PAU­LINE FRE­DE­RIC in KUNS­TE­NAARS­BLOED

EEN NIEUWE HACKIN FILM

No 45

POUR AVOIR UNE BIÈRE BONNE ET SAINE

Adres­sez-vous à la Bras­se­rie

VAN HOM­BEECK

BER­CHEM - Tel. 5210

KlEB­fiES en BOU­TEILLES - en FUTS

iss8

BSi

HABILLEZ

VOS

'EN­FANTS

BRI­TAN­NIA

17, Longue rue d’Ar­gile

Mai­son BERTH Y

106, rue de l’Eglise, 106

FOUUUU­JRBS

Arran­ge­ments — Répa­ra­tions Conser­va­tion de four­rures Prix avan­ta­geux — Tra­vail soi­gné

La Foiir­niiim limit Âiii­ni­nii­liilt

12, rue Van Ert­born

Tel. 292ƒ ANVERS Tél. 2921

Agence pour la Pro­vince d’An­vers du Vrai "FERODO”

Agence pour Anvers des Rou­le­ments à .billes S. K. F.

Agence géné­rale pour la Bel­gique du Dia­mond et Nobles Polish

La seule mai­son de la place four­nis­sant aux garages aux prix de gros

PHO­TO­GRA­VEURS

DES­SI­NA­TEURS

EXÉ­CU­TION RAPIDE ET S0I6­NEE

Champ Vlem­mekx. 6 ANVERS

OUVRAGES DE DAMES G

OUVRA­GIiS »KSSIXIIH

LAINES, SOIES, COTONS, COUVRE-LITS, NAPPES, STORES, BON­NET­TE­RIE A LA MAIN, DEN­TELLES, JUM­PERS

MAI­SON EMMA

If VM>WEI«KE.

WOL, ZIJDE, KATOEN, BED­SPREIEN, TAFEL-KLEE­DE­REN, STORES, KAN­TEN, HAND­BRE100ED, JUM­PERS

Anvers, Rue Von­del­straat, 15, Ant­wer­pen

Autos pour Céré­mo­nies, Mariages, Bap­têmes

et Fêtes ||

Garage J & H. DEHU

Télé­phone 3107 42, Canal des Bras­seurs - ANVERS

VOYAGES A L’ÉTRAN­GER - EXCUR­SIONS PRIX A FOR­FAIT

7gar­ni­tures

POUR

Fumoirs, Salons, Bou­doirs Chambres à cou­cher V eran­dah Fau­teuils - Club

11, Longue rue du Van­neau

....

MEUBLES

Les plus grands Maga­sins en Bel­gique

9 Longue rue des Claires 9 |

(près Meir) |

I Grand choix de gar­ni­tures. 200 salles à man­ger, g I chambres à cou­cher, salons, cui­sines, veran­dah’s, | s bureaux, lite­ries, chaises-longues, etc. etc.

I .liai­son Amé­ri­caine

Meilleur mar­ché qu’ailleurs I Ouvert tous les jours jus­qu'à 8 h. . |

I Maga­sin fermé 1

iliiiiiiiiiiiiiiiiii­Miiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiii­miiiiii­miii­i­N­i­i­i­i­i­i­i­i­i­i­i­i­i­i­n­i­i­i­i­iiM

2.öd ik, IL

iwre StR aatO

BRO­DE­RIES

DES­SINS MODERNES

PER­LA­GE3, BOU­TONS, POINTS­CLAIRS. PLIS­SAGE

M= RYCKAERT

RUE RÜBENS, 17, ANVERS

TRA­VAIL SOIGNE ET RAPIDE

Ÿk ..​EMGELSCH HOEDE

V0N­DEL­STR., 19

CAUS

; nabij St. Jans­plaats)

De laatste nieu­wi­ghe­den in Vil­ten Hoe­den

füine Içeus - Ziet Eta­lage

SglXs

ROYAL - ZOO­LO­GIE CINEMA

DE L’AIR

pre­mier film d’avia­tion

LA FILLE

La Fille de l'Air est le don­nant en « pre­mier plan » les plus incroyables scènes d’acro­ba­ties. C’est à la fois un tour d’au­dace, de force et de science. Par son scé­na­rio cap­ti­vant, aux situa­tions nou­velles et sans cesse attrayantes, ce film fera les délices du public qui réclame de l’in­édit.

Georges Dun­head, condamné à mort pour le meurtre de son père, assas­siné dans des cir­cons­tances mys­té­rieuses, entend le bruit des mar­teaux pré­pa­rant la potence fatale. En vain clame-t-il son inno­cence.

Mais la porte de sa pri­son s’ouvre, lais­sant pas­sage à deux gar­diens fai­sant leur ronde. Tout à coup l'un d eux s’af­faisse et accuse l’autre de lui avoir fait boire un poi­son. Sans perdre une seconde, l’autre gar­dien aide Georges à se maquiller et à revê­tir l’uni­forme du gar­dien gisant inanimé. En vain Georges demande-t-il des expli­ca­tions, l’énig­ma­tique geô­lier l’en­traîne et le fait sor­tir faci­le­ment de la pri­son.

Les deux hommes ont vite atteint un coin écarté de la plage et le gar­dien retire d’un coin à l’abri, une barque en toile. Un filin qu’il prend sous l’eau est accro­ché à la barque et Georges Dun­head est invité à mon­ter dans le frêle esquif. Son éton­ne­ment esl grand, la barque file ii toute vitesse vers le large et une demi-lieure après il aper­çoit enfin un yacht vers lequel il est attiré.

Georges monte à bord, fouille tous les coins, mais ne trouve per­sonne et comme il entre dans une cabine, la porte de celle-ci se referme der­rière lui: il est pri­son­nier.

Une minute après, la porte s’ouvre lais­sant pas­sage à un homme. Et Georges s’aper­çoit que cet homme est au cou­rant de sa vie et qu’il détient une clé qu’il recon­naît avoir appar­tenu à son père défunt.

Pen­dant ce temps on s’aper­ç­çoit de la dis­pa­ri­tion de Georges de la pri­son d’ÀU­bury. Un avion monté par une femme et un homme au cos­tume mexi­cain vient s’abattre pré­side la pri­son. La femme, qui déclare être Edith Par­ker, raconte qu’elle fut fian­cée à Georges Dun­head en tour­née d’études au Mexique et qu’il lui sauva la vie au cours d’in­ci­dents dra­ma­tiques,

Edith ne veut pas croire à la culpa­bi­lité de Georges et veut recher­cher la vérité sur le drame mys­té­rieux.

Or, le mys­té­rieux pro­prié­taire du yacht n'est autre que l'es­pion Starke, chargé par son gou­ver­ne­ment de retrou­ver des docu­ments impor­tants. Nous appre­nons ainsi que Starke et sa bande sont les auteurs de ce crime. C’est Starke qui a fait éva­der Georges dans l’es­poir de lui arra­cher le secret de la cachette où se trouvent les docu­ment.

Starke et ses com­pa­gnons, grâce à une puis­sante orga­ni­sa­tion aéro­nau­tique, vont au châ­teau de Dun­head et découvrent les docu­ments. Mais Tommy et Edith arrivent à lenr tour et c’est alors une folle pour­suite où les avions jouent les rôles les plus émou­vants.

Edith, vou­lant arra­cher le docu­ment qu’elle a vu

PRO­GRAMME DU 11 AU 15 NOVEMBRE

1. Mari­tana.... . . Wal­lace

Ouver­ture

2 Poli­ce­man mal­gré lui

Comique inter­prété par Harry Sweet

3. A Drean....​Nie. Genot te

valse lente

Le pro­blème de la Ruhr

Actua­lité

On ne me prend pas au sérieux . Güba­roche One - Step

Méta­mor­phose

Comé­die

La Fille de l’Âir

Drame en t> par­ties

PRO­GRAMMA van 11 tot 15 NOVEM­BER

Mari­tana....​Wallace

Ope­ning­stuk

Poli­tieagent tegen wil en dank

Klucht met Harry Sweet

A Drean....​Nie. Genotte

V(als

Het Ruhr­vraag­stuk

Actua­li­teit

On ne me prend pas au sérieux . Gaba­ro­clie One - Step

Gedaan­te­ver­wis­se­ling

Too­neels­pel

Het meisje der Lucht

Drama in 6 dee­len

SEMAINE PRO­CHAINE LE GRAND FILM D’ART

’’Aux Jar­dins de Mur­cie

d’après la célèbre pièce espa­gnole ’’Ma­ria del Car­men” le grand suc­cès

du Théâtre Antoine

Un drame d’amour puis­sant et trou­blant qui se joue dans les ver­gers enso­leillés de Mur­cie, au cœur même de l’Es­pagne, et qui char­mera par la rapi­dité et l’in­té­rêt de ses tableaux d’une cou­leur vive et par ses inci­dents angois­sants.

Tous ceux qui aiment les grands films d’amour vien­dront voir

” Aux Jar­dins de Mur­cie ”

cacher dans l’avion, n’hé­site pas à s’ac­cro­cher à l’un des appa­reils, et ainsi, sus­pen­due dans le vide, ris­quant sa vie cent fois, elle réus­sit à grim­per sur la car­lingue. Elle va jusque sur les ailes et prend le docu­ment caché dans l’étoffe de l’aile. Mais le pilote n’hé­site pas. Pour se débar­ras­ser de l’in­truse, il exé­cute loo­pings sur loo­pings, virages, brusques, cabrioles, feuilles mortes, bref toute une série d’acro­ba­ties angois­santes pour faire lâcher prise

La valeur de ces prouesses est remar­quable car, pour la pre­mière fois, le spec­ta­teur les verra pho­to­gra­phier en pre­mier plan et en plein vol, sans aucun tru­quage.

Mais Edith réus­sit à fuir et se jette har­di­ment dans le vide, grâce au para­chute qu’elle a décou­vert à bord de l’avion, tan­dis que l’ap­pa­reil va s’abî­mer à- terre où il brû­lera sinis­tre­ment.

Starke tom­bera dans un piège qu’il avait pré­paré lui-même soi­gneu­se­ment. Tommy, qui a •décou­vert le bateau ancré dans la rade du châ­teau de Dun­head, réus­sit à déli­vrer Georges et tous deux rejoignent enfin l’hé­roïque Edith.

