli­ba­taire de la société New-Yor­kaise, dont la for­tune colos­sale a attiré l’at­ten­tion des mères de familles sou­cieuses de "caser leurs filles, ainsi que celle des jour­na­listes, tou­jours à l’af­fût d’un fait ou d’un |>otin à rela­ter. Aussi un grand quo­ti­dien a-t-il publié la pho­to­gra­phie du Doc­teur Bryant, racon­tant mille anec­dotes sur sa vie, sa bonté toute dévouée à la science et deman­dant au public quelle serait l’heu­reuse jeune fille qui sau­rait enflam­mer le cœur de ce céli­ba­taire endurci... et Molly s’est vue en rêve l’élue de ce richis­sime pra­ti­cien!...

Cepen­dant, Molly ne pour­rait jamais connaître ce Doc­teur, Bryan 1 si elle n’était aidée par un heu­reux concours de cir­cons­tances et aussi par son grand ami. « le décou­peur de sil­houettes », qui phi­lo­sophe à sa manière, vend à sa clien­tèle le secret d’être heu­reux. Lt le Hasard qui fait bien les choses met. Molly sur le che­min du Doc­teur un jour où elle est par­tie livrer son linge.

Le Doc­teur est si charmé des manières espiègles de la fillette qu'il offre de la recon­duire chez elle en auto­mo­bile, l es choses n’en res­tent pas là. I n dimanche, ils se ren­contrent chez le pas­teur et ie Doc­teur la recon­duit à nou­veau. La maman Dair, sans façon, l'in­vite à par­ta­ger leur modesle repas. Ceci est loin de plaire au papa Dair.

A quelque temps de là, le Doc­teur Bryant orga­nise 11 n bal au pro­fil d îme oeuvre de cha­rité. .Molly sup­plie son père de lui per­mettre d'y assis­ter; toutes les prières de la fillet le sont vaines! Tard dans la soi­rée, cepen­dant, la maman Dair faci­lite le déparf de sa fille. Le « dérou­peur

PRO­GRAMME du 25 au 29 MAI

Marche....G. F. Haen­del

2 Voyage

(ouver­ture)

Ce Roman ôe jean­nette

comé­die inter­pré­tée par

Shir­ley Mason

Valse De “Faust”

CH. Gou­nod

comé­die dra­ma­tique inter­pré­tée par

Mabel Nor­mand

PRO­GRAMMA van 25 tot 29 MEI

Marsch....G. F. Haen­del

Reis

(ope­ning­stuk)

De Roman van jean­nette

too­neels­pel vetolkt door

Shir­ley Mason

ö. Wals uit “Faust”....​Ch. Gou­nod

dra­ma­tisch too­neels­pel ver­tolk door

Mabel Nor­man

Semaine proc­naiiie

DOU­GLAS FAIRB­fl­riKS

Dans son plus grand suc­cès

ROBIN OES BOIS

Adapt alien musi­cale syn­chro­nique com­plete pour grand Orchestre

de sil­houettes », mis dans la confi­dence, prête à Molly une loi­lelte mer­veilleuse emprun­tée à un cos­tu­mier de ses amis, lit comme Cen­drillon, Molly part au bal... Les évè­ne­ments se suc­cèdent si rapi­de­ment dans cette fête que Molly se trouve bien­tôt dans les bras de son Prince Char­mant. Mal­heu­reu­se­ment nos amou­reux ne peuvent se dou­ter que Danny Smith est au bal et qu’en fiancé écon­duit, il va prendre le rôle de jus­ti­cier! Aussi, lorsque Molly veut rega­gner, le foyer pater­nel au bras du Doc­teur Bryant, papa Dair, fou de colère, jette sa fille à la porte!

Ce qui arrive ensuite, lais­sons au film le soin de vous le conter... Disons seule­ment qu’il y a un enlè­ve­ment en diri­geable, une pour­suite par hydra­vion, un émou­vant sau­ve­tage à deux mille mètres d’al­ti­tude, puis une des­cente en para­chute... et que tout se ter­mine enfin comme dans un conte de fées!

Droom der pest­ten j aar

Molly Dair, een levens­lus­tig en mooi meisje, stelt haar lief­de­si­deaal in Dr Bryant met wie zij in het geheim huwt, trots den wil van haar vader — een een­vou­dig werk­man — die voor haar een zij­ner jonge gezel­len Danny Smith als echt­ge­noot had gedacht.

In het volle van zijn woede, wan­neer vader Dair zijn doch­ter aan den arm ziet van Dr Bryant, werpt hij haar de deur uit.

Een man wil haar tot slach­tof­fer zij­ner begeerte maken en lokT ze in een hin­der­laag. Molly wordt ges­chaakt in een bes­tuur­baar lucht­schip. Maar de echt­ge­noot door zijn zwa­ger ver­wit­tigd, ijlt naar het vlieg­plein en in dolle vaart zet hij met zijn vlieg­ma­chine de scha­ker na én gelukt er in de » lich­ter van de lucht » te berei­ken en met een koord­lad­der landt hij... hoven op het omhul­sel van het lucht­mons­ter.

Hij laat zich langs de wan­den afgli­j­den. Komt tot aan het vens­ter der kabien waar Molly wan­ho­pig vecht met haar aan­ran­der. Boks­par­lij waar­bij deze laatste kno­ckout wordt vers­la­gen.

Neder­da­ling der twee bemin­den met een val­scherm om terug op de aarde een geluk zon­der... wol­ken Ie ken­nen.

Impri­me­rie du Centre, 26, Rem­part Kip­dorp, Anvers