HET MEISJE DER LUCHT

Georges Dun­head, dien men onschul­dig heef! veroor­deeld voor vader­moord, gelukt te onts­nap­pen, dank aan een vreemde hulp. Edith Par­ker, zijn ver­loofde, wil niet geloo­ven aan zijn schuld en zal de waa­rheid over het geheim­zin­nig drama navor­schen. Zij zal het wagen met haar gezel, Tommy. Dun­head werd ech­ter naar een yacht gevoerd. De zon­der­linge eige­naar hier­van is de spion Starke, die van zijn regée­ring opdracht had gekre­gen om belang­wek­kende doku­men­ten in han­den te kri­j­gen eif die in het bezit waren geweest van Geor­ge’s vader, oud-minis­ter. Het is ook Starke en zijn bende die de daders van den moord zijn en zij zijn het ook die George lie­ten onts­nap­pen uit het gevang, in de hoop hem het geheim over die doku­men­ten te ontruk­ken. Maar hij weet niets. Dan drin­gen zij in het kas­teel van Dun­head en ont­dek­ken de gewen­schte doku­men­ten. Doch ook Tommy en Edith komen daar en het wordt als­dan een dol­le' ach­ter­vol­ging. Edith wil zich vol­strekt mees­ter maken van het doku-ment, dat zij in het vlieg­tuig heeft zien ver­ber­gen en zij aar­zelt niet er zich aan vast te klam­pen in volle vlucht; en zoo, wagend haar leven, ter­wijl zij zweeft tus­schen hemel cn aarde, gelukt zij er in, noch­tans, in het touw­werk te klim­men. Zij hij­scht zich zelfs op een der vleu­gels van het vlieg­tuig’ en vindt het doku­ment onder de dek-bek­lee­ding. Maar de loods, om zich van zijn las­tige bezoeks­ter te ont­ma­ken, maakt «loo­ping» na « loo­ping », wen­te­ling na wen­te­ling, voert de meest ondenk­bare acro­ba­tische toe­ren uit om Edith te ver­plich­ten los te laten. Edith, die een val­scherm in het vlieg­tuig heelt gevon­den, aar­zelt niet zich moe­dig in de ruimte te wer­pen, ter­wijl de vlieg­ma­chine naar omlaag stort ais prooi der vlam­men.

Het gerecht zal nu de waa­rheid ken­nen en de onschul­dig veroor­deelde in eer hers­tel­len.

Impri­me­rie du Cen­tré. 26. Rem­part Kip­dorp. Anvers

DE SCHOONSTE EN BESTE FIL­MEN

van het sei­zoen 1023-1024 zul­len voor de eerste maal te Ant­wer­pen ver­toond wor­den in

Royal Zoo­lo­gie Cinema

Publieke ver­too­nin­gen op:

Zon­da­gen te 5 en 8 n, Jiaan- en Don­der­da­gen te 8 u.

rrrrmr nm xurrrrrrrrn mrr t tttt nrrrmmrrrr­frr rmÆ

Spaansche Drif­ten

(In ile tui­nen van IVIu­relo)

naar het beroemd spaansch too­neel­werk „ MARIA DEL CAR­MEN" het groote succes van het "Théâtre Antoine,, te Parijs

Sarati d£ Yree­se­ti­jfâ

naar den roman van JEAN VIGNAUD en ver­tolkt door Henri Bau­din, Ginette Mad­die, Arlette Mar­chai, enz.

DE VLAM VAN HET LEVEN

gewel­dig dra­ma­tisch film­spel met de beroemde PRIS­CILLA DEAN

DE KLEE­DE­REN

MAKEN DEN VOGEL

Bli­js­pel ver­tolkt door CHARLES RAY

De Legende van zus­ter Bea­trijs

Dra­ma­tische legende samen­ges­teld en ver­we­zent­lijkt door J. de BARON­CELLI naar een mira­kel der XIII eeuw met San­dra MILO­WA­JYOFL, Eric BAR­CLAY, Suzanne BIAN­CHETTI

Deze film zal ver­toond wor­den met eene bij­zon­dere muzie­kaan­pas­sing voor

Gemengd Koor - Orgel en Groot Orkest.

Ver­lei­ding

Groot wereldsch drama ver­tolkt door EVA NOVAK Prach­tige too­neel­schik­king

Het Geheim van Poli­chi­nel

naar het beroemde werk van Pierre WOLFF, en ver­tolkt door:

Mau­rice de Ti'éra.ud/u. C. Sia­no­ret. Andrée Bra­bant en .W-w««

De Sluier van

Het Qeluk:

naar het werk van GEORGES CLE­MEN­CEAU Een mees­ters­tuk der film­kunst

ALLA N AZI­MOVA

in Tists­tir laats­ten film.

SALOME

naar het gelijk­na­mig treurs­pel van O. WILDE Een der heer­lijkste ban­den tot hier­toe ver­we­zent­lijkt.

SERGE PÄNINE

Kine­ma­to­gra­fi­sehe aan­pas­sing van den roman van GEORGES OHNET met SUZANNE MUNTE (Vau­de­ville schouw­burg)

en VIO­LETTE JYL

GAR­RI­SON’S

WEER­WRAAK

Ontroe­rend drama der ren­baan met Jack Pick­ford.

En bin­nen kort het ver­volg van dezen

IlVntt IJ KWEK­KEN r> EHST LIJST

VAN EERS­TE­RANG­SFIL­MEN.

Al deze fil­men wor­den met twee­ta­li­gen tekst af gerold.

LES PLUS BEAUX ET LES MEILLEURS FILMS

de la sai­son 1923-1024 pas­se­ront pour la lre fois à A.n\rers au

Royal Zoo­lo­gie Cinéma

Repré­sen­ta­tions publiques les:

Dimanches à 5 et 8 hres. Lun­dis et Jeu­dis à 8 hreS

L&L1JOL1-T 3 X X JT Jt XXXXdCTTX.XXJ

Aux Jar­dins de Mur­cie

d’après la célèbre pièce espa­gnole „MARIA DEL CAR­MEN“

LF. GRAND SUC­CÈS DU THÉÂTRE ANTOINE

Une œuvre poi­gnante et de toute beauté.

Sarati-le-Ter­rible

d'après le roman de JEAN VIO­NAUD inter­prété par:

Henri Bau­din, Ginette Mad­die, Arlette Mar­chai, etc.

LA FLAMME

DE LA VIE

Gran­diose action dra­ma­tique inter­pré­tée par la célèbre artiste Pris­cilla Dean.

L’Au­dace et l’Ha­bit

Superbe Comé­die gaie inter­pré­tée par CHARLES RAY

La Légende de Sœur Bea­trix

Légende dra­ma­tique com­po­sée et réa­li­sée par J. de BARON­CELLI, d’après un miracle du XIIIe siècle,

' avec San­dra Eli­lo­wa­noff, Eric Bar­clay et Suzanne Bian­chetti.

Ce film pas­sera avec une adap­ta­tion musi­cale spé­ciale pour Chœur Mixte, Orgue et Grand Orchestre

T enta­tion

Grand drame mon­dain inter­prété par EVA NOVAK Gran­diose mise en scène

<£e 5ecret de poli­chi­nelle

d’après la célèbre pièce de PIERRE WOLFF, inter­prété par

t3on­heur

d'après le célèbre ouvrage de GEORGES CLE­MEN­CEAU Une œuvre d’art unique.

ALLA NAZI­MOVA

dans son der­nier film

SALOME

d’après la célèbre tra­gé­die de O. WILDE Grand film d’art.

SERGE PANINE

Adap­ta­tion ciné­gra­phique du célèbre roman de GEORGES OHNET avec Suzanne Mante du Vau­de­ville et Mlle Vio­lette Jyl.

LA REVANCHE

DE GAR­RI­SON

Emou­vant drame du Turf inter­prété par JACK PIK­FORD

Et à bien­tôt la suite de cette LISTE IME­J­RES­SIO­JV­JVlJM TE par sa valeur et son impor­tance.

( CME­MA­WEf­tELD » _

RAQUEL MEL­LER

Reeds vroe­ger had­den we gele­gen­heid eenige losse bio­gra­phische nota’s over deze nu zóó bekende Spaansche artiste neer te pen­nen. Laten we deze nog eens even herha­len. Raquel Mel­ler is in 1897 nabij Bar­ce­lone gebo­ren; op der-tien­ja­ri­gen leef­tijd trad zij reeds als dan­se­resje in een tin­gel­tan­gel van Valen­cia op aan het sala­ris van twee pese­tas per avond. Tij­dens de vol­gende jaren wordt haar sukses immer groo­ter en groo-ter en opvol­gen­lijk jui­chen Madrid, Bar­ce­lona, Bue­nos-Ayres, Rio-de-Janeiro, Lon­den en Parijs haar ach­ter ’t voet­licht toe.

Wat is zij op ’t too­neel, zij die de Spa» jaards als hunne Sarah-Bern­hardt, en nog meer zelfs aan­schou­wen?

« Wat men een lied of romance heet, is voor Raquel Mel­ler een geheel treurs­pel, een avon­tuur. In enkele cou­plet­ten vat zij het voor­naam­ste van den roman samen. »

Zij ver­schi­jnt onder de man­tilla, de groote schild­pad-kam in het haar, een tuiltje bloe­men onder het oor. Zij treedt nader... wei­nig scheelt het haar wat zij zingt; zij is immer een geloo­vende en geluk­kige, lief­heb­bende vrouw, door den man bedro­gen...

De cinema-publi­ci­teit beves­tigt dat zij eene groote min­nares is. De publi­ci­teit der music-hall’s rang­schikt haar tus­schen de klas der lyrische treurs­peel­sters. De publi­ci­teit dezer inrich­tin­gen ver­noemt haar als eene weder­landsche beroemd­heid. De vrou­wen tel­len hare juwee­len. De man­nen wor­den ver­liefd op hare geba­ren. De jon­ge­lin­gen aan­hoo­ren haar zang en bewon­de­ren hare mooie oogen. Zij is zóó vrouw...

Het is een klein meisje.

Men stelt ze voor, spe­lende in de voor­ge­borch­ten van Bar­ce­lona, waa­ghals en speelsch, onbe­kom­merd om hare kou­sen en haar kleedje, maar met een bloem in de haren. Een onge­temd doch speel­ziek diertje, zooals de kin­de­ren van

gindsch... Deze ondoor­dring­bare, naïeve er wis­pel­tu­rige wild­zang vindt men weder in al hare uit­beel­din­gen op 't too­neel, zooals « Gita­nello », « Los basos frios », « De roode Maagd », « Vio­le­tera », « Ay Cipriana » en andere dra­ma’s met paso-dobles. Kuns­te­nares, gevoel­vol, wulpsch, lenig... Een klein kind. (

Zij zelve ech­ter is wei­nig spraak­zaam, tot groot.​spijt der inter­vie­wers.

« Van mijn bes­taan, verk­laarde zij noch­tans eens, neemt het publiek het grootste deel in bes­lag. Reeds in Spanje zegde men van mij: « Het publiek juicht » toe, de too­nee­la­gen­cies slui­ten met » haar de grootste kon­trak­ten van Cas-» tillië en van Anda­lou­sië af. » En nu zou men er bij­voe­gen: « Nu is zij cinema-» ster gewor­den. Hoe is zij te beni­j­den » en hoe geluk­kig moet zij zijn! » En noch­tans is men ver­won­dert mij nooit te zien lachen! Waa­rom?

» Het is zeer een­vou­dig. Zeke­ren dag beminde ik een man, en huwde hem. Ik had hem mijn hart ges­chon­ken. Maar hij beviel de Anda­lou­schen, de Sicil­liaan-schen en Madri­leen­schen te veel. Als hij door de straat wan­delde keek hij naaf links en rechts. Hij was lief­tal­lig met alle vrou­wen, behalve met mij. Lan­gen tijd heb ik geweend, dan, zeke­ren dag, was het de schei­ding. Nu ben ik alleen. Maar dit alles is zeer gewoon. Het is de ges­chie­de­nis van alle lief­heb­bende vrou­wen, of zij van Spanje of van waar ook zijn!

» Mijn inwen­dig leven, ik heb het u gezegd: het vat zich samen in eene bit­tere: ont­goo­che­ling. Ik berust er mij in, daai' ik onbek­waam ben ze door een kunst­ma­tige schep­ping van een uiter­lijk leven te ver­van­gen. Meer­maals vroeg men mij wat ik lief­heb: de regen of de zon, de spor­ten of droo­me­ri­jen, het platte land of de groote stad, de stilte of het rumoer? Dit alles hangt af van de dagen; deze opperv­lak­kige sma­ken veran­de­ren zooals het leven zelve. Maar mijn gewoon tijd­ver­drijf is in eene kamer rust te bli­j­ven nemen. » NEMO.

CINE­MA­WE­RELD »

Geïl­lus­treerde Cine­ma­nieuwsjes

ENID BEN­NETT

ENID BEN­NETT

She enacts a demure English miss and a bold pirate lad in the big screen novelty, “Stran­gers of the Night,” and when she’s not balan­cing a cup of tea\he’s wiel­ding a cut­lass.

Miss Ben­nett has a delight­ful rola In “Stran­gers of the Night.”

Twee gelaat­suit­druk­kin­gen m band:

« Stran­gers of the Night ». Zooals men zien kan miss­taat haar noch de ver­ras­sing noch dë naïevi-teit

JAMES CRUZE en JOSEPH HENA­BERRY

Twee bekende Para­mount-regis­seurs, wier naam men al dik­wi­jls én op het witte doek én in sce­na­rios heeft ver­nield gezien.

• CINE­MA­WE­RELD »

Harry Sin­gle­ton ont­ving gra­tis een • zeer mooie photo van Bebe Daniels ha 46 dagen, for­maat 13x8, en van San­dra Milo­wa­noff post­kaart­for­maat na 5 dagen.

Peggy ont­ving gra­tis de photo van Georges Bis­cot, na 4 dagen;van Fer­nand Her­mann, na 9 dagen; van Alla Nazi-mova, na 4 maan­den, mits opzen­ding van 1/4 dol­lar, mooie gek­leure photo, for­maat 30 x 25.

Alice Pavor ont­ving de photo van: Betty Comp­son, gra­tis, 20x25, na 7 weken; Doro­thy Gish, gra­tis, 13x18, na 7 weken; Charles Ray, gra­tis, 17x22, na 12 weken; Mar­cel Vibert, gra­tis, met schri­j­ven, post­kaart, na 7 dagen; Marise Dau­vray, gra­tis, post­kaart, na 5 dagen.

CONSTANCE WIL­SON

Constance Wil­son is de jong­ste zus­ter van Lois Wil­son, wier photo wij in ons vorig num­mer afdruk­ten. Vóór eèn paar maan­den was zij de helps­ter van een tan­darts, maar wilde kost wat kost aan cinema doen. En daar Lois bij Para­mount maag gezien is. was dit niet /ooi heel moei­lijk. En nu draait zij.

ONS PH0T0H0EKJF,

John Webbs ont­ving gra­tis de photo van Jack Holt, na 79 dagen; Doro­thy Gish, na 45 dagen; een tweede, onge­vraagd en bui­ten­ge­woon prach­tig, van Wanda Haw­ley, na 15 dagen; van Gina Palerme, póstkaart­for­maat, na 8 dagen; Alice Brady, na 54 dagen; Ethel Clay­ton, 2, na 70 dagen.

Recht door Zee ont­ving gra­tis de pho­to’s van; 1. Marv Pick­fort. na 2 maan­den, for­maat 21 1/2 x 16 1/2; 2. Agnes Ayres; na 4 maan­den, 21 1/2 x 16 1/2, met vrién­de­lijk schri­j­ven; 3. Viola Dana, na 1 1/2 maand, for­maat 16 x 11 1/2; 4. Richard Dix; na 3 maan­den, for­maat 18 1.2 x 12 1/2; 5. Norma Tal­madge, na i maand, 24xJ9; 6. Flora Ie Bre­ton, na 1 maand, 13 1/2 x 8 1/2; 7. Dou­glas Fair­banks, na 3 maan­den, 21 1/2 x 16 1/2; Wanda Haw­ley, na 7 dagen, 21 1/2 x 16 1/2; 9. Marion Davies, na 1 maand.

25 1/2 x 20 1/2; Ruth Roland, na 4 maan­den, 17 1/2 x 11, met vrien­de­lijk schri­j­ven; 11. Lilian Gish, na 4 maan­den, for­maat 17x12 1/2; 12. Lary Se-mon, na 2 maan­den, 19x12; 13. Jean Devalde, na 2 maan­den, 14x9; 14. San­dra Milo­wa­noff, na 9 dagen, 14x8 1/2; 15. Luciani Alber­tini, na 1 maand, 14 x 9; 16. Betty Bal­four, na 3 maan­den, 14x9; 17. Georges Car­pen­tier, na 8 dagen, 21 1/2x15; 18. Lady Diana Man­ners, na 35 dagen, 13 1/2x9; 19. Fran­cine Mus­sey, na 6 dagen, 14x8 1/2; 20. Blanche Mon­tel, na 5 dagen, F4x8 1/2; 21. Clyde Cook, 1 1/2 maand, 17 T/2x 12 1/2; Bebe Daniels, 17 1/2x12 1/2, na 2 maan­den; 23. Charles Vanel vraagt 3 fr. voor zijne photo.

Coc­wi­j­ding tot den Dood

Poolsche tra­ge­die in 5 dce­len naar de roman van George Jacobi

Sonja Vosaki .... Ellen Rich­ter

De stu­den­tin Sonja Vosaki is ver­loofd met den genee­sheer Jago Sta­voski, lid der geheime veree­ni­ging der Poolsche stu­den­ten te War­schau. Het hoofd der geheime Rus­sische poli­tie, baron Samso-noff, ont­dekt de samenz­we­ring en de beide ver­loof­den wor­den geboeid voor den groo­ther­tog Iva­no­vitch, de schrik van Polen, gebracht.

Na een onbes­chri­jf­baar lij­den bez­wijkt Jago. Sonja, met de mede­plich­ti­gheid van een Poolsch sol­daat, slaagt er in te ontv­luch­ten, en na menige moei­lij­kheid de Roe­meensche hoofd­stad, Boe­ka­rest, te berei­ken.

Zij stelt er zich onmid­del­lijk in betrek­king met de uit­ge­we­ken Poolsche samenz­weer­ders en biedt zich aan om de sleu­tel van het nieuwe cij­fer­schrift naar War­schau te bren­gen.

Sonja maakt zich onken­ne­lijk, en dank aan de mede­plich­ti­gheid van een Ame-zet. Sonja maakt zich in het geheim

bereikt zij War­schau en brengt hare zen­ding tot een goed einde. Haar titel van echt­ge­noote van een bui­ten­landsch diplo­maat en hare schoon­heid doen haar in de hooge Rus­sische krin­gen ver­kee­ren en zeke­ren dag wordt zij uit­ge­noo­digd op het bal gege­ven door prins Mika­loff, een fami­lie­lid van den diplo­maat, alwaar zij voor­ges­teld wordt aan den groot- ( her­tog.

Brad­ford, in een dub­bel­zin­nige toe-stard gebracht, ver­moedt de inzich­ten van zijne pseudo-echt­ge­noote, en hij doet Sonja op ’t onver­wachts een slaap­drank inne­men die' haar verhin­dert haar voor­ne­men ten uit­voer te bren­gen.

M asr de baron Sam­so­noff, een slimme kerel, komt ach­ter de waa­rheid. Hij doet het- « Grand Hôtel », alwaar het paar is afges­tapt, omsin­ge­len. Prins Mika­loff» die het jonge meisje harts­toch­te­lijk bemint, komt toe­ges­neld en wil Sonja red­den. Helaas! al de uit­gan­gen zijn afge-en deze het gege­ven order navol­gend.

mees­ter van een een­zel­vi­gheid­skaart der geheime Rus­sische poli­tie, toe­be­hoo­ren-de aan eene gezel­schaps­dame der prinses. Te mid­den van de groote ver­war­ring biedt zij zich bij een schild­wacht aan, rikaansch diplo­maat. Mis­ter Blad­ford,

laat de per­soon met het een­zel­vi­gheids-bewijs door. Immer van hare papie­ren voor­zien doet zij zich bij d#en groo­ther­tog bin­nen­lei­den onder voor­wend­sel van eene drin­gende zaak.

Vlak tege­no­ver hem staande, hij die

< CINE­MA­WE­RELD

haar zoo lange jaren van haar ver­loofde heeft ges­chei­den en die de schuld is van zijn heen­gaan; hij die haar geliefd Polen zoo­vele jaren onder zijn bloe­dige hiel heeft gehou­den, zendt Sonja hem naar de andere wereld, alzoo den dood wreoor­log, de tijd waa­rin het bovens­taande stuli speelt, wekt het toch nog de nare herin­ne­rin­gen van den held­ha­j­ti­gen strijd der Poolsche vader­lan­ders voor een onaf­han­ke­lijk Polen op, met als keer­zi­jde de afschu­wehjke onder­druk­king door de

kende van dui­zen­den Poolsche stu­den­ten die hij naar Sibe­rië heeft doen ver­ban­nen.

Sonja wordt als een dier afge­maakt door de inmid­dels toe­ges­nelde beu­len, maar sterft met het Poolsche volks­lied op de lip­pen.

Alhoe­wel de hui­dige Poolsche toes­tan­den geheel anders zijn dan vóór den

Rus­sische tiran­nen van het tsa­risme. De naam van de hier wel­be­kende film­ster Ellen Rich­ter staat borg Voor eene goede ver­tolklng, zoo­dat wij Voor dien band een niet onaar­dig succes voor­zien.

Office Géné­ral Ciné­ma­to­gra­phique

De Brou­ckè­re­plaats, 22 - BRUS­SEL

Het Para­dijs der Dames = (Au Bon­heur des Dames)

naar het werk van EMILE ZOLA

ROL­VER­DEE­LING

Joseph Baudu .... Lupu Pique

Denise Baudu .... Edith Posca

Madame Baudu .... Mathilde Sus­sin

Aris­tide Bour­ras .... Her­man Picha

Octave Mou­ret .... Wal­ter Dupont

Mme Des­forges .... Olga Lim­bourg

L’ins­pec­teur Jouvé Léo­pold Lede­bourg Henny Deloche .... Harry Nes­tor

Wij zijn hier getuige van den nij­pen­den angst van den laken­koop­man Baudu die met onder­gang bedreigd wordt.

Zijne nicht Denise komt rond dien tijd te Parijs.

De reu­sach­tige bazar van Mou­ret «Het Para­dijs der Dames », die door zijne belan­grij­kheid het win­keltje van Baudu be-heer­scht, heeft reeds meer­ma­len Baudu aar­bie­din­gen gedaan. Doch deze heeft immer halss­tar­rig gewei­gerd er gehoor aan te geven.

De vrouw van Baudu en Denise lij­den door dezen toes­tand.

Ten laatste brengt Denise een pijn­lijk gevoel teweeg bij haar oom, door als

Het « Para­dijs der Dames » viert feest door­dien de sei­zoen-ver­koop voor Mou­ret een prach­tige winst afge­wor­pen heeft. Tij­dens dit feest wil Madame Des­forges hare wraak uit­wer­ken op Denise. Doch Mou­ret, de eige­naar van « Het Para­dijs der Dames », herkent in deze vrouw al de vrou­we­lijke licht­zin­ni­gheid en bes­luit in het voor­deel van Denise. Hij huwt haar, en Baudu doet er ook voor­deel mede daar hij nu Mou­ret’s aan­bod aan­vaardt.

Deze bui­ten­ge­wone band, naar Emile Zola’s wel­be­kend werk, is iets éénig, bi-zon­der voor­wal de u mise-en-scène » fce-trejt. Om er een staaltje van te geven

Q.Q. B., Marktstr., Brus­sel

ver­koops­ter in «Het Para­dijs der Dames» in dienst te tre­den.

Mou­ret bes­chermt haar. Hij voelt voor haar eene gewel­dige liefde in zich opwel­len. Doch een ver­koo­per, zeke­ren Henry Deloche, bemint Denise ook. Ten andere, eene zekere dame, Madame Des­forges, zou graag door Mou­ret bemind wor­den. Zij is hevig jaloersch door de blij­ken van ach­ting die Mou­ret aan Denise betoont en 'wil dezes nei­ging tegen­wer­ken.

welke gel­de­lijke opof­fe­rin­gen men zich heeft moe­ten getroos­ten, bren­gen wij hier een hoekje van het Stu­dio in beeld. De groote photo toont ons een wand van het mode­ma­ga­zijn in opbouw; men kan oor~ dee­len van welke reu­sach­tige afme­tin­gen die is, als men deze ver­ge­lijkt met de man welke men rechts onde­raan aan den arbeid ziet.

De kleine photo is geno­men uit de film zelve en toont ons in de Verte het­zelfde dekor.

10

• CINEMA WE RC LD

CINE­MA­BRIE­VEN­BUS

Henri Krämer. — U kunt u eens wen­den tot de Bclgo-Film, 34, Bar­thé­lémy laan, Brusse. t

Luciana. — 1°) De ware toe­dracht van dit « Los Angeles-schan­daaltje » is niet ges­chikt voor publi ca tie.

2°) Mary Miles Min­ter, adres: 701, New Hamp sbire Boul­vard, Los Angeles (Cal.) U.S.A.

3°) U kunt haar in de Engelsche of Fransche taal schri­j­ven. ,

Nel­lie. —- William Rus­sell, voor­naam­ste fil­men: a When a Man Rides alane», «Shot with Fire»; gebo­ren op 12 April 1886; doet sinds 1911 aan cinema.

.lohn Webbs. — lu) Soava Gal­lone, adres: c/o. 3. rue Rocroy, Paris.

2°) Lewis Stone, adres: Metro Stu­dios, 1025, Lilian Way, Los Angeles (Cal.) U.S.A.

,3")Mabel Nor­mand, adres: c/o. 6015, Hol­ly­wood Boul­vard, Hol­ly­wood (Cal.) U.S.A.

Nini. — Clara Kim­ball Young, adres: Gar­son

Stu­dios, 1845, Glen­dale Boul­vard, Los Angeles (Cal.) U.S.A.

Hei­de­bloempje. — 1«) May Alli­son, zendt gra­tis de haar gevraagde photo; a il res: c/o. 6015, Holly wood Boul­vard, Hol­ly­wood (Cal.) U.S.A.

2°) Agnes Ayres, adres: Para­mount Pic­tures, 6284, Selma Ave­nue, Hol­ly­wood (Cal.) U.S.A.

Harry Sin­gle­ton. — 1°) Alma Rubens, voor­naam ste fil­men: «Humo­resque», «The Gost Flo­wer»,

« World and his Wife»; adres: c/o. Cos­mo­po­li­tan Pro­duc­tions, 127th Street, 2nd Ave­nue, New-York City (U.S.A.)

2)De rol van Sonny Dann­ler in « Jazz­ma­nia » werd ver­tolkt door Edward Burns; adres: c/o. Me tro Pic­tures, 1025, Lilian Way, Los Angeles (Cal.) U.S.A.

3°) Do rol van Jerry Lang­don in die­zelfde film was in han­den van Rod là Roque; zelfde adres als voor nr 2. .

Sarina. — 1°) Bes­ten dank voor uwe mede­dee Imgen (zie dit num­mer), alsook voor uw aan­bod: bij even­tueel bezoek aan Ant­wer­pen loopt u wel

2°) «De Wees», rol­ver­dee­ling: kapi­tein de Réal­mont (Fer­nand Her­mann); gra­vin Nadia (Grey Jane); Sakan­nine (Gas­ton Michel); Neino-rin (Georges Bis­cot); Dolores (Blanche Mon­tei); Doc Esta­ban (Edouard Mathe); Jeanne (San­dra Milo­wa­noff); Phra­sie (Jane Rol­lette); Près Bou­lot (Char­pen­tier).

Col­len my favou­rite. — 1») Cullen Lan­dis heeft zwarte oogen en bruin haar; gehuwd én heeft een doch­tertje; voor ’t ove­rige zijt u nogal onbes­chei dan hoor!

2*) Best is, ons inziens, hem uw schri­j­ven nog < «».? te herin­ne­ren.

3°) Van welke maat­schap­pij was die film?

N.-B. — Gul­len groet terug.

Jtnny. — 1°) Zie ant­woord n° 3 aan Harry Sin gle­toa.

2) De echt­ge­noot van Bar­bara Cast­le­ton in «Het Huis­ge­zin in Nood » was Rod La Roque.

3“) Maë Mur­ray is in 1894 gebo­ren.

N.-B. — Van dit clubje boor­den we in lan­gen tijd niets meer; is het ont­bon­den?

Gérard Thor. — 1°) Fran­kie Mann, adres: c/o. 6015,Hol­ly­wood Boul­vard, Hol­ly­wood (Cal.) U.S.A. 2°) Is dit de ware naam dier star?

3°) Anita Kel­ler­man, adres: 707, Oak Street, Scruth-Pasa­dena.

Ses­sue Haya­kawa. — 1°) De rol van Phi­lip van Hoorne in « De Ver­druk­ten » werd ver­tolkt door Ardré Roanne; zendt zijne photo mits 2 frank; adres: c/o. 35, Bou­le­vard Lefèbvre, Paris.

2°) Raquel Mel­ler, adres: c/o. Henry Rou­sel, 6, rje de Milan, Paris.

3°) Cullen Lan­dis is een in Ame­rika bekend artist; zie ver­der ant­woord aan Cullen my favou­rite.

Kort­weg. — 1°) Die film is een Duitsche band, waar­van de rol­ver­dee­ling niet werd gege­ven.

2°) Gas­ton Glass, adres: For­mosa Ap, part­ments. Los Angeles (Cal.) U.S.A.

3°) Jenny Has­sel­quist, adres: Svensk Film In des­tri, 19, Kung­sgd­tan, Stock­holm (Zwe­den).

Jaguar. — 1°) Mary Pick­ford en Dou­glas Fail bonks, adres: Hol­ly­wood (Cal.) U.S.A.

2°) Eddie Polo, Lila Lee en Hoot Gib­son zen den immer de hun gevraagde photo gra­tis.

3°) Georges Bis­cot, adres: 3, Vila Etex, Paris.

Do Sheik. — 1“) Pearl White heeft kas­tan­je­bruin haar.

2°) Jackie Coogan dankt zijno cine­nia­loop­baan a a.) Char­ley Cha­plin, die hem in een music-hall, waa­rin Jackie’s ouders optra­den, opmerkte, en hem vroeg eqp rol in zijn nieuwe film « The Kid » (« Het Kind ») te ver­tol­ken.

3°) Eddie Polo is Ame­ri­kaan; gehuwd, heeft eenp doch­ter, Mal­vina; adres: c/o. Dream­land

Film Co Ltd, 5, Renn­weg, Wee­nen.

N.-B. — Er wor­den per week maar drie vra­gen beant­woord.

Jupi­ter. — lu) Van welke maat­schap­pij was die film?

2°) De man­ne­lijke hoofd­ver­tol­ker in « Onder twee Vlag­gen » was James Kirk­wood.

Modistje. — 1°) Rod la Roque is van Ame­ri­kaan sehe natio­na­li­teit; gebo­ren in 1899; voor­naamst-fii­men: «Hid­den Fires», «Easy to Get»; adres: Green Room Club, New-York (Ü.S.A).

2°) De rol van kapi­tein Val­mar in « Jazzma nia » werd ver­tolkt door: Robert Fra­zer.

M. Tlieuns. — Hennv Por­ten z?I u zeker hare photo zen­den, maar dan doet u best eenige mil-liar­den mar­ken te doen gewor­den; adres: 76, Park Strasse, Ber­lin, Dah­lem.

Jtdes-Jeanne.—1°) Maë Mur­ray, adres: c/o Metro Stu­dios, 1025, Lilian Way,' Los Angeles (Cal.) U.S.A.

2°) Doro­thy Dal­ton, adres: Para­mount Pic­tures, 6284, Selma Ave­nue, Hol­ly­wood (Cal.) U.S.A.

3°) Glo­ria Swan­son, adres: Laskv Stu­dios, 6281. Selma Ave­nue, Hol­ly­wood (Cal.) U.S.A.

Heide-Bloe­muje. — 1°) Met het zomer­sei­zoen ver­schi­jnt de bij­lage opnieuw.

2°j De uits­lag van den albuim­ved­strijd werd me def edeeld in ons num­mer 40 van 5 Okto­ber 1.1.

Mary Pick­ford for ever.— 1°) Die par­te­naire was Noami Chil­ders.

2°) Uit Char­lie Cha­plin’s huwe­lijk met Mil­dred Har­ris is een kindje gebo­ren dat kort daa­rop stierf.

3°) « Robin Hood » wordt tij­dens ééen enkele ver­too­ning gege­ven.

Alice Pavor. — 1») Eva Novak, adres: c/o. 6015, Hol­ly­wood Boul­vard. Hol­ly­wood (Cal.) U.S.A.

3°) Mau­ricp Cos­tello zendt de hem gevraagde photo; zie ver­der onder rubriek « Tril­beel­den », « Onze Ster ».

Rixi. — 1°) Glo­ria Swan­son, adres: c/o. Lasky, Stu­dio, 6284, Selma Ave­nue, Hol­ly­wood (Cal.) U.S.A.

3°) De rol van den Fakir Rami in « Het Indische Graf » werd ver­tolkt door Lud­wig, Beek.

N.-B. — Alla Nazi­mova vraagt 25 Ame­ri­kaan sehe cen­ten voor elke photo.

Reina Guns. — 1°) Robert Fra­zer, adres: c/o. 6015, Hol­ly­wood Boul­vard Hol­ly­wood (Cal.) U.S.A.

2°) Maë Mur­ray is in 1894 gebo­ren en meet 1 m. 60.

3°) Rol­ver­dee­ling niet gege­ven.

Bob en Harry. — 1°) Jazz­ma­nia (Maë Mur­ray); Jerry Lang­don (Rod La Roque); Sonny Daim­ler

< Cl N EMA WERELD »

Edward Burns); kapi­tein Val­mar (Robert Fra zer); zen­den allen hunne photo gra­tis en kun­nen ges­chre­ven wor­den aan vol­gend adres: c/o. Metro Stu­dios, 1025, Lilian Way, Los Angeles (Cal.) U.S.A.

2°) U kunt aan beide adres­sen schri­j­ven; dit komt wel terecht.

3°) Bij elke gele­gen­heid vol­doen we aan uw wensch.

VRIJE TRI­BUUN

Onder deze rubriek mag eenie­der, onder dek­naam, zijn opi­nie, de kine-ma aan­be­lan­gend, uit­druk­ken. De Inzen­ders moe­ten noch­tans hun naanr en adres doen ken­nen op ons bureel en bli­j­ven verant­woor­de­lijk voor het inge­zon­dene. De hoof­dre­dak­tie behoudt zich ech­ter het recht van opname of wei­ge­ring voor.

De plaats zeer beperkt zijnde er einde eenie­ders bij­drage te knn-**“n opne­men, zal deze vanaf de vol­gende week niet meer dan 25 LIJ­NEN DRUK mogen bedra­gen.

Indien ik de eer mag heb­ben ook een woordje te zeg­gen in Vrije Tri­buun dan wil ik wel begin­nen met te laten weten, ten 1" dat men het geraas over «La Gar­çonne» al maar zou laten gaan. Dat is nu twee maan­den rink-aaneen dat er alle weken wat over dién ver­bo­den film in Too­neei­we­reld staat. Is het dan zoo ver­ma­ke­lijk, mijn waarde Leo­nore Per­du­cula altijd dezelfde rede­voe­ring te hou­den over lien film, eve­nals over Norma Tal­madge waar nog niet over gez­we­gen is, en noch­thans is het te ver­ge­ven, den cenen hitst den ande­ren op, over het spel van N. Tal­madge zoo­dat de vol­gende ook niet beters weten dan de na-ape­rij in de V. T. te plaat-Mui. De film­ko­nin­gin was eer­ti­jds Mary Pick­ford, nu zweeft de naam van N. Tal­madge op aller lip­pen en wie zal er na haar zege­vie­ren, ge zult het wel­dra hoo­ren wie ik voor alle­reerste schoon­heid en dra­ma­tisch talent ver­kies want nog­maals druk ik er op dat het geraas­kal over N. Tal­madge niets anders is dan: Na-ape­rij. Ik stem ook in met zekere lezer «Fairy» die zegt dat er zoo­ve­len zijn welke hun bewon­de­ring uit­ten over zekere film­ster­ren zon­der er noch­tans de ware rede­nen voor op te geven en noch­tans ga ik hier ron­duit mijn opi­nie zeg­gen aan­gaande de vol­gende artis­ten.Zou Norma Tal­madge al eens eventjes «twee hon­derd» eerste prij zen van schoon­heid behaald heb­ben, indien dit zoo niet) is dan durf ik hier vri­juit beken­nen dat zij (zooals wij dat noe­men) veel schoon­he­den voor­bij-geloo­pen is.

Nooit heb ik ech­ter M. Pick­ford of Norma als konin­gin­nen van den film bes­chouwt, maar naar eigen mee­ning/ gehan­deld, het is dan ook daa­rom dat ik «haar» die de 200 pri­j­zen behaalde naar mijn oor­deel rang­schik en die nie­mand anders is hm de lieve; Kathe­rine Mac-Donald, die ik boven lion ver­kies voor haar gevoel­vol spel; ver­vol­gens: Lilian en Doro­thv Gish, Pris­cilla Dean, Miriam Cooper, Clara Kim­ball Young, Betty Comp­son, Claire Wind­sor en Pau­line Fre­de­rick.

Herin­nert u flecht3 «La Femme X» cn ge zult be »effen dat N. Tal­madge de eenige niet is, die dra maUsch spel levert.

Sol­daat 4de Lan­ciers, Dou­glas spant de Kroon, Ann­leke en Annetje, Lom­pen Dolf, Patatje. — Bij

dra­gen voor « Vrije Tri­buun » niet opge­nooien. daar zij van alge­meen belang ont­bloot zijn.

Nemo.

N.»B. — Vra­gen ons na Zon­dag toe­ge­ker­nen wor­den in het vol­gend num­mer beant­woord.

Voor toóneels­pel ver­kies ik: Viola Dana, bc kend om hare lieve gui­tens­tre­ken en welke uit­munt in zekere spor­ten als o.a.: zwem­men, loo­pen, auto rij­den, dan hare beval­lige zus­ter Sh'r­ley Mason. Marie Pre­voct, Gla­dys Wal­ton, Olive Tho­mas, alien utn dezelfdo rede­nen.

Aan­gaande de man­ne­lijke artis­ten vindt ik het zelfde voor Rudolf Valen­tino die men ook altijd eerst plaatst en die noch­tans niets meer is dan een «alle­daagsch» gezicht. Dat het spel zij­ner oogen ono­ver­tref­baar is zal ik niet bet­wis­ten, het is mis schien ook daar­door dat hij den bekoor­der is der «Schoone Sekse» en dat zoo­vele jonge dametjes zich tot hem aan­ge­trok­ken gevoe­len.

Ik vindt ech­ter dat er andere acteurs zijn die ik voor hem zou klas­see­ren.

Schoon­heid en talent:

Richard Bar­tel­mess, Ramon Navarro. Ivor Nove lo, Anto­nio Moreno, Rudolf Valen­tino. Leon Ma thot, Armand Tal­lier, Loyd Hughs.

Voor cow-boy fil­men: Hoot Gib­son. Tom Mix W’illiam Des­mond, Harry Carey.

Kluch­tar­tis­ten: 1° Zigoto, Picrat, Dudulle, Harry Sweet, Eddy Lyons en Lee Moran.

Nu wil ik nog een woordje rep­pen over het arti­kel van «Anita en Georges», dat zij geene acht nemen op bela­che­lijke pop­petjes als Mary Miles Mili­ter en dat Agnès A res een bui­ten­ge­woon dom gezicht neeft! (?)

Hier­mede sluit ik mijn arti­kel U op voo­rhand dan­kende voor do plaats die ge mij ter bes­chik­king wilt stel­len. HAY­DEE.

Onwille­keu­rig denk ik terug aan den tijd van vóór den oor­log; het grootste percent fil­men waren gevech­ten tus­re­hen bee­ren cn wil­den. Als wan­neer dan een stam rood­hui­den een troep trap­pers over­vie­len, was er steeds een held die naar het fort X of Z snelde om de hulp dor Ame­ri­kaansche troe­pen af te smee­ken. Dan volgde de strijd. Scho­ten wei den gelost tot de «goei» de «lafaar­den» nad­den ver sla­gen.

Om die gevech­ten een indruk­wek­ken­den toen te geven werd er ach­ter het doek met noeste vlijt op blik­ken trom­mels ges­la­gen om het publiek zoo veel moge­lijk «sen­sa­tie» te ver­schaf­fen.

De tijd van dit domme draak­sehe spel is geluk kiglijk voor­bij. Fijne come­dies en boeiende dra­ma’s wor­den afge­rold. Spre­ken tot de ziel, doen de fija ste sna­ren van het men­sche­lijk gemoed trillen. De film zelf, al is hij nog zoo mooi, heeft nog onein­dig meer waarde wan­neer hij goed bege­leid wordt.

Een paar weken terug had ik het genoe­gen den band «Op Hoop van Zegen» te bewon­de­ren. Hek is een too­neel van liooge rea­lis­tische waarde, en mees­ter­lijk ver­tolkt. Maar van muziek­be­ge­lei­ding geen sprake! Men kri­jgt er een scène te zien, waar in het ver­gaan der sloep wordt voor­gès­teld en den «genia­len» orkest­mees­ter liet zijne muzie­kan­ten zoo’n mooie tonen bla­zen dat hoo­ren en zien ver­ging! ’t Was eenig, subliem! Ik geloof dat hij zich in het bege­lei­den van voo­roor­logsche fil­men onder schei­den heeft! Wat had de «Ouver­ture» van «WÜ lom Teil» er heer­lijk bij gepast!

SNOBSKE.

Is de Too­neel- Çine­ma­we­reld ook een maat­schap-|.ij blad gewor­den?

Waa­rom die vraag?

Wel, na blad­zi­jde 24 van den 19 Octo­ber vol­gen er 3 blad­zi­j­den, han­de­lend over maat­schap­pi­jen.Wij beta­len voor cine­ma­nieuwsjes, romans (teks­ten) maar niet voor vers­la­gen van maat­schap­pi­jen. Wat denkt Mej. Lco­nore Per­du­cala daa­ro­ver. Mag ik uw oor­deel daa­ro­ver weten?

Het bes­tuur wei­gert naar goed­dun­ken. Welnu, waa­rom zet het geen paal en perk tegen som­mige schri­j­vers(sters) die begc­cren dat gene artist(e) mooier is dan de andere, deze artist(e) beter speelt dan die. en zoo meer van die kin­der­mei­denk­lap.

Dat ze dege­lijke kost opschep­pen, dat straalt van bewijs van gezond vers­tand en... recht­zin­ni­gheid. Recht dear zee moet de leuze van de jon­ge­ren zijn.

Nie­mand, gek­wetst, niet?

LUCIANO.

Toen ik voor eenige weken de Vrije Tri­buun inlas, bemerkte ik dat U het vol­gende ant­woord aan een lezer gaf:

De «Hackiij» zendt ver­schei­dene nieuwe Tal­mad-gefil­men in de wereld voor het komend sei­zoen.

Ik verheugde me dus erg, en schreef eenen vrien-delij­ken brief aan deze Maat­schap­pij om .te weten of wij dezen win­ter:

1. The woman gives. 2, The signe on the door. 3. The won­der­ful! thing. 4. Love’s Redemp­tion. 5. Eter­nal lame. 6. Voice of the mina­ret. 7. Within' the law., 8. Ashes, of ven­geance, met Norma, zou­den zien.

Van de 13 fil­men dezer reeks zijn er dus nog acht fil­men van Norma die nog niet in Bel­gië uit­ge­ge­ven zijn.

U kunt wel den­ken hoe ver­baasd ik was toen ik bet vol­gende ant­woord kreeg:

«Het spijt ons geene nieuwe fil­men der First Na tio­nal met Norma Tal­madge te kun­nen too­nen. Het zou ons aan­ge­naam geweest zijn dit te doen, maaide First Natio­nal vraagt pri­j­zen die wer­ke­lijk onbe­taal­baar zijn voor (fe verhu­ring dier fil­men. Het

spijt ons, maar.. enz....

Wat zegt u daar­van? Dus zul­len wij nog, eenige jaartjes moe­ten wach­ten alvo­rens deze fil­men hielte zien?

ANITA en GEORGE.

FILM EN BOKS

Voor ven­trien dagen waren we in de gele­gen­heid in het «Ruben, spa­leis» Car­nots­traat, de eerste ver­too-ning bij te wonen van den Ita­liaan­schen sport­film waa­rin we bene­vens het kam­pioen­schap van Europa /waarg wicht, tuse­chen Jaak Hum­beeck en Ernii-nio Spal­lii eenige andere praeht­kam­pen bij­woon­den tus­schen onze beste Bel­gische bok­sers en de Itn-iiaan­scho.

Alhoe­wel de film veel te wen­se­lien liet op gebied mui ver­lich­ting, menig­vul­dig bre­ken van den band en de opname zelf, die vol­gens velen niet te best gelukt was, heb­ben onze sport­lief­heb­bers toch zeker een genoe­glijke avond ges­le­ten.

In korte woor­den nu wat de film bevatte.

Ie .Deel: Eerst kri­jgt men een paar phase» v an den kamp Ermi­nio Spalla-Van de Veer op 20 .Mei. door eerst­ge­noemde schit­te­rend gewon­nen. Ver­vol­gens de uit­da­ging van Van Huhi­beevk, afslui­ting der kon­trak­ten tus­schen pro­mo­ter en mana­gers. Aan­komst der Bel­gen te Milaan. Hunne trai­ning aldaar, enz. Dan vol­gen wij de ope­ra­teur naar het kamp der Ita­lia­nen in het schil­de­rach­tig dorpje Gai-iano del Segrino aan liet Segri­no­meer gele­gen.Men ziet zelfs de consul-gene­raa) der fas­cis­ten die -de

bok­sers daar een bezoek brengt. Ver­vol­gens gaan we naar Stresa, een zeer natuur­schoon hoekje waar Ermi­nio Spr­J'n zich oefent en waar we ken­nis maken met zijne ouders.

2de Deel: In het tweede deel zien wij het prach­tige sport­pa­leis te Milaan, het kcort­saeh­tig wer­ken daags vóór de groet e mat­chen en den dag zelve het toes­troo­nien der toes­chou­wers waar­tus­schen we een veel pui­ker publiek zien als dat­gene we hier in Ant­wer­pen in boks­za­len tref­fen

3de Deel: De match zelf.

Eerst Leukc­mans-Bian­chi die een hevi­gen strijd voe­ren waa­rin we Leu­ke­mans kunde eu stijl bewon deren

Van Maroey-Bosi­sio leve­ren een prächti­gen strijd die ons dun­kens een gtdijke strijd was en waar dt Belg ook toch de pun­ten­zege aan de. Ita­liaan zag toe­wi­j­den.

De Vos-Frat­tini. Hier zien we de strijd tus­schei. kunde van eerst­ge­noemde en kracht van den Ita­liaan. René De Vlos geeft daar de Ita­lia­nen een Mchoonc les van stijl en scher­men met de armen en beheer­scht ons dun­kens gedu­rende heel den ma teil. maar de jury verk­laart «match nul».

Dan voor ’t kam­pioen­schap van Europa.

Hin­ti­beeckS­palla.

Van Hum­beeck valt kracht­da­dig aan, maar Spal-la weers­taat flink en neemt ver­vol­gens het ini­tia tief en doet Van Hum­beeck zware sla­gen inkas­see ren, het­geen onzen Mouche zelf een oogen­blik in moei­lij­kheid brengt.

Daarna toch kómt hij terug bij en vecht hard 'door tot op ’t laatste. Dezen kamp was.​nogal een­to­nig en we zagen er geene kri­tieke oogen­blik­ken in of ook niet veel stijl of kunde. Ook voor dezen kamp verk­laart de jury «match-ni'l» waar we allen met akkoord gin­gen alsook de Ita­lia­nen. FLOU.

Velen gaan in bewon­de­ring op, en verk­la­ren zich vurige bewon­de­raars(sters) van Rudolf Valen­tino. Men noemt hem de beste fil­mac­teur. Doch vol­gens mijn mea­ning is zijn spel niets beter dan dat van andere beroemde altis­ten. Elk beroe­mae artist heeft bijna even­veel waarde. lerere artist heeft zijn spe­cia­li­teit in het ver­tol­ken van zekere fil­men en zoo zijn zij bijna allen goede altis­ten.

Itoch ik ver­kies, boven allen Wal­lace Reid, die alle eigen­schap­pen bezit in het ver­tol­ken van fil­men. Zijn dood is voor­waal' een groot ver­lies voor dis­tille kunst. Als artiste ver­kies ik bove­nal Noroui Tal­madge-, omdat zij. ver­ge­le­ken mot Agnes Ayres en andere altis­ten de beste is. Dceli ik zeg' niet dat Agnes Ayres eene slechte artiito is, want, in d> «Cheik» mag men toch niet zeg­gen dat zij geen talent heeft. MIN­GU­SON.

TRANSCHE FIL­MEN Publi­ci­teit

Ver­le­den week sprak ik over Ame­ri­kaansche fi! men en de ver­maard­heid ervan. Han­de­len wij nu. zeer bek­nopt, — uit eer­bied voor de 25 lij­nen —-. over Fransche fil­men.

Voor wat publi­ci­teit betreft, heb­ben de Fran sehe film-com­pa­gnies nog heel wat te lee­ren van bun Ame­ri­kaansche concu­ren­ten. Zeker is- liet dat. in de Taats­ten tijd,, enkele maat­schap­pi­jen heb­ben inge­zien dat meer zorg diende bes­teed aan de publi­ci­teit; andere, inte­gen­deel, gaan voort in hun boo­sheid en ach­ten het ruim vol­doende als ’n paar Pari­j­sehe vak­blaadjes hun nieuwe fil­men rucht­baar maken. Of hun dit veel voor­deel bij­brengt zul­len zij zelf best onder­vin­den. Maar vast kun­nen wij verklären dat der­ge­lijke rek­laam nog niet eens Ant­wer­pen bereikt. En als er vele Fransche fit

< ÇINE­MA­WE­RELD »

men (in het bizon­der heb ik bet over Pathc­fil­men) hier onop­ge­merkt door­gaan, ligt de schuld daar­van niet aan de onbe­lan­grij­kheid — want vaak zijn het kunst­schep­pin­gen, — maar vee­lal aan de onbe­kend­heid van bet werk. Weke­lijks­cli wor­den hier Fransche fil­men afge­rold waar litt grootste gedeel te van het publiek nog niet eens het bes­taan van kende. Hoe wil de Fransche fil­min­dus­trie dan net hoofd bie­den aan de alles overv­leu­ge­lende Ame­ri­kaansche werel­drek­laam, als hun naaste buren niet cens met huil eigen schep­pin­gen ver­trouwd zijn?

Aan Sou­va­rine. — Bekom­mer u niet om wat -ande­ren schri­j­ven. Iede­reen is vrij zijn mee­ning in Vrije Tri­buun uit te druk­ken. Als het onder­werp u onbe­lan­grijk schi­jnt, streef dan zelf naar beter. Voor het ove­rige is het briefje waa­rheid. De repe­ti­tie was lou­tere ver­beel­ding: fau­ta­zij.

Aan Ver­geet-mij »Niet. -— Uit uw stukje heb ik alleen kun­nen opma­ken: dat u er met mijn fan­ta­zij repe­ti­tie lee­lijk zijt inge­loo­pen. 'T is zeer vleiend voor mij, hoor! ’ L...

Wij heb­ben nu niet anders meer gehoord dan over Norma, Mary en Rudolph. Zijn er dan geen andere meer? William S. Hart b.v. noem ik een star, omdat hij weet wat hij speelt; hij speelt met gevoel en karak­ter. Men heeft ook nog llenny Por ten, Maria Jaco­bini en Harry Car­rey. Zij ook spe­len met gevoel. En er zijn nog ande­ren.

Men noemt som­mige artis­ten: star. Ja, maar gewoon­lijk ziet men maar alleen naar hun schoon­heid; het spel telt tot niets. Norma Tal­madge speelt zeker niet slecht, maar er zijn betere.

Mary Pick­for­d’s spel in «Madame But­ter­fly» was goed, maar voor liet ove­rige ziet men ze steeds in kin­der­rol­len. Wat Rudolph betreft, ieder heeft zijn goes­ting voor een acteur of actrice; mijn lie­ve­ling is hij even­wel niet. Connie, zus­ter van Norma, zie ik graag spe­len in too­neel­stuk­ken. Daar is zij bij­zon­der goed in. Dou­glas Fair­banks mag men ook star noe­men voor zijn waa­ghal­ze­rij.

Ik hoop dat de lezers en leze­res­sen de beteeke-nis van een film en het spel der acteurs beter zul­len lee­ren inzien en niet zeg­gen wan­neer het eene schoon­heid is, het daa­rom eene star is.

Ik denk wel dat we Norma, Mary en Rudolph nu een tijdje met rust kun­nen laten en over andere stars ons gedacht zeg­gen. TOBBY.

Veel wordt er ges­chre­ven en lof betui­gin­gen uit-gedrukt over Norma Tal­madge, Maë Mur­ray en Glo­ria Swan­son. Vol­gens mij komen deze artis­ten het meest uit door hun toi­let­ten. Zon­der even­wel aan hun talent of schoon­heid te willen twi­j­fe­lèn, bewolf­der ik even­zeer Betty Bal­four en Viola Dana, die soms in lom­pen gehuld, toch oan­trek­ke' lijk ziin om hun los, een­vou­dig spel en luin lief uiter­lijk. Ik ben het met vele ande­ren eens dat Rudolf Valen­tino de ware Sheik voors­telde en eenie­ders bewon­de­ring afd­wong. Toch zijn er vele altis­ten die met hem ver­ge­le­ken kun­nen wor­den in som­mige fil­men, zooals Gun­nar Tol­naes in «Pro-metée», Harry Car­rey in zijn Cow-boy-fil­men en zoo­veel andere artis­ten in hun rol­len en die zich­zelf in andere fil­men in de scha­duw zou­den stel­len.

STROPKE.

Ik behoor ook tot de «onze­de­lijke» per­so­nen, die heb­ben storm geloo­pen om «La Gar­çonne» te zien en ik heb bepaald van al dat «erger­lijke» geno­ten! Over de film zul­len • wel veler­lei, uueen-loo­pende mee­nin­gen in ’t leven zijn geroe­pen. Na al d;e reu­zen­rek­lame van ver­bie­ders en kinema-eige-naars, kon ’t niet anders of de' rolprent groeide in de ver­beel­ding van ’t publiek, tot iets mons­ter

ach­tigs zeden­be­der­vend. De ver­wach­tin­gen waren té hoog opgez­weept en velen wer­den natuur­lij­ker­wi­jze ont­goo­cheld.

Ik heb minach­tend hoo­ren ora­ke­len: « Ba, wat n prul! » Nog een zondv­loed van oor­dee­len en kri­tiek werd mij gra­tis opge­di­scht. Pochende pro­fe­ten hoorde ik sma­len... après coup: dat ze er alles wel van wis­ten en wel voor­zien had­den dat liet maar zóo was....

Wei­ni­gen wis­ten een woordje te zeg­gen over de heer­lijke ver­tol­king van France Dlié­lia, flink bij­ges­taan door Jean Tou­lout, René Mau­pré e.a. Ins­ge­lijks werd de too­neel­schep­ping van den goe­di­gen regis­seur Du Plessy glad­weg over liet hoofd gezien. Over de ideeën van den schri­j­ver valt wel wat te redet­wis­ten. Maar dit doet in niets afbreuk aan de pracht­film, die een rea­lis­tische afbeel­ding is van de naoor­logsche maat­schap­pij.

HA Y KLAAR.

N. B. — Nog een kleine aan­mer­king: De veel vul­dige rek­la­men in de film, vind ik erg hin der­lijk en sto­rend. Waarpm die met geplaatst hij het begin? Den gan­schen duur van de film heli ik mij afge­vraagd waa­rom hij tocli eigen­lijk -ver­bo­den is?__ Mys­te­rie?...

Ik heb reeds van vele lie­den hoo­ren zeg­gen, dat William S. Hart te oud is om nog cow-boy­dra­mas te fil­men. Hij is hun zeker niet meer fluks genoeg; daa­rom begint hij hen te misha­gen. -k vind het jam­mer zoo iels te mee­nen. Voor mij is hij nog altijd een der beste cow-boys der film­we­reld. Ik zie hem zeer graag spe­len in welke film liet dan ook moge zijn. Is hij niet schoon, dan toch doet hij ons dit door zijn heer­lijk spel ver­ge­ten. Jong is hij zeker niet meer, maar juist daa­rom moet ik hem bewon­de­ren om zijne nog steeds kra­nige en man­haf­tige speel­wi­jze.. JUPI­TER.

Ik hen zeer verheugd ein­de­lijk een uwer lezers aan (o tref­fen welke een woordje heeft gerept over Maria Jaco­bini, n.m.: Hage­roosje. De lezers welke Maria Jaco­bini heb­ben zien spe­len, moe­ten toch beken­nen dat deze talent­volle artiste de beste over zeesche ster­ren eve­naart. De lezers welke deze ar tiste in hare vol­gende fil­men heb­ben mogen bewon­de­ren: «Le Sphinx», «Madame Arle­quin», «La Vierge Folie», zul­len de ove­rheer­lijke ver­tol­king van deze artiste weten te waar­dee­ren. Reeds tang heli ik opge­merkt dat de Ita­liaansche fil­men stel­sel­ma­tig tegen­ge­werkt wor­den. Ik zal niet bet­win­den dat er Ita­liaansche fil­men bes­taan Ton­der de minste waarde, doch die vindt men onder de an dere vreemde voort­breng­se­len' ook. Wan­neer een Ita­liaansche film op het pro­gramma van een Cine­ma­zaal voor­komt, zijn de meeste bezoe­kers reeds op voo­rhand over­tuigt dat deze film een ware mis­luk­king zal zijn. Vele bezoe­kei-s wor­den dan ook in deze over­tui­ging teleur­ges­teld, wan­neer ze een film te zien kri­j­gen waa­rin Maria Jacobi.ii de hoof­drol heeft.

— Tus­schen de lezers begin­nen zich sti­laan twee par­ti­jen te Vor­men: voors­tan­ders en tegens­tan­ders van Norma Tal­madge en R. Valen­tino. voor mijn deel, ben niet zeer inge­no­men met deze altis­ten. Waa­rom hun de voor­keur geven boven andere film­ster­ren. Bes­taan Mary Mie Lar­ren, Betty Comp­son, Pris­cilla Dean, Miss Dupont, Clara Kim-bal Young dan niet? En Bert Lythel, Her­bert Raw­lin­son, Ses­sue Haya­kawa, Lon Cha­ney, e. a.? Waa­rom al deze ster­ren op'het ach­ter­plan schui ven? Laten wij onze bewon­de­ring meer ver­dee­ten over ver­schil­lende ster­ren en ze niet voor een en dezelfde artiste over heb­ben. De goede vers­tan­dhou­ding welke er tus­schen de lezers van «-ïnema-wereld bes­taat, zal er goed hij vaen.

CHON LANEY.

li

« OIN EM A WERE LD »

Onze Ciné-Homans

CIR­CUS­DA­GEN

eaar de film der First Natio­nal « Cir­cus-Days », door ED. NEOKG.

2de VEK VOLG

« Nu, ik zal u voor dit­maal laten gaan s zegde Balt zach­ter ges­temd, a Maar haal eerst mijn pan­tof­fels, het veld­werk is voor van­daag gedaan».

Toby haasJe zich het gevraagd« te halen waarna hij de zware laar­zen van zijn oom begon uit te trek­ken.

De wreed­heid hij Eben Holt kwam ech­ter weer te voor­schijn, hij gaf Toby zulk een hevi­gen schop dat deze ach­te­ruit vloog tegen een kast, waar door een boel por­ceiein naar bene­den kwam zoo­dat de scher­ven in het ronde vlo­gen Holt sprong ove­reind en greep woe­dend naar zijn stok.

5 Ik zal u levend vil­len! » brulde hij.

Maar Toby was reeds weg. Hij kroop in het kie­ken­kot ter­wijl zijn oom het veld in liep. Als deze uit het zicht was, kwam Toby er terug uit.

« Hij zal mij opnieuw slaan » zegde de jon­gen bij zich zelf, « ik ga dit huis ver­la­ten».

Op het oogenbük dat hij naar bin­nen wilde gaan. om zijne moe­der vaar­wel te zeg­gen, zag hij Holt terug komen. Hij dep ach­ter het huis maar bleef plots staan, toen hij op den grond een hoe­fi­j­zer zag lig­gen.

« Dit heb ik noo­dig! Dit brengt geluk aan! » riep hij verheugd.

Hij raapte het op en hield het naden­kend in de hand.

« Werp het over uw lin­ker­schou­der » zegde hij, vol­gens de plaat­se­lijke gewoonte.

Hij deed dit spoe­dig daar er geen tijd te ver­lie­zen was.

Hij wierp het hoe­fi­j­zer over zijn lin­ker­schou­der, maar tot zijn groo­ten schrik vloog dit door de rui­ten van het huis en kwam met veel gedruisch terecht

10 de zit­ka­mer.

Vol angst vluchtte Toby de groote baan op. Hij liep zoo hard hij kon tot hij van ver­moeid­heid neer­viel. Hij wist niet waar hij was, het­geen hem ook niet sche­len kon. Twee zaken speel­den hem door het hoofd. De eene: zoo ver moge­lijk van oom Eben weg te loo­pen; de andere: dat hij aan zijne arme moe­der geen vaar­wel had kun­nen zeg­gen.

Ter­wijl hij nu op den kant der baan zat maakte hij een aar­dig beeld van hem. Een oude pet, veel

13 groot voor hem, bedekte zijn hoofd; een vers­le­ten broek, opge­hou­den door één enkele bre­tel, hing hem op de voe­ten; een afge­dra­gen hemd van Jason Holt, veel te groot, e.​venals dezes oude schoe­nen, maakte Toby’s Wee­ding uit.

Met een glim­lach stond hij recht en ging doel­loos ver­der. Bij zon­son­dr­gang was hij bui­ten de vol­gende stad en dood van hon­ger en ver­moeid­heid kroop hij in een veld om te sla­pen. Daar vond hij eenige

rapen waar­van hij zijn avond­maal maakte. Kor­ten tijd daarpp was hij in het land der droo­men.

Ter­wijl Toby sliep kwam de kara­vaan van het cir­kus Daly daar voor­bij. Hadde hij dit gewe­ten hij zou gerus­ter ges­la­pen heb­ben maar nu werd zijn slaap ges­toord door een ver­schrik­ke­lijke nacht­mer­rie.

Nau­we­lijks kwam de dag in de lucht of Toby was Wak­ker. Met een andere raap maakte hij zijn ont­bijt. Niet ver van hem zag hij een rivier waa­rin hij zich ging was­schen. Op dit vroege uur was het / water zeer koud het­geen hij niet aan­ge­naam vond ' Het was tegen de mid­dag wan­neer hij in de stad kwam en het eerst wat hij zag, waren de man­nen van het cir­kus welke hupne gewone pro­pa­ganda maak­ten door do stra­ten.

Toby kon een vreug­de­kreet niet onder­druk­ken en liep hen te gemoet. Hij voegde zich bij den troep kin­de­ren welke de muzie­kan­ten ver­ge­zel­den.

Hoe heer­lijk was dit.

De ver­sierde paar­den met hun rui­ters, gek­leed als cow­boys; de clowns met hun grap­pige spron­gen en de dwerg-clown met zijn onmo­ge­lijke ins­tru­men­ten welke een leven maakte dat hoo­ren en zien ver­ging.

Dan de wilde bees­ten in bun hok­ken met de tem­mers, nevens hen geze­ten, rus­tig een sigaar roe-kende alsof zij in een hotel waren.

Toby las de opschrif­ten der hok­ken. Eene der lieve paar­dri­jd­sters, want vrou­wen waren er ook bij, merkte hem op en Jachtte hem tegen.

Dit was een prach­tige gele­gen­heid voor Toby.

Hij nam zijn pet af, groette haar en op zijn beurt.. Jachtte hij 1 aar ins­ge­lijks vrién­de­lijk toe.

Was zij geen godin? In ieder geval moest het toch «en prinses zijn.

Wan­neer de stoet terug naar het veld ging, waar / het cir­cus stond, volgde Toby steeds. Ten lan­gen \ laatste stond hij met zijn neus tegen de groote tent geplakt.

Met iets ais een treu­rig gevoel stelde hij vast dat hij bui­ten het cir­kus stond en er wel altijd zon bli­j­ven bui­ten staan. '

Ter­wijl hij daar stond te over­leg­gen hoe hij we) genoeg geld zou bijeen kri­j­gen om naar de ver­too-uing te gaan zien, werd een gedeelte der tent opge­licht; Toby, nieuws­gie­rig, keek naar bin­nen*; hij was zeker te ver gegaan want het gedeelte viel terug neer en tot groote ver­won­de­ring van onzen klei­nen zwer­ver stond hij bin­nen het cir­kus.

Ver­trou­wende op zijn goed ges­ternte ging hij ver der. Hij zag vele won­der­bare din­gen. Ten laatste bleef hij staan voor twee negers welke pan­ne­koe­ken aa-n het bak­ken waren, maar het aar­dige er van was: iedere neger had een pan in de hand en wier­pen elkaar de pan­ne­koe­ken toe. Toby gaapte het’s-pel aan.

Plots kwam er een pan­ne­koek op zijn hoofd terecht en met groote behen­di­gheid grab­belde hij er naar en ging naar een stil hoekje om deze op te eten.

Hij wilde er juist aan begin­nen toen hij een zware hand op zijn schou­der voelde. Hij zag op en voor hem stond een man gek­leed met een wit vestje.

« Ik heb dit niet. ges­to­len, mijn­heer, het vloog naar mij,» ant­woordde Toby.

< CINE­MA­WE­RELD »

« Ik weet het. Ik heb het gezien. Maar ik wil

zeg­gen: eet het niet op, het zal u ziek maken. » Toby strib­belde tegen maar de man sloeg de pan­ne­koek hem uit de han­den.

« Kom met mij mede » zegde de man,

Toby volgde de man naar een uits­tal­ling welke voor uithang­bord had: o Joe Lord s ijs­crème en soda Bar. Spe­cia­li­teit in cakes».

« Help u zelve met cakes » zegde Mr Lord ter­wijl hij Toby een hoop aan­wees.

Ter­wijl de knaap een cake nam, schonk Mr Lord hem een glas limo­nade.

« Drink er eens tus­schen, mijn jon­gen » ging deze fcee­der ver­der.

Toby dankte hem ter­wijl hij lek­ker smulde.

« Zoudt ge voor mij willen wer­ken? » vroeg Mr Lord.» Ik zal voor u zor­gen en nog een dol­lar per week geven».

Toby keek ver­rast op, bijna was het glas hem uit de hand geval­len.

« Ik? » riep h j uit.

Mr Lord knikte.

Voor Toby’s oogen kwam een visioen. Hij zag zijne moe­der en hoorde haar zeg­gen: « Indien wij maar eenig geld had­den».

En hier werd hem geld gebo­den, een lieele dol­lar. « Ik zal er zoo hard voor wer­ken als ik kan, mijn­heer».

« Dan zul­len wij maar dade­lijk begin­nen » ant­woordde Mb Lord.

Hij haalde een wit vers­le­ten vestje te voor­schijn, een­maal gedra­gen door een jonge knaap zooais Toby, en ove­rhan­digde hem dit. Wan­neer onze kleine held het had a. nge­trok­ken werd hij inge­wijd in de gehei­men der zaak.

Toby vol­deed zoo wel dat Mr Lord op hem ver­trou­wen kon.

Dien avond reisde Toby met het cir­kus ver­der, geze­ten op eene der groote wagens nevens een neger. Aan den zwarte ver­telde hij de ges­chie­de­nis van zijn vlucht en hoe bij in het cir­kus kwam.

« En denkt gij, Snonry, dat mijn com mij zal kun­nen ach­te­rha­len? »

« Niets van, jon­gen. Andere rich­ting rei­zen wij.» ant­woordde de neger.

« Indien ik maar naar mijn moe­der kon schri­j­ven. Maar ik ben niet erg geleerd».

« Ik de man ben voor dit werk. Ik schri­j­ven zal en gij tee­ke­nen».

Het was een kort briefje welke de zwarte met een pot­lood schreef doch wan­neer het in Ann Tyler’s han­den kwam ver­vulde het haar hart met

vreugde.

Voor Toby was het een ver­lich­ting, hij werd vroo-lijk ges­temd en ging met moed aan den arbeid.

Joe Lord was een strenge baas. Hij hield Toby bij het woord: zoo hard wer­ken als hij kon. Maai­bij voedde hem goed en gaf hem elke week zijn dol­lar.

Deze dol­lar zond Toby regel­ma­tig naar zijne moe­der en de kope­ren stuk­ken, dienende voor de kos­ten van ver­zen­ding, bek­wam bij met het een of ander bui­ten­kansje.

Een maand later kwam hij in ken­nis met Jean­nette, aan­ge­tee­keni op de cir­kus-p’.akkaat als «De jong­ste en stoutste paar­dri­jd­ster van de wereld».

Jean­nette was van dezelfde ouder­dom als Toby; zti

was de klein­doch­ter van den ouden Pie­tro, de clown.

Van de eerste maal af, toen hij Jean­nette ziei wer­ken had, was Toby een en al bewon­de­ring voor haar en toen zij met hem sprak, wan­neer zij aan de uits­tal­ling bij hem iets koo­pen kwam, bes­tond et voor hem -geen wereld meer. Oude Pie­tro was met de knaap inge­no­men en wan­neer hij hem in iets hel pen kon, deed hij met ple­zier.

Al stond Jean­nette aan­ges­chre­ven als een ster, haar sala­ris was maar klein en daar Pie­tro oud werd ver­trouwde men hem geen eigen num­mer •neer toe.

Doch deze drie per­so­nen waren geluk­kig en te vre­den met hun lot.

Dan kwam de groote storm, een nacht van angst en schrik, waa­ro­ver het cir­kus­volk nog vele jaren ges­pro­ken heeft. De troep was op weg naar eei andere plaats.“

Pie­tro had Toby in den wagen gebracht, de at tenrs­wa­gen genaamd, en had dezes plaats op der. bok nevens de koet­sier inge­no­men

Nevens Jean­nette geze­ten, luis­terde Toby naar het gehuil van den wind en het gerom­mel van den don der en schrok tel­ken­male wan­neer de blik­sem het bin­nenste van den wagen ver­lichtte.

Doch hij sloeg zijn arm rond Jean­nette, behield een moe­dig gezicht en ver­telde haar aller­lei ge schie­de­nis­sen om haar gedach­ten van het orkaan weg te hou­den.

Plot­se­ling stei­ger­den de paar­den van hun voer tuig; de voer­man was dood geblik­semd; geen lei der meer heb­bende, gin­gep de die­ren op hol. Me.n boorde hun getrap­pel tus­schen de don­ders­la­gen heen

Iemand wilde lit den wagen klim­men om de paar­den tot staan te bren­gen, maai het was ónmo­ge­lijk. Uit het vens­ter ziende zag men dat de rui­ters de die­ren ach­ter­volg­den.

« Houdt me goed vast, Jean­nette, ik zal u bes­cher­men,» fluis­terde Toby.

Eene der cir­kus­vrou­wen, bleek van angst, hoorde dit en kom niet nala­ten te zeg­gen:

« Gij zult een moe­dig man wor­den, Toby.»

Plots viel de wagen omver. Toby greep Jean­nette ste­vig vast en bes­chermde haar met zijn lichaam te gen den val. Geluk­kig kon­den zij langs het vens­ter er uit komen en naar een ande­ren wagen over­ge­bracht wor­den.

Lang­zaam bedaarde de storm. De troep kon onge­hin­derd ver­der rei­zen. Niet­te­gens­taande de vree-selijke nacht en bet ver­lies van drie voer­lie­den door den blik­sem gedood en menig acteur gek­wetst, was de vol­gende dag de cir­kustent weer opges­pan­nen en maak­ten de artis­ten in de stad hun gewoon rek­laam-toertje.

, Jean­nette had zich den voet bezeerd met uit het vens­ter van den wagen te sprin­gen, doch zij hield zich dap­per en vol­deed geluk­kig haar cir­kus­num-mer. Doch wan­neer zij terug kwam hinkte zij vree-selijk waa­rop de oude Pie­tro beden­ke­lijk het hoofd schudde.

Hij zond om een dok­ter welke de voet vàn het meisje onder­zocht.

« Het is niet erg» zegde de dok­ter, « maar het kind moet rus­ten; dezen avond mag zij niet optre­den».

(Wordt voort­ge­zet).

FABRI­KAN­TEN EN WIN­KE­LIERS

Plaatst uwe aan­kon­di­gin­gen in

Cinema- en Too­neel­me­reld

Offi­cieel Orgaan van het Natio­naal Ver­bond der Vlaamsche I oonet lmaat­schap­pi­jen van Bel­gië

Het best en meest­ge­le­zen Fami­lie­week­blad

Wan­neer een Kinema in Uw woon­plaat» een

geeft, dan is het de schoonste

in Uw woon­plaats ver­toond

H AOKIN

Kar­thui­zerss­traat, 9A. — BRUS­SEL

in een bui­ten­ge­wone serie van vijf films

SES­SUE IIA­VAKtVVA

in zes bui­ten­ge­wone films

Drukk.«Nep­tune», Steen­hou­wers­vest. 28, Antw